Dit is een deel van het uitzicht vanaf Molen Edens te Winschoten.
En daar zijn de molens Dijkstra en Berg.
Dat was tijdens de Run van Winschoten, een hardloopwedstrijd van honderd kilometer, en korter.
Zon geeft schaduw.
En dit is een uitzicht vanaf Molen Edens een andere kant op.
Ik kan vanaf mijn balkon Molen Edens zien, vanaf Molen Edens zie ik mijn balkon niet. En vanaf mijn slaapkamerraam kan ik zelfs nog een tweede molen zien.
Op de laatste vrijdagavond voor kerstmis was er een lasershow op het Israelplein in Winschoten.
Ik wist niet precies waar ik moest kijken, ik wist wel dat er een hoop geluid bij zat. Maar na het opladen blijken er rechten op die muziek te zitten zodat ik dat heb laten wegfilteren, dat levert een merkwaardig filmpje op. Voor Winschoten mooi om het jaar mee af te sluiten en voor mijn weblog mooi om de herfst mee in te gaan.
Dit briefje zie ik elke dag als ik de lift uit stap in de kelder, om aldaar mijn fiets te pakken.
,,V/D" staat slordig, ,,van de" vind ik netter. ,,Past" mag niet met hoofdletter, en opnemen is één woord, dus er ontbreekt een koppelteken, maar beter is nog om het gehele woord op de volgende regel te schrijven.
En op het tweede briefje staan teveel uitroeptekens, één is voldoende, meer is gewoon fout. ,,Ontreinigdheden" vind ik een prachtig woord, en het komma gebruik schept verwarring.
Kortom, een prachtig briefje dat er al tientallen jaren hangt.
Op de volgende foto ziet u wat er over is van het ziekenhuis alsmede de toren van het stadhuis en ook een stukje Winschoter toren.
Tijdens de Run van Winschoten rennen ze ook langs De Klinker.
Op het Oldambtplein staat een fietskaart met daaronder wat tekst.
Winschoten wordt nu de molenstad genoemd , vanwege de drie korenmolens die er staan. Het zijn de molens De Edens 1761, Dijkstra 1862 en Berg 1954. Het meest beeldbepalend is de vrijstaande toren bij de van 1275 daterende romanogotische Sint Vituskerk. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog werd Winschoten vanwege de stratetische ligging een vesting. Een laatste maal deed deze dienst tijdens de inval van de bisschop van Munster, in 1672. Daarna onwikkelde Winschoten zich tot handelsplaats. Koning Willem I erkende de nederzetting in 1825 als stad. Belangrijk was de komst van een arrondissementsrechtbank, een belastingkantoor en het kadaster. Een belangrijke stimulans voor de economie was de aanleg van de spoorlijn Groningen - Nieuweschans in 1868. Vooral na het midden van de 19e eeuw ontwikkelde de stad zich tot een regionaal centrum voor detail- en graanhandel en industrie.
Als ik zoveel informatie lees onthou ik de helft niet, maar het is toch leuk om te lezen.
De najaarscollectie werd getoond tijdens modeshows op het Isrealplein in Winschoten, en ik stond er bij en ik keek er naar.
Tussendoor waren er nog dansoptredens en kwam de slager langs met een dienblad vol gratis lekkers.
Ik zat eerder aan de overkant op een muurtje, maar omdat het ging regenen koos ik er voor om onder een afdak te gaan staan. Daarna nog even door het winkelcentrum gelopen en waar onlangs nog een woonwinkel zat is het nu gevuld met kleding.
Om bij de rotonde De Blauwe Roos te komen moest ik langs de Rozenbladrotonde, die tevens werd aangepakt.
Wie nu vanaf de A7 komt en naar Winschoten gaat kan middels nieuwe zijwegen langs de rotondes rijden.
Hierboven dus de aparte rijstrook naar Winschoten. En de rotondes zelf zijn nu Turborotondes.
En daar heb ik dus gewandeld op de Dag van de Bouw. Eens maar nooit weer heb ik kunnen lopen waar nu altijd druk verkeer is.
En dit was het Oldambtplein in het centrum waar door afsluiting van drukke toegangswegen grote drukte werd verwacht en hebben tijdelijke afzettingen de boel wat veiliger gemaakt.
Inmiddels is alles weer opgeruimd en vrijgegeven en men kan weer voort.
Op zaterdag 17 mei 2025 waren er brandweerwedstrijden op een geheime locatie in Winschoten, dat bleek het Marktplein te zijn. De hele dag door korpsen uit heel Nederland, Bedum won.
Heel vaak wacht ik even tot het klokkespel begint als ik een rondje ga filmen, maar nu deed ik dat bewust eens niet. Ik kon vanaf hier ook niet zoveel van die wedstijden zien.
Dit is alweer even geleden, en wat schrijven ze avondvierdaagse toch raar.
Een paard op het Israelplein in Winschoten.
Ik was öp de fiets naar de dag van de bouw die werd gehouden op rotonde De Blauwe Roos, ten noorden van Winschoten, tevens het drukste verkeersknooppunt van de provincie Groningen.
Winschoten is een stad altijd in ontwikkeling, dit staat op de nominatie om gesloopt te worden, we zullen zien, of niet natuurlijk.
We wonen hier in een patatprovincie, toch prijkt er op het Marktplein sierlijk FRITES, met daaronder snacks, links in beeld. Verder rechts het hotel restaurant en daar tussen achter zitten de dames van plezier.
Ook alweer een tijdje geleden, heel veel auto`s, maar de enige foto die ik er van gemaakt heb is deze:
Ik mag dit soort borden altijd graag even lezen. Men probeert zo duidelijk mogelijk te zijn dat het vaag wordt.
Dit is tegenwoordig de moskee van Winschoten, eerder zaten ze in de voormalige bibliotheek en in het voormalige ziekenhuis.
Dit was toen op die zaterdag in mei een uit drie orkesten samengesteld groep van ruim 80 personen een openluchtcpncert gaven op het Isrealplein in Winschoten.
Ik filmde van elk nummer dat ze speelden een minuut of twee.
Dat appartementencomplex heet Oldamtster Stee, dat is Gronings voor Oldambster Plek, omdat vroeger op die plek de Oldambster Herberg zich bevond, en na jarenlang leegstand is afgebrand.
Dit staat helaas ook op de nominatie om gesloopt te worden, toch hoop ik van niet.
Ooit zat ik bij mijn ouders naar het Jeugdjournaal te kijken toen ze rechstreeks over gingen schakelen naar een verslagever te Winschoten. En ik blijf het jammer vinden dat de NOS zich tegenwoordig lijkt te schamen dat ze uit Hilversum komen.
Dit is ook alweer een tijdje geleden, ik heb het gemist maar kon nog wel deze foto maken.
Ooit, in de jaren 80 van de vorige eeuw, had Winschoten een openluchtzwembad in het stadspark: Het Parkbad.
Dat bestond uit een klein maar zeer diep bad met duikplank, en ruim groot diep bad geschikt voor wedstrijden, een groot bad waar men tot de middel in kon staan, en het kikkerbad bestemd voor kleuters.
Helaas bleken de kosten te hoog en ging het zwembad sluiten, op de funderingen zijn sportzalen en hallen gebouwd, en het kleuterbad is er nog, dat lijkt nu wel een kunstwerk.
Op deze drie foto`s ziet u hoe het nu is, en dit is drie keer een foto van hetzelfde bad.
Tijdens de Run van Winschoten heb ik een fijne wandeling door de stad gemaakt.
Eigenlijk hetzelfde rondje als ik altijd loop, alleen heb ik dit keer de molen beklommen en ben ik in het stadspark wezen kijken.
Elk jaar bedenk ik me dat dit er vorig jaar en al vele jaren daarvoor er al net zo troosteloos bij staat, prachtig.
Het ziekenhuis en al zijn uitbreiding zijn inmiddels weg, wat rest is het gebouw waar het eens mee begon, wachtend op sloop of restauratie en invulling.
De Run gaat dus om hartlopers en open monumentendag om de monumenten, ik ben nadien ook nog even in de Marktpleinkerk geweest.
Het was een prachtige dag en de regen bleef beperkt tot de avond.
Het is open monumentendag en tevens is de Run van Winschoten gaande, en de nieuwe 22 meter lange wieken van de oudste molen Edens draaien hun eerste rondjes.
Op de tweede zaterdag van september is Winschoten altijd de sportiefste stad van Nederland, alhier wordt namelijk de Run van Winschoten gehouden, een hardloopwedstrijd van honderd kilometer en korter.
Het begon allemaal in 1976 en dat staat allemaal hier en hier.
Enige nadeel is dat ze niet over het Marktplein komen, maar het winkelend publiek mag er natuurlijk geen last van hebben, bovendien geeft mij dat gelegenheid om eens wat monumenten op deze monumentendag te bezoeken.
De foto`s zijn van wat versierde straten waar het morgen vol aanmoedige mensen zit.
Mocht er een rechtsreekse televisieuitzending komen dan zal ik dat hier plaatsen.
Na pinksteren 2011 heb ik lange tijd Quandy niet gefilmd, of hij kwam voorbij in filmpjes van mijn nichtjes, maar die laat ik fijn in het archief, wat ik wel weer naar boven haal is ons winterpretavontuur op het bevroren Oldambtmeer in 2012.
Dit is de vaste bijgewekte tekst:
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In februari2012 was hij dus vier jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Ik was afgelopen voorjaar op de dag van het park in het stadspark in Winschoten en liep wat rond en maakte zo af en toe een foto.
Dat zou dan mijn hobby kunnen zijn, foto`s maken en op internet zetten, terwijl anderen juist als hobby gaan sporten.
Ik mag zulke borden altijd graag lezen.
Dat bord is er ook altijd.
Ik ben niet iemand die een praatje aan gaat knopen om informatie te winnen, ik wandel een beetje rond en kijk waar het mogelijk is om een foto te maken zonder hinderlijke mensen.
Het leven is mooi. Mooie momenten vastleggen en delen.
Zo af en toe zijn er mensen die de toren aan de binnenkant omhoog gaan en dan vanaf de buitenkant weer naar beneden, over achthonderd jaar oude muren, je moet het maar willen. Tot op heden is het voor zover ik weet altijd goed gegaan.
Dit was in het kader van een jeugdveiligheidsdag met brandweer en politie en jongerenwerkers van de gemeente. Er was nog veel meer te doen en een drukte van belang, maar dit sprong er wat mij betreft uit.
Op het bevrijdingsfestival in Winschoten werd opgetreden en was er ander vermaak.
Dit was afgelopen voorjaar dus in en rond de tramwerkplaats, omdat er geen geld genoeg was om het te houden in het Maintebos, terwijl ik vind dat het prima kan op het Marktplein.
Ik wist ook niet wat er kwam. Ik liep mee met de stille tocht öp 4 mei te Winschoten en bij de Joodse begraafplaats klinkt ineens muziek en is er rook en vuur. Ik film.
En het is heel lastig om te herdenken terwijl ondertussen Israelische bommen op Gaza geworpen werden, en dat was afgelopen mei zo, en nu in september nog steeds, en in Oekraine is het ook niks anders nog.
In Dinxperlo loopt de grens tussen Nederland en Duitsland, net als in Kerkrade, dwars door de bebouwde kom, over een straat dat eens de grens was tussen twee moerasgebieden en nu dus nog steeds de grens vormt tussen twee landen. Aan de ene kant van de straat is het Nederlands en aan de overkant is het Duits, en dit staat er nu als monument.
De plaatsnaambord is grapsgewijs in de kleuren van die borden van de twee landen.
En hier is de boel opengebroken, grensoverschrijdend.
Ik zie een bord staan, ik loop er naar toe om het te lezen en maak er een foto van en zet deze vervolgens op mijn weblog.
Dit is niet op het Marktplein, maar aan de andere kant van het appartementencomplex op een ander plein. Een deel van de parkeerplekken hebben ze dus nodig, gelukkig zijn er in de omgeving nog ruim voldoende plekken over.
Gisteren stond er al een deel, en vandaag ziet het er zo uit.
Op dit podium geeft het Noord Nederlands Orkest zaterdagavond een gratis openluchtconcert. En in de middag zal er een talentenjacht plaats gaan vinden.
Het filmpje is een tijdsdocument. Een bewegende foto, dan is het geen foto meer, dus het is een filmpje. En ik zwiep en ik zwier, van links naar rechts en rustig terug. In april gefilmd en in september op mijn weblog.
Een wens van mij gaat uitkomen, of in vervulling komen.
Ooit gaf het Noord Nederlands Orkest jaarlijks een openluchtconcert aan de oever van het Oldambtmeer in Blauwestad, een dorp ten noorden van de stad Winschoten. Dat deden ze een jaar of tien en toen niet meer.
Als ik er aan dacht ging ik er altijd naar toe, en ik weet ook nog dat ik altijd dacht, waarom doen ze dat hier en niet gewoon midden op het Marktplein? Maar dat vroeg ik aan niemand, dat vroeg ik mezelf af.
En nu ineens, in het kader van tweehonderd jaar stadsrechten voor Winschoten, komt het Noord Nederlands Orkest een openluchtconcert geven op het Marktplein in Winschoten.
En even vroeg ik me af waar ze het podium neer zouden zetten, en vandaag zag ik het, ik hoef dus geen gebruik te maken van één van de vijfhonderd stoelen of ergens te staan, ik kan gewoon thuis vanaf mijn balkon gaan genieten.
En voor het concert van zaterdagavond is er zaterdagmiddag een talentenjachtshow, we zullen zien.
Ik was tijdens mijn vakantie naar een kasteel geweest, dat heb ik allemaal al uitgebreid laten zien, en toch zijn er nog foto`s die ik er toen niet tussen wilde proppen, maar liever even apart laat zien.
Een kasteel met prachtige plafonds en prachtige vloeren, aldus de folder.
Het is zeker mooi om dat te kunnen zien, en ook mooi dat dat allemaal mogelijk is, maar het is eerder interessant dan mooi.
Ook een heleboel schilderijen daar, ook interessant.
En het bijbehorende koetshuis, is nu een restaurant, is tijdens de oorlog totaal verwoest en nadien weer herbouwd, want dat kan dus kennelijk ook.
Het allermooiste filmpje van Waterbei is deze van de optocht als ze zo onder mijn balkon door het Marktplein opdraaien. Prachtig, indrukwekkend, fraai.
De parade vertrekt vanaf Cultuurhuis De Klinker, trekt via de Langestraat naar het Marktplein en brengt onderweg een bonte mix van theater, muziek en verrassingen.
Soms in het leven doet iets het ineens niet meer, dat was nu het geval met youtubevideo insluiten op mijn weblog.
Na wat heen en weer gemail weet ik nu dat het komt omdat PivotX erg oud is en de knoppen die ik niet meer zag bleken te worden geblokkeerd door overijverige beveiligingsinstellingen.
Maar goed, nu werkt het weer.
Nu heb ik al ontzettend veel filmpjes klaarstaan en ik ben van plan om nog flink door te filmen, dus ik ga het tempo wat opvoeren.
Vandaag was het niet alleen de eerste dag van de werkweek, maar ook de eerste dag van de maand. Een maand geleden hoorde ik het nog op de camping.