Sinds mensen op vakantie gaan maken ze vakantiefoto`s. Meestal werd er één rolletje volgeknipt, en pas bij thuiskomst werd dat naar de fotowinkel gebracht. Zij gingen ze ontwikkelen en na een paar dagen waren ze klaar en konden ze afgehaald worden.
Altijd een spannend moment.
Daarna werden de foto`s één voor één in een fotoalbum geplakt. En zo af en toe, meestal op een regenachtige zondagmiddag, worden de albums er nog wel eens bijgepakt en doorgesnuisterd.
Sinds het digitale tijdperk lijkt dat voorbij. Mensen knippen nu veel meer foto`s en kan ze al bekijken als ze nog in het fotoapparaat zitten. En men bewaart ze thuis, vaak op de externe schijf.
Toen was daar ineens de HEMA en daar kon men online een fotoboek maken, en wie dan betaalt krijgt het thuisgestuurd. Ik kon zelfs de cover zelf ontwerpen, en de foto`s zitten en ingedrukt, die raken dus nooit los. En toen het pakketje thuis bezorgd werd was daar weer het spannende moment: hoe ziet het er uit in boekvorm?
Uitstekend dus, smakend naar meer. Maar een groot nadeel is wel de kraslot die ik meegeleverd kreeg. Men moet dan iets wegkrassen en dan verschijnt er een code, en wie dan nogmaals een fotoboek bij de HEMA besteld kan dan de code invullen voor een korting.
En nu heb ik de pest aan krasloten, en de pest aan kortingen. Daar maakte de HEMA me dus niet gelukkig mee, en ik overweeg om het volgende album te bestellen bij KRUIDVAT.
Ik zag op wikipedia een lijst met de rijksmonumenten in Winschoten, maar er zit niet altijd een plaatje bij. Met het adres onder mijn muis kon ik via google streetview heel makkelijk een afbeelding vinden. Daarna even een printscreen gemaakt, verkleind en de officiele omschrijving er bij, en er is weer een logje klaar.
Maar nu staat het wel gezellig bij elkaar, de afbeelding en de omschrijving. En onderaan is het getagged als Rijksmonument en daaronder vallen alle post met dit.
VILLA gebouwd in 1898 in een Eclectische stijl. Aan de noordzijde is een carport aangebouwd, die wegens te geringe ouderdom niet voor bescherming van rijkswege in aanmerking komt.
Het pand is beeldbepalend gelegen op een ruim perceel op de hoek van de Emmastraat en de Burg. Venemastraat en vormt met de eveneens beschermde buurpanden (Emmastraat 7 en 9) een fraai stedenbouwkundig ensemble. De diepe tuin wordt van de openbare weg gescheiden door een niet-origineel hekwerk.
Omschrijving
De deels één deels twee verdiepingen hoge, geheel onderkelderde VILLA op nagenoeg rechthoekige plattegrond is opgetrokken in rode baksteen op een naar voren springend gepleisterd trasraam (achtergevel witgeschilderde baksteen, zuidzijde bruine baksteen) en wordt gedekt door een afgeplat schilddak met leidekking; hoge gemetselde schoorsteen; houten goot op gepleisterde consoles; houten boeibord; dakkapellen, met ingesnoerde zinken spits met piron en houten vleugels, waarin een staand venster, twee aan de zuidzijde, drie aan de achterzijde en één aan de noordzijde; gepleisterde gevelbanden en waterlijsten (uitgezonderd de achtergevel); fries van gekleurd metselmozaïek. De gevels worden geleed door H-vensters met in de bovenlichten deels glas-in-lood onder een segmentboog met gepleisterde sluit- en aanzetstenen en trommel opgevuld met gekleurd metselmozaïek.
In de voorgevel (oostzijde) bevindt zich rechts een vijfzijdige twee bouwlagen hoge uitbouw onder plat dak met op de begane grond drie H-vensters waaronder drie getoogde keldervensters. Op de eerste verdieping aan de voorzijde een vernieuwd balkon met gepleisterde balustrade rustend op decoratieve gepleisterde consoles; dubbele houten balkondeuren waarin glas met bovenlicht; in de schuine zijden een H-venster. In het geveldeel links van de uitbouw een H-venster waaronder een getoogd keldervenster. Op de linkerhoek een rechthoekige erker met aan de voorzijde een samengesteld tweedelig H-venster waaronder een tweedelig getoogd keldervenster; in de zijgevels een smal H-venster. Boven de erker, met plat dak, is de gevel boven de gootlijst doorgetrokken; vernieuwd balkon met gepleisterde balustrade waarachter twee houten balkondeuren waarin glas met halfronde bovenlichten onder één segmentboog.
In de zuidgevel een samengesteld driedelig H-venster en twee H-vensters waaronder een samengesteld driedelig keldervenster en twee keldervensters. De rechter hoek wordt geaccentueerd door de erker.
In de achtergevel (westzijde) een niet-originele deur (oorspronkelijk venster) met zijlichten en driedelig bovenlicht, waarvoor en niet-originele veranda en waaronder een driedelig keldervenster met diefijzers en een staand halfrond venster met diefijzers onder rollaag. Rechts van de deur met zijlichten een houten paneeldeur waarin glas waarvoor gietijzeren panelen en met bovenlicht waarin gekleurd glas-in-lood; niet-originele trap; halfrond keldervenster met diefijzers onder rollaag. Aan de rechterzijde bevindt zich een rechthoekige houten serre onder plat dak die rust op gemetselde witgeschilderde muurtjes en houten stijlen; H-vensters met gekleurd glas-in-lood in de bovenlichten en houten panelen aan de onderzijde. Onder de serre een houten kelderdeur met vierruits venster onder strek.
De entree in portiek bevindt zich links in een aankapping aan de noordzijde en bestaat uit twee houten paneeldeuren waarin staande halfronde vensters waarvoor smeedijzeren panelen en met bovenlicht waarin gekleurd glas-in-lood onder een halfronde boog met trommel opgevuld met gekleurd metselmozaïek. Voor de entree een zeven treden hoge hardstenen stoep met aan de rechterzijde een leuning die bestaat uit een smeedijzeren hekwerk en een hardstenen pijler; tegelvloer met diamantkopmotief. Het portiek bestaat uit een gemetseld kruisgewelf met ribben van donkere baksteen en gepleisterde sluit- en aanzetstenen. Aan de voorzijde van de aankapping een H-venster waaronder een keldervenster onder strek en een houten kelderdeur onder strek onder een houten luifel opgehangen aan ijzeren stangen. Aan de rechterzijde van de noordgevel is een niet-originele carport aangebouwd (niet beschermd).
In het INTERIEUR zijn ondermeer van belang: de houten paneeldeuren met omlijsting, de plafonds met gestucte decoraties, in de hal de gekleurde tegelvloer en de houten trap met leuning van ijzer en hout, de beschoten kap, in de kelder de gekleurde tegelvloer, de houten schouw, de houten trap met leuning van ijzer en hout en het deels balkenplafond en deels gewelfde plafond.
Waardering
Villa van algemeen belang vanwege architectuur- en cultuurhistorische waarde:
- als voorbeeld van een villa uit 1898 in de provincie Groningen in Eclectische stijl
- vanwege de opvallende vormgeving en rijke detaillering
- vanwege de vrij hoge mate van gaafheid van zowel exterieur als delen van het interieur
- vanwege de beeldbepalende ligging op een hoek
- vanwege de hoge ensemblewaarde in combinatie met de buurpanden Emmastraat 5 en 7
Omdat ik meestal in de vakantie jarig ben druppelen de verjaardagskado`s soms wat later binnen. En iets krijgen is altijd leuker dan iets zelf kopen, en deze lamp is best wel heel bijzonder.
De omschrijving vond ik op internet, de afbeelding er bij heb ik van steetview afgesmurfd. Zo staat het geheel netjes bij elkaar, en ook nog eens getagged onder Rijksmonumenten.
Achtkante bovenkruier met stelling in 1763 gebouwd en in 1870 verhoogd. (en deze eeuw nog een keer, maar dat staat er niet bij)
Het is niet meer actueel, maar wel zeer indrukwekkend. Ik kwam het onlangs pas tegen. Het betreft de tsunamie in Japan, en zie hier hoe huiveringwekkend zoiets is. Natuurlijk waren daar al voorbeelden van, en weten we het allemaal wel, maar toch, deze vond ik wel zeer heftig.
En een zeer heftig filmpje over de storm in Amerika verwacht ik medio 2012 ergens te loggen. Troep he. Maar niet meer klagen over deze natte zomer, het kan dus altijd erger.
Nederland wordt steeds onveiliger, zegt men. Maar dat lijkt maar zo, zegt andere men.
De crimininaliteit wordt namelijk gemeten door het aantal aangiftes. En de laatste jaren is het aangifte doen steeds makkelijker geworden.
Nu willen ze dat aangifte doen weer lastiger maken, zodat steeds minder mensen moeite doen om dat te doen. En zo zakken de aangiftecijfers, en zo zakt het daaraan afgemeten criminaliteitscijfer.
Ja, ooit lachen mensen hier om. In de verre toekomst kijken ze terug en denken ze: wat konden mensen het elkaar toch ook moeilijk maken.
Waarschijnlijk doen ze dat in de toekomst nog, maar dan op een andere manier. Ooit zal men het internet gaan snappen.
De Buma Stemra en de Sena snappen niet dat ze fout bezig zijn. Ze hebben helemaal niks op internet te zoeken! Laten zij zich maar bezig houden met de etherradio en tv, en laten ze niet op internet overal tussen proberen te poeren.
De klanten redden zich wel, die halen binnen wat ze maar willen, waar vandaan dan ook maar. Mag Nederland niet het land zijn waar de mensen het gelukkigst zijn omdat ze overal goedkoop en makkelijk aan kunnen komen?
Nee, de Nederlandse media mag de Nederlanders niet bedienen, en de Nederlanders zoeken hun heil in het buitenland, via internet kan dat makkelijk, en de Nederlandse artiesten komen er daar niet zo makkelijk tussen. Dus feitelijk maken de Buma, Stemra en de Sena de Nederlandse cultuur kapot.
Ik moet geen appels met peren vergelijken, maar ik doe het toch.
Ik zat zo eens te denken.
De westerse mens verbaast zich er over dat er nog zoveel mensen achter Khadaffi staan. Dat komt door de westerse media. Die schilderen Khadaffi af als een nare man. De Libische media daarintegen, zal vast het tegenovergestelde beweren.
Bovendien kan een nare man kan niet 40 jaar de macht houden. Dan moet die volgens veel mensen niet zo naar zijn.
Het belang van de media, het wordt vaak onderschat. We gaan in Nederland al bijna 200 jaar gebukt onder een koningshuis.
Ik denk dat de denkwijze van de Nederlanders die achter het koningshuis staan hetzelfde is als het Libische volk dat zich schaart achter khadaffi.
Ik weet dat het appels en peren zijn, maar ik weet ook dat er een kern van waarheid in zit.
Er zijn mensen die altijd maar zeggen dat de straffen strenger moeten. Ik zou dat zelf nooit beweren, ik weet nooit of het ooit nog eens tegen me zou gaan werken. Bovendien helpt straffen niks, maar ik begrijp ook: men moet toch wat.
Maar nu we zo`n idiote rechtse regering hebben gaat de politie het nog doen ook:
En wie dat doorgelezen heeft kan zien dat meneer te kennen gegeven heeft de boete te accepteren, anders zou die nog veel langer in de cel hebben gezeten.
En nu ik toch bezig ben, alhier de verklaring van de politie:
Omdat ik bezig ben de omschrijvingen van alle rijksmonumenten in Winschoten te linken, alsmede te copieren en te plakken, om daar vervolgens een van steetview gehaalde afbeelding bij te plempen heb ik vandaag een keus moeten maken.
Het gehele bos kon er niet op, of ik moet een heleboel afbeeldingen maken, vandaar dat het blijft bij dit inkijkje.
WANDELBOS bestaande uit twee delen, gescheiden door een fiets/voetpad, die via een tunnel (1836) met elkaar verbonden zijn.
Centrale elementen in het bos zijn een niervormige en een halvemaanvormige vijver, verbonden door een smalle slingervijver; een heuvel (oorspronkelijk met muziektent) met vier kastanjebomen; een later aangelegd, verhoogd gelegen hertenkamp (nu dierenweide). Door het bos een slingerend stelsel van zandpaden tussen dicht op elkaar staande loofbomen, zoals eiken, essen, beuken, kastanjebomen en esdoorns, en diverse soorten struiken als sleedoorn, hondsroos, vogelkers en hazelaars. Tussen de bomen en struiken kruip- en stinseplanten.
Waardering
Wandelbos van algemeen belang vanwege tuinhistorische en stedenbouwkundige waarde
- als voorbeeld van een wandelbos uit 1827 dat in 1907 zijn huidige aanleg kreeg op advies van L.A. Springer
- vanwege de verzorgde in een Landschapsstijl vormgegeven aanleg met onder meer een heuvel en tunnel
- vanwege de historische waarde als werkverschaffingsproject
- vanwege zijn betekenis als bepalend stedenbouwkundig element voor de stad Winschoten
- vanwege de typologische zeldzaamheid in de provincie Groningen
In 2003 nam ik internet en begon ik mijn weblog. In den beginne via een gratis site, blogspot genaamd. Er waren mensen die me hielpen en zodoende kon ik loggen en eens kijken of me dat beviel. Ook weer met hulp kreeg ik in datzelfde jaar mijn eigen domein Renesmurf.nl
Maar evengoed, toen ik nog blogspotter was was daar ook ineens web-log. En op web-log kon iedereen een account aanmaken en een log beginnen, zo simpel als wat.
Als ik toen nog geen blogspot had had ik vrijwel zeker een web-log aangemaakt.
Als ik toen zo rondlas op weblogs van mensen met een eigen domein merkte ik dat er soms nogal neergekeken werd op de web-logs. Alsof het webloggeren alleen voor de mensen is die zelf kunnen layouteren of hulp krijgen.
Er kwamen meer en meer web-logs, en op den duur was web-log niet meer weg te denken.
En nu is web-log overgegaan of overgenomen of weet ik veel wat, en iets met wordpress. Maar in ieder geval, het welbekende streepje, van web-streepje-log verdwijnt.
De weblogs zullen natuurlijk blijven bestaan, maar dan zonder streepje. En dat is toch wel het einde van een tijdperk.
Het gaat niet zo goed met Nederland. En dat komt door onze rechtse regering. De PVV, en al haar kiezers, hebben de pest aan het theater, en de VVD en CDA doen vrolijk mee.
Dus hebben ze de belasting op de toegangskaartjes verhoogt, van 6 naar 19%. Plus dat ze enorm bezuinigen op de kunst en de cultuur, omdat de rijken in de villa`s gespaard moeten worden. (Dat vind ik niet, dat vinden de VVD, CDA en PVV stemmers)
En hun missie om het theater minder populair te maken heeft effect, hun omzet is flink gedaald. Op zich wel logisch, men moet meer betalen voor precies hetzelfde, daar voelt niet iedereen wat voor.
Dus nu komen er meer halfvolle zalen, zijn er meer theaterstukken onrendabel en de neerwaardse spiraal is ingezet. Van een VVD zou ik verwachten dat ze ondernemingen toe zouden juichen. Van het CDA verbaast het me niet zo, die zien liever dat het volk naar dat andere theater gaat: de kerk.
En de PVV geniet, zolang hun kiezers maar naar het circus en het voetbal mogen, die tarieven zijn niet verhoogd.
En in Winschoten, hier vinden ze theater nog wel belangrijk! Zo organiseren ze dit weekeinde het inmiddels welbekende Waterbei
Gratis, en in de openlucht, kunst en cultuur onder de mensen! Gewoon in de binnenstad.
Onlangs poogde ik om mijn nichtje Vivian, inmiddels 2, vast te leggen, maar haar oudere zus Tessa nam me mijn camera af en stal de show. Dat was leuk en heb ik inmiddels gelogt.
Mijn tweede poging om Vivian vast te leggen heb ik nog niet vertoont, en dat doe ik nu.
WINSCHOTEN - Een juwelier aan de Langestraat in Winschoten is dinsdagmiddag opgelicht door een man en een vrouw.
Het stel sprak Engels en zei sieraden te willen kopen voor de bruiloft van hun dochter. De aankoop, ter waarde van vijftienduizend euro, wilden ze deels betalen in Engelse ponden. De juwelier accepteerde dit niet en vertelde dat ze het geld bij een bank moesten wisselen. Toen de man en vrouw weg waren, bleken ook de uitgezochte sieraden verdwenen. De politie is op zoek naar de daders.
Ja, ik vind dit nogal dom overkomen. Het is geen tabakswinkel waarbij iemand een aansteker meegrist van de toonbank.
Dit hier betreft een juwelier, een zaak voor de rijke mensen. Met alleen maar dure juwelen en ander glinsterende glitterspul. Dan lijkt opletten me een eerste vereiste, en zou zoiets niet moeten mogen kunnen gebeuren.
En al helemaal, als ze ook nog een engels spreken... En de camera die vanuit een hoekje de ruggen filmt... tja.
De eerste werkdag na de vakantie zit er weer op. Met een thermoskan koffie, een broodtrommel met brood alsmede een banaan, een verse spierwitte overal en gepaste tegenzin toog ik naar mijn werk. Ik was alleen.
Mijn collega`s wilden en kregen een weekje later vakantie, dus die zie ik waarschijnlijk volgende week wel weer. Ik werk momenteel aan een flatgebouw in Winschoten, alle ramen en kozijnen worden overgeschilderd. Omdat het vier hoog is doen we de onderste drie verdiepingen op de steiger en de hoogste met een hoogwerker.
Vandaag kwam dus de hoogwerker. Een heel gedoe nog om dat een beetje stabiel en waterpas te krijgen en dan de hoogte in te gaan en er een beetje goed voor komen. Maar het lukte.
Telkens als ik er goed voor sta kan de motor uit en kan ik mijn werkzaamheden doen, pas als ik het bakje wil verplaatsen hoef ik hem weer te starten, middels de groene knop. En ja hoor, op het allerlaatst, kozijn klaar, ik druk de groene knop in, gebeurt er niks!
Sta ik daarboven op grote hoogte in een hoogwerker die niet werkt. Omdat de aanhouder wint en ik niks anders deed dan op de groene knop te drukken ging de motor weer aan. Maar in plaats van dat ik de hendels kon bewegen hoorde ik nu slechts een irritant gepiep.
Ik moest een bejaarde man vragen om me te helpen. Hij van het balkon af en naar beneden, en ik van bovenaf instructie`s geven. Nadeel van die hendels is dat de plaatjes er bij niet zoveel zeggen, het is gewoon de hendel een kant op zwiepen, kijken wat die doet, en als dat bevalt voortzetten.
Het duurde even, maar uiteindelijk lukte het meneer om me beneden te kijgen. Wat er nou precies aan de hand geweest is weet ik ook niet.
Ik verbaasde me er over welke panden wel rijksmonument zijn en welke niet. Dat deze op de lijst staat is logisch, maar wat mij betreft kunnen er nog veel en veel meer op. Maar vooralsnog beperk ik me tot de officiele, zelf bij elkaar geinternet en saampjes alhier, zowel de omschrijving als de afbeelding, getagged en wel.
(Rijks)KANTOORGEBOUW gebouwd omstreeks 1900 in een Eclectische stijl. Vanaf 1928 tot 1981 zetelde het kantongerecht in dit gebouw. De persiennes aan weerszijden van de vensters zijn in de loop der tijd verdwenen.
Het kantoorgebouw is monumentaal gelegen op de hoek van de Blijhamsterstraat en de Poortstraat.
Omschrijving
Het twee verdiepingen hoge, deels onderkelderde KANTOORGEBOUW op nagenoeg rechthoekige plattegrond is opgetrokken in bruine baksteen op een trasraam van bruinpaarse baksteen afgezet met geglazuurde bruine steen en wordt gedekt door een samengestelde kap met leidekking; strakke houten windveren; houten goot op klossen; gemetselde schoorsteen; vier beschoten dakkapellen onder plat dak, aan de voorzijde één met tweedelig tweeruits venster, aan de zuidzijde twee met tweedelig tweeruits venster, aan de achterzijde één met een staand venster; aan de voor- en zuidzijde gevelbanden van natuursteen en gele baksteen. De gevels worden geleed door T-vensters met drieruits bovenlichten; aan de voor- en zuidzijde T-vensters op de begane grond onder segmentboog met natuurstenen aanzetstenen en op de eerste verdieping onder strek met natuurstenen aanzetstenen, alle met hardstenen onderdorpel en ter hoogte van kalf en onderdorpel een natuurstenen accent; aan de achter-en noordzijde T-vensters onder strek en met bakstenen onderdorpel.
De entree onder halfronde houten luifel bevindt zich in de rechter topgevel aan de voorzijde (oostgevel) en bestaat uit twee houten paneeldeuren met drieruits venster waarvoor smeedijzer waarboven een halfrond tienruits bovenlicht met gekleurd glas onder twee rollagen waarvoor een hardstenen stoep. Rechts van de entree een T-venster, waarboven twee T-vensters. In de top een staand tweedelig venster onder een natuurstenen latei en rollaag. Aan de rechterzijde een gemetseld muurtje afgedekt met hardsteen waarin een halfronde houten deur onder twee rollagen die toegang verleent tot de zijingang. In de linker topgevel vier T-vensters en in de top een staand tweedelig venster onder een natuurstenen latei en rollaag.
In het centrale geveldeel aan de zuidzijde acht T-vensters. In beide risalerende topgevels aan weerszijden van het centrale geveldeel vier T-vensters en in de top een staand tweedelig venster onder een natuurstenen latei en rollaag.
In beide topgevels aan de achterzijde (westgevel) drie T-vensters en in de top een staand tweedelig venster.
In het centrale geveldeel aan de noordzijde twee dichtgemetselde keldervensters, drie staande vensters waarboven drie staande vensters met tweeruits bovenlicht waarin gekleurd glas en twee staande vensters, waarboven een zesruits, een vierruits en een tweeruits venster. In de risalerende topgevel links van het centrale geveldeel een T-venster en een houten paneeldeur met vierruits venster onder strek, waarboven een T-venster, twee smalle H-vensters en twee staande vensters. In de top een staand tweedelig venster. In de risalerende topgevel rechts van het centrale geveldeel vier T-vensters en in de top een staand tweedelig venster.
In het INTERIEUR zijn ondermeer van belang: in de tochthal de dubbele houten paneeldeuren met drieruits vensters en zesruits bovenlichten, in de lange hal op zowel de begane grond als de eerste verdieping de gestucte lambrizering omlijst met geglazuurde steen, de houten paneeldeuren met vierruits vensters onder een gemetselde segmentboog en de houten trappen met houten leuning.
Waardering
(Rijks)kantoorgebouw van algemeen belang vanwege architectuur- en cultuurhistorische waarde:
- als voorbeeld van een kantoorgebouw uit omstreeks 1900 in de provincie Groningen
- vanwege de opvallende vormgeving en detaillering
- vanwege de vrij hoge mate van gaafheid van zowel exterieur als delen van het interieur
- vanwege de beeldbepalende ligging op een hoek
- vanwege de zeldzaamheidswaarde van dit type gebouw in de provincie Gronin
Achterstallige Post. B-kantjes van Hans Molenaar. Colofon. De radio, de radio, wat is daar op de radio, de radio. Een keuze uit het rijke werk van Wilhelmina Kuttje. Fama Est. Geven het woord aan. Hola hop Hosannetje. Ik ben een vrouw van deze tijd. Joe. Klootzak. Lala Lampje. Met zijn bek vol tanden. Naadje van de kous. Oude koeden. Pollens.
Q
Rim Bim. Schaterlachend langs ravijnen. Theo van Gogh, zeg het maar. Uw brief of briefkaart met op en of aanmerkingen naar ronflonflon postus 6 1200 aa te Hilversum, bij Bussum. Voorjaarsmoe. Wie zullen we nu weer eens bellen?
X
Yolanda, op zoek naar. Zomerkwalen.
Ik heb hierboven even een Ronflonflon/ Wim T.Schippers alfabet gemaakt. Hij is niet volledig of diepdoorgrondig over nagedacht, dan zou de O wel van Oekel zijn. Ik wilde aanvankelijk alleen Ronflonflon jingles gebruiken, maar soms kwam ik niet verder dan een liedje, en de J van Joe laten liggen vond ik dan weer zonde.
Dit is geweldig! De nieuwe generatie foto's, u kunt rondom kijken, omhoog, omlaag, het maakt niet uit.
Klik op de snelkoppelingen en laat u verbluffen.
Gebruik uw muis om te sturen terwijl u uw linkermuisknop ingedrukt houdt, niet te snel anders wordt u zeeziek. Het kan overigens wel eens nodig zijn de pagina even te verversen als die ingeladen lijkt, waarom dat is weet ik ook niet. Maar dan ziet u ook wat!
Lekker thuis zitten, en toch in verre oorden rondkijken, het is een wondere wereld.
Mja, of het helemaal gewaardeerd wordt weet ik niet, durf ik niet te zeggen. Als het niet goed is hoor ik het wel en als het moet smurf ik het zelfs helemaal van youtube.
Maar vooralsnog, dit komt rechtsreeks uit mijn hart. Aanvankelijk wilde ik Vivian eens filmen, mijn nichtje, maar haar oudere zusje Tessa pakte van mij de camera af en ging er mee aan de wandel, en helemaal op het eind filmde Vivian ook nog haar eerste beelden.
Ik weet niet of u er net zo van genieten kan als ik, maar als u wilt weten waar ik van geniet moet u zeker gaan kijken:
Ik open bij deze het nieuwe weblogseizoen, de vakantie is immers achter de rug. Ik zal pogen voortaan elke zaterdag tien foto`s online te zetten, waarvan er één van de mascotte van dit weblog, mijn hond Quandy:
Ik was op vakantie naar onder andere Rome, en ondanks het schitterende weer en vele oudheden kan het wat mij betreft toch niet tippen aan Amsterdam.
En ik weet soms niet eens waarom ik ergens een foto van maak, maar ik vind tevens dat ik ook niet alles hoef te weten.
Jaja, we kijken echt nergens meer van op, maar ik leg het toch graag even vast. De PVV. Om te zuchten.
Trots op Nederland was ik nooit, en me er voor schamen doe ik evenmin. Toch was ik er altijd wel content mee dat ik kwam uit het landje aan zee waar ze dingen niet wegmoffelen en alles zo open en eerlijk is. Zie het softdrugsbeleid en de abortus en euthenastiewetgeving en de publieke omroep.
Maar tegenwoordig, tegenwoordig kom ik uit het extreem rechtse landje waar veel mensen stemmen op een gek die meer rampen veroorzaakt dan oplost. Een angstzaaiert.
Voorheen was Nederland het nuchtere vooruitstevende land. En nu zitten hier allemaal kuddedieren die achter een potentiele dictator aanlopen.
Ach ja, en de tweede kamerleden zijn allemaal al behandeld in de media, en nu beginnen de europeanen.
Niemand gelooft dat Wilders het besluit respecteert, het is eerder afgedwongen door hem. En dat kuddevolk blijft maar achter hem aanlopen.
En het tweede nieuwsberichtje, dat doet me ook al niks. Het is gewennig geworden, dat een paar maal per jaar er zoiets lugubers op de teletekst staat. Zolang het onbekenden zijn gaat het allemaal langs me heen.
En gelukkig maar, anders zou ik nog knettergek worden.
Ehm, moet er aangedrongen worden op meer openheid? Moet totale openheid niet gewoon de standaard norm zijn? In deze westerse kapitalistische maatschappij!
Daarin dient alles zo open en eerlijk als maar mogelijk te zijn. Dat er aan de andere kant gehersenspoeld wordt middels reclame zint me ook al niet.
En dan is zo`n vlek ontdekt! Moet dat geontdekt worden? Gaan er niet allang allarmbellen rinkelen bij een allereerste druppel?
En waarom is er niet een noodsystheem dat meteen paraat is mocht er iets mis gaan?
Zelfs de allerbeste schepen hebben reddingsboten aan boord. Waarom wordt er met het milieu zo waanzinnig omgespongen?
Bij het thuiskomen kreeg ik naast een heleboel smurfenkadootjes, ik was immers jarig geweest, ook nog deze schitterende tekening van mijn nichtje Tessa, met als bijwoorden:
Sinterklaas kom ik ook overal tegen, zoals op mijn verjaardag in Vaticaanstad!
Alwaar ik ook even een plasje deed, de pisbakken hadden geen schaamschotten en dan neem ik altijd net zo`n pot als waar ik thuis ook mijn plasjes in deponeer.
Dit is, heus waar, een plafondschildering, ik heb er vele gezien, en in werkelijkheid is het altijd mooier dan op een fotootje.
Een zelfprotret ben ik ook niet vies van.
Dat groene ding links is De Poort van Groningen. Omdat even goed duidelijk te maken dat daar een grensovergang is.
Het wordt vanaf Duitse zijde al een paar keer aangegeven.
Als u goed kijkt, of mij op mijn woord gelooft, worden ook Winschoten en Groningen aan Duitse zijde al aangegeven.
Ook de weg naar Amsterdam wijzen de Duitsers al aan.
Zo ontwaakte ik na een nachtje Zwitserland.
Zoals u merkt ben ik inmiddels weer terug van vakantie. Ik heb al webloggerend een dagboek bijgehouden, voorzien van foto`s en alles getagged onder de naam Italie, want daar was ik het grootste gedeelte van de reis.
En het doet me zeer goed dat er zowaar lezers en reageerders waren, ondanks dat ik tijdens mijn vakantie geen enkele andere weblog bezocht heb.
Jodelahitie, ik bevind me in Zwitserland. Nadat we San Marino verlaten hebben reden we via Milaan Italie uit. Om vervolgens na een kilometer of 11 even te pauzeren in Campione d'Italia. Dat is erg vreemd, dat is een Italiaans stadje in Zwitserland, lees de wikipedia er maar op na.
Daarna verder Zwitserland in, door de Gothardtunnel, toen waren we alweer op Duitstalig grondgebied. Waar het regende dat het goot, wat een natte zooi. Camping gezocht en gevonden, tussen de bergen, aan een meertje in de lekke wolken.
Morgen de reis voortzetten naar het Noorden.
De volgende dag ontwaakte ik met een stralende Zwitserse zon. Met tegen de bergen nog wat wolken aangeplakt. Daarna rustig de boel bij elkaar gepakt en de reis naar Nederland voortgezet.
Ergens in het Duitse Rurhgebied vonden we het welletjes en streken we neer. Op een camping waar geld in een automaat moest om stroom te verkrijgen, en het water uit de kraan werd niet warmer dan lauw. Evengoed, na een goede nachtrust op weg naar het einddoel van elke vakantie: thuis.
Inmiddels was het woensdag geworden en waren we in het ontvangstgebied van de Nederlandse middengolfradiozenders. Zo hoorde ik dat 747AM weer teruggeveven was aan radio5 waar ik het eerste uur van de Arbeidsvitaminen nog meepikte, na 11 uur kon 3FM weer ontvangen worden en via de A31 scheurden we langs Nederland en bij de Noordelijkste grenspost Nederland binnen.
San Marino is dan wel niet het kleinste land waar ik ooit geweest ben, het is zonder twijfel wel het heetste land. Ik heb geen thermometer bij me, maar het voelt aan als minimaal mijn eigen lichaamstemperatuur.
Dus dat werd de ochtend lekker relaxed luisteren naar de wereldomroep, en na de middag lekker gebadmutst zwemmen. San Marino is druk, en er zijn ontzettend veel Nederlanders. Alle zebrapaden zijn wit, met een brede blauwe rand er omheen. (En dat witte apparaat betreft een postbus, dit even voor de fotovragers)
Maar waar ook in Europa ik vertoefd heb, nooit was ik ergens zonder landgenoten. Nederlanders zijn overal, en als ze er niet zijn zijn ze net geweest of komen ze zo.
Omdat we gisteren de hoofdstad van San Marino, San Marino reeds hadden verkend togen we vandaag naar Dogana, de grootste plaats van het land, en tevens het meest noordelijke. En ik kan u zeggen, daar viel geen klap te beleven, mede omdat het zondag was.
Omdat we gisteren in San Marino een beetje op moesten schieten vanwege de aflopende parkeermeter en daardoor het derde torentje niet van naderbij konden zien besloten we om dat vandaag maar te doen. En met succes.
Daarna beval een bord een alleraardigte boswandeling aan, maar bijna recht een berg naar beneden lopen zie ik niet als wandelen. Het leek soms meer op klauteren.
Daarna maar weer naar de camping waar nog een zwoele zomeravond wachtte. Morgen inpakken en wegwezen, op weg naar het Noorden, in ieder geval San Marino uit.
Hedenmorgen de vouwfiets maar even in elkaar gevouwen. In Rome was fietsen echter geen optie, en in San Marino ook niet, ondervond ik.
Ik bevind me op 3 kilomter van de Italiaanse grens, en volgens mijn navigatieding via een binnenweggetje is het nog dichterbij. Dus ik bergje af fietsen, bergje op wandelen en in Italie even een meegenomen blikje cola genuttigd en weer terug naar de camping. Ben ik vandaag toch even in Italie geweest!
Vanwege de hitte, 30 plus, even lekker afkoelen in het zwembad. Op sommige plekken is dit zwembad iets dieper dan die op de camping in Rome, maar een groot nadeel alhier is dan weer dat een badmuts verplicht is (1 euro 50)
`sMiddags de hoofdstad van San Marino bezocht, en dat heet ook San Marino, net als gelijknamige land.
Leuk stadje, het historisch centrum. Het geheel doet wel middeleeuws aan, en zit vol met zeer nauwe goed bewandelbare straatjes met ontzettend veel souvenirswinkels en restaurantjes. Hutje mutje op elkaar, wel gezellig.
Rondom dat centrum is het ook mooi, en her en der zijn overvolle parkeerplaatjes, maar we vonden toch nog een plekje. Er komen ook bussen vol mensen, dus het was best heel erg druk. Er was nog één agent die het verkeer, zeer sierlijk, regelde.
De kabelbaan hoefden we niet te nemen, we waren al naar boven gewandeld, en hoger en hoger, tot we bij een kasteeltje kwamen, het pad ging echter verder naar het tweede kasteel. Het derde kasteel hebben we niet meer gezien, we begonnen aan de afdaling.
Het uitzicht was over het gehele land, en ver daarbuiten, we konden zelfs de zee zien liggen!
De douches op deze camping in San Marino zijn lekkerder dan in Rome, daar moest ik het doen met een kutstraaltje, maar alhier ontbreekt de ruimte om het gebied vanaf mijn knieen af te drogen. In een piepklein land dient men niet te bukken, wil men de muur of deur niet raken met de billen. Staand douchen lukt me nog wel, staand afdrogen niet.
Hoera, het is met gelukt, ik heb Italie verlaten! En ik bevind me nu in San Marino, de oudste republiek ter wereld.
Of het leuk is weet ik nog niet, de camping is wel oke. Hoewel ik bij de receptie nog wat stampei heb moeten maken omdat een mevrouw wel heel erg drammerig deed dat de bus er langs moest, alsof daar geen remmen op zitten zeg.
Beetje raar ook dat het zwembad al om 19 uur gesloten is. En de plekken op de camping zijn hier al net zo klein als in Italie, het past allemaal maar net.
Nou ja, morgen en overmorgen dit piepkleine landje maar eens verkennen. Oei, er is animatie op deze camping, en dat vind ik altijd een beetje jammer, als mensen zichzelf niet kunnen vermaken. En dat moet dan allemaal met het nodige lawaai, maar het zal vast geen nachtwerk worden.
Internet doet het hier ook, maar ik moet daarvoor wel even bij zo`n paal zitten, en moest even het gratis wachtwoord opvragen.
Rome stinkt, enorm naar uitlaatgassen. De bussen zitten overvol, dus wie het zich kan permiteren om auto te rijden doet dat ook! veel trams rijden er ook al niet, in tegenstelling tot het aantal auto`s en scooters.
Dat ze slechts twee metrolijnen hebben vind ik dan op zich wel weer lekker overzichtelijk, en dat ze niet onder monumentendoorgravan snap ik ook nog wel.
Vandaag maar eens even naar de Piramide gekeken. Ik had voorheen nog nooit zo`n bouwwerk gezien, en aangezien het hier aanwezig is bekeek ik het eens van naderbij. Heel mooi. Helaas kon ik er niet in, maar ik kon het wel van alle kanten bekijken, aan de achterkant is een kerkhof en aan de voor en zijkanten raast verkeer.
Er was daar ook een schattig klein kasteeltje, dat gratis toegankelijk was, en zeer schoon! Daarna nog wat gedronken, met uitzicht op de zoveelste stadsmuur.
En toen maar met de metro terug waar ik ondertussen nog getuige was van het volgende:
Dat de deuren opengaan en weer sluiten is normaal, maar dit keer gingen ze na het sluiten weer open! (noodknop) En ik zag door het raam dat een mevrouw een portemonnee van een meneer terugpakte en heel hard om de politie riep! Ze was woest! Snel schoten twee mannen te hulp, en de ene man greep de overvaller vast en sommeerde hem te gaan zitten, dat deed hij dan ook.
Gelaten waren ze aan het wachten, of de politie opschoot kon ik niet meekrijgen, want de metro metrode alweer verder. De dader betrof een blanke man van een jaar of 45 met snor.
Of Rome echt rolstoelvriendelijk is weet ik niet, ze doen wel hun best als ik er een beetje op let. Rome is gaaf, maar kan niet tippen aan Amterdam.
Ik ga Rome morgenochtend verlaten, en als het meezit diezelfde dag Italie ook. Mooie stad, mooi land, maar ik wil nu wel even weer wat anders zien.
Terug van een heftig dagje. Vooraleerst echter lekker relaxed gedaan, dat is heel verstandig in de hitte. En zo rond een uur of 3 onderweg zijn met de bus en metro naar een station dichtbij een punt om naar toe te wandelen.
En het bekijkpunt van vandaag was Het Pantheon. Schitterend, stokoud en gratis! Maar ook druk.
Zo af en toe schallen er binnenin luidspekers om vooral zachtjes te spreken. Dat komt voorbij in diverse talen, maar niet in de mijne.
Het bijzondere aan deze koepel is dat hij zo ontzettend oud is. En dat ze het heel lang na de romeinen niet hebben na kunnen doen, inmiddels dus wel weer, maar daar zaten toch even een paar eeuwen tussen.
En ondertussen stond dat ding er maar.
Daarna wilde ik nog even op het eilandje kijken in de rivier. Daar was niks te beleven. Maar we waren nu wel dicht bij het oude Rome, de wijk Trastevere. En ik vind het heerlijk om in een vreemde stad rond te dwalen zonder op de kaart te kijken en met te laten verrassen door plotseling opdoemende pleintjes met katedralen en steegjes.
Daarna waren we wel even de weg kwijt. Gewoon maar doorlopen en opeens was daar een tramrails. Rome kent slechts twee metrolijnen, en het aantal tramlijnen zal niet veel meer zijn.
Dus we stapten maar de tram op, en op het eindstation bracht een bus ons naar Triminie, een druk punt waar ook het treinstation is en waar we op de metro konden. Dachten we.
Metrolijn A was afgesloten en dan moesten we een heel end omlopen en zagen toen pas dat ze dat na 21 uur savonds afsluiten wegens werkzaamheden. Er zouden bussen rijden!
Maar ze zeiden nergens waar! En buiten komen en gaan almaar door bussen, maar nergens de MA1 die we moesten hebben!
Uiteindelijk aan een politieagent gevraagd die geen engels kent ???? En toen toch gevonden.
Als sardientjes in een blik, en maar gokken wanneer het juiste uitstapstation is, om vervolgens over te stappen op de bus die langs de camping kwam.
Al met al geven de Italianen alles maar slecht aan, en hulpvaardig zijn ze ook niet echt. Maar dat is ook vakantie: avontuur!
Mijn verjaardag begon in de nacht, en ik maakte nog een nachtwandeling en hoorde mensen zingen: happy birthday to you. Als vanzelfsprekend was het natuurlijk niet voor mij bedoeld, maar voor iemand die net als ik toevallig ook jarig was. Maar leuk was het wel!
Na het ontwaken was er chocoladetaart en nog een frisse duik in het zwembad. Des middags togen we met de bus naar het Vaticaan om een bezoek te brengen aan het kunstmuseum.
De rij viel best mee, de drukke meute zwalkte langzaam maar zeker naar binnen. Ik werd nog exta bekeken bij de douane, maar mocht toch door.
Schitterende beelden, schittende zalen, schitterend afgewerkte plafonds, zaal na zaal, gang na gang. En druk dat het was. Er liepen ook hele groepen achter de diverse gidsen aan. Sommige gidsen hadden vlaggetjes bij zich, maar ik zag, heus waar, ook gidsen met Mickey Mousse bordjes!! ja, in het Vaticaan ja!
Alsof er geen Europese srtiphelden zijn.
Ik ben ook nog even naar de wc geweest. Ze doen daar niet aan schaamschotten!
Michelangelo heeft overigens jaren werk gehad aldaar, en in een paar uurtjes had ik het wel bekeken.
Daarna was er nog de mogelijkheid om boven in de koepel van de Sint Pieter te kijken. De lift bracht me maar tot de helft, de rest diende via de trappen te gebeuren.
Hoger, hoger en hoger, en opeens was daar een gang, uitkomend in een soort zaal. Een zaal met diep gat? En gezang?
Warrempel, ik was in de rand van de grote koepel die een prachtig uitzicht bood op een aldoende dienst. Best bijzonder dat dat mag. Via een andere doorgang waren er weer gangen en trappen verder naar boven. En toen was ik op het dak van Rome, op het dak van Vaticaanstad!
Helemaal rond uitzicht over het hele land, en over de hele stad waar dat land in lag. Toen de afdaling, die is zo gemaakt dat men ergens anders langsgaat dan het opkomend verkeer. Nu bevond ik me zowaar op het dak van de kerk, waar zelfs souvenirswinkels zijn gerund door nonnen!
En hier kon ik de beelden van de Sint Pieter, welliswaar van de achterkant, toch van dichtbij bekijken. Er staat wel op gepaste afstand een hek voor, zodat het vanaf het plein niet te zien is dat er mensen wandelen.
Toen met de lift weer naar beneden en die kwam uit in de kerk! Onderweg naar de metro nog even wat gegeten, de ober sprak behoorlijk Nederlands.
Nou ja, en nu is het alweer pikkedonker, dat is hier gewoon zo rond 21 uur, maar het zwembad is nog wel open.
En dan ben ik zomaar opeens 37 jaar geworden! Toch wel de leeftijd dat het echt jonge er wel af is...
Jarig in Italie, dat is eens wat anders dan in Tjechie, Denemarken of de Canarische Eilanden. Of weet ik veel waar nog allemaal meer. Tja, als men ouder wordt kan men dat als excuus gaan gebruiken, als het geheugen minder wordt of zo. Maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik er nog niks van merk, hopelijk blijft dat zo. Nu moet ik wel zeggen dat ik qua conditie en lenigheid sowieso al nooit een topper ben geweest.
Zoals het er nu naar uitziet word ik geacht nog 30 jaar te moeten werken. Tenzij mensen niet meer zo achterlijk rechts gaan stemmen , dan wordt het nog erger.
Maar om het even leuk te houden, u mag me vandaag allemaal felicteren, mits u het echt meent!
Het tweede avontuur van vandaag betrof de reis naar het welbekende Collosseum. Een enorm oud bouwwerk, waarmee begonnen is rond het begin der jaartelling, en wat flink is aangetast door de tand des tijds.
Omdat we het Italiaans niet zo machtig zijn sloten we niet aan in de lange lange rij maar liepen er langs naar een kassa waar net iemand klaar was. We kochten kaartjes en traden binnen, heel bijzonder. Geen idee waarom al die anderen wel zo lang wachten.
We keken boven, we keken beneden, en opeens spraken drie jongedames me aan of ik even een foto van ze wilde maken. Omdat ik tot tweemaal toe op de verkeerde knop drukte slaagde de derde poging. Een jongedame vertelde dat ze uit de plaats kwam waarvan ik een t-shirt aanhad, Bergen, Noorwegen, en ze vroeg wanneer ik daar was geweest. Vorig jaar, antwoorde ik.
Al met al best een hoop stenen, meer is er soms niet van over, en her en der staat nog een zuil.
Metro en bus terug naar de camping. Loeidruk, en Italianen zijn zeer onbeschoft, het is zaak om zo snel mogelijk naar binnen te wurmen voor een zitplek, ongeacht of er iemand uit moet of stokoud is. Ieder voor zich.
Hedenmorgen ben ik nog even wezen zwemmen en dadelijk duik ik ook nog even in.
Het eerste avontuur van vandaag zit er op. Opeens merkten we op dat de rechtervoorband van Jimny nogal plat was. Omdat het gisteren zondag was togen we vandaag even langs een garage. Hedenmorgen was de band nog platter en oppompen was geen optie, want vullen lukte niet.
De band wisselen dan maar. En daarna met de navigatie op pad naar een garage in Rome. Het eerste adres bleek niet te bestaan, het tweede adres verwezen ze ons door naar één kilomter verder, en aldaar weer naar één kilomter verder, en aldaar wilden ze geen woord engels verstaan, en even verder was wel een meneer die engels sprak en ons het exacte juiste adres gaf, een heuse 4X4 garage!
En aldaar legde ik de situatie uit en ze gingen meteen aan de slag. De band werd nagekeken en voorzien van een nieuwe binnenband omdat het ventiel lek bleek. De band werd geplaatst waar die hoorde en de reserveband zit weer op de reserveplek. En ik mocht wachten in de aircoruimte.
Het geheel koste 15 euro. En binnen het kwartier klaar, en nu weer naar de camping genavigeerd en dadelijk even lekker zwemmen en dan de stad Rome weer in, op naar het volgende monument.
Vandaag even naar Castel Sant Angelo geweest. Een eeuwenoud bouwwerk waar diverse pausen en gevangenen vertoefd hebben. Ze zijn begonnen met bouwen in de tweede eeuw, en is in de loop der eeuwen herbouwt tot wat het nu is. 700 meter van het Vaticaan, en de muur die het geheel met elkaar verbindt staat er ook nog steeds.
Het is een kasteel waarin je kan verdwalen, zoveel gangetjes en ruimtes. Ook allerhande schilderijen en gevonden voorwerpen zijn aanwezig. Alsmede een restaurant en wc`s. En het uitzicht vanaf het dakterras, overweldigend!
Daarna nog even over de markt gezwalkt, en voor het kasteelbezoek al langs de rivier geslentert.
De bussen, vooral die waar ik in zit, om van de camping tot de metro te komen, zitten propvol. En de stad zelf is op vele plekken gewoonweg vies, overal ligt wel wat afval.
Deze camping is vrij groot, en er staan echt ontzettend veel huurhuisjes. Het zal niet veel schelen, maar ongeveer de helft is voor de campeerders. En de piepkleine plekjes waar ik er eentje van bemachtigd heb liggen pal tussen de disco, de winkel, het restaurant en het zwembad.
Nu is dat allemaal voor middernacht gesloten, maar de disco gaat dan nog wat uurtjes door. En aangezien de nachten zo zwoel zijn speelt een hoop vertier buiten plaats. En dat moet allemaal op zeer luide toon, en soms zelfs zingend.
Plus dat er snachts ook bussen vol nieuwe toeristen aankomen en vertrekken is het dan nogal een drukte van belang.
In die kabaal kan ik de slaap niet echt vatten, maar zo rond een uur of vier zeil ik toch naar dromenland. De warmte, tja, dat heb je nu eenmaal in deze regionen.
De Wereldomroep kan ik in de ochtend prima ontvangen, maar in de middag zenden ze uit voor Jan Lul, want het is dan niet op mijn apparaat te krijgen.
Vandaag eerst met de bus, en vervolgens met de metro verder de stad in. Een metro vind ik altijd wel leuk, zo diep onder de grond en in dat felle licht.
Toen zomaar ergens uitstappen en boven de grond kijken: hartje Rome. Zomaar een richting opgewandeld en de beroemde Spaanse trappen opgeklommen. Spaanse trappen, maar ze zijn eigenlijk Frans en er was ook iets met een paus.
Onderweg eens kennisgemaakt met Italiaanse verkopers, gatverdamme, wat zijn die opdringerig zeg, ROT OP! Daarna zoeken naar een dubbeldekbus zonder dak die in twee uur even door de hele stad heen rijdt, en gevonden ook.
Onderweg zag ik dat het 33 graden was, en nu ik dit savonds in de voortent tik is het nog warm. Aangenaam, dat zeker. En mieren zijn er ook, iets minder aangenaam.
Op een gegeven moment liepen we op een marktje waar donkere mensen spulletjes verkochten, zoals zonnebrillen en andere zooi. En opeens gritsen ze alles bij elkaar en maken dat ze wegkwamen, supersnel! En daar zag ik al waarom dat was, en kwam een agent met pet aangelopen, daar vluchten ze natuurlijk voor.
Van een afstandje zag ik dat die zo weer verder gewandeld was en binnen vijf minuten stonden ook die donkere mensen er weer met al hun zooi. Dat dit zo bestond was me bekend, maar dit is de eerste keer dat ik het van naderbij meemaakte.
Na wat eten, lasagne, met de metro en de bus terug naar de camping Het zwembad is open tot 23 uur, dus ik duik er nog even in.
Vanaf de camping rijdt meerdere keren per dag een busje naar het Vaticaan en weer terug. Dus vandaag zijn we maar eens meegeweest.
Nou ja, ergens midden in Rome werden we afgezet en we moesten een bepaalde richting oplopen. Opeens herkende ik in de zijstaat de welbekende muur!
Vaticaanstad wordt voor het grootste gedeelde ommuurt door een muur. We liepen er langs, diverse hoekjes om en opeens waren daar de pilaren van het Sint Pieter plein. Her en der stonden ook bewakers, een beetje de wacht te houden in orginele zwarte pieten kledij.
Ook zagen we wat nonnetjes en paters of priesters of wat voor katolieks er allemaal nog meer bestaat.
Oke, groot plein, leuk plein, warm plein, buitenlands plein! Even was ik niet in Italie en kon ik weer een land toevoegen aan het rijtje van landen waar ik eens geweest ben. Nu ik er toch was wilde ik de kerk ook wel even in.
Vanwege het lekker weer was ik gekleed in een korte broek en een t-shirt, dat is verboden volgens de borden. Maar ik waagde toch een poging. En ondanks dat er andere mensen tussen de mensenmassa teruggestuurd werden had ik geluk.
Ik kwam met mijn blote knieen langs diverse controlerende agenten en kwam tot diep in de kerk.
Nu heb ik weinig met kerken en vind het maar flauwekul allemaal en eigenlijk heb ik daar ook niks te zoeken. Na een paar uur rondwandelen aldaar ben ik verder gegaan het hele land rond te lopen, om vervolgens net op tijd weer bij het busje terug te zijn.
Voetgangers hebben overigens geen voorrang bij het oversteken, zelfs niet bij de zebrapaden. Waar men in Nederland probeert om oogcontakt te maken met de bestuurder word men alhier geacht net te doen alsof men niet in de gaten heeft dat er net een auto aankomt.
Moi mensen. Dit is een logje met een aantal strepen. Ik hield even een vakantiedagboek bij, en zodra het kon smurfde ik de boel online, nu dus. Onder elke streep een nieuwe dag.
IK bevind me op dit moment in Duitsland. Heel erg diep in Duitsland. Maar nog niet diep genoeg in Duitsland. Liever had ik gehad dat ik Duitsland al door was, maar daar is het land helaas te groot voor.
Ik zit op de Hohencamping. Volgens het ANWB boek een prima camping, en lekker op de route.
Omdat de weg er naar toe, vanaf de snelweg, was afgesloten herberekende mijn navigatieding de route via de volgende afslag. Dus we navigeerden door druk Duits stadverkeer. Uiteindelijk aangekomen, lekker rijst gegeten, en nog een korte wandeling gemaakt door het nabijgelegen wald.
Sanitair is prima, het weer is prima. Tegen 22 uur wordt het schemerig en beginnen honderd miljoen miljard vliegbeestjes te vliegen, dat is dan wat minder.
Morgen maar eens zien of we Zwitserland halen, en als het meezit zelfs Italie. Ik hou u op de hoogte.
Jawel, gehaald! Heel Zwitersland door en nu bevind ik me in het noorden van Italie. Om het land dat geen nieuwe minaretten wil door te komen blieft men stickers te plakken, eentje op de auto en eentje op de caravan, dat kost zo`n 70 euro.
De vrachtwagens werden voor de grens allemaal tegengehouden, de rest van het verkeer had weinig oponthoudt.
Toen bleek dat ik vlak langs een Italiaanse enclave in Zwiterland zou komen wilde ik daar wel even een kijkje nemen. Maar helaas, navigatie valt uit in tunnels, de rotonde kwamen we niet tegen vanwege een nieuwe tunnel en brug en voor ik er erg in had lag dat merkwaardige stadje al reeds achter me. Keren was niet echt een optie omdat er een enorme file stond de andere kant op. Reeds eerder voor een 17 kilomter lange tunnel was de tegenliggerfile ook al stukken langer dan de onze.
Eindelijk was het daar dan toch, Italie. Snel een camping opgezocht in het grote boek en er naar toe gereden. Voor het zover was kwamen we nog 3 tolwegen tegen, waarvan 1 de creditkaart niet accepteerde, maar de stem uit het apparaat kreeg de hefboom uiteindelijk toch omhoog.
Op de camping zelf werden we eerst naar een plek gebracht waar de electriciteit wel erg ver van de caravan kwam, zover dat het snoer niet toereikend was. Een andere plek beviel beter.
Daarna even gegeten in het Italiaanse restaurant op de camping en ik bestelde iets wat niet te vreten was.
Morgen weer een dag en wat ik dan allemaal beleef laat ik dan wel weer weten.
Nederlanders, overal Nederlanders, zelfs helemaal in het hart van Toscane. Op een supermooie camping met maar liefst drie zwembaden, maar ook een restaurant met voedsel wat wel weg te krijgen was.
Toen god de aarde schiep was die in zes dagen klaar, de zevende dag gebruikte die voor Toscane, zo wordt beweerd. En Nederland werd geschapen door de Nederlanders zelf overigens.
Wat ik heb gezien van Toscane is voornamelijk een zesbaanssnelweg. Met veel industrie, en heel veel vervallen en half ingezakte panden aan de rand van het verkeersgekrakeel. Ook wel logisch natuurlijk, en ook wel mooi dat die oude boerderijen de mogelijkheid krijgen om zich te laten slopen door de tands des tijds.
Nou ja, veel meer van Toscane zal ik niet zien, want mogen vervolgt de reis naar het aloude Rome.
Hoera, Rome gehaald, internet aanwezig. Weer een boel tolwegen en tanken mag men zelf ook niet in Italie, daar hebben ze mannetjes voor. En wie na het tanken even wil pauzeren is te laat, die moet de snelweg weer op. Campings aangeven doen ze ook al niet, of men moet er wel heel dicht bij zijn.
Over dichtbij gesproken, ik zit nu op een camping slechts 4 kilomter van het Vaticaan! De camping is vol, maar niet overvol, en er zijn zwembaden waar ik dit keer wel even gebruik van gemaakt heb. Lekker opgefrist.
Ik zit eigenlijk al een tijdje te wachten op de videoclip. Maar omdat het er almaar niet van schijnt te komen en mijn geduld ook niet eindeloos is deel ik dit nummer vandaag met u.
Ik heb de tekst er even bij opgesmurft, dan kan u fijn meelezen.
Helemaal smurft up als ik uit de deur stap alleen maar in een broek en een muts gast, wie durft dat blue-da-be-die je stelde me teleur paps je weet dat ik als enige die kleur pak blauw is te hard, wit is de outfit goud glinstert in de blik van deze baarde bikkel smurfin heeft niks op ditte shocksmurf begint te bliksemschichten smurfdance, smurf electric boogie, smurfice on my wrist its heavy do it smurfenglass smurfie op de smurfenvloer enne doe de dans die wij smurfen doen
Het is feest en er wordt gesmurfd dresscode je weet de kleur dus voor je het weet wordt je gesmurfd en als je het niet bent zeg je watskesmurft smurfin kom smurfen met me, kom smurfen met me, kom smurfen met me smurfin kom smurfen met me, kom smurfen met me, kom smurfen met me smurfin
Nou kijk me blauw zijn, nou kijk me blauw zijn Faffie smurfin, ik wil bij jou zijn Wiwa en de smurfin sitting in the tree k-i-s-s-i-n-g alle smurfen worden groen, groen van jaloezie als zij iets wil je kopen dan koop ik ‘t niet alle smurfen worden rood, ikke maak ze boos ik breng het hele woud voor je, wat moet je met een roos
Het is feest en er wordt gesmurfd dresscode je weet de kleur dus voor je het weet wordt je gesmurfd en als je het niet bent zeg je watskesmurft smurfin kom smurfen met me, kom smurfen met me, kom smurfen met me smurfin kom smurfen met me, kom smurfen met me, kom smurfen met me smurfin
Smurfgargamel, doe my own Hard omdat ik woon in een paddenstoel In het toverbos, met wilde beesten Doen wat we willen, smurf op het leven Vals apperila terug naar het feestje, smurf op het leven (smurf op het leven) In een Belgisch bos, It’s a party, smurf je handjes op
Het is feest en er wordt gesmurfd dresscode je weet de kleur dus voor je het weet wordt je gesmurfd en als je het niet bent zeg je watskesmurft smurfin kom smurfen met me, kom smurfen met me, kom smurfen met me smurfin kom smurfen met me, kom smurfen met me, kom smurfen met me smurfin
smurfin, smurfout smurfin, smurfout smurfin, smurfout get money, smurfout smurfin, smurfout smurfin, smurfout smurfin, smurfout get money, smurfout
