Op de foto
Quandy zit nooit op een bankje, en ik zelden.
De avond voor koningsdag hingen er overal briefjes in diverse etalages, omdat de vrijmarkt eerder begint dan de winkels en horecagelegenheden open gaan.
De boom die altijd mooi is, en slechts twee tot drie weken per jaar wonderschoon.
Winschoten = Sodom, maar ook de Molenstad, en ook de Rozenstad.
Dit eet ik wel eens, paar minuutjes in de magnetron en smullen maar.
Op 4 mei wapperde de vlag halfstok aan de Winschoter Toren, d`Olle Witte.
En toen stond er zomaar een hoogwerker op het Marktplein, en hij was ook ineens weer verdwenen.
Dit bordje stond bij de ingang van het Maintebos alwaar op 5 mei de allereerste bevrijdingsfestival van Winschoten was.
En de ochtendprogramering vond plaats in een tent.
Met hangend op de achterond het rokje dat een dame droeg toen ze nog een meisje was toen Winschoten werd bevrijd.
De prijzen van tegenwoordig, dat went niet.
En nu heeft u er weer tien gezien.
tien reacties
Ik zit ook zelden op een bankje. Of ik moet echt even willen zitten, maar dan zal het nooit lang zijn.
Die prijzen wennen inderdaad niet.
Kant en klaar koop ik niet zo veel.
Op zo’n bankje zit ik ook zelden.
Voor iemand die alleen is zijn die kant en klaar maaltijden wel makkelijk maar “smullen” ? Ik kan het me niet voorstellen, meestal erg zout en heel veel toevoegingen die er niet in horen.
Een bankje is prettig vertoeven, maar wel zonder sneeuw.
In de stad mag je niet eens zitten.
Kant en klaar is handig en best te pruimen.
Was jaren terug in Frankrijk en daar koste een biertje 6 euro. Hans