Als u even de volgende video een blauw duimpje omhoog geeft helpt u iemand uit Winschoten.
Dat is Jolien, ik ken haar niet, ze is een stadsgenoot. En dat liedje doet ze geheel niet onaardig, daar kan de TROSAVRO vast wel verder mee.
Alhier ziet u de 20 kanshebbers, ik heb ze allemaal beluisterd, en daar gaan ze de beste zes uit kiezen om mee te nemen naar Ibiza, en daar hoort Jolien wat mij betreft zeker bij.
Complimenten ook naar dat programma, ik vermaak me zo een uur met al die clipjes kijken en luisteren, dat hebben ze toch maar mooi voor elkaar gekregen, al die mensen aan leuk werk gezet.
Het boek was een bestseller, de film een blockbuster, de musical een kaskraker en dan is er nu de mag-je-niet-missen toneelbewerking van het ultieme liefdesverhaal uit de Nederlandse literatuur: ‘Turks Fruit’. De autobiografische roman van Jan Wolkers heeft na bijna vijftig jaar nog niets aan universele kracht en ontroering ingeboet en staat nog altijd hoog genoteerd op de boekenlijst van middelbare scholieren. Paul Verhoevens verfilming, die van Monique van de Ven en Rutger Hauer op slag filmsterren van internationale allure maakte, is met 3,6 miljoen bezoekers nog steeds de best bezochte Nederlandse film ooit.
‘Turks Fruit’ vertelt van de heftige liefde tussen een beeldhouwer en een liftster. Hun ongekend passionele relatie krijgt een dramatische wending als de jonge vrouw ernstig ziek wordt. De toneelbewerking van Sophie Kassies is een ongekuiste, sensuele én ontroerende hommage aan dit liefdesverhaal zonder weerga.
Ik twijfelde of ik wel zou gaan. Ik had wel het kaartje in huis, maar nu het zover is, mijn hoofd staat er niet naar. Maar ik las wat recencies en besloot toch om te gaan.
Toen ik De Klinker binnenkwam werd ik welkom geheten en gewezen waar de jas opgehangen kan worden en waar de toegansdeur openging. Dat hield dus in dat het erg rustig zou zijn en men kon inderdaad zelf kiezen alwaar te gaan zitten, mits in het voorste vak.
En dan ineens begint het stuk, de acteur ploft neer op een matras en het begint. En als het eenmaal begint merk je niks van een vrijwel lege zaal.
Geen pauze, goed verhaal, het speelt zich duidelijk in het verleden af en er werd duidelijke taal gesproken en af en toe flink gevloekt. En ik heb heel wat nieuwe woorden geleerd.
Pas toen het afgelopen was en het applaus begon besefte ik weer dat er weinig mensen naar toe zijn geweest.
Update: Ik heb de kaart niet kado gekregen dat ik twijfelde.
Dit is het laatste deel van Plafond over de vloer. In totaal zijn er negen afleveringen geweest, en de eerste vijf zijn niet op youtube te vinden, waarschijnlijk heeft youtube ze zelf verwijderd omdat ze niet aan hun voorwaarden voldoen.
Deel 7 tot 9 heb ik nu ingesloten op mijn weblog. Alle afleveringen van het radioprogramma Ronflonflon zijn online beschikbaar, dan horen deze televisieafleveringen van Plafond over de vloer, die anderhalf uur voor de radiouitzending van Ronflonflon werden uitgezonden, er ook bij.
Na afloop liet Plafond de kijker in het ongewisse, of er ooit nog nieuwe afleveringen zouden komen of nimmer meer. Een jaar later had Ronflonflon weer wat anders bedacht, op toernee door Nederland, dat deden radioprogramma`s vroeger nog wel eens. Daar zijn geen beelden van, alleen het geluid, maar daar zal ik u niet mee lastig vallen, vooralsnog.
Ronflonflon werd gepresenteerd vanuit een commentaarcel, en in de serie op tv maakten ze er maar een hele grote ruime studio van, de werkelijkheid was anders, en dan is het echte radio.
U wilt natuurlijk weten hoe het na de vorige aflevering verder gaat, daar hoeft u alhier gelukkig geen week op te wachten. Deze aflevering werd overigens uitgezonden op koninginnedag, want in die tijd ging de televisie gewoon altijd maar door, en de radio overigens net zo.
De Lachende Scheerkwast was ook een geniale serie, 1981, 1982, dus dat heb ik nooit op televisie gezien, maar ik heb de DVD`s inmiddels wel. Opmerkelijk was dat deze serie stopte op televisie en toen nog een tijdje doorging op de radio.
In 1984 kwam Opzoek naar Yolanda, en daarin speelde Jacques Plafond al een radiopresentator, en toen hebben ze hem ook meteen maar een uur zendtijd op radio 3 gegeven, waarin hij geheel zijn gang kon gaan, en ook ging.
Ronflonflon werd een groot succes, het was eerst op woensdagmiddag van 15 tot 16 uur, maar vanaf december 1985 werd het van 17 tot 18 uur en toen schoten de luistercijfers omhoog tot ongekende hoogte, zeker voor VPRO begrippen.
Wellicht dat Plafond over de vloer daartoe bijgedragen heeft, die serie werd in het voorjaar van 1986 op de woensdagmiddag om half vier op de televisie uitgezonden, terwijl daarna op de radio Ronflonflon verder ging.
Nog weer later kwam We zijn weer thuis, daar zong Jacques Plafond alleen de titelsong van, en Wim T.Schippers vertolkte zelf de rol van Simon Raaspit.
Deel 1 tot en met 5 heb ik niet kunnen vinden, deel 7 echter wel:
Ik heb de afleveringen toentertijd nimmer op televisie gezien, ik had Ronflonflon nog niet ontdekt, dat kwam later pas en toen kwam het nimmer meer op tv, want wat gedaan was was gedaan en Ronflonflon viel nimmer in de herhaling.
Een televisieprogramma ter promotie van een radioprogramma, nimmer vertoond, uniek in de wereld.
Toegegeven, Radio Bergeijk kwam na hun radiosucces ook met een televisieivariant, maar dat was na afloop, toen het op de radio al niet meer bestond, maar evengoed ook schitterend en uniek.
Ik sluit deze afleveringen van Plafond over de vloer toch in op mijn weblog, ondanks dat er niet één kijker op zit te wachten, maar daar heb ik dan weer geen boodschap aan.
Ik hoef niet te zeggen hoe gewelig knap het allemaal in mekaar zit, dat valt niet uit te leggen, alleen te ervaren. Het is net als met voetval, als je het niet snapt vind je er geen reet aan, en dat heb ik met alle sport.
Plafond over de vloer was een negendelige televisieserie van de VPRO geschreven door Wim T. Schippers die werd uitgezonden op woensdagmiddag om 15.30 uur van 12 maart 1986 tot en met 7 mei 1986. De afleveringen waren 19 tot 22 minuten lang. De televisieserie was een afgeleide van het al sinds 10 oktober 1984 bestaand radioprogramma Ronflonflon avec Jacques Plafond dat dezelfde middag om 17.00 uur werd uitgezonden. Dit is deel 6: "de verloren dochter" Met o.a. Wim T Schippers, Clous van Mechelen, Henk Pal, Truus Dekker, Mimi Kok, Kenneth Herdigein, Rob van Houten, Mies de Heer, Lex de Regt, Sjoerd Pleysier, Onno Molenkamp, Janine van Elzakker en Don Duys. Deze aflevering is uitgezonden op woensdag 16 april 1986.
Het is toch grappig wat ik soms zo tegenkom op youtube. Ik tikte Wim T.Schippers in en kwam zomaar wat afleveringen van Plafond over de vloer tegen, een televisieprogramma dat gemaakt wordt ter promotie van een radioprogramma, uniek in Nederland, en misschien wel op de hele wereld.
Het is op zich natuurlijk ook al uniek dat alle afleveringen van het radioprogramma Ronflonflon online staan, des te leuker dat het afgeleide televisieprogramma daarvan ook online beschikbaar is. Helaas niet alles, maar wel een groot gedeelte, waaronder deel 6 die hier boven staat.
Tikkeltje wazig, ook mistig, en daardoor is het groene licht dat op de overgebleven schoorsteen van de afgebroken melkfabriek goed zichtbaar, alsmede een huis in aanbouw.
De Winschoter Toren, d`Olle Witte, in kerstverlichtingssfeer.
Ik weet altijd liever wat iets wel is dan wat het niet is.
Gedurende de kerstperdiode stonden er honderden kerstbomen in het centrum van Winschoten, en zie linksboven nog net het logo van de opgeheven Kijkshop.
De Tellerlikker in De Klinker in Winschoten in kerstversiering.
Of het lekker is weet ik niet, het bord is in elk geval wel prachtig mooi, het past keurig allemaal.
De kerstboom in het Tafelhuis in De Klinker in Winschoten.
Een oude brandweerauto onder de overkapping van De Klinker.
De kerstboom op het Oldambtplein met op de achtergrond de hoogste en oudste molen van de provincie Groningen en een onduidelijke fontein, en rechts nog een miniboomtje waar er honderden van door het hele centrum van de stad stonden.
Elk jaar zie ik ze wel, de kerststallen, en zo af en toe maak ik er dan ook eens een foto van.
En tenslotte de kerstverlichting van de boom achter de Marktpleinkerk.
Op Valentijnsdag denk ik altijd de hele dag aan Ischa Meijer. Hij stierf namelijk op zijn 52e verjaardag, en dat viel op deze datum.
Ik vind Ischa Meijer de beste radiointerviewer van Nederland. Hij deed eerst altijd zijn VPRO radioprogramma op dinsdag, maar toen dat verhuisde naar de zondagmiddag miste ik geen seconde meer. Hij voerde gesprekken vanuit een bovenzaaltje van een Amsterdams cafe, en Ischa was duidelijk de baas. Hij liet niemand uitspreken, schroomde niet om zijn mening te geven en bepaalde zelf hoe lang de gesprekken duurden. En zijn eigen bandje verzorgde de muziek en als hij zong zelf ook elke week een lied.
Helaas lonkte de televisie, en hij kreeg het eerste praatprogramma van Nederland dat meerdere keren in de week op de buis kwam, maar wel de commerciele buis. En in die tijd keek ik nog wel eens commerciele televisie, en hij bleef de beste interviewer, maar zo goed en overweldigend als op de radio zou het nooit meer worden. Dat komt vast ook omdat zijn radioprogramma een onderdeel van was van een totaalprogramma, van 12 tot 19 uur, en rechtsreeks.
Het VPRO radiopraatprogramma werd overgenomen door Goedele Liekens, en niet veel later verdween zefls de hele VPRO van radio 2.
Toen de VPRO van radio 2 af ging kregen ze zendtijd op de late avond op radio 5. En op de dindagdagavond van 22 tot 23 uur zou Ischa Meijer terugkeren met een rechtsreeks praatprogramma op de radio, met publiek, vanuit Amsterdam. En net op die dag, nota bene zijn verjaardag, overleed hij, hartstilstand.
Ik weet nog dat ik in die tijd ook altijd luisterde naar Rinkeldekinkel met Jeroen van Inkel en de Avondspits met Frits Spits, en Jeroen memoreerde het nog even, bij Frits heb ik dat gemist.
En in plaats van zijn terugkeerfeestje op de radio werd het een herdenkingsprogramma. Zo hard kan het leven zijn.
En daar denk ik elke valentijnsdag toch weer aan. En ik kijk even naar een stukje van Zomergasten.
Iedere zichzelfrespecterende stad heeft natuurlijk een Rembrandtlaan en een Vincent van Goghlaan, zo ook Winschoten.
En deze foto`s zijn van een kunstproject van het Van Goghmuseum te Amsterdam.
Vincent van Gogh schreef veel brieven, daarvan zijn veel bewaard, en online gezet, en bezoekers van die website konden hun favoriete citaat doorgeven en die van Tom uit Utrecht schijnt op de stoep van de Vincent van Goghlaan in Winschoten.
En van een afstandje ziet dat er zo uit.
En hier hangt een apparaat dat de citaat op de grond schijnt.
Aan de lantaarpaal een bordje met het citaat en uitleg er bij, met op de achtergrond de Van Goghstate te Winschoten.
En ik liet het nog even over mijn fiets schijnen.
Voor een duidelijker afbeelding en waar de andere citaten zich bevinden in Nederland, zie deze website.
Het absurde idee alleen al dat een land dat gewoon binnen Europa ligt er uit wil stappen. Het doel van de Europese Unie is samenwerken en nooit meer oorlog, en als het je daar niet zint moet je daar zijn, en niet er uit stappen.
Ik snap dus niet dat de mensen in Groot Britanie eerst mochten kiezen of ze er uit wilden, en dat hun regering daarna pas met een plan van aanpak komt. En dat plan van aanpak is weer weggestemd, dus moet één mevrouw het nog eens proberen.
Kijk, ze hadden eerst dat plan van aanpak moeten maken, en daar het volk over laten stemmen. Wat er nu allemaal gebeurd en gebeurd is slaat nergens op.
En nu zitten ze weer te zeuren over de grens tussen Noord Ierland en de rest van Ierland. Want Noord Ierland hoort bij een ander land dan de rest van Ierland, en dat is al jaren zo en ineens is dat een probleem.
Kijk dan even naar Noorwegen en Zweden, daar bevindt zich ook de buitengrens van de Europese Unie en toch staat de grens wagenwijd open, dus ik zie niet in waarom dat in het noorden van Ierland anders zou moeten zijn.
We zullen wel zien hoe dit zich allemaal gaat ontwikkelen, maar met democratie heeft het niks te maken. Democratie = de slimste mensen aanwijzen en die de beslissingen laten nemen, en niet dit geblubber.
Telkens als Sinterklaas in het land is wordt er een leegstaand pand beschikbaar gesteld.
Duidelijke taal.
Een zwarte Piet.
En toen begon de kerstvakantie.
Het bord met ,, INSTORTINGS GEVAAR" vind ik dan wel weer grappig nu het pandje weg is.
Het enige wat echt gratis is zijn de schoenkadootjes van de supermarkten van Sinterklaas, men hoeft daar immers niks te kopen om toch gratis mee te mogen doen.
Bij Het Tafelhuis heb ik geen foto`s gemaakt, omdat ik niet graag mensen op de foto zet, dus dat blijft bij dit.
Op de stemwijzer voor de vorig jaar gehouden gemeenteraadsverkiezingen van mijn gemeente stonden ook stellingen die nergens op slaan, en dit was daar eentje van:
De gemeente mag grond voor een laag tarief verkopen om nieuwe bedrijven aan te trekken.
En alhier mijn opmerking daarover: Jazeker, schijt aan de andere gemeenten rondom, laat ze maar naar hier komen.
U hoort Elsje de Wit met:,,Vrouw van deze tijd." afgetrokken van de Ronflonflonsongs cd Geen Touw, voorzien van beelden van een kermis op het Marktplein.
Ik ben een vrouw van deze tijd. Ik heb geen last van penisnijd. Ik heb al heel wat afgevrijd, maar ik sta bij niemand in het krijt. Want ik doe niks tegen mijn zin. Het is mijn vrijheid die ik het meest bemin. Want ik ben een wijf van deze tijd, en ik heb me van mijn lijf bevrijd.
Ik was een lief klein meiske met het leven dik tevreden, met een pappie en een mammie die hun oogappel aanbeden. Deed altijd wat ze wouden, ook al wist ik niet waarom. Ik kon ze toch vertrouwen, ze waren toch niet dom? Ik werd opgevoed met poppen, mijn toekomst die stond vast: Een toegeweide huisvrouw die op haar kinders past!
Ik ben een vrouw van deze tijd. Ik heb geen last van penisnijd. Ik heb al heel wat afgevrijd, maar ik sta bij niemand in het krijt. Want ik doe niks tegen mijn zin. Het is mijn vrijheid die ik het meest bemin. Want ik ben een wijf van deze tijd, en ik heb me van mijn lijf bevrijd.
Ik werd een vlotte bakvis en wou alleen maar dromen, van een knappe rijke prins die in mijn leventje zou komen. Ik flirte en behaagde en ik wachtte op mijn kans, maar god zij dank ontsprong ik die uitzichtloze dans. Ik wist mij los te scheuren uit het rollenpatroon. En nu doe ik wat ik wil, en dat vind ik doodgewoon!
Ik ben een vrouw van deze tijd. Ik heb geen last van penisnijd. Ik heb al heel wat afgevrijd, maar ik sta bij niemand in het krijt. Want ik doe niks tegen mijn zin. Het is mijn vrijheid die ik het meest bemin. Want ik ben een wijf van deze tijd, en ik heb me van mijn lijf bevrijd.
Met een kut of met een lul word je de wereld opgesmeten, dat heb je niet voor het zeggen, dat heb je maar te vreten. Maar daarom hoef je heus nog niet alles maar te pruimen, dus dans naar niemands pijpen, maar volg je eigen luimen. Doe toch wat je wil, en trek je eigen baan. Het mooiste wat er is is op je eigen benen staan!
Want ik doe niks tegen mijn zin. Het is mijn vrijheid die ik het meest bemin. Want ik ben een wijf van deze tijd, en ik heb me van mijn lijf bevrijd.
Quandy in het Sterrebos met links op de achtergrond het tunneltje koekoek.
Een huis in Winschoten waar eens een nieuw stuk bij aangebouwd is, alleen de hoogte is hetzelfde, voor de rest is alles anders, net of het er zo tegenaan gebakt is.
In Winschoten kom je op de gekste plekjes de vreemdste dingen tegen, wat alhier heel normaal gevonden wordt.
Altijd mooi gevonden, eerst u zeggen en dan zijn naam verkleinen.
Ook deze etalage vond ik wel even de moeite van het tonen waard, u ziet zelf wel waarom.
Dit is de groen verlichte niet meer in gebruik zijnde maar als cultureel erfgoed te behouden schoorsten gezien vanuit het Sterrebos.
Tussen al die kerstetalages in begin december spotte ik af en toe nog een zwarte piet.
Daar hou ik van, en zou verplicht moeten zijn voor alle winkels.
Links een deel van het stadhuis, daar in het midden de inmiddels leegstaande voormalige bibliotheek, dat de gemeente graag wil slopen, want het stadhuis heeft wel uitbreiding nodig en in die voormalige bibliotheek blijkt het niet warm te stoken te zijn, dus een loopbrug naar boven de HEMA lijkt hun een beter plan, en dan moet die bibliotheek daar weg.
Quandy achterin de auto, dat doen we inmiddels niet meer, maar onlangs nog wel.
We hebben een klimaatprobleem. Dat wil zeggen, er zijn natuurlijk altijd mensen die dat ontkennen, maar daar behoor ik niet toe.
De politiek, onze leiders, doen niks anders dan klessebessen over futiliteiten, het is niet of dit of dat, maar en dit en dat, ze moeten eens doorpakken in plaats van dat gezemel.
En op tv zegt men dat ik zonnepanelen moet, en dat ik minder lampen aan moet doen, korter douchen, minder vlees eten.
In mijn huiskamer zet ik elke avond zeven lampjes aan, alleen voor mezelf, dat vind ik gezellig. En ik ga bijna elke dag in bad, wel een uur lang, als het water me te koud wordt doe ik er warme bij.
Zou de wereld er echt beter van worden als ik mijn levensstijl aanpas? Ik denk het niet.
Ik las dat er 80 miljoen passagiers zijn vervoerd via Schiphol, een nieuw record. Dat groeit maar en groeit maar, en andere luchthavens ook.
En dan moet ik in het donker gaan zitten?
Ik zou liever zien dat vliegen gewoon verboden wordt. Niet de kaartjes duurder maken, dan is het alleen voor de rijken, gewoon niemand meer laten vliegen. Alleen uitgezonderd mits strikt noodzakelijk.
En dan hoor ik alweer de woorden werkgelegenheid en economie. En dan denk ik aan de woorden frisse lucht en stijgende zeespiegel.
En zo zijn er wel meer zaken die aangepakt moeten worden, maar dat gebeurt dus niet, men wijst naar elkaar, en het groeit maar door, en het smelt maar door en het stijgt maar door.
Om nog even terug te komen op gisteren, ik beweer nergens dat de burgemeester er gratis mag wonen. Natuurlijk klopt het wel dat zij uiteindelijk gewoon uit gemeenschapsgeld betaald wordt, maar daar had ik het dus helemaal niet over.
Geld is ook maar een spel.
Het is toeval dat het pand nu net leeg was en te koop stond en gekocht wordt door mijn nieuwe burgemeerster. Ze woont er overigens nog niet, maar ze is al wel geinstaleerd en werkzaam.
En ze gaat precies verder waar de vorige burgemeester mee bezig was, kort voor zijn zeer plotselinge overlijden had hij zijn laatste succes geboekt omtrent het Marktplein.
Na zijn dood kregen we een tijdelijke waarnemende burgemeester en die sloot twee kroegen op datzelfde Marktplein.
En het allereerste waar de hagelnieuwe burgemeester zich mee bezig gehouden heeft is het Marktplein!
Ik sluit af met een nieuwe overeenkomst tussen Amsterdam en Winschoten, beide steden hebben nu een vrouwelijke GroenLinks burgemeester, en dit is de mijne.
Ik loer wel eens wat rond op funda, en deze tekst vind ik zo interessant dat ik het even vastleg:
De Burgemeester H.J. Wichersstraat is een lommerrijke straat in een groene omgeving met statige villa's en herenhuizen en gelegen op loopafstand van het gezellige winkelcentrum, diverse uitgaansgelegenheden en restaurants en het trein- en busstation van Winschoten. Kortom, overal dichtbij, maar toch in de luwte van de drukte.
De stadshistoricus van Winschoten over deze stadsvilla;
Het dubbele herenhuis aan de Burgemeester H.J. Wichersstraat 10 is in 1916 in opdracht van de gemeente gebouwd als woning voor hogere ambtenaren. In 1942 nam de toenmalige burgemeester van Winschoten, Aalderikus Jacob Drenth, zijn intrek in de stadsvilla. Vanaf de bevrijding woonden achtereenvolgens de burgemeesters Alexander Jacobus Romijn (1945 – 1962), Auke de Boer (1962 – 1971) en John te Loo (1972 – 1979) op het adres Burgemeester H.J. Wichersstraat 10.
Het pand heeft aldus 37 jaar lang als ambtswoning voor de burgemeester dienst gedaan. In 1982 is het pand door de gemeente Winschoten te koop aangeboden.
Bovenin de voorgevel staan de letters SPQW, dat (in navolging van de stad Rome) staat voor ‘Senatus Populusque Winschotanus’, oftewel ‘Bestuur en Bevolking van Winschoten’. Deze letters zijn overigens ook te vinden op de gevel van het Winschoter stadhuis.
Het leukste van dit alles vind ik nog dat ik ergens heb gelezen dat de nieuwe burgemeester daar in gaat wonen, en zo maakt ze van de voormalige burgemeesterswoning weer de huidige burgemeesterswoning!
Op vrijdag 30 augustus 2019 treed theatergroep Close Act uit Tilburg op op het Marktplein in Winschoten. Aanvang 21:30 uur, want om negen uur sluiten de winkels, en de toegang is gratis.
Kira in het Tafelhuis op donderdag 13 december 2018 in De Klinker te Winschoten:
Zo in een week tussen Sinterklaas en Kerstmis organiseerde de lokale omroep het Tafelhuis, radio voor het goede doel, waar publiek langs kan komen en er af en toe artiesten optreden. Hier was Kira aan het zingen en ik zat er bij en keek er naar.
Binnenkort mogen we weer kiezen, dit keer voor de provinciale staten. Voor de provincie dus.
Wat doet de provincie?
Welnu, een klein voorbeeldje omtrent Winschoten dat zijn ziekenhuis verloor.
Het ziekenhuis wilde weg uit Winschoten. Het ziekenhuis wilde naar Zuidbroek, bij Van Der Valk, dat was beter voor de catering of zo.
Toen greep de provincie in, het ziekenhuis mocht niet naar Zuidbroek. Maar het ziekenhuis wilde per se weg uit Winschoten. Mag verhuizen naar Scheemda dan wel, provincie? Ja, dat mag wel, aldus en wat een kutstreek van de provincie!
En nu weet ik niet waar ik straks op moet stemmen, toch zeker niet op idioten die het ziekenhuis weg wilden hebben, maar hoe vind ik uit wie dat zijn en hoe nu verder en zo?
Ik kan het ziekenhuis niet terug stemmen. Ik vrees dat ik misschien zelf wel de vorige keer op iemand gestemd heb die niet mijn standpunt in deze verkondigde. Wat is democratie toch ingewikkeld en oneerlijk.
