Op zaterdag 21 juni 2025 gaan de hekken van het bouwproject de Blauwe Roos in Winschoten open voor publiek. Tijdens de Dag van de Bouw kan iedereen een kijkje komen nemen en zien hoe de ontwikkelingen bij het drukste verkeersknooppunt van Oost-Groningen vorderen. Het evenement voor jong en oud duurt van 10.00 tot 14.00 uur en is gratis toegankelijk.
Omdat het slechts twee kilometer van thuis is ben ik op de fiets gegaan. Vlakbij het punt waar ik wezen wilde stond een verbodsbord om te fietsen, hmm.
Ik wachtte, keek en dacht, en twee mensen die van de andere kant kwamen fietsen zeiden allebei ik er gewoon langs kon, dus dat deed ik dan maar. Er stond wel op internet waar te parkeren, maar niks over fietsen. Dus toen een meneer bij een dranghek zei dat ik er gewoon langs kon vroeg ik waar de parkeerplek voor de fietsen was. Die was er niet, zet maar ergens neer en ik wandelde naar de rotonde.
Een gek idee, waar ik best vaak rij, waar het altijd druk is, daar wandel ik nu en is een springkussen en zijn er vrachtwagens te bekijken. Terwijl ze vandaag in Amsterdam vieren dat ze 750 jaar bestaan op hun ringweg mag men op precies diezelfde dag in het nog veel oudere Winschoten ook zoiets.
Het was wel heel warm, maar ook fijn om via het stadspark terug te fietsen. Voor de Sint Vituskerk was allemaal informatie over de toekomst van de binnenstad van Winschoten en op het Isrealplein speelde een orkest. Prachtig, ze zaten en klonken fijn in de schaduw en op een gegeven moment waren ze klaar.
Eergisteren had ik nog een filmpje van de eerste van deze maand, vandaag een filmpje van vandaag. Dat wil zeggen de vrijdagavond, als de intocht van de avondvierdaagse in Winschoten onder mijn balkon doorkomt.
Ik las op internet dat er negen muziekcorpsen mee liepen en ik was al heel snel de tel kwijt.
Gisteren vreesde ik nog of het wel door zou gaan, ze hadden opeens de straat open gebroken. Tot negen uur zijn ze bezig geweest, en toen ik vandaag weer thuis kwam lag alles er nog net zo bij.
Maar zoals u ziet zijn ze er allemaal doorheen gekomen. Voor de optocht begon was er wel een meneer die mensen daar weg stuurde, ze gaan ook overal staan, maar er moet wel veilig de ruimte zijn. En even later hield hij het verkeer tegen dat snel nog even of daarna van de parkeerplaats af wilde rijden.
Het is allemaal erg goed georganiseerd.
En ik zie ook elk jaar weer de opstoppingen en gehaast en bloemen en snoep en snel tussendoor. En een paar uur later is er, net als een paar uur eerder, alle tijd en ruimte.
Altijd als ik uit eet maak ik een foto voor ik het op ga eten. En soms zet ik het dan ook nog eens op mijn weblog. Er zaten nog wel bakjes met patat en groente bij.
Als ik in Amsterdam ben ga ik de toerist uithangen. Het blijft toch mooi al die gevels, maar er staat ook iets op wat tijdelijk is.
Hier ben ik nog nooit binnen geweest en dat ook niet van plan. Hoe lelijk toch lelijk blijft en mooi toch mooi.
Teksten waarvan ik denk dat ik dat later nog eens terug wil lezen.
Absurde borden bestaan echt.
Als het werkt werkt het en als het niet werkt werkt het niet.
Na de voorstelling volgt er applaus. En omdat mensen gaan staan wordt het een staande ovatie. Het is te zien dat ze dat vaker doen. Ik heb net lang stil gezeten en ben blij dat ik kan staan en straks weer fijn naar buiten kan op zoek naar de tramhalte waar de juiste tram langs komt om me terug naar de camping te brengen.
Maar eerst nog even een minuut filmen en daarna ga ik wel mee klappen.
Het betreft overigens de musical Malle Babbe over Rob de Nijs in DeLaMar te Amsterdam. En in de andere zaal was iemand anders.
In Amsterdam zijn ze wel zuinig op hun fonteinen, dat is bij ons helaas wel anders.
In het Amercan Hotel is een fototentoonstelling van Rob de Nijs te zien.
En het is gratis toegankelijk en een buitenkans om eens in dat hoten rond te draven.
Het zijn allemaal foto`s van Rob de Nijs door de jaren heen, van jong tot oud.
En dat geeft ook echt een vakantiegevoel, niks moeten en fijn genieten.
Omdat er naast een musical van Rob de Nijs is is alhier deze tentoonstelling, en doordat ik kaartjes kocht bij het theater mailden zij mij met deze tip. Zonder tips of uitzoeken beland ik niet altijd zomaar ergens.
Ik was onlangs in DeLaMar in Amsterdam om te kijken naar Malle Babbe de musical over Rob de Nijs, voor aanvang vertelde een dame dat opnames maken verboden is, uitgezonderd het eindapplaus en wat er na komt. En dit komt er na, en nog veel meer, ze doen alle nummers nog een keertje en dat gaat maar door tot elf uur.
Ik zat op het balkon dit keer. De vorige keer dat ik hier was zag ik de musical over Andre Hazes.
En wat ik dan weer een leuk toeval vind is dat ik onlangs in De Klinker in Winschoten de Joardy Show met Jim Deddes zag en deze speelden hun voortelling afgelopen week in DeLaMar. Waar één van hun al eerder speelde voor mijn ogen, hij had een rol in de musical van Hazes.
Ik was onlangs een weekeinde in Amsterdam en wat mij opviel ziet u hier.
Tegen alle stromen in staat op het Leidsche plein voor Peter R de Vries met teksten in veertig talen.
Ik moest even zoeken maar ik heb ze gevonden.
De twee muppets Statler en Waldorf die altijd op het balkon zaten en er nooit wat aan vonden maar er toch altijd weer zaten, alhier verwerkt in de gevel van de Stadsschouwburg in Amsterdam waar eens herdershonden optraden.
Een prachtig gebouw zoals Amsterdam er vol mee staat.
We waren nu waar we wezen wilden en hadden nog een paar uur om onze magen te vullen en rond te kijken.
Gisteren had ik een filmpje ban de eerste van deze maand, vandaag eentje van vandaag. Hedenmiddag op het Isrealplein in Winschoten de dorps en stadsomroepersconcours met maar liefst dertien omroepers, dat zijn schreeuwende mannen in leuke pakken.
En verderop waren oude ambachten bezig.
Er waren twee rondes, en elke deelnemers mocht dus twee keer twee minuten. En in de pauze was er een zangeres en liep ik eens over de markt en langs de oude ambachten.
Er kwamen stads en dorpsomroepers uit geheel Nederland maar er was ook een Belg en Duitsers, die gewoon in hun eigen taal schreeuwden.
Voor de pauze moesten ze allemaal iets over Winschoten vertellen, en na de pauze vertelden ze allemaal over hun eigen woonplaats of streek. De presentator deed zelf ook een voordracht, maar dat liet hij dan aankondingen door een andere kanidaat. De aankondigingen gingen middels een microfoon, maar de omroepers deden het op eigen kracht. En af en toe weerklonk het carilon, maar ja, dat hoort nu eenmaal bij Winschoten.
De prijsuitreiking heb ik laten schieten, toen zat ik alweer op mijn balkon en zag dat er mensen waren op de Winschoter Toren d`Olle Witte.
