In 1926 begon de VRPO, en in 1926 kreeg Winschoten zijn St.Lucasziekenhuis.
Tot vandaag. De VPRO bestaat nog, maar het Winschoter ziekenhuis is niet meer.
Alhier de geschiedenis die ik ooit van hun eigen site afgehaald heb:
Aan het eind van de 19e eeuw wilden de katholieken in Oost-Groningen, in plaats van een ziekenhuis, een bejaardentehuis stichten. Diverse pastoors hebben vanaf 1899 geld ingezameld.
Hoe het begon
Na 1918 zijn in Winschoten actieve pogingen ondernomen het bejaardentehuis in het pand Langestraat / hoek Gaslaan te stichten en in een villa aan de Garst, direct over de spoorwegovergang. In 1921 zag het toenmalig kerkbestuur (pastoor Holtel en de heren Röben en Dröge) af van het bouwen van een bejaardentehuis en kwamen er plannen op tafel voor een ziekenhuis. Gezien de beperkte vervoersmogelijkheden in die tijd was de stichting van een ziekenhuis in Winschoten van groot belang. De gemeente zag hier echter geen kans toe, zodat pastoor Holtel werd benaderd met de vraag of de katholieken misschien kans zagen een ziekenhuis te stichten. Dit had succes, want er kwam van een zekere Lucas Fleerkamp een grote schenking binnen van f 10.000,-. Deze Lucas had als voorwaarde dat zijn voornaam verbonden moest worden aan de instelling. Toen de naam er eenmaal was werd de commissie 'Vereniging St. Lucas' opgericht. Deze commissie bestond uit de heren Holtel, Röben en Dröge. De vereniging ontplooide allerlei activiteiten en plannen en had binnen een jaar f 9000,- ingezameld. Bij stukjes en beetjes werd grond gekocht en werden plannen gemaakt.
De bouw
In mei 1924 begon aannemer Luppes met de bouw van het ziekenhuis. In augustus werd de eerste steen gelegd. De totale bouwkosten, inclusief inventaris, bedroegen in die tijd f 192.429,91. De Zusters Franciscanessen in Nijmegen zouden voor de 'bediening' zorgen. Eind 1925 was het ziekenhuis gereed en dr. J.H. Hommes werd benoemd tot directeur geneesheer. Op 11 januari 1926 werd het R.K. St. Lucas ziekenhuis ingewijd door deken Eppink.
De opening
Op 12 januari 1926 vond de officiële opening plaats met 50 bedden. Veertien dagen later werd de eerste patiënt opgenomen. Het totaal aantal opgenomen patiënten bedroeg in datzelfde jaar 324. In 1968 werd het maximum aantal bedden bereikt, nl. 240. In 1970 werd het personeelsgebouw met een huisvestingsmogelijkheid voor 110 personeelsleden voltooid.
Opening ziekenhuis met 50 bedden in 1926
Uitbreiding tot 86 bedden in 1936
Uitbreiding tot 95 bedden in 1940
Uitbreiding tot 125 bedden in 1953
Uitbreiding tot 130 bedden in 1954
Uitbreiding tot 150 bedden in 1957
Uitbreiding tot 200 bedden in 1962
Uitbreiding tot 240 bedden in 1968
En op de website De verhalen van Groningen kwam ik hetzelfde verhaal tegen, in een iets andere versie. Daar wordt ook nog over de welbekende nonnen gesproken.
Wie beide verhalen tot zich neemt kan zich wel een voorstelling van het ziekenhuis en diens geschiedenis maken. In de jaren 80 was de laatste grote uitbreiding, en artikelen daarover vond ik hier.
En afgelopen week is het ziekenhuis dus verhuisd, naar een hagelnieuw gebouw in Scheemda. Het ziekenhuis van Delfzijl, Delfzicht, is eveneens gesloten en verhuisd naar datzelfde gebouw in Scheemda.
Tot de afgelopen nacht was de spoedeisende hulp open, vanaf heden zal dat de post in Scheemda zijn. Een zwarte dag voor Winschoten.
En voor Delfzijl.
En voor Scheemda, want de mensen daar hebben ook niet gekozen voor drukte voor de deur.
De Heerenzitting Winschoten organiseerde op zaterdag 9 juni 2018 de 1e editie van de Grunneger Laand Classic Rally, slot.
En ik heb natuurlijk alles wat langskwam gefilmd. Ik vind het leuk dat er zoveel mensen zijn die die auto`s als hobby hebben en er voor zorgen en dan aan zoiets als deze rally meedoen. En dan veel bij elkaar en kijken maar.
En het waren er zoveel dat ik er twee filmpjes van gemaakt heb. En ik heb er even wat gratis rechtenvrije muziek onder gezet, dwars door de gebruikelijke straatgeluiden heen.
De Heerenzitting Winschoten organiseerde op zaterdag 9 juni 2018 de 1e editie van de Grunneger Laand Classic Rally.
Alweer Oldtimers, en dit keer was het vertrekpunt het Marktplein in Winschoten, vanaf half tien elke minuut eentje. Er stonden oude brandweerwagens ter decoratie, en de sirende loeide bij elk vertek.
Het was vrijdag 8 juni 2018, de intocht van de grootste avondvierdaagse van noord Nederland in Winschoten. Ik heb alleen de muziekcorpsen gefilmd vanaf mijn balkon, tot ik beneden even iets lekkers af ging geven aan mijn meelopende nichtjes, om vervolgens het slot ook nog even mee te pikken vanaf boven.
Vrijheid is dat we kunnen wandelen waar en wanneer we maar willen.
En tijdens het bevrijdingsfestival op bevrijdingsdag in het Maintebos maakt ik even een wandeling en kwam langs de PV Ridderhof, een gebouw van de honderdjarige Scouting St. Vitus in Winschoten.
Hier kon ik fijn op zitten om naar de bevrijdingsfestivalmuziek te luisteren.
Het grote podium in het nog grotere bos.
En later op de avond kon ik hier op zitten om naar de bevrijdingsfestivalmuziek te luisteren.
Toen het begon te donkeren verschenen er allemaal lichtjes.
Dat was heel sfeervol, en lijkt me ook niet geheel ongevaarlijk.
Een deel van mijn nieuwe uitzicht, Jimmy is weg, La Mama is gekomen.
Aan de andere kant van de kerk is een herenurinor, daar hebben dames niks aan, die kunnen aan deze kant van de kerk terrecht. Overigens ook geschikt voor een ieder die moet poepen.
En ik sluit af met een uitkijkje uit het Sterrebos.
Ik heb een heleboel oldtimers gefilmd. Ze kwamen voorbij op het Marktplein, alwaar een stempelpost was. Aan de andere kant van kerk. Ik zag ze dus komen en gaan.
In een eerdere filmpje heeft u al een aantal kunnen zien. Het tweede filmpje was toch wel de leukste, want bestond uit één aaneengesloten opname van ruim acht minuten, zonder knippen of plakken. Het derde filmpje is wel met knippen en plakken, en laat onder andere de resterende oldtimers zien. En ook een voorbij komende trompetist.
Nederland doet dit keer alweer niet mee aan het WK, dus het ontgaat ons totaal. Als Nederland wel mee had gedaan had ik het ook niet echt gevolgd, maar kreeg ik toch wel het één en ander mee.
Wat ik u niet wil onthouden, en zelf wel wil onthouden is het volgende zeer toepasselijke gratis online spel:
U hoort de mooiste vrouwelijke zangstem van Nederland, te weten Etna Vesuvia met het zeer zoetsappige Kom terug. En u ziet een kermisatractie op het Marktplein te Winschoten.
Dit is een bijzonder filmpje van de Oldtimerrally Veendam-Leer-Veendam over het Marktplein in Winschoten, want het betreft één opname zonder geknip of geplak, maar gewoon acht minuten achter elkaar rijdende oldtimers.
Ze waren vertrokken in Veendam, naar het Duitse Leer geweest en nu weer onderweg naar Veendam, maar ze moesten nog wel langs de stempelpost op het Marktplein in hartje Winschoten.
De avond voor koningsdag hingen er overal briefjes in diverse etalages, omdat de vrijmarkt eerder begint dan de winkels en horecagelegenheden open gaan.
De boom die altijd mooi is, en slechts twee tot drie weken per jaar wonderschoon.
Winschoten = Sodom, maar ook de Molenstad, en ook de Rozenstad.
Dit eet ik wel eens, paar minuutjes in de magnetron en smullen maar.
Op 4 mei wapperde de vlag halfstok aan de Winschoter Toren, d`Olle Witte.
En toen stond er zomaar een hoogwerker op het Marktplein, en hij was ook ineens weer verdwenen.
Dit bordje stond bij de ingang van het Maintebos alwaar op 5 mei de allereerste bevrijdingsfestival van Winschoten was.
En de ochtendprogramering vond plaats in een tent. Met hangend op de achterond het rokje dat een dame droeg toen ze nog een meisje was toen Winschoten werd bevrijd.
De Oltimerrally Veendam-Leer-Veendam over het Marktplein in Winschoten.
Er waren die dag tien Shantykoren in Winschoten, die optredens gaven op diverse podia. Ze sloten de dag af met een samenzang van alle koren op het Israelplein. En op datzelfde moment kwamen er allemaal oldtimers over het Marktplein. Daar was een stempelpost van de Oldtimerrally Veendam - Leer - Veendam, wat dus beter ,,Veendam - Leer - Marktplein Winschoten - Veendam" zou kunnen moeten heten.
De stempelpost was aan de andere kant van de kerk, dus ik kon fijn filmen hoe ze kwamen en gingen. Maar het meest hoe ze kwamen, maar dat ziet u zelf ook wellicht wel.
Op de avond voor koningsgdag hingen er allemaal briefjes in diverse etalages in de binnenstad van Winschoten, alwaar een dag later de vrijmarkt gehouden werd, en die begint eerder dan de winkel open is, vandaar.
Deze boom bloeit maar twee weken per jaar, als het er geen drie zijn. Hoewel, dan ook natuurlijk.
In de Watertorenstraat, waar geen Watertoren meer staat, maar wel een pijp, wordt gebouwd.
Als het erg druk is in Winschoten wil dit wel eens voorkomen. Dat mag dus niet.
Vroeger stroomde er water door Winschoten, nu ook weer, maar anders dan toen.
Een bijaam voor Winschoten is Sodom, afkomstig uit de Joodse gemeenschap die voor de Tweede Wereldoorlog in Winschoten woonde, deze vond dat de overige bevolking er maar losse zeden met betrekking tot seksualiteit en gokken op nahield.
Een andere bijnaam is Molenstad, nu vanwege drie molens, maar eens waren er tientallen.
En weer een andere bijnaam is Rozenstad, vanwege het Rosarium.
In Winschoten zijn ongeveer twintigduizend rozen te zien van ruim 300 verschillende rassen. Doordat Winschoten zo bekend is om haar rozencultuur, wordt inmiddels ongeveer tachtig procent van de wereldproductie van rozenonderstammen in Winschoten en omstreken geproduceerd.
Er staat weer Badhuis op het voormalige badhuis!
En dat is dat pandje nabij mijn voormalige lagere school en daar achter ligt ergens het bijna voormalige ziekenhuis.
Te beginnen met een zoekplaatje. Wie goed kijkt kan Quandy ontdekken in dit plaatje. Tip: ergens in het midden.
Dit wappert altijd vrolijk in de wind aan mijn autoantenne. Ik droeg het eens als polsbandje op een VPRO ledenvergadering.
We konden maanden niet onder de koekoekstunnel in het Sterrebos door wegens restauratiewerkzaamheden, inmiddels is het afgerond en toegankelijk.
Deze bloembak bevindt zich in stadstuin ,,Ons Toentje" te Winschoten.
Rozenstraat Winschoten, ergens tussen de stadstuin en het Marktplein.
Alwaar ook de zijingang van een hotel zich bevindt.
Op het Marktplein stonden eens deze tent, dranghekken, auto, dame met roze paraplu, en inmiddels is dat allemaal niet meer zo.
Zo komt de langste fiets- en voetgangersbrug van Europa en misschien wel de hele wereld er uit te zien, de Blauwe Loper komt tussen Winschoten en Blauwestad. Deze afbeeldig verscheen op een scherm in de Tramwerkplaats alwaar een inloopavond was.
Hij komt over het Winschoterdiep, de snelweg, een stuk natuur en het Oldambtmeer en zal 800 meter lang worden.
We hoefden niet door de Harbour Jazz Club maar konden zo de zijingang nemen.
Veranderingen zijn niet altijd verbeteringen, toch zou ik graag zien dat de volgende punten veranderen:
Klacht 1:
Ik vind het erg storend dat er tot tweemaal toe het blokje STRAKS komt. Dan gaan jullie vertellen wat er straks komt. Dat hoeft niet, dat is zelfs zeer storend. Eén keertje is al meer dan genoeg, twee keer zeer irritant.
Men hoeft niet te vertellen wat er straks komt, dat zien we straks wel. Bovendien is dat in het begin van het programma ook al gemeld, hetgeen ik overigens ook zeer overbodig vind, maar daar klaag ik niet over, daar kan ik wel mee leven.
Klacht twee:
Achtergrondmuziek. Ik vind dat muziek is om naar te luisteren. Dat bij het nieuwslezen doen is storend.
Klacht drie:
Dat heen en weer gewandel in de studio is nerveus. Zet er toch een zitmeubel neer en ga er op zitten, dat kijkt ook een stuk aangenamer.
Klacht vier:
Als u overschakelt naar een correspondent dan komt onder in het beeld te staan waar de correspondent zich bevindt, prima. Maar de presentator zit in Hilversum, en dat staat er nooit meer! Dat moet er wel staan, dat hoort er te staan, schaam je niet voor de uitzendplaats, kom op zeg! De nieuwe gereneratie mag ook wel weten waar het programma vandaan komt. Zet er gewoon weer Hilversum neer.
Veranderingen, liever niet, en als het dan toch moet, doe dan verbeteringen.
Op zaterdag 26 mei 2018 was er weer het jaarlijkse Shantyfestival Winschoten. Tien koren, vijf uit Duitsland en vijf uit Nederland, waarvan één de lokale organiserende koor Maritiem is, op diverse plekken in de stad. En ze zongen dat het een lieve lust is!
Ik heb niet alles goed mee kunnen krijgen, omdat ik ook nog iets anders te doen had, maar pikte nog wel het één en ander mee.
Het gezamelijke slotoptreden op het Israelplein heb ik laten schieten, omdat er op dat moment allemaal oldtimers langkwamen over het Marktplein, maar daarover later meer.
Te beginnen met Quandy, waarbij ik de ene dag vertel dat hij tien is en de volgende dag iemand vraagt hoe oud die is, elk weblog krijgt de lezers die het verdiend.
Een nieuwe sticker op mijn auto, geplakt over de resten van de sticker van de firma waar ik hem gekocht heb.
Mijn polsbandje die ik kreeg op een ledenvergadering heb ik aan mijn autoantenne gehangen, dan heeft die toch nog nut onderweg.
Een brievenbus, maar dat ziet u zelf ook wel.
Inmiddels is de Koekoekstunnel in het Sterrebos weer toegankelijk, toen ik deze foto maakte echter nog niet.
Men blijft altijd bezig.
Marktplein Winschoten.
De stadstuin "Ons Toentje" heb ik al eens laten zien, nu laat ik het vorig toegevoegde monument zien.
Een gedenkteken ter nagedachtenis van de Joodse bewoners en ondernemers uit de wijk en alle Joodse Winschoters die in Winschoten tijdens WOII in de wijk Wevershorn moesten verzamelen om te vertrekken met de laatste trein naar westerbork om nooit meer terug te keren.
En er hing een nieuw briefje in de stadstuin.
En dat briefje hangt aan dit kastje, waar dus geen slot op zit.
En toen landde er ineens de traumahelicopter op het Marktplein. En even eerder die middag moest ik een ziekenwagen die van links kwam voorrang verlenen vanwege de toeters en bellen en vervolgens versperde die me de weg, auto`s gingen over de stoep en ik met mijn fiets dus ook maar. Thuisgekomen zag ik dat er politie op het Marktplein was, ze stuurden nog een Duitser weg die daar op een foute plek geparkeerd stond. Of er een boete uitgedeeld werd weet ik niet. Toen hoorde ik de helicopter en toen hij naderbij kwam begreep ik al waar die wilde landen. Snel pakte ik mijn camera en besloot het geheel te filmen.
Ik zag dat de hulp onder mijn balkon door liep om te gaan naar het andere plein waar ik dus al die ziekenwagen tegenkwam. Ik nam even een kijkje op de gang, buiten mijn appartement, om daar even uit het raam te loeren, er stonden ook al twee mensen dus ik kon er nog makkelijk bij. Op het andere plein was een brandweer met hoogwerker bezig iemand uit een woning te halen met een brancard, en het glas was al ingeslagen vertelden de twee mensen me.
Meer heb ik niet gezien, ik ging weer op mijn balkon zitten. Toen uiteindelijk de traumahelicopter weer vertrok heb ik dat ook nog even gefilmd. Wat een wind en wat een stank der uitlaatgassen!
De resterende minuten heb ik opgevuld met opnames van een dag eerder, toen er iemand heel fraai op het carillon speelde.
De traumahelycoper is een helycopter die komt van het ziekenhuis in de stad Groningen. Als er ergens in de provincie een specialist met spoed nodig is kan dat zo binnen luttele minuten. Soms gaat het ook om patientenvervoer, of wellicht misschien medicatie of speciale apparatuur. Feit is wel dat hij zijn uren en kilometers moet maken.
Update: Ik ga niet achterhalen wat er aan de hand was met die persoon, ik vermoed dat die niet goed geworden was.
In de Torenstraat in Winschoten wordt deze winkel omgebouwd tot woning.
In Winschoten zijn meerdere chinezen, deze is al een tijdje niet meer open.
Dit is het laatste stukje kaas dat ik op de foto zet, ik blijf het wel eten natuurlijk.
Deze bomen in de Burgemeester Schonfeldsingel zijn niet meer, wegens rioolwerkzaamheden en later komen er weer nieuwe.
Marktplein Winschoten.
Het hek, waar dit spandoek aan hing, staat voor de ingang van de Marktpleinkerk om te voorkomen dat er tegen de deur aan, en onderdoor, geplast wordt door het uitgaanspubliek.
Ik was vooraleerst echter even wezen te kijken bij De Dag van Het Park, in het stadspark in Winschoten.
Op die dag presenteren vrijwel alle sportverenigingen zicht en kan iedereen van alles uitproberen en er is dans en muziek en spingkussens en ik hield vooral Quandy in de gaten.
Voorheen gingen we vaak lopend naar het stadspark, maar nu Quandy wat ouder wordt neem ik hem mee in mijn auto. En nu viel het me pas weer op hoeveel mensen toch nog met de auto komen, een drukte van belang op de parkeerplaats. Maar dat heb ik allemaal niet gefilmd, ik heb wat vogels gefilmd.
En het gaat uitstekend met de volgeltjes van mijn vader. Er is nieuw leven en er zijn wat aan het broeden en ze kunnen ook nog een heel fraai fladderen en zingen.
Update: Ik sport niet, bovendien had ik Quandy bij me.
Winschoten is mijn geboortestad. Er is wel veel veranderd. Niet allemaal ten goed. De sfeer, die er vroeger was, vind ik niet meer terug. Ik krijg er tegenwoordig een beetje ‘oostblok-land gevoel’ . Gek hè?
Winschoten is inderdaad veel veranderd, en dat gaat ook altijd maar door. Winschoten is een stad in beweging, zoals elke stad dat is. Winschoten kent een stuk of 50 rijksmonumenten en er zijn nog wel net zo veel panden die daarvoor in aanmerking zouden moeten kunnen komen. Niet overdreven veel, maar toch nog wel behoorlijk wat.
Er zijn natuurlijk ook veel dingen gesloopt en gedaan die niet hadden moeten worden gedaan, maar dat is Amsterdam ook overkomen en dat bestaat ook nog. De sfeer van vroeger, tja, touwtjes uit de brievenbus kan inderdaad niet meer, maar dat geldt heus niet alleen voor Winschoten. En de fiets moet tegenwoordig op slot.
Winschoten is ook geen Bourtange, in Bourtange is een deel waar je je kan wanen in 1742. In Winschoten zijn ze altijd wel ergens bezig met nieuwbouw.
Het ,,Oostblok-land gevoel" heb ik al eens gehad. Ik ben wezen kijken in Praag en andere delen van Tsjechie en in Polen heb ik Warchau en Krakau gezien, en van Estland heb ik Tallinn gezien. Schitterende steden, stuk voor stuk.
Het bos is in de zomer op z`n allermooist, maar ook in de winter kan het er fijn zijn.
Bijna dezelfde foto als de achtste tijdens de vorige serie, alleen staat er nu ineens een Duitser bij, en die pakken doen me toch altijd ook aan Jiskefet denken.
Veel legervoertuigen te zien, ik koos voor diegene waarbij ik de toren er fijn bij op kon knippen.
Deze kar met dranghekken stond een tijdje in een hoekje van het Marktplein.
En deze zak stond naast de kerk, geen idee waarom.
Marktplein Winschoten, de achtergevel van het pand waar ze aardapels, groente, fruit, kaas en nog veel meer gezond snoep verkopen.
Deze zak stond aan de Vissersdijk, ook geen idee waarom.
De pijl op dit bordje wijst naar rechts, hier is wel duidelijk waarom.
De koekoekstunnel in het Sterrebos is inmiddels weer toegankelijk, toen ik deze foto nam echter nog niet.
Dit doet me ernstig denken aan de Luizenmoeder, goed luid en duidelijk articulerend.
Wat ik nou toch weer allemaal zag heb ik deels gefilmd. Het was op een donderdagavond dat ik ineens vuurwerk hoorde, en toen ik eens keek zag ik een menigte met brandende voorwerpen. Even later hadden ze wensballonnen, dat ook weer met vuur moest. Ik zag de brandweer ook al klaarstaan en dat was het dan zo`n beetje.
Op vrijdagmiddag speelde er iemand op het carillon dat het een lieve lust was. Daar genoot ik erg van en nam een gedeelte op, ik herkende duidelijk een aantal songfestivalliedjes.
Dit alles in het kader van het experimenteren met de camera en onthaasten.
Dan nu deel zoveel van de eerste bevrijdingsfestival van Winschoten in het Maintebos. Het ging door tot diep in de nacht en ik bleef tot diep in de nacht. Op een gegeven moment branden er overal lichtjes en daar ben ik filmend langs gelopen.
