Dit is Waterbei, het straattheaterfestival van Winschoten en tegenwoordig ook Blauwestad. Op de vrijdagavond is er een optocht vanaf De Klinker tot het Marrktplein, en dit zag ik allemaal vanaf mijn eigen balkon.
Al die mensen hadden wel een uur gewacht. De optocht begon om half tien, en het liep nu al tegen elf uur. Ik vond het wachten niet erg, ik was immers al thuis.
Eerst kwam er een man met een grote zaklamp, grondig inspecteren of de route geheel vrij was van alles. En die man liep ook weer terug, naar om het hoekje, en alhoewel de muziek luider werd was er zeer lang weinig te zien, zo werkt dat bij een optocht.
Dit hier is een flinke doorkijk in Winschoten. Hier stonden panden die zijn gesloopt, en daarachter stonden ook panden die zijn gesloopt. Allemaal ruimte geschikt voor nieuwbouw, en tot daar plannen voor zijn zijn het stadstuintjes.
Oud plaatje maar nog niet gelogt dus voor internet is het nieuw. Aanstaande zaterdag vieren wij koningsdag gesloten.
Dit plaatje, op een heel ander pand op een heel andere plek in Winschoten is het hele jaar door zichtbaar. Fijn in het Nederlands.
Na mijn vakantie werd ik er pas op gewezen dat er een klein deukje in de bullbar, of pushbar zit, net zo groot als en precies op de hoogte van een trekhaak. Een klein rond deukje.
Toen pas realiseerde ik me dat ik mijn auto op de parkeerplaats van de camping nog op de foto gezet, en bij nader inzien in mijn telefoon bleek dat op donderdag te zijn geweest, toen was ie nog goed.
Deze foto`s had ik al weggegooid, maar door dat deukje weer opgezocht en teruggezet, en nu zelfs geplaatst op mijn weblog.
Op vrijdag had ik wel de auto genomen, naar Franeker, en aldaar gewandeld.
Prachtig en lelijk en alles door mekaar, heerlijk.
Ik kan altijd heerlijk genieten in leuke stadjes, van de panden.
Hier kan ik mijn telefoon scannen en dan volgt er een website met informatie en soms zelfs een leuk filmpje.
Hier sta ik op een bruggetje waar ik nooit onderdoor zal schaatsen.
Tenslotte nog even mijn vakantiewoning voor twee weken.
Het is inmiddels alweer een week geleden, ondertussen staat de caravan alweer op de stalling en lonkt de nieuwe werkweek alweer, en wat blijft is de herinnering.
Woensdag zijn ze al begonnen met het klaarzetten der dranghekken, vandaag kwam het podium. Het gaat tot één uur duren, en er komen nogal wat artiesten, dus ze beginnen op tijd.
Het is nog vroeg, en langzaam maar zeker druppelt er meer volk naar binnen. De verwachtingen zijn, in tegenstelling tot vanmiddag, dat het droog zal blijven vanavond.
Vorige weekeinde was het het Middeleeuws Winschoten en fantasyfestival in het Stadspark, en volgende weekeinde staat straatheaterfestival Waterbei op het programma, hedenavond is het de beurt aan Pleinpop, op het Marktplein in Winschoten.
Het is net als met Pinksteren, alleen was er toen alleen Nederlandstalige meuk. Nu is het meuk van Tino Martin, Marcels Nederpop van toen, Look a like Robbie Williams, de band de Coronas en We want Abba wat er op het programma staat.
Het Marktplein in Winschoten is vrij groot, en in het midden staat al een jaar of 800 de aloude Marktpleinkerk. Dus het plein is van meerdere kanten te benutten. Ik woon aan de Noordzijde, en kijk dus uit op het zuiden. Omdat dit muziekspektakel plaatsvindt achter de Markpleinkerk staat het podium precies gericht op mijn woning.
Tijdens de Nacht van Winschoten staat het podium helemaal aan de andere kant, omdat op deze plek dan de kermis is. Ik hoef niet thuis te blijven, als ik de aankondingsbrief toon mag ik gratis naar binnen, dat is voor het eerst. Ik maak er geen gebruik van.
Ik krijg melding op mijn telefoon dat ik mail heb. Het betreft een document van RDW MijnOverheid. Ik moet inloggen met DigiD en zie Vernieuwen rijbewijs.
Ik lees dat mijn rijbewijs vernieuwd moet worden, voor meer informatie wordt doorverwezen naar de bijlage. Deze open ik en dan lees ik opnieuw dat die vernieuwd moet worden. Dat kan ook digitaal, ik moet daarvoor op de website zijn van mijn gemeente.
Daar vind ik waar het digitaal kan, en als eerste vragen ze een pasfoto. En met één klik op de link zie ik de kaart van de omgeving met daarop de dichtsbijzonde erkende fotozaken.
Oke, dus daar ga ik vanmiddag even naar toe en zeg dat het voor mijn rijbewijs is en dan hoor ik het wel.
Deel twee doe ik er meteen achteraan.
Ik kom de winkel binnen, is mevrouw al bezig met een andere klant, en er zit een moeder en kind te wachten en te kletsen. Als ik langsloop naar de balie zijn ze stil, ik groet ze. De winkeljuffrouw is druk aan het kletsen met die klant en ik loop even de winkel door. Ik zie prachtige oude foto`s van Winschoten, van toen mijn woning hier nog niet stond en van toen hier nog die herberg was.
Daarna gaat de winkeljufvrouw met moeder en kind de pasfotokamer binnen en doet haar werk, onderweg daar naar toe groet ze me. Weer uit dat hok gekomen vraagt ze wat ik wil, en na uitleg mag ik ook meteen het kamertje in.
Er worden twee foto`s genomen, daarna mag ik kiezen, haar voorkeur is de linker. Dat wordt hem.
Daarna gaat ze naar de kassa, knipt en doet wat in een mapje en rekent af met moeder en kind. Als ze met mijn mapje aan de slag wil vraag ik of het ook digitaal verstuurd kan worden, zoals ook op bordjes in deze winkel staat.
Dat kan, ze vraagt of ik geferifreerd ben, of weet ik veel, geen idee. Ik moet even inloggen in mijn DigiD en dan ziet ze al dat het goed is door een groen vinkje.
Daarna het nummer nog voorlezen van mijn rijbewijs en de boel wordt verstuurd en klaar. Ik reken af, krijg het mapje mee, en niet veel later krijg ik mail dat ik mag gaan betalen voor mijn nieuwe rijbewijs.
Bijna 20 euro voor de pasfoto en meer dan 50 voor het rijbewijs. Nu nog even afwachten dat ik hem kan halen.
Hier deel drie. Ik kreeg mail dat mijn nieuwe rijbewijs klaar ligt op het gemeentehuis. Dus ik ging even naar het gemeentehuis en ze vroeg of ik een bewijsje had. Mail. Oke, ze ging kijken en ze kwam er mee terug, even wat invoeren en uitprinten, ik moest iets ondertekenen, mijn oude pas inleveren en ik kreeg de nieuwe mee.
Het rijbewijs was vroeger een roze boekwerkje, tegenwooridig een pasje. Hij zit weer in het mapje en ik mag weer tien jaar rijden.
We hadden een fijn fietsdagje naar Sneek gehad en waren nog zo`n tien kilometer van de camping. Lekke band.
Bandenplakspul is aanwezig, dus de band wordt geplakt. We vinden al snel het gaatje, plakken het dicht, frummelen de band er weer in en voort maar weer.
Een kilometer verderop is diezelfde achterband weer plat! Hmm. nog maar een keer plakken dan.
Weer een kilometer verderop is die weer plat, en nu lukt het oppompen ook niet meer. Na meer dan honderd slagen is die nog zo plat als wat.
Naar de camping gaan lopen is geen optie, de boel aan gruzelementen rijden op een platte achterband is dat wel.
Al de hele dag ben ik zuinig met mijn telefoon, want ik maak gebruik van zijn navigatie en had er mee zo dicht terug bij de camping kunnen komen dat ik het vanaf daar wel uit mijn hoofd weet. De batterij ging dus leeg.
Door die lekke band had ik zoveel vertraging dat mijn telefoon het begaf. Het werd al donker, ik had op een gegeven moment niet echt een idee meer waar ik was, en ging op borden kijken.
Dat is erg bijzonder in Friesland, dat je op borden kijkt, want een meneer in de auto vraagt waar of we wezen moesten. Omdat er meer verkeer aan komt parkeert meneer eerst even zijn auto.
Tja, de veerpont vaart op dit uur niet meer, u moet helemaal omrijden via Drachten om aan de overkant te geraken. Oke, ik bedank hem vriendelijk en op naar Drachten dan maar. Voor we daar zijn volgt er ook nog een valpartij, niks gebroken, en raken ondertussen ook de fietsaccu`s leeg.
In Drachten aangekomen is het inmiddels donker en op de borden vind ik de te volgen nummers, die in de donkere srtuiken niet meer zichtbaar zijn. De ANWB paddestoelen ontbreken op meer plekken dan ze gewenst zijn, en soms zijn er zelfs helemaal geen borden. Een man die ons wel erg laat nog op pad vindt, verwijst naar linksafslaan bij een rotonde, die nooit komt. Een mevrouw weer een heel andere kant op, een stel heeft onenigheid over welk dorpje we wel of niet door zouden moeten komen, dronkenlappen en Engelstaligen snappen niks en uiteindelijk na twee uur fietsen zijn we weer op precies hetzelfde punt als twee uur geleden.
Inmiddels is het bijna middernacht als twee dames uiteindelijk wel de juiste weg aanwijzen, alhoewel ik toen wel al op gevoel een hele eind in de goede richting was gegaan. (Had ik dat maar direct gedaan, ipv mensen vragen) Ik was ook niet degene die mensen vroeg, ik ben meer iemand van zelf uitzoeken.
Eindelijk waren we weer op bekend terrein en tegen twee uur waren we op de camping. Een dag later lieten we de fiets reparen en de rest van de vakantie vieren.
Meestal ga ik van zondag tot zondag op vakantie, want op zondag is het wat rustiger op de weg, vooral in de stad. Maar deze camping wilde liever dat we van zaterdag op zaterdag kwamen, dus dat deden we, en op een zondag fietsten we naar Leeuwarden.
En aldaar gingen we naar de kassa van de rondvaartboot, maar er waren helaas nog maar twee plekjes beschikbaar, en wij zijn met drie. Dan maar wandelen. Langs de gracht.
Er blijkt nog een rondvaartbedrijf, dit heeft een Engelse naam, dat spreekt me niet zo aan, maar zij hadden nog wel plek. Dat heeft een scherm aan boord, waarop afbeeldingen te zien zijn van vroeger. En zo heeft de gids zijn verhaal te vertellen, en de Engelstaligen kunnen in een mapje meelezen. En omdat dit een korte versie van de rondvaart is kunnen ze een paar pagina`s overslaan.
Wat wel grappig is dat Whitney Houston Leeuwaren ergens in de jaren 80 bezocht heeft, en ze is op de foto gekomen op een brug waar we nu onderdoor vaarden, terwijl we die foto zagen. Whitney was altijd tegelijk met mij jarig.
En na de rondvaart zijn we nog naar de voormalige gevangenis geweest, want het treintje reed al niet meer die dag.
Het Planetarium Eise Eisinga is een wetenschapsmuseum in de stad Franeker in de Nederlandse provincie Friesland. Centraal staat een planetarium dat werd gebouwd door Eise Eisinga (1744-1828) tussen 1774 en 1781. Aangedreven door een slingeruurwerk geeft het astronomisch uurwerk sinds de voltooiing in 1781 de actuele positie van de planeten aan via de plafondwijzerplaat en is hiermee het oudste werkende planetarium ter wereld. Op 19 september 2023 werd het Eise Eisinga Planetarium als dertiende object van Nederland toegevoegd aan de Unesco werelderfgoedlijst.
En afgelopen vrijdag bracht ik een bezoekje. Men kan boven door glas de radarwerken zien, ze bewegen zo langzaam dat ik het niet zie bewegen. Omdat de buitenste planeten er een jaar of 28 over doen om rond de zon te geraken duurt het alhier ook precies net zo lang voor deze rond is.
De zon en de aarde komen tweemaal voor, boven in het klein, en onder in het groot. De rest van de toen ontdekte planeten bevinden zich alleen boven, en maken precies dezelfde beweging als in het echt.
Het kapstok met mijn sterrebeeld even vastgelegd.
Het planetarium bevindt zich in de huiskamer van dit eeuwenoude pand, de twee pamden er naast behoren tegenwoordig ook toe aan het museum.
Ik zet liever geen vreemde mensen op de foto, maar als je hier voor gaat zitten vraag je er wel een beetje om.
Franeker is prachtig, en meer dan alleen dit museum, maar dit is toch wel het hoogtepunt.
Op donderdag werden de fietsen weer opgehaald, dus gingen we op vrijdag met de auto naar Franeker. Ik keek een dag van tevoren op de website van het Planetarium en zag dat je alleen online een kaartje kon kopen. Mijn plan was om er naar toe te gaan en aldaar aan de kassa een kaartje te kopen.
En ik zag tevens hoeveel kaarten er nog beschikbaar waren, per half uur wordt er een beperkt aantal mensen toegelaten. Gelukkig maar, anders is het net als het Achterhuis, dat het mudvol is en je in polonaise er doorheen moet. En nu bleek het lekker rustig.
Franeker doet me een beetje denken aan Appingedam, een stadje zo groot als iets meer dan de helft van Winschoten, met een middeleeuws centrum met oude panden en nieuwe meuk, een aantal grachten en beschermde stadsgezichten, en daarbuiten de gewone woonwijken.
Het Nederlandse woord voor toegangsbewijs is kaartje, dat weten ze in Franeker niet, en het helaas vinden dat de boel uitverkocht is heb ik ook nooit eerder gezien.
Toen ik binnen was kon ik ook fijn naar buiten kijken, dit is al honderden jaren hetzelfde.
Hier werd een filmpje afgespeeld waarin twee heren zeer enthausiast vertelden over dit bijzondere object.
Vroeger waren de mensen kleiner.
Hier het radarwerk van de oudste nog werkende planetarium ter wereld.
Alles klopt, alles werkt, en in dit kamertje krijgt men uitleg van een mevrouw met een aanwijsstok.
Een werelderfgoed dat ik sowieso een keer wou bekijken, en dat is nu gelukt.
Na een reis van zo ongeveer honderd kilometer vanaf de camping tot het oude vertrouwde Winschoten ben ik er dus weer. Het is meteen al lawaai in de stad, er is een Middeleeuws Fantasie Festival gaande dit weekeinde in het Stadspark, en volgende weekeinde is er Pleinpop op het Marktplein. Maar dat allemaal voor later, nu eerst in bad en nog bezig aan mijjn verslag van de laatste dag van de vakantie.
In Friesland is veel meer water, en zijn er veel meer veerponten, en dat vind ik uitermate vervelend. Als ik wil fietsen fiets ik graag door, maar gelukkig zijn de pontjes wel te omzeilen.
Op de foto het gebouw met de sanitaire voorzieningen, brandschoon, alleen jammer van de kutmuziek binnen van een commerciele radiozender. Gelukkig weerklinkt in mijn voortent werkdagelijks de Arbeidsvitaminen, dat is tenminste echte muziek, uitgekozen door echte mensen. Echte radio. Jammer dat de Friezen van de camping niet van cultuur houden.
Ik ben op vakantie in Friesland, met de caravan op de camping en vanaf daar op de electrische fiets de provincie verkennend.
Af en toe een regendagje is niet zo heel erg, de meeste tijd is het droog.
Ik kom door schitterende dorpjes over prachtige fietspaden. Als ik in zo`n dorpje ben weet ik precies hoe het heet, in de avond op de camping weet ik het allemaal niet zo meer, en dat hoeft ook niet natuurlijk.
Onderweg vanaf de camping naar Sneek even pauze gehouden in een plaats wiens naam in letters geschreven straat, dat komt vaker voor en ik vind dat leuk.
En in Sneek natuurlijk rechtreeks naar het symbool van de stad, de Waterpoort en wie goed kijkt ziet ook een watertoren. En bloemen. En fietsers.
Het is een fietsvakantie, maar dan fiets ik en daar maak ik geen foto van, wel van de plaatjes waar ik verzeild raak.
Dit is de binnenkant van de Waterpoort, gratis toegankelijk en dit wilde ik sowieso altijd al eens echt zien.
Soms even wachten dat er niemand meer in beeld staat, maar ik heb de tijd, ik heb vakantie.
Er was een tijd dat ze dit overal bouwden, en er was een tijd dat ze dit overal weer afbraken, en wat gespaard is gebleven zijn ze nu gelukkig wel zuinig op.
Soms weet ik niet of afstand of dichterbij leuker is, dus plaats ik het maar alletwee.
Details bekijken is altijd leuk, en even vastleggen om het later nog eens te bekijken.
Links een bordje met informatie over het pand, rechts informatie van de huidige bevolkers van het pand.
Hier heeft een synagoge gestaan, omdat na de oorlog vrijwel alle joden vermoord waren werd het afgebroken, nog weer later kwam dit monumentje.
Een lul gevangenis, heeft nu een andere functie, zo kan het dus ook.
Prachtig hoor, Sneek, mooie oude panden met geschiedenis.
En naast iets heel moois moet dan iets heel lelijks.
De terugreis verliep niet zo fijn, die verdomde veerboten varen niet altijd meer en dan is het flink omrijden.
Ik ben naar de hoofdstad van Friesland geweest en dat is Leeuwarden.
Dat het Fries een officieel erkende taal is is mij bekend, dat is het Nedersaksisch ook, en dat is u nu bekend.
Ik wilde een rondvaart maken, maar de kaartjes waren uitverkocht, dus nam ik een andere rondvaart, daar was nog wel plek.
Leeuwarden is best een leuke stad, een van de oudste van ons land, toch is hun oudste gebouw niet ouder dan het oudste gebouw van Winschoten, ik zeg het maar even.
De gids op de boot sprak Nederlands, en de Engelstaligen aan boord konden in een mapje meelezen. En voor in de boot zagen we allemaal foto`s voorbij komen op een scherm.
Er is heel veel moois gesloopt en vervangen door lelijks, net als in andere steden.
Wolkenkrabber die vanaf bijna heel Friesland te zien is.
In het treintje op luchtbanden kon niet meer, de laatste rit was al geweest toen ik er aan toe was.
Anders dan in Winschoten hebben ze in Leeuwarden wel een mooie fontijn.
Zwervers en schooiers en ander vies volk is er helaas ook.
De voormalige gevangenis is hier niet afgebroken zoals in Winschoten, alhier geven ze er wel een nieuwe bestemming aan.
Hier moest ik best een tijdje wachten tot iedereen uit beeld gewandeld was, maar het was lekker weer en ik heb de hele dag de tijd.
Het gebouw en de bijgebouwen zijn indrukwekkend en gratis te bekijken.
Prachtige oude pandjes ontsierd door oerlijke nieuwbouw er omheen, dat komt vaker voor, zo ook hier.
Het Nedersaksisch is een grotere taal dan het Fries, toch is de hoofdtaal het Nederlands.
Vorige keer ben ik tijdens een fietstocht in een buitenwijk geraakt, maar ik wilde het centrum van Drachten ook wel eens zien.
Op zich best aardig, het kan er mee door.
Plaatsnamen en straatnamen zijn tweetalig, en af en toe wappert er ergens een Friese vlag, voor de rest doet alles gewoon heel Nederlands aan.
In Drachten is ook een fietsbrug, toen die nieuw was was het een lange, en ondanks dat op internet staat dat die tijdelijk buiten gebruik is kon ik er toch over. En terug.
Er zijn overigens gestoorde lui op de camping die met een lawaaiapparaat het gras gaan maaien. Dat heeft niks met dit plaatje te maken, ik vertel dat zo even tussendoor.
De voertaal is Nederlands en dat is maar goed ook, anders luister ik er niet naar.
Zeggen wat je niet verkoopt kan natuurlijk ook. In het Nederlands.
Het is mij hier in Friesland nu al drie keer overkomen dat ik ergens zat of liep, en er komt een kat aangelopen, deze geeft kopjes en wil geaaid worden. Zeer bijzonder, dat overkomt me anders nooit.
50 is niet zomaar een getal, 50 is oud, 50 is geen 30, 50 is oud, toch bedankt drie mensen die me gefeliciteerd hebben.
Al mijn hele leven kijk en luister ik louter naar de Nederlandse publieke omroep, en al mijn hele leven hoor en lees ik dat er voornamelijk 50 plussers naar kijken en luisteren. En nu ben ik er zelf eentje.
Ik vier mijn verjaardag op de camping in Friesland, alleen voor genodigden.
Bovenstaande foto heb ik overigens in Winschoten gemaakt, aan de Zwembadlaan, die op geen enkele kaart staat, toch weet elke Winschoter waar dat is. En hoe hard je mag.
We staan op de camping nabij Eernewoude en namen eens een kijkje in het dorp.
De enorme camping en bijbehorend eveneens enorme bungalowpark is vele malen groter dan het dorp zelf, waar binnen zich ook weer allemaal vakantieaccomodaties bevinden.
Er was skutjesilen in een dorp vlakbij en nu was het skutjesilen hier, er wordt wat afgekutjesilt.
Omroep MAX is ook aanwezig, voor het skutjejournaal. Ik heb er niks van gezien, dat wil ik ook niet, maar het was wel erg gezellig en vrij druk.
Daarom zijn we maar snel de drukte uitgefietst en gingen we naar Burgum.
Door schitterende landschappen en de peperdure veerpontjes omzeilend.
Af en toe even rusten op een bankje en genieten van het uitzicht.
Alle standbeelden en monumenten bekijk ik, de allermooiste komen op de foto.
In nam nog ergens een softijsje, en kon het niet laten deze smurf even vast te leggen.
Prachtige kerkjes in Friesland.
En heus niet alles wordt aangegeven in het Fries, de voertaal is gewoon Nederlands.
Helemaal aan het eind van de bungalowpark kwam ik al fietsend weer uit in het bos.
Ik leer de omgeving al vrij aardig kennen, leuk hier, vooral met mooi meer.
Ik doe geen oordoppen in als ik commerciele radio hoor, welnee, ik heb een veel beter plan, ik zet het gewoon op mijn weblog: In het gebouw van de sanitaire voorzieningen weerklinkt zeer onrespectvol naar de campinggasten toe commerciele kutmuziek. Tips hoef ik niet, ik ben er tevreden mee om dat hier neer te zetten.
Wat nog meer erg vervelend is in Friesland is het gebrek aan bruggen. Er gaan wel fietspaden overal naar toe, maar die gaan langs veerpontjes die je peperduur naar de overkant brengen, om vervolgens een paar kilometer verderop weer eentje tegen te komen. Ook hier hoef ik geen tips, ik zet het gewoon op mijn weblog.
We wilden naar Drachten, dus we gingen naar Drachten, maar toen we bij Grou waren bleken we dus de verkeerde kant op te zijn gefietst, de bewijzering is soms ver te zoeken.
Maar dat geeft allemaal niks, ik heb vakantie, ik heb alle tijd, en Friesland is prachtig. Wel net zo mooi als Zeeuws Vlaanderen, waar ik vorig jaar gefietst heb.
In de avond bleek dat we 60 kilometer hadden gefietst en genoten we van een barbecue.
Hedenmorgen was ik fijn naar de Arbeidsvitaminen aan het luisteren, kwam er ineens de overbuurman van de camping mijn voortent binnen, met de Telegraaf onder zijn arm, hij had het uit en bood het mij aan. Neem die maar weer mee, ik blief geen Telegraaf. Het gesprekje daarna was natuurlijk wat ongemakkelijk, de man ging vrij snel weer weg, met medeneming van voornoemde Telegraaf.
Fout is fout en ik ben dat niet. En om twaalf uur besef ik maar weer dat er getest moet worden, voor je weet maar nooit.
Ik ben honderd kilometer van thuis en bevind me in het hart van Friesland, op een hele grote camping. Deze camping koos ik uit omdat er fietsen te huur zijn, niet wetende dat mijn zusje mijn eigen fiets na ging brengen, alsmede de fietsen van mijn ouders. Dit jaar dus zonder vouwfiets.
De nabije omgeving is prachtig, er is feest in het zuiden en er komt feest in het noorden. Het geluid van het Veenhoopfestival weerklinkt over de camping en het kutjesilen is morgen in Earnewald. Over geluid gesproken, dit is een prima camping, maar ik heb één klacht:
In het gebouw van de douche en sanitaire voorzieningen weerklinkt het geluid van de commerciele radio. En dat is tijdens het douchen en schijten zo`n beetje het ergste dat er is. Reclame, opgefoktje doorgesnoven klinkende dj`s, geen liefde voor muziek en nog meer reclame, gatverdamme en godverdomme.
Dat overleef ik vast ook wel weer, maar leuk is het niet, toch een minpunt, en geen kleintje. Pluspunt is dan weer dat ik elke ochtend fijn in de voortent naar het oudste radioprogramma ter wereld kan luisteren, de Arbeidsvitaminen.
We leven in de luxe dat we elk jaar weer kunnen gaan bedenken waar naar toe gaan op vakantie. De wereld is groot en de keuze is reuze.
Nu heb ik al vrij veel van Europa gezien, maar nog lang niet alles, en dat geldt tevens voor Nederland. Friesland is een plek waar ik nog nooit overnacht heb.
Ooit was heel noord Nederland Friesland, van Noord Holland tot ver in Duitsland, alles was Fries. Winschoten is ook ooit in Friesland gelegen geweest, net als het naastgelegen Heiligerlee, dat nog voorkomt in het Wilhelmus. Graaf Adolf is gebeleven in Friesland in den slag, slaat natuurlijk op de welbekende slag bij Heiligerlee, waar ons land ontstaan is.
Tegenwoordig is Friesland een provincie, net even iets westelijker en zuidelijker dan Groningen, en deze vakantie ga ik dat eens ontdekken.
Ik log niet vaak over mijn werk, want werk moet werk blijven en gescheiden van hobby en prive. Plus dat ik aan beroepsgeheim doe, dus alles wat ik hoor en zie hou ik voor me.
Maar zo af en toe een bijzonder project laten zien kan natuurlijk wel. Dit gebouw is het Energy Academy Europe in Groningen, een duurzaam gebouw waar honderden bomen voor zijn gekapt. Deze zijn tot balken verwerkt en hangen rondom aan alle gevels, en daar moet dan lak op en dat mogen wij doen.
Ik heb geen flauw idee hoe hoog het is, maar het wiebelt behoorlijk. En heel gezond is het natuurlijk ook niet, ik krijg bijna geen beweging meer, mijn armen wel natuurlijk. Bij andere projecten is het vaak klimmen en bukken en rekken en sport ik eigenlijk de hele dag. En nu sta ik de hele dag stil.
Dit is geen rommel, dit was wel rommel, nu niet meer.
Alles wat hier ligt, of hangt, heeft een verhaal.
Voor iets gekocht wordt en er mee gespeeld wordt, is het al een heel proces voor het in de winkel ligt. Speelgoed wordt mee gespeeld, maar het merendeel van de tijd ligt het in de kast, zoals al onze gebruiksvoorwerpen merendeels buiten gebruik zijn.
