Vannacht spookte het enorm, dat wil zeggen: wederom zeer heftige onweer en heel veel regen. Het kwam met bakken uit de hemel. De voortentvloer werd er zelfs nat van. Tegen de ochtend hield het op met regenen, en later kwam de zon zelfs nog tevoorschijn en het werd nog een prachtige dag. Echt een dag om even naar een nabijgelegen middelgrote Poolse stad te gaan. Ondanks dat het centrum lastig te vinden was lukte het toch. Mja, Pools, dat is net als in Nederland, zo her en der keurig netjes, met af en toe wat vervallende plekken. Wel veel flatgebouwen, en weinig gevelpracht. En heel veel kleine propvolle winkeltjes. En via een winkel kwamen we terecht op een overdekte markt, met ook gedeeltes die niet overdekt waren. Wel veel van hetzelfde, maar vooral veel. En redelijk druk. Nergens spreekt men engels, echt nergens, of het moet dan echt een litle bit zijn. Maar met handen en voeten en gebaren lijkt het soms wel of ze het begrijpen, de wil is er in elk geval wel. We kochten wat we nodig hadden, namen op een terrasje een kopje koffie en hadden de stad toen wel gezien. Daarna nog even naar een klein provinciestadje geweest, we waren toch in de buurt, en dit stadje vind ik persoonlijk leuker. Iets meer oudheid, en er was zelfs een boulevartje bij een watertje. We besloten om savonds op de camping wat te gaan eten in de kantine aldaar, en daarvoor heb ik nog een klein uurtje gevouwfietst. Al met al een prima vakantiedag, met hopelijk aankomende nacht eens geen onweer en storm, maar rust en slaap. We zullen zien.
Vandaag de grote stad verlaten en onderweg om het Poolse platteland te verkennen. In het campingboek hebben we twee leuke campings gevonden, waarvan de eerste niet meer bleek te bestaan.
Toen we waren waar de camping zou moeten wezen was die niet te vinden. Een toevallig paserende poolse politiewagen stopte en door de open ramen vertelden ze ons dat er daar in geen velden of wegen een camping meer te vinden was.
Dus we togen maar anderhalf uur verder over de welbekende Poolse baggerwegen tot optie twee. Deze camping is niet meer wat het geweest is, een vervallen zootje, maar nog wel plek.
Toen we aankwamen was totaal niet duidelijk waar we moesten zijn, maar een vriendelijke Pool maakte het ons duidelijk. In het cafe/kantine konden we ons aanmelden, terwijl het daar een drukte van belang was met mensen die allemaal eten bestelden en kregen, en tussendoor moesten wij maar even geduld hebben. En dat hebben we wel, we hebben immers vakantie.
Niemand sprak een ander woord dan Pools, maar ze begrepen ons toch. We kregen een sleutebos mee met drie sleutels, eentje voor wc nummer 5, en douche nummer 10, waar de derde sleutel voor is is onbekend.
De camping ligt aan een meertje, en net op deze plek is een klein strandje en een heleboel jeugd maakte daar vandaag gebruik van.
We hebben zelf ook nog even lekker gezwommen, daar werden we weer mens van. VOortent er voor gezet, daarna nog even een flink eind gevouwfietst, dat wil best in het licht glooiende Poolse landschap.
Veel meren hier, dus ook veel muggen.
Op maandag 29 juli 2013 was ik al vroeg uit de veren. Enorme onweersbuien trokken over en de neerslag spoelde de zinderende hitte weg. Toen het droog werd vouwfietste ik even naar een winkel voor wat witbroodbolletjes, engels kennen ze niet, maar met gebaren lukte het ook prima.
Des middags een fijne wandeling gemaakt door de ongerepte natuur, wel over paden natuurlijk, dat spreekt voor zich. En daarna het dorpje eens nader verkend, er zijn best veel winkeltjes in de huisjes gemaakt. Piepklein en nokvol, met meestal alleen een personeelslid dat wacht op een klant.
Zo zaten daar twee duiven aan de oever van de Wisla.
En werden er balonnen te koop aangeboden, voor wie er maar wilde.
Kunst, in één der vele parken van Warschau.
Er wordt, zelfs op zaterdag, druk gebouwd aan de nieuwe metrolijn.
Zo ver van huis en dan torentjes zien die me doen denken aan thuis.
Deze kerktoren is net even te hoog gebouwd om op mijn foto te passen.
Als u hier uw hand op legt of over wrijft wordt het lampje rood en hoeft een ander dat niet meer te doen, en de verkeerslichten springen dan vanzelf wel een keer op groen.
Mijn koffietafeltje, doet ook wel eens dienst als laptoptafeltje.
En dit is dan, gedurende de ochtend, mijn uitzicht.
Voor zolang het duurt natuurlijk, maar dat geldt eigenlijk wel voor het hele leven.
Pfoe, wat een hitte. De afgelopen dagen was het boven de 20 graden, en nu is het voorbij geschoten tot boven de 30. En dat is alles behalve aangenaam, maar altijd nog beter dan regen.
Het openbaar vervoer alhier heb ik nu onder controle, we waren in een flits over de rivier Wisla. Mwa, niks te beleven daar, of men moet van nog meer winkeltjes houden. We hebben even gewandeld door één van de vele schitterende parken, alhier in Warschau/Polen. Een eekhoorn kwam tevoorschijn en kwispelde met zijn staart toen hij vlak bij een klein meisje was!
Daarna liepen we via de brug terug naar het oude centrum, voor een lekker glas cola en mensen kijken, en luisteren, want er was ook muziek.
Op tijd weer terug naar de caravan, daarna nog even gevouwfietst. Warschau is zeer vlak, en her en der zijn wel fietspaden, als er ruimte voor is. En soms houden ze ineens op, en moet men de drukke autorijbaan op. En druk is het, de ochtendspits gaat rechtsreeks over in de avondspits, bijna geen doorkomen aan.
Ik fiets enkel over de fietspaden, me tussen het autoverkeer begeven doe ik maar liever niet want dat vind ik niet nodig.
Na het eten, buikje vol, de afvas gedaan en genoten van weer een heerlijk zwoele zomeravond.
En zo ziet de binnenkant van de tram er dus uit! (met buiten een smurf met zijn kop tussen de boombladeren)
Toen de tram even stilstond zag ik op de gevel ineens de naam van mijn favoriete radioprogramma van Rising Flow Radio prijken! Beiden wijlen overigens.
Ja, het gaat om de rode afbeelding, in het echt was het duidelijker te zien.
Wat een zonnigheid en wat een grauwe gebouwen.
Dit apparaat kan worden gebruikt voor kaartjes in te steken, indien in bezit.
Ik was even op een plek vlakbij de Poolse radio en tv, en die zijn gescheiden, zoals het hoort!
Flat, na flat, na flat, na flat, en buiten de foto nog veel en veel meer.
Het schijnt dat er een nieuwe bioscoopfilm is en iedereen moet en zal dat weten ook!
Deze locomotief staat even verderop ergens in een voortuin.
Aangenaam dagje weer, met aangenaam weer in een best wel aangename grote stad. Warschau, Polen.
Vooraleerst echter de hele ochtend ontspannen bij de voortent van de caravan, en tegen de middag de bus en tram genomen tot ergens waar we niet moesten zijn. Een andere tram terug genomen die precies goed afboog en ons afzette waar we wel wilden wezen, namelijk de achterkant van het koningklijk Paleis.
Nou ja, we moesten binnen zijn, en dat konden we wel lopen. Eerst kaartjes gekocht en die even verderop laten controleren, en dan de vertrekken door.
Vrijwel overal hingen schilderijen en het licht weerkaatste flink. Maar schuin van voor waren de werken prima zichtbaar.
En elke zaal heeft natuurlijk een eigen suppoost. Ook een labiele bezigheid, lijkt mij.
We kregen toch een aardige indruk hoe de rijke stinkerds met blauw bloed leefden. Dit alles ten koste van de onderdanen, daar zijn de Polen gelukkig van verlost, wij nog niet.
Evengoed, na alle zalen te hebben bekeken en bewonderd de keldertrap nog even af. Eens zien of daar meer was te zien dan alleen de garderobe. Vloog er zomaar ineens een deur open, waarachter een zaaltje met drie schermen en een film met de geschiedenis van zowel Polen als Warschau.
Dit alles heeft plat gelegen en is na de oorlog helemaal herbouwd. Schitterend gedaan. Mooie plafonds, en de vloeren piepen dat het een lieve lust is.
En wat is oorlog toch iets verschrikkelijks, bah.
We konden op een gegeven moment nergens de uitgang vinden, maar raakten uiteindelijk toch buiten. Via een klemmende en piepende deur, dat wel.
Daarna maar even naar het park, eens kijken naar het graf van de onbekende soldaat, en tevens de wisseling der wacht eens aanschouwd. Het is theater allemaal.
Vervolgens heb ik nog genoten van de vele roltrappen in een winkelcentrum. Zoveel winkeltjes, zoveel mensen, zoveel drukte, trams, auto`s, bussen, drukte. Ik voel me dan altijd zo overbodig op deze wereld, en dat is ook wel eens goed.
Daarna nog lekker gegeten bij een tent waar ze alleen een menukaart in het Pools hebben. Maar de ober kon wel goed engels en hielp een handje. Pinnen kon daar echter niet, maar dat was voor ons ook geen probleem.
Trams en bussen zijn overigens geheel gratis in Warschau, en de metro ook, de poorten staan open en er is geen controle. Tot zover dan deze dag, morgen weer eentje.
Bij nader inzien is Warschau toch niet helemaal zo`n kutstad. Nu ik ontzettend veel wolkenkrabbers heb gezien doordringt ook de schoonheid daarvan me. Alleen die reclame overal kan me nog niet zo bekoren.
Het openbaar vervoer begin ik ook al onder de knie te krijgen. Temeer daar ik ontzettend goed oplet natuurlijk.
Gisteren zag ik uit de busraam dat er tramhaltes waren, en de dichtsbijzijnde zo`n twee kilomter van de camping. Dus vandaag de bus genomen en na twee kilometer uitgestapt en aldaar met de tram het centrum in. Wel even de tramnummers bij de halte genoteerd voor de terugreis.
Een prachtig mooi gebouw met echte Russische uitstraling, en een hypermoderne lift. We waren zo boven, en genoten van het werkelijk schitterende uitzicht over heel Warschau!
In de lift zat een liftbediende en dan besef ik weer wat voor leuk werk ik toch heb. Overigens, kaartjes kopen kon alleen cash, op zich wel bijzonder in deze tijd, maar pinautomaten waren tevens aanwezig. En we konden in dat gebouwtje ook kaartjes kopen voor een toeristische citytripbus.
De verkoopdame vertelde ons dat we konden kiezen uit rode bussen, die een ronde van één uur maakte, of de gele bus, die er twee uur over deed! En, vermelde ze er duidelijk bij, de prijskaartjes waren gelijk! En, om het nog duidelijker te maken, de gele bus liet door zijn langere ronde ook veel meer zien natuurlijk.
Het opstappunt legde ze ook prima uit, en hij zou daar langskomen om twee minuten voor drie.
We moesten ondergronds langs om daar te geraken, langs allemaal drukke en kleine winkeltjes, waarvan het me verwonderd dat die een bestaan hebben.
Evengoed, we gingen lekker zitten bij de rotonde waar de bus zou komen, en die kwam almaar niet. Maar drie kwartier te laat kwam die alsnog en we gingen mee en zagen alles van Warschau waar de bus ons langsreed.
We herkende plekken waar we eerder geweest waren, en we zagen veel nieuwe plekken. We kwamen langs allerlei monumenten en door allerlei wijken.
Daarna nog heerlijk gegeten en bij de caravan geraken verliep dit keer ook soepeltjes. Wel vroeg donker hier.
Warschau is een kutstad, en het openbaar vervoer is klote.
Nou ja, tenzij je van veel en vooral hoge torenflats houdt, dan zal het vast aangenaam zijn. En er zijn toch miljoenen mensen die dat zeer prettig vinden, want zoveel wonen hier.
Er zijn drie buslijnen langs de camping, waarvan er twee naar het noordwesten buigen, en eentje naar het noordoosten. Terwijl het centrum dus pal aan de oostkant van de camping is.
Goed, de bus genomen, ergens uitgestapt en verder maar wandelen. Tot we op een gegeven moment bij een tramhalte kwamen en de tram namen. Opeens moesten we er uit, en we konden weer verder met een volgende, raarheid.
Oke, in the middel of nergens was in ene de metro! Oke, die bracht ons naar het oude centrum, nou ja, bijna dan.
Maar goed, bovengronds vonden we al snel de oude stad. De oude stad is een gedeelde van Warschau dat vrijwel totaal platgebombardeerd, gebrand en ontploft is, tijdens die zo beruchte tweede wereldoorlog. En nadien dus vrijwel geheel in oude stijl weer herbouwd, en het staat nu zelfs op de werelderfgoedlijst!
Ja, de oude stad is erg mooi, en ook de daaraan vast geleden nieuwe stad, in diezelfde oude stijl, is prachtig.
Klein beetje motregen gehad, maar geen gebruik gemaakt van dekens die men om kan doen op een terrasje. We namen wel een kop koffie met appelgebak, waar ze ook maar een hompje ijs bij doen.
De stad lekker doorgeslentert en gezien dat Warschau ook zijn mooie kanten heeft. Na wat gegeten te hebben zomaar op een bus gesprongen en maar zien waar die uitkwam. Die ging verder uit de richting dan ons lief was, dus uitgestapt maar weer, en via een andere bus maar weer een end terug.
Nee, dat met bussen is niks voor mij en zal ook nooit wat worden. Openbaar vervoer, bah, is alleen leuk als het gaat zoals ik wil, en dat was nu dus niet echt het geval.
Lopen dan maar weer, naar de juiste bushalte waar de juiste bus ons naar de juiste camping bracht.
Al met al dus heel veel gezien, meer dan menig andere toerist, hoewel ik er van overtuigd ben dat veel meer mensen totaal in de knoop geraken met het openbaar vervoer alhier.
Het was vandaag een mooie dag om een nader kennis te maken met Warschau.
Vooraleerst echter vroeg ik aan iemand van de receptie alwaar we kaartjes voor het openbaar vervoer konden bemachtigen. En na even zoeken vonden we een kiosk waar een uiterst vriendelijke maar alleen Pools sprekende dame ons wat kaartjes verkocht.
Oke, welke kant we op moesten en welke bus we moesten nemen, geen idee. Eerst maar even aan de wandel, en we kwamen zomaar opeens bij een supergrote overdekt winkelcentrum.
En we moesten toch nog koffiefilterzakjes en twee blikopeners hebben. Eentje voor in de caravan en ik moet er zelf ook nog eentje hebben voor thuis. Daar staat nog een blik soep zonder openingslipje te wachten in mijn koelkast.
We kochten ook nog een gezellige kaars en twee onderzetters voor de pannen, de pollepel kregen we niet mee omdat het prijskaartje daar aan ontbrak.
Alles ging mee in een plastic zakje dat later die dag nog zou knappen op een zebrapad.
Evengoed, na de boodschappen spongen we zomaar een bus in en we zouden dan wel zien waar we uit zouden stappen. Dat werd het eindstation, en ook hier leek nog niks op het centrum.
Er hing wel een stadsplattegrond, en de metro was slechts 3 kilometer van hier. Met behulp van mijn navigatieding wandelden we er naar toe.
En onder de grond kon ik ook nergens wijs uit worden. Er was totaal geen sprake van logica of duidelijkheid, en we gokten maar en we belanden ergens waar de metro niet verder ging wegens werkzaamheden.
Maar waar we boven de grond kwamen was het wel centrum! Whoehoe, gevonden!
We namen ergens een kop koffie. Eerst naar binnen, bestellen en betalen, dan brengen ze het even later.
Warschau is best lelijk, wat een hoge gebouwen zeg, en ze zetten er almaar meer bij. En het is druk, er rijden trams en heel veel auto`s en reclamezuilen zijn ze ook niet vies van.
Hoe de stad in elkaar zit is me nog altijd niet duidelijk, wegbewijzering is zeer slecht, en de woorden lijken allemaal op elkaar. En na heerlijk gegeten te hebben maar weer op zoek naar de camping, met gebruik van mijn navigatieding, ook nog ergens even op een bus gestapt, dat scheelde weer wat wandelen.
En toen weer lekker in de voortent genieten van wat koffie. Dat was dan weer een vakantiedag in Polen, foto`s volgen, en daarna vast ook wel weer wat nieuwe geleuter.
En voor men in Polen is moet men er eerst naar toe.
tenminste, zo gaat dat bij mij.
Kijk, en ontdek een Duitse eekhoorn.
Wegens omstandigheden zijn de foto`s even per ongeluk in omgekeerde volgorde, maar och, ik zeg het er wel bij dat het dus allemaal Duits is, om misverstanden te voorkomen.
Duitsland, het land van de regeltjes, gelijk Nederland.
En wie goed kijkt kan mijn auto op zijn plekje zien staan.
Met zonder voortent, vanwege dat het maar één overnachting betrof.
En even pauze langs de snelweg, soms op de gekste plekken.
En dit is dan de laatste foto van vandaag, wat eigenlijk dus mijn eerste vakantiefoto van 2013 betreft.
Als alles mee zit spoedig weer wat praatjes en plaatjes, en als het tegen zit niet.
Moi, ik groet u vanaf een zonovergoten camping in de Poolse hoofdstad Warschau!
Gisteren bevond ik me op een Oost Duitse internetloze camping. Na Berlijn vonden we het welletjes, zochten we het adres van een camping en mijn navigatieding wees de weg. Niet helemaal, maar waar de navigatie ophield stond welgeteld één bordje dat de richting uitwees.
Bij de ingang van de camping was in geen velden of wegen een receptie te bekennen. Een toevallige aanwezige vakantieganger vertelde dat we maar door moesten lopen, het pad volgen. En inderdaad, daar doemde een receptie op, met niemand aanwezig. Een aldaar toevallige aanwege vakantieganger vertelde desgevraagd dat de receptionist zich bevond in het even verderop gelegen biergardengebouwtje.
Hehe, gevonden. We kregen een sleutel voor het sanitaire gebouw, in ruil voor tien euro borg. Elke camping is weer anders, dat maakt het leuk.
Veel muggen aldaar, dus veel antimuggenspul opgesmeert, en na een hapje eten een beetje afwassen, een warme douche op tijd gaan slapen.
De volgende dag, maandag dus, verder. Meteen over de Poolse grens wordt het een stuk rustiger op de weg. Allemaal spiksplinternieuwe nette snelwegen, zo nieuw dat mijn onlangs geupdate navigatieding soms kilomters lang de weg kwijt was.
Maar tegen Warschau pikte die alles weer op en we belanden midden in de drukke avondspits. En toen we uiteindelijk bij de camping waren bleek deze nokvol.
Gelukkig had ik thuis al meerdere campings ingeprogrameerd en we gingen naar keus twee. Daar was nog wel plek.
Een camping van niks, maar ach, we redden ons er mee, en het heeft ook wel zijn charme, en dat het netjes en schoon is vind ik nog het meest van belang.
Voortent er voor, dus geen last van muggen, en morgen maar eens zien waar het centrum van de stad is.
In het kader van dat ik werkelijk de hele dag op mijn balkonnetje heb gezeten, en lekker bandjes afluister en van het uitzicht geniet, dwalen mijn gedachten soms af naar die ene nacht waarbij het een groot feest werd. Niet zo lang geleden, en al helemaal niet ver van hier.
We gaan een zwoele zomernacht in, op weg naar nog meer zomersheid. En dan nu De Kraaien, rond de klok van vieren op de zeer vroege zaterdagochtend van het nu inmiddels vorige weekeinde.
In het kader van een daverend succes, en geen genoeg van krijgen. En hoewel het is middels alweer een week geleden is, de dertigste nacht van Winschoten bevond zich onder mijn neus.
Ja, nee, ik kan het wel uitsmeren over heel het jaar natuurlijk. Maar ik heb en ben al zoveel gestart om daarmee het hele jaar te vullen, en soms komt het er dan niet van, maar uiteindelijk dan wel. En bovendien gebeurde er eindelijk eens wat, dus waarvan acte.
En dat Mooi Wark dit nummer zou spelen, en volgend jaar weer, en vast en zeker over tien jaar nog steeds, heeft ook wel weer iets.
Toen Kengstenton klaar was met hun optreden begon dat van Mooi Wark. En als Mooi Wark begint dan begint het gooien met bier en is het voor mij het moment om even een ommetje te maken.
Even voor de cafe`s langs, langs de toren, door een Nederlandstaligesmartlappensteeg naar De Duitse Tref, met feestelijke feestmuziek, en daarna even een rondje kermisje. (Die was niet heel groot)
Vervolgens even weer gekeken bij het podium van Boelie`s en toen naar het danceplein, alwaar dan mijn voordeur is, die van buiten tenminste.
En toen was ik dus thuis om wat filmpjes te uploaden, en daarna heb ik deze even gemaakt. Vanaf mijn balkon.
U ziet dus het hoofdpodium, de Marktpleinkerk, de daar van los staande, en een dag later door de communisten bezette, Winschoter Toren en ergens nog de refectie van het danceplein, wat ik thuis dus beter kon horen dan zien.
Ik maakte wederom een filmpje. Ditmaal met mijn fototoestel omdat de filmcamera aangaf dat de accu leeg raakte.
Klikt u het maar even aan en lees dan verder. Het is eigenlijk best wel een mislukt filmpje, maar ik vind dat ook dat moet kunnen.
Ik had me tussen de menigte begeven en stond te genieten in de voorste regionen voor het podium. De perfecte plek, midden in een lekkere sfeer en aangename temperatuur.
En de muziek, van Kensington! En dat nog wel in Winschoten. Het kost een paar centen, en dan heb je ook wat. En dat ver na middernacht.
Een feestje in mijn eigen uizicht. En dan begin ik zo even wat te filmen, wat van het optreden, ik zwier wat met de camera rond, langs mijn woning, langs de cafetaria, de hoerenkeet, het hotel restaurant, de big dana`s en wat cafe`s daar weer achter, en allemaal mensen en gezelligheid.
Maar het geluid op dit filmpje is dus niet goed. En dat is het belangrijkste.
En dan duurt het ook nog eens bijna vijf minuten. De langskomende surfer gelooft het nu wel, van die nacht ( ik houd er maar niet over op) En dan zoiets duisters en slecht geluid en lang. En hartje zomer.
En toch zal ik in de verre toekomst waarschijnlijk dit logje eens teruglezen en het filmpje bekijken. En dan denk ik alsnog dat ik het niet had moeten doen, wellicht. En dan lees ik wat u allemaal in de reageerdoos neertikte. (grappig he, in de verleden tijd tikken over iets wat nu nog toekomsmuziek is)
Hoe dan ook, als u langzaam leest is het filmpje inmiddels een end op glee, druk maar op stop, de rest is vrijwel hetzelfde.
Eigenlijk zegt Wilders hier,"Ik moet even weer op de teletekstpagina`s van de NOS komen." En de NOS doet dat maar al te graag, ook al is er niks te melden.
Bij de vorige verkiezingen verloor Wilders veel van zijn aanhang. (let wel, de meeste van zijn toenmalige stemmers leven nog steeds en bevinden zich onder ons, brrr)
Evengoed, men was moslimhaatmoe, want er werden alleen problemen genoemd en nimmer een oplossing, en toen gooide Wilders het opeens over een andere boeg, een Europaboeg.
Nu was ineens Europa overal de schuld van, niet beseffend dat Nederland leeft van Europa? Hoe dan ook, dat werkte niet, Nederland stemde juist op pro-Europa partijen, en nu begint Wilders maar weer over de moslims.
Want Wilders wil dat we allemaal Joods Christelijk worden, want Wilders zijn god is de beste god.
En wat we ook allemaal weten, Wilders kan alleen samenwerken met de VVD en de christenhonden van het CDA. Dus natuurlijk trapt hij daar stevig tegen aan, hij moet wel als verrader, en aan de andere kant, die vinger glijdt wel weer erg ver in de aarsgat. Want persoonlijk klikt het natuurlijk nog steeds erg goed.
Wantrouw RUTTE, de PVV en bovenal het CDA.
En nu negeer ik dus gewoon dat ene zinntje over Syrie, ik zou zeggen, NOS, als dat het nieuws is, maak daar dan een stukje over. En niet van dit geraaskal waar niemand wat aan heeft.
De dertigste Nacht van Winschoten heeft ruim twintigduizend bezoekers getrokken. De mensen genoten van de braderie, braadworst, kermis en heel veel muziek. Er waren optredens van Kensington, Mooi Wark en De Kraaien.
Jawel, ik heb nog meer filmpjes en foto`s in petto, waarvoor bij voorbaat excuses. (maar niet heus, dikke neus)
Wat vroeger vooral begon als de hele nacht een braderie en her en der wat muziekale omlijsting en vooral veel drank in de cafe`s, is nu gemoderniseerd tot een met name muziekfestein.
De commerciele regionale radiozender SimoneFM organiseerde dit jaar weer heel wat, nog groter dan vorig jaar. Toen stond het dancepodium achter het bandjespodium, nu hebben ze nog een plein ter beschikking gekregen.
Pal schuin onder mijn balkon het hoofdpodium, met stuk voor stuk goede artiesten en grote namen. Thuis hoorde ik alles luid en duidelijk, met name omdat mijn balkondeur vanwege het leklkere weer lekker wagenwijd alle geluid stond binnen te laten.
Dwars door de optrendende artiesten heen hoorde ik vanaf het plein achter me de housebeats schallen. En het was me een drukte van gezellig belang.
Vroeger, toen ik nog bij pa en ma woonde, maakte ik altijd een rondje, en waar het leuk was hield ik wel vol. En als ik moe was naar huis en slapen.
Nu woon ik er midden tussen en kon ik rustig een rondje maken, en dan thuis lekker wat drinken, en nadien nog maar eens wat rondkijken.
Ik kocht overigens nog wel een broodje hamburger, bij de kraam vlak onder mijn appartement.
Ik nam eerst een kijkje bij de dansende menigte op het dansfeest, en toog daarna het Marktplein op, alwaar het hoofdpodium zich bevond, en waar ik best makkelijk vooraan kon staan. Prachtig, en wat een sfeertje.
Daarna liep ik eens door richting Kermis, en kwam de Nederlandstalige meuk tegen bij het Steegje en achter het Joods monument hadden de Duitsers hun podium, dat klonk erg disco.
De kermis vond ik zelf maar wat aan de kleine kant overigens. Daarna rechtsomkeert gemaakt over de braderie naar het podium voor Boelie`s Pub. Ook leuk, ook goed, ook gezellig, toch maar weer naar het Marktplein!
En daar genoot ik van allerlei optredens. Tot het kwart over vier was en de SimoneFM meneer vertelde dat het afgelopen was. "En, " zei die er bij" rij allemaal voorzichtig naar huis en tot volgend jaar" en zo.
Maar het gaat mij even om dat RIJ ALLEMAAL VOORZICHTIG NAAR HUIS. Ik stond tussen tienduizenden genietende mensen, die allemaal weer ooit naar een bed zouden gaan. Iedereen moest ergens heen.
Behalve ikke. Mijn appartement stak trost boven het feestgeduis uit. Op mijn balkon zag ik het licht worden en dat de opruim en afbreekwerkzaamheden begonnen.
Na een paar uurtjes slaap scheen de zon als nooit te voren. En wederom op mijn balkon zag ik dat de zaterdagmarkt ook alweer gewoon zijn wekelijkse doorgang vindt.
En vrachtwagens rijden af en aan om spullen af te doen breken en mede te nemen. (soms niet helemaal volgens de verkeersregels, maar allah)
Ik woon op de mooiste plek op aarde en ben zeer tevreden. Dan komen er nieuwsberichtjes binnen waarvan ik denk, ach ja.
De Verenigde Communistische Partij (VCP) Oldambt heeft zaterdag de Winschoter toren bezet.
Een aantal partijleden staat op d'Olle Witte en is van plan daar de hele dag te blijven. Op de toren hangt een spandoek met de tekst 'Basta! Rutte 2 rot op'.
Met de actie protesteert de VCP tegen de bezuinigingen van het kabinet Rutte II.
Ja, kijk, zo`n actie haalt natuurlijk niks uit. Rutte zal wel niet heel erg onder de indruk zijn dat in een klein stadje ergens met communisten op een toren gaan zitten. Maar leuk is het wel. Want Rutte doet het kut, en de communisten doen tenminste iets!
Niet het binnenhof bezetten of zo, nee, lekker dichtbij huis, net nu Winschoten even in de schijnwerpers staat even hun moment pakken. En gelijk hebben ze.
En ik zit op mijn balkonnetje en geniet. Deze foto heb ik even van de twitter afgesmurfd, want de spandoeken hangen aan de andere kant van de toren, waar ik dus net geen zicht op heb.
En omdat ik er nu helemaal middenin woon, zal ik gedurende deze nacht wat foto`s en filmpjes maken van hoe ik het ervaar.
Het hoofdpodium kan ik schuin op kijken vanaf mijn balkonnetje.
Hierboven ziet u overigens wat ik vanmorgen zag aan de voorkant van het pand waar ik in woon, daar wordt deze nacht een dance feest gedaan. En hieronder een kijkje op de braderie.
Het Marktplein is er klaar voor.
Her en der worden alvast nog wat dranghekken geplaatst.
En dit is dus dat hoofdpodium waar ik het eerder over had.
Tijdens de Nacht van Winschoten swingt het centrum van 17.00 tot 4.00 uur. Met podia op het Marktplein en Schönfeldplein, kermis en braderie op de Venne en elk jaar de Deutscher Treff.
meteorologen, weeramateurs, weerliefhebbers en inwoners van de provincie Groningen.
constateren
dat door het weerstation Nieuw-Beerta te sluiten, een belangrijke schakel in het meetnetwerk van het KNMI verdwijnt. Daarnaast zal de provincie Groningen als enige provincie in heel Nederland minder dan 2 meetstations hebben, sterker nog: aangezien Lauwersoog ook zal sluiten gaat dat aantal naar nul. Hiermee zal de juistheid van de landelijke en provinciale meetgegevens in het geding komen.
en verzoeken
om Nieuw-Beerta niet te sluiten of met een andere gepaste oplossing te komen.
Zoals elke dinsdag, en dat heb ik inmiddels dus maar doorgesmurfd naar de woensdag, een aantal afgelopen middag gemaakte foto`s van het in aanbouw zijnde cultuurhuis De Klinker te Winschoten.
Het schiet aan alle kanten aardig op, en ik toon nu even deze kant.
En ziet hoe mooi groen de boombladeren zijn, en hoe mooi hemelsblauw de lucht.
Dat was afgelopen winter wel even anders.
En voorts neem ik u even mee naar de afgelopen pinkstermaandag.
En ik toon nog een oud fabriekje te Winschoten.
En waar ze met nieuwe huizen bezig zijn.
En deze leg ik nog even vast voor dat nooit meer kan.
Maar er is ook kunst in de stad.
In het stadspark nabij het rosarium, daar staat zo nu en dan iets anders.
Met pinksteren was het gezellig in Winschoten. Niet op de zondag, wel op de maadag, en wel op het haven en industriegebied, net als vorig jaar. Een gezellige markt, een heuse band, van alles voor de kinderen, van schminken tot luchtkussens.
Er werd verderop met oude auto`s geraced en er waren weer helycoptervluchten.
Maar omdat er oeverzwaluwen aan het broeden waren, haha, heus waar, is de opstartlokatie elders. En er reden gratis pendelbusjes heen en weer.
Vorig jaar maakte ik een vluchtje met mijn vader, dit jaar met moeder. Was het vorig jaar prachtig neerkijkend over de stad en omgeving, was het dit jaar maar saai. Men vloog recht voouit, richting de Duitse windmolens, en ze waren ook maar druk bezig met een andere helycopter die zich ook in het luchtruim zou begeven.
De eerste keer, vorig jaar, was dus prachtig, de tweede keer viel zwaar tegen, een derde keer zal er niet komen. Tenminste, niet met mij.
Kijk eens wat ik zag op een andere blog pieterbie.skynetblogs.be Zou het iets voor jou verzameling zijn. ;-
Ah, wat een mooie foto, wat een mooi exemplaar! ja, leuk, en bedankt dat je me er op gewezen hebt.
Persoonlijk hou ik niet zo van offtopicgeneuzel in de reageerdoos, maar als het om smurfen gaat is alles natuurlijk geoorloofd! En ik vind het zo leuk dat ik er meteen maar een logje van maak, om zo mijn vreugde deelachtig te maken.
Afgelopen Hemelvaartsdag toog ik naar Amsterdam. En de zondag er op toog ik weer naar Winschoten. Wat ik allemaal gezien en gedaan en beleefd heb aldaar heb ik reeds vermeld middels foto`s, voor zover dat dan niet nog in de logkoker zit. Evengoed, een ritje met de tram en dan lekker naar buiten filmen heb ik ook gedaan, met dit als resultaat.
Ik wandelde met Quandy in natuurgebied Reiderwolde, en ik zag ineens een hert! Snel griste ik mijn fototoestel uit mijn jaszak, zette hem aan, zocht en vond en zette hem in de filmstand en begin in het wilde weg te filmen!
Hert zag ons, Quandy zag hert, hert maakte zich uit de voeten. Zestien seconden later was hert de bossen inn gesmurfd.
De beelden zou ik later thuis wel zien, of hij er ook op staat. Ik vind het knap als u het ziet.
Eén van de mooie dingen van mijn werk is dat ik op plekken kom waar ik anders, en velen met mij, nooit zal komen. En toen het echt winter was nam ik op een dag mijn fototoestel eens mee. Winschoten, zicht vanuit een lift.
En al dat werken levert centjes op waarmee ik bijvoorbeeld eens tijdens een weekeindje Amsterdam naar het Scheepvaartmuseum kan gaan.
En daar kan ik dus de rest van dit jaar op teren.
Het besef dat daar elke dag weer drommen mensen geweest zijn en nog gaan komen.
Mooi statig pand, waar een aantal dagen na mijn thuiskomst nog iemand is doodgeschoten.
Een momentopame.
Binnen in het gebouw nam ik deel aan een virtuele toer, waarbij filmpjes vertoond werden rondom.
Ik begaf me met een groep in een ruimte en we zagen links, rechts, voor, achter en boven zich heel wat afspelen.
Elk jaar zie ik op een bepaalde dag weer her en der vlaggen wapperen met schooltassen er aan. Hoera, in dat pand woont een geslaagde examenkanidaat.
Zo zag ik een vlag met tas aan een huis waar ooit, en erg lang, een bejaarde dame woonde. Ze stierf, pand kwam dus leeg, weer gevuld, maar geen idee hoe of wat.
Dus kennelijk toch een gezin er in met een afgesturdeerde jongere.
Ja, ik snap dat nooit. De tas aan de stok hangen omdat? Ehm.
En dadelijk weer binnenhalen om volgend schoolseizoen te hergebruiken voor de vervolgopleiding?
Het is onderdeel van de Nederlandse cultuur, en anderen doen het dus doet men maar mee. En ik heb altijd iets tegen meedoen vanwege het meedoen.
Ik ben zelf ook meerdere malen geslaagd, maar heb nimmer een vlag, laat staan met tas, uitgehangen. Ik vind die aandachttrekkerij nonsens en flauwekul en bah.
Men doet een opleiding om een diploma te halen en daarmee te gaan werken. Het is geen prestatie, het is juist het doel van de opleiding. En wie het niet haalt, tja.
Maar als je het wel haalt en jezelf dan voor de borst kloppen, of je door anderen laten feliciteren? Nee!
Inmiddels ben ik wel oud en wijs genoeg dat ik wel zo netjes ben om de geslaagden van harte te feliciteren. Maar echt van harte gaat dat nog altijd niet.
En als ik ooit 50 word, geen pop! En als ik ooit 100 word, geen burgemeester!
Een lintje hoop ik wel op, dan kan ik die lekker weigeren! Zalig paasei.
Koninginnedag 2013 te Winschoten hield in dat er een vrijmarkt was, door een flink deel van het centrum waaronder het Marktplein. En smiddags traden er een aantal bands op, op het podium aan de andere kant van de kerk. En de kroegen deden waar ze kroeg voor zijn.
De pond kaas die ik dit keer heb aangeschaft heet Komijn jong. Dan is er nog Komijn jong belegen, belegen, ex bel en oud.
Het is dus kaas met spikkeltjes er in, die zijn hard en niet zo smakelijk. Nu moet ik zeggen dat het wel went, maar het lijkt ook steeds meer tegen te gaan staan.
Het ligt ook een beetje aan de hoeveelheid trek, denk ik. Op zich is het dus wel weg te krijgen, maar ik schaf het me niet weer aan.
Koninginnedag 2013 bracht ik door in Winschoten. Ook al omdat ik de dag er na gewoon moest werken en ik wegens omstandigheden toch niet echt in staat was om te feesten. Bovendien had ik nu een bijzonder fraai uitzicht over een gedeelte van de vrijmarkt op het Marktplein.
Ik filmde een kleine impresie. De smurfen die u ziet was zo`n beetje het eerste waar mijn oog op viel toen ik uit het raam keek en lagen daar beneden echt niet langer dan nodig.
Als je ouder wordt kan je gaan denken dat vroeger alles beter was. Omdat je eerst leerde hoe het allemaal in elkaar stak, en dat dat zo gekomen is door verandering/verbetering.
En dan schiet het veranderen door en wordt het minder in plaats van beter. Is het daadwerkelijk zo dat dingen minder worden, of heeft dat met het tellen der jaren te maken?
Een voorbeeld van een verandering die ik een verbetering vind is het verbod op de trekplank. Voorheen moest men wel eens een raamkozijn schilderen dat te breed was om met een ladder overal bij te kunnen. Men zette dan aan de linkerkant een ladder, en eentje aan de rechterkant. Op beide ladders kwam een zogenaamde ladderbankje te zitten, waarbovenop dan weer een uittrekbaar uiterst wiebbeldende trekplank te liggen. Los en zonder leuning en eigenlijk alleen geschikt voor lichte uiterst leninge durfallen. Gelukkig werden die dingen verboden en zijn nu steigers verplicht, met leuning! Of hoogwerker of andersinds, geen trekplanken meer, hoera.
Een verandering dat me ronduit tegen de borst stuit is het schilderwerk op zich. Voorheen moest ik alleen weten wat ik moest schilderen en gaf ik de behandeling welke ik nodig achte.
Als schilder zie je wel of de kit vervangen moet worden, of de stopverf, en hoeveel er gegrondverft moet worden en of afbranden nodig is of alleen een krabber voldoende is.
Tegenwoordig worden alle te behandelen opjechten eerst geinspecteerd door een adviseur. En die komt dan met een rapport. En we moeten dan een A, B of C behandeling geven.
En dan is A even opppervlakkig en dan snel aflakken, B is dan er iets meer aan doen, en C is alles verwijderen en opnieuw aanbrengen. En dat staat dan ook nog allemaal op papier in lange volzinnen.
Ik ben dus van de generatie die zelf wel kan oordelen en bekijken en doen. Maar ik word dus geacht op de papieren te kijken en het volgens de papieren te gaan doen.
Dus ik grondverf te veel. En als ik minder grondverf dekt het lastiger en zie je de schuurkrassen doorschemeren, en daarom moet ik niet zo hard meer schuren maar met een kussentje gaan werken.
Ik met een kussentje en dan hops aflakken en door naar de volgende? Omdat zo`n kerel dat wil?
Mja.
Kijk, ik doe waarvoor ik aangenomen ben, schilderen. Maar ik voel dat ik merk dat het me tegen gaat staan als ik dingen moet doen waar ik niet achter sta. Dus ik hou me maar aan de schuurpapier en doe alles zoals ik het wens. En zo smurfen wij voort.
Leg een steen onder je kussen Brand voor mijn part een kaars Slacht een lam Maar red mij niet
Zet een rare muts op Duw briefjes in een muur Voorspel de toekomst Maar red mij niet
Laat je baard staan Ach man, laat je baard staan Maar red mij niet
Trek een jurk aan Ach man, trek een mooie paarse jurk aan Maar red mij niet
Restaureer je kerk Stuur je kinderen ten oorlog Lees handen tot je blind bent Maar red mij niet
Slik vitaminen tegen kanker Was je handen in vuur Versier je voorhoofd met een stip Maar red mij niet
Jouw hemel Is voor mij de hel Een hemel met jou Is de hel voor mij
Richt je billen naar het westen Zeg dagenlang hetzelfde woord Laat je bevrijden door een UFO Maar red mij niet
Loop met fakkels door de straten Zeg dat het lukt als je maar wil Ga op je knieën tot ze blauw zien Maar red mij niet
Laat mij in mijn zeven sloten Laat mij de draad volslagen kwijt Aan gezelligheid ten onder Richting eindeloze tijd
Uit volle borst op weg naar nergens Zonder reden zonder doel Met m'n zeden en m'n zonden En mijn angstig voorgevoel Laat mij mijn kont tegen de krib Laat mij dit goddeloze lied Hef jij je handen maar ten hemel Maar red mij niet
Leuk toch he, die reclameborden langs de bouwput en dan alleen datgene op de foto knippen wat ik blief.
En zo vermaak ik een ieder er mee die er maar mee vermaakt wi worden.
Dan wil ik tevens even van deze gelegenheid gebruik maken door te vermelden dat op vrijdag 12 juli de Nacht van Winschoten weer gehouden wordt, en wel te Winschoten.
Toen ik daar liep, in Winschoten, dacht ik, dat is toch een prachtig voorbeeld van spuugelijke architectuur. Maar eenmaal op het plaatje geschoten vind ik het nog wel meevallen, het is wel een blokkendoos, maar best een aangename.
Ja, er zijn meer podia met meer artiesten, maar dit staat dus onderaan mijn balkonnetje allemaal.
Hoeveel plaatsen zullen er zijn met een echte kloostervallei he. Klooster is hier niet meer, en een vallei?
Kijk, en dan nu waar het allemaal om te doen is, hoe staat het er voor met de in aanbouw zijnde nieuwe cultuurhuis De Klinker.
En aangezien ik niet echt een idee heb waar op te letten doe ik maar wat.
En het wordt vast heel mooi.
En ik denk dat ik voortaan op maandag ga kijken hoe ver ze zijn, maar och, dat doet er niet zo toe.
Het gaat om het resultaat, en dit is een sfeerplaatje in Winschoten Plan Zuid.
Wat was het prachtig, deStichting Rijdend Motorsport Museum tijdens pasen te Winschoten.
Pasen is altijd raar, zomaar een maandag vrij in het kader van jezus.
Winschoten organiseert elk jaar met pasen, en met pinksteren, iets op het haven en industrieterein.
De winkelstraat en overdekt centrum zijn dan gesloten, en het vermaak vindt dan daar plaats, en de winkels op het nabijgelegen postilterein zijn dan wel open.
Hoogtepunt was dit jaar de demontratie van de Stichting Rijdend Motorsport Museum. De zon scheen, het was zelfs lekker weer, heerlijk, in dit koude voorjaar, en het was al gezellig druk.
De burgemeester hield een toespraak en reed wat rondjes mee in de zijspan. Tevens was er een markt en oldtimers en dat soort dingen allemaal, en veel leuks voor kinderen.
( twee patat, drie broodjes hamburger = 14 euro, tis toch wat he)
