Ik was zo druk aan het msnnen dat ik niet goed oplette toen er nieuws werd voorgelezen op de radio.
Opeens viel het woordje Winschoten, maar wat er loos was werd me niet geheel duidelijk.
Een blik op teletekt dan maar:
Ik lees er veel over de laatste tijd.
En denk er dus ook veel over na.
Het onderwerp speelt.
Ik vind op zich dat alles moet kunnen.
En de Nederlandse staat vindt dat ook.
Alles? Er zijn natuurlijk grenzen.
En nu is het de taak van bepaalde mensen om die grens op te zoeken, en het liefst er net even overheen gaan.
Dat gaat al jaren zo, en dat zal al ook altijd zo blijven.
Hoewel de grenzen steeds verder verschuiven.
Ieder mens heeft ook zo zijn eigen grenzen.
Ik log met regelmaat youtubefilmpjes die vroeger op de buis de grens ver over gingen, en nu chokeert het niemand meer.
Iemand die aanstoot neemt aan de uiting van een ander, kan daar over klagen.
OOK DAT IS VRIJHEID VAN MENINGSUITING!
Dus dat mensen klagen, protesteren en dergelijke, is alleen maar goed!
Mensen die hun mond open durven doen zijn goed geintergeerd (nieuwe spelling)
En pas na klachten wordt er bekeken of het daadwerkelijk te ver gaat, zo werkt dat in Nederland.
Vroeger had je boeken en folders nodig om de vakantie te voorbereiden, tegenwoordig speurt men rond op het internet.
Daar staat veel meer op en is bovendien altijd actueler, mits de site`s goed upgedate worden, zo niet, dan kost dat klanten.
Reserveren gaat ook heel makkelijk.
Laatst reserveerde ik online een camping in Amsterdam, betaalde meteen en had alleen een nummer nodig aldaar.
Dit jaar ga ik naar www.scheldeoord.nl want Quandy gaat ook mee, en ik reserveerde ook online.
De verschillen:
-geen reserveringskosten.
-men kan op de kaart zien welk plekje nog vrij is op de gekozen datum.
-men reserveert, krijgt papieren thuis, betaalt eerst de helft, krijgt bevestiging per post, en betaalt dan de andere helft.
Het maakt duidelijk zichtbaar dat in Amsterdam alles geld kost, maar dat ze daar niet van omslachtigheid houden.
'chantal' heeft de volgende reactie geplaatst:
Als je dit nu over drie dagen spreidt… dan heb je weer logjes voor handen…
Tja, dat is een optie.
Een andere optie is om wel gewoon drie filmpjes te plaatsen.
Gewoon omdat ik het zie als een soort online archief, zodat ik later lekker terug kan kijken, een verzameling.
En omdat elke dag een youtubefilmpje niet is wat ik wil, ik denk soms wel eens meer te vertellen hebben.
Dus ik schuifel het door naar eens per week, en dat is dus net nu.
Niet schrikken: in 2012 vergaat de wereld!
Waarschijnlijk wist u dat al, en die dat niet wisten zullen vast geschrokken zijn.
Want een gewaarschuwd mens telt immers voor twee.
Dus als je begint met "niet schrikken" schrikt men al.
Ik vond het altijd wel een geruststellende gedachte, dat we in 2012 overal van af zijn.
Maar nu het dichterbij komt denk ik wel eens, dat is kort dag zeg.
Maar ik besef ook dat ik het eerst maar moet zien te halen.
Maar al denkende bedacht ik opeens DE oplossing.
We leven met zijn allen op deze globaliserende wereld.
De wereld is kleiner geworden, en we kunnen met internet overal kijken.
De wereld is helemaal ingedeeld in tijdzones, en dat geldt dan ook echt overal.
Religie`s zijn verschillend, en her en der (maar vooral her) loopt het al lekker door elkaar heen.
Cultuurverschillen bestaan nog steeds, maar worden wel steeds kleiner.
(de mc bijvoorbeeld, kom je bijna overal ter wereld tegen)
Dan nu mijn punt en oplossing om datgene wat eens voorspeld is dusdanig in de war te schoppen dat we er af zijn.
We hebben op deze wereld ook verschillende jaartallen!
En dat is vreemd, hier leven we in 2008, terwijl ze in china al lang met 5000 nogwat bezig zijn.
Misschien wordt het tijd om dat eens gelijk te trekken.
Men neme de oudste jaartelling ter wereld, en houdt dat aan als officiele wereldjaartal!
(op die manier omzeilen we 2012, zal het dus nooit 2012 worden en zal de wereld niet meer kunnen vergaan!)
Elk jaar is het weer examentijd, en elk jaar worden mensen er weer nerveus van.
Het is ook wat, een heel jaar, of eigenlijk langer, werkt men toe naar de examens.
En dan in twee weken tijd moet men elke dag examens afleggen en scoren.
Dat is een hele hoge druk en men moet dan dagen achtereen nog alles in de kop stampen.
En wat men snel leert vergeet men ook weer snel, al bij de uitreiking van de diploama is men het meeste alweer vergeten.
Examens moeten maar eens worden afgeschaft.
Ik pleit voor tussentijdse toetsen.
Wat men kan kan doorgestreept worden en aan het eind van de opleiding moet alles doorgestreept zijn.
(men kan ook aanvinken ipv doorstrepen, het is maar even een voorbeeldje)
Dit zorgt er voor dat een ieder in zijn eigen tempo, en op zijn eigen wijze kan leren en studeren.
En het zorgt er voor dat niet iedereen tegelijk de school verlaat en de arbeidsmarkt op moet.
Alles lekker verspreid, maar natuurlijk wel met een maximale einddatum.
De diplomauitreikingen kunnen dan eveneens worden afgeschaft, dat kan wel opgestuurt worden per post.
Of via de e-mail, mits men een printer heeft.
Zijn we ook van dat gezeik af.
En dit moeten ze ook doen met andere examens zoals bijvoorbeeld het rijexamen.
Als je het bochtje achteruit kan kan je dat aanvinken, en je concentreren op het volgende.
En nooit meer alleen even een momentopname peilen waar je de rest van je leven op moet teren.
Dit jaar is wel het jaar van mijn autopech, of beter gezegt :pech met de auto.
Ik ben maar liefst negen keer, al dan niet lopend, naar een garage geweest.
1: Begin dit jaar vertrouwde ik mijn voorband niet, hij werd opgepompt.
2: Hij liep weer leeg moest vervangen worden, maar eerst besteld.
3: Nieuwe voorbanden.
4: de auto moest gekeurd worden, afkeurd en iets moest besteld worden.
5: Het bestelde werd vervangen en er werd nog iets urgents ondekt, toen zat ik zelfs een weekend zonder auto.
6: auto gereed.
Dus ik had voorlopig wel even genoeg van garagebezoekjes.
(ik had daar allemaal al logjes over, vandaar deze beknoptheid)
Tja, en toen deed ik het stomste wat ik ooit gedaan heb.
Na een wandeling plaatste ik Quandy achterin, ik reed achteruit: tegen een paaltje!
Wel godgloeiendeenzo, de schade viel mee.
Alleen het achterlichtklepje was kapot, het licht deed het nog.
7: De garage had niet zo`n achterlichklepje, dat moesten ze even bestellen.
8: Nu werd het geplaatst.
Goed, dat was allemaal weer dik in orde en ik reed op een gegeven moment door Amsterdam, en PATS, een steentje tegen mijn voorruit.
Zoals zo vaak, niks aan de hand.
Tot de volgende ochtend ontdekt werd dat er een heuse scheur in mijn voorruit zat!
De werkweek, op de snelweg, weer PATS, nu zag ik een heuse STER!
En na de werkdag was dat ook een scheur!
Hemeltjelief, zomaar opeens twee scheuren die steeds groter werden.
Ai,ai,ai, dat rijdt niet lekker.
Ik was blij dat het een tijdje niet regende, dan hoefden mijn ruitenwissers de ruit niet te tergen.
Tot overmaat van ramp wilde mijn zusje mijn naviagtieding lenen.
Dat was niet de ramp, maar dat de zuignap muurvast onder de scheur gezogen was wel!
Maar hij ging uiteindelijk los en mee naar Panje. ( Panje = Spanje, volgens Tessa (1))
Toen werd het tijd om de verzekering te bellen.
De dame vroeg me naar mijn polisnummer en toen pas wat er aan de hand was en verbond me door.
Ik moest toen even wachten voor ik een tweede dame aan de lijn kreeg.
De tweede dame wist wat er aan de hand was, zei dat het me niets koste en vroeg mijn postcode.
Zij verbond me ook weer door, met een autoruitspecialist alhier in Winschoten.
Ik had toen wel een hele slechte verbinding, door al dat doorverbinden, tewijl ik nu met iemand sprak die het dichtstbij was.
Ik maakte een afspraak.
Mijn navigatieding bracht me eerst bij de verkeerde, en de aanwezige aldaar wees me door naar de volgende verkeerde.
Maar daar wisten ze dan ook precies waar ik wezen moest.
Wat zijn er nog een hoop gargages die voorruiten vervangen zeg.
Nu heb ik dus toch nog een fout ontdekt in mijn navigatieding.
9: En ik heb een hele schone nieuwe voorruit!
Vanwege de voortschrijdende structuur vandaag de allermooiste youtbemuziekjes die er op staan.
Zo kom ik mijn tijd wel door.
Dit lied moet ieder mens wel aanspreken.
Of in ieder geval iedere weblogger.
Het gaat over het almaar doorzetten wat men moet in het leven, terugkijkend naar het verleden, levend in het heden, met zicht op de toekomst, dat ook gevuld moet worden.
En in het kader van Alles van Servet op het Net!~
En tenslotte een heuse speelfilm. (wat mijns inziens smaakt naar meer)
Dat wil zeggen, ik drukte een knopje in, de camera filmde.
Daarna drukte ik op mijn computer wat knoppen in en het staat online.
Ik heb zeven kippen.
Zes hennen en een haan.
Ze scharrelen wat rond en leggen zo nu en dan een ei.
Zo`n maand geleden werden er twee tegelijk broeds.
Dat wil zeggen dat ze op de eieren in het legnest blijven zitten.
(Terwijl ze normaal na het leggen (of zomaar even zitten) weer naar buiten gaan om te scharrelen.)
We gingen even op internet kijken of er in de omgeving ook bevruchte eieren te koop waren.
En na een paar dagen konden we ze halen.
Beide kippen kregen een nestje met allebei 8 eieren.
Helaas had een kip er na twee weken genoeg van en liet de eieren koud worden.
De andere kip zette wel door, en gisteren was er, na drie weken, flink gepiep te horen.
En vandaag maakte moeder kip haar eerste uitstapje met vier jonkies.
Kuiken nummer 5 is op sterven na dood, en de overige eieren waren onbevrucht.
Deze kuiken ligt onder een lamp en krijgt eten en drinken en we zien wel of die het redt.
Update: helaas
Moeder kip is erg zuinig op de kleintjes, maar ze gaat er ook wel eens op staan.
Ik houdt u op de hoogte.
NICOLE ATKINS is een Amerikaanse singer-songwriter uit New Jersey. Ze maakt melodramatische muziek, die neigt naar de jaren 60. Ze toert momenteel over de hele wereld en doet ook Amsterdam aan.
Dit klonk geweldig!
LICHTE DICHTER speelt eigenzinnige luisterpop. Jesse van den Elsen schrijft bijzondere eigentijdse muziekwerken met harttreffende teksten. De liedjes op zijn debuut cd ‘Kruisvaarder’ klinken afzonderlijk als prachtige muziekwerken en vormen samen een verhaal over liefde, zin en rust.
DANNY VERA leerde op zijn 18e gitaar spelen, een aantal jaar later won hij de Grote Prijs en vorig jaar schreef hij het liedje ‘1000 Miles’ voor de film ‘Kapitein Rob en het Geheim van Professor Lupardi’. Nu heeft hij zijn derde album uitgebracht: ‘Ordinary Man’. Danny maakt ‘commerciële country’ muziek.
TROS Muziekcafe komt rechtsreeks vanuit Studio Plantage, naasr Artis, waar ze ook elke dag tv opnames en uitzendingen hebben van andere publieke omroepen.
Nieuw in Amsterdam is de toeristenbus.
Ik ging eens wat informatie winnen toen ik een bord zag staan voor zo`n toeristenpost.
De dame achter de balie ging meteen bellen of er nog een rit was, dat bleek niet het geval.
Dat bleek ook in de folder te staan, kennelijk belde de dame graag.
Ik kon nu meteen een kaartje kopen, maar dat kon ook wel in de bus.
Tja, dan doen we dat wel in de bus.
We konden nog wel met een rondvaart mee, vertelde de dame, maar ja, wanneer en of ik dat doe bepaal ik zelf natuurlijk wel.
Maar goed, de folder was binnen en we wisten waar we in moesten stappen.
Die zaterdag zou een bus vertrekken aan het Rokin.
Dus we gingen de bus in, maar konden geen kaartje kopen, daarvoor moesten we aan de overkant zijn!
Daar sloten we aan in de rij, maar we kregen voorrang, de bus had even gebeld.
De busrit was wel leuk, het dak was open en we kregen allemaal oordopjes en luisterden naar datgene wat ons verteld werd.
De oordopjes mochten we houden, dat is dan mijn souvenier van dit jaar.
Op een gegeven moment stopte de bus bij een diamantfabriek, daar moesten we uitstappen.
We kregen een rondleiding in het engels, wat slecht verstaanbaar was (en ook niet bijster interesant)
Een aziatische kakmadam liet ons diamantjes zien en ze tekende op een papier allemaal berekeningen en zagen zelf eens diamant van 100.000 euro!
Alsof ik onder de indruk moet zijn van de waarde van zo`n steentje, het is maar wat een gek er voor geeft.
Het duurde me te lang en ik ging naar buiten, in een ander gebouwtje was gratis koffie!
Daarna mochten we weer de bus in, en de tocht zette zich voort.
Amsterdam is een mooie stad, en deze busrit was ook erg mooi.
Daarna liep het tegen 16 uur en stapten we op de tram, naar de plantage, daarover later meer.
Hier dan het uitzicht dat ik had, op een bepaald moment.
Wat vliegt de tijd toch, het is alweer een week geleden dat ik Ruigoord bezocht.
Ruigoord heeft een eigen site, zie HIER, en wat Ruigoord precies is staat goed uitgesmurfd op Wikipedia.
Ik had er al eens wat over gehoord, en gezien, en het hoort bij Amsterdam, dus wilde ik het zeker eens een keer door heen wandelen.
Een paar jaar geleden was het Pampus, vorig jaar de Bijlmer en dit keer dus Ruigoord.
Mijn navigatieding kon geen Ruigoord vinden, wel een laantje in de buurt, dus daar gingen we dan maar naar toe.
Maar nergens stond het aangeven op een bordje, maar een postbode bracht uitkomst.
"ja, dan moet u zorgen dat u op die weg komt, en dan ziet u links een kerkje, daar is het.
Er staan een paar huisjes, het is een heel klein gehuchtje"
En dat klopte, Ruioord doet sterk denken aan het Groningse Ganzendijk.
Het bestaat uit een straat met voormalige slecht onderhouden huurwoningen, met wat zijlaantjes.
Een verschil is dat hier wel een kerk staat, in kleine Groniger dorpen wil dat nog wel eens ontbreken.
En een ander verschil is dat Ganzendijk midden in de polder ligt, en Ruigoord aan de rand van een industriegebied.
De bewoners zijn vriendelijk, ze groeten.
Ze onderhouden hun huizen zeer slecht (zeer ernstige, niet meer te schilderen houtrot) , en alle tuinen zijn natuurtuinen (onkruid tiert welig)
Kunstenaars, temidden van de industrie.
Er was helemaal niks te beleven toen ik er was, maar ik ben toch heel blij dat ik het eens gezien heb.
Bij het binnengaan komt u dit bordje tegen, dan volgt er een straat met een bocht, en dat loopt dood.
Onlangs was het Hemelvaartsdag en Dag van de Arbeid tegelijkertijd, en ik maakte die dag een wandeling door Amsterdam.
Vanaf de camping met tram 7 en uitgestapt op het Leidseplein.
Vervolgens naar de Jordaan om aldaar een kopje koffie te nuttigen.
Dit was het zicht op de camping vanaf de brug.
Vandaag schoot ineens door mijn kop dat ik nog wat vergeten was te loggen.
Dus ik vertel het vandaag maar.
Het hoort dus eigenlijk bij gisteren, wat dan weer allemaal gebeurde op de afgelopen koninginnedag.
En als ik het daar nog tussenvoeg leest niemand het meer.
Ik ben zo`n persoon dat nooit wat wint, dus nu ook niet.
Radio 538 was lekker bezig het publiek te vermaken door 538 T-Shirts het publiek in te schieten.
Ze zaten verpakt in een ronde buis, en dat werd weer in een soort schietwapen geladen, en toen knallen maar, alle kanten gingen ze op.
En op een gegeven moment viel er een prop neer, vlak bij mijn voeten.
Eigenlijk pal voor Joris voeten, als ik het wel heb.
Een flink aantal handen greep er naar, waaronder die van mij, anderen gaven al snel op.
Ik stond oog in oog met een wildvreemde gozer, en beide hadden we stevig een uiteinde vast.
Op zulke momenten laat ik dus nooit los!
Toen kwam Patrick met een idee, en deed een vaag spelletje met handen en vingers, dat die andere gozer ook kende.
Helaas verloor Patrick, en moest ik loslaten.
Jammer, anders had hij de shirt van me gekregen, want zelf wil ik er nog niet dood in gevonden worden.
Zoals elk jaar was ik ook dit jaar koninginnedag vieren op het musuemplein in Amsterdam.
Samen met alle medewerkers van Rising Flow Radio die dat ook wel leuk vinden.
Dit jaar waren we met een mannetje of 14 en we ontmoeten elkaar op Station Amstel.
De dj en medewerkersgroep bestond dit jaar uit Sjoerd, Micheal, Joris, Maayan, Stephan, Raymon en voor het eerst dit jaar Patrick en Roy.
En er waren ook nog allemaal vrienden en familie mee. (Lisanne, Nicky)
We togen met de metro en liepen daarna verder naar het museumplein en waren ruim voor 12 uur aanwezig, toen het spektakel begon:
01 Gio
02 Milk Inc
03 IOS
Toen kwam de sfeer er pas echt in, het zijn toch weer de Groningers die het moeten doen.
04 DJ Jose.
05 Dennis.
06 Leaf.
07 The Opposities.
08 Gebroeders Ko
De geluidskwaliteit liet wel wat te wensen over, andere jaren klonk het beter en vooral harder.
Gaandeweg de dag werd het beter, of ik wende er aan, dat kan ook.
09 Syb van der Ploeg
10 Wolter Kroes.
11 Van Velzen.
12 Het Feestteam
13 Fouradi.
14 Krezip.
15 De Jeugd van Tegenwoordig
16 Jantje Smit
Toen Jantje kwam besloot ik maar om eens te gaan plassen, want dat is niet om aan te horen.
17 DJ Jean
En ja hoor, ik was net weer leeggeplast en had me teruggewurmd naar de Rising Flowers, kwam dit vreselijks:
18 Gerard Joling.
Gevolgd door dit, het allerergste op aarde, op amuziekaal gebied:
19 Nick en Simon.
20 Peter Gelderblom
21 Racoon
22 Jeroen van der Boom
23 Melee.
Hier ongeveer moest ik nogmaals plassen, ik onthoud ook niet alles.
De broer van Sjoerd werd ook onwel, en hij leek ook niet echt op te knappen.
Stephan en Sjoerd voerden hem af, en ik heb ze die dag ook niet weer gezien.
(uit betrouwbare bron weet ik dat hij het wel heeft overleefd allemaal)
Het was dubbel jammer, want Joris had via SMS contakt met ex- Rising Flower Ruben.
Ruben was er twee jaar geleden wel bij, maar moest vorig jaar werken.
24 Nikki.
25 Sander van Doorn
26 Lange Frans en Baas B
Inmiddels was Ruben aangekomen op het plein en had de lokatie doorgegeven waar we hem konden vinden.
En we genoten van het hoogtepunt van de dag:
27 Anouk
Toen had ik wel even genoeg gehad, en vluchte weg naar een stiller plekje, en Raymon en Patrick gingen mee.
We aten wat en zaten wat.
28 Jantje Smit
29 Direct
Doordat ik Jantje Smit wilde ontlopen heb ik Direct ook gemist, maar dat is beter dan toch nog wat van Jantje aan moeten horen.
Ik weet niet meer precies wanneer Micheal en Maayan weggingen, die waren opeens nergens meer te bekennen.
30 Alain Clark
31 Kane
32 David Guetta
Joris en de zijnen namen afscheid.
Ruben (en zijn vriendin) wilde nog wat gaan drinken met mij, Raymon en Patrick, dus we togen Amsterdam in.
Halverwege besloot de aangeschoten Ruben dat het toch niet zo verstandig was om nog wat te gaan drinken en besloot het station maar op te zoeken.
Goed, mijn auto stond op Station Amstel (gratis) maar we konden ook met de metro.
Hoe dan ook, Ruben ging de weg vragen.
Eerst aan een groepje politieagenten, en daar moet je mee uitkijken, zeker als je half dronken bent.
Ze wezen ons een straat in, en halverwege de straat vroeg Ruben alweer de weg aan de volgende, en die wezen weer een andere kant op.
En echt, Ruben vroeg aan iedereen die die tegenkwam de weg, ik had totaal geen tijd om me even te orienteren en de kaart te aanschouwen.
Uiteindelijk kwamen we toch aan bij Station Amstel, daar nam ik afscheid en ging terug naar de camping.
We zijn weer thuis.
U hoeft me wederom niet daarmee te feliciteren.
Want feliciteren vind ik niet gepast op deze dag.
Vandaag is het namelijk de nationale dodenherdenking.
Ik zou het enorm op prijs stellen als u NIET reageert op dit logje.
Voor deze ene keer. (wie nodig moet mag scrollen naar een ander praatje)
Uit respect en ter nagedachtenis, voor wie u maar wilt.
Vandaag is het een dag om te zwijgen.
De verhalen komen later wel, nu even niet.
Zwijg, herdenk, respecteer...
Ik had net een soort van discussie met de medewerkster alhier van dit Amsterdamse internetcafe.
"Ik wil een uurtje internetten", zei ik toen ze in het engels vroeg waarmee ze me van dienst kon zijn.
"een uurtje maar? twee uur is goedkoper", was het antwoord.
"O, wat mag dat dan wel kosten?"
"4 euro."
"En 1 uurtje?"
"2,50"
Tja, Amsterdammers denken dus dat 4 euro goedkoper is dan tweeeneenhalf euro.
Raar volkje hoor.
Ik heb dus besloten dat ik 1 uurtje wel voldoende vind, want ik heb nog wel meer te doen.
Al zou ik zo snel niet weten wat, maar dat bedenk ik onderweg nog wel.
(overigens is dit het achtste jaar op een rij dat ik hemelvaart, en dat weekend er na ,onder andere op camping zeeburg doorbreng, maar daar hoeft u me niet mee te feliciteren!)
Oja, wat ook nog wel het vermelden waard is:
In het internetcafe zitten aan alle computers koptelefoons, zodat ik tijdens mijn uurtje toch even lekker Rising Flow Radio kan luisteren!
Op zaterdag 3 mei presenteert Suzanne Klemann het Muziekcafé en komen optreden:
NICOLE ATKINS is een Amerikaanse singer-songwriter uit New Jersey. Ze maakt melodramatische muziek, die neigt naar de jaren 60. Ze toert momenteel over de hele wereld en doet ook Amsterdam aan.
NECO NOVELLAS komt oorspronkelijk uit Mozambique, maar studeert inmiddels aan het conservatorium in Amsterdam. Zijn album ‘New Dawn Ku Khatta’ bevat ‘hedendaagse’ pop, jazz, reggae en samba.
LICHTE DICHTER speelt eigenzinnige luisterpop. Jesse van den Elsen schrijft bijzondere eigentijdse muziekwerken met harttreffende teksten. De liedjes op zijn debuut cd ‘Kruisvaarder’ klinken afzonderlijk als prachtige muziekwerken en vormen samen een verhaal over liefde, zin en rust.
DANNY VERA leerde op zijn 18e gitaar spelen, een aantal jaar later won hij de Grote Prijs en vorig jaar schreef hij het liedje ‘1000 Miles’ voor de film ‘Kapitein Rob en het Geheim van Professor Lupardi’. Nu heeft hij zijn derde album uitgebracht: ‘Ordinary Man’. Danny maakt ‘commerciële country’ muziek.
Uitzending TROS Muziekcafé van 16.00 en 18.00 uur op Radio 2.
Hallo daar, hier een bericht van uw weblogger vanuit Amsterdam.
Vanuit een internetcafe welterverstaan.
Ik had gisteren een topdag, want ik vierde met de medewerkers van Rising Flow Radio een feestje op het museumplein.
Tenminste met de medewerkers die het de moeite waard vinden, en Rising Flow Radio een warm hart toedragen.
Een uitgebreid verslag volgt later, want na een aantal mislukte pogingen is mijn tijd om.
Ik groet u.
Ik bekijk nu de live webcam: Rijksweg A7 / E22 in Winschoten via @WebcamsinNL http://t.co/WkSYzmBQg2
— ReneSmurf (@ReneSmurf) 4 januari 2014