Kiras, de binnenkant van mijn auto en een gedeelte van Rody.
Oke, dan nu wat plaatjes van het voetbalstadion te Liechtenstein:
Ook mooi van een afstand, met Zwitserse bergen en wolken.
De tribune, daar zit het juich en klapvolk als er een wedstrijd is.
En midden op het kruispunt (op de weg dus) dit prachtig moois.
Maar er is meer op de wereld, en dit is volgens mij het smalste huisje van Winschoten.
Het perron, nabij het station.
En winterse tafereeltjes horen er natuurlijk ook bij, in het vogelbuitenverblijf alhier.
Eens kwam daar een gele trein, tegenwoordig kom je hier alleen rode tegen.
En dit zijn dat wat Amsterdamse panden die ik eens tegenkwam.
En hiermee neem ik afscheid van augustus.
Afgelopen zomer had de AVRO iets unieks in handen: The Phone.
Dat is een tv programma dat bedacht is door Beau van Erven Dorens.
Hij ging er eerst mee naar Talpa/tien, maar die wilden er niet aan.
Ook RTL en SBS zijn bezocht, maar nee, niemand durfde.
Maar de AVRO wilde wel.
Het programma is ook nogal duur.
The Phone is een spel met twee kanidaten, ze krijgen opdrachten in en door een Nederlandse stad.
Op zoek naar sticks, en uiteindelijk 25.000 euro.
Alles is opgenomen met min of meer verborgen camera`s en microfoons op afstand.
( de AVRO kan dat zelf veel beter uitleggen, zie hier )
Het leuke is dat de kanidaten zichzelf niet opgegeven hebben, of opgegeven zijn door anderen.
Ze lopen nietsvermoedend door een museum of zitten op een terrasje.
En dan rinkelt er een telefoon, net zolang tot dat iemand hem oppakt.
En dan horen ze:
Hallo, je spreekt met de AVRO.
Wil je 25.000 euro verdienen toets dan een 1, wil je dat niet: hang dan op.
Als ze dan de 1 intoetsen moeten ze binnen een aantal minuten op een lokatie zijn.
(binnen zes minuten op het station, of zo)
Bij de tweede kanidaat gaat het net zo.
De kandiaten moeten dan samenwerken en kennen elkaar van te voren niet, en ze zijn onvoorbereid en lopen in hun gewone kleren.
Ze krijgen opdrachten, raadsels en aanwijzingen per telefoon, dat kan ook per sms zijn.
Het zit allemaal prachtig in elkaar, en ze worden overal gefilmd, onder andere met behulp van een helicopter.
Ze moeten slim en snel zijn, anders gaat er steeds geld af van het eindbedrag.
Op zich hou ik niet van spelshows, maar dit is meer een film.
Het heeft wel wat van Wie is de Mol, maar is toch totaal anders.
Het is toch fijn dat er in de zomer ook programma`s zijn, en wat mij betreft krijgt dit een vervolg.
Nadelen zitten er altijd aan, en het nadeel van dit programma is dat de naam in een buitenlandse taal is.
Mensen maken zich altijd maar overal druk om of over.
Dat is een menselijke eigenschap.
Daarom zijn er ook zoveel weblogs, zeker in Nederland.
Soms zijn er ook mensen die niet even hun ei kwijt moeten, maar een hele site online zetten om dingen pogen te veranderen.
Iemand vindt muziek dat uit mobiele telefoons komt, onder andere in het openbaar vervoer, fucking irritant.
Dus nu is er de site http://www.fuckingirritant.nl/
Ik maak geen gebruikt van het openbaar vervoer, en hoor nooit muziek uit mobiele telefoons.
Ik heb andere ergenissen, over andere petitie`s en ik heb wel een weblog:
Het is de KRO in zijn bol geslagen.
De KRO vreet al jaren niet veel soeps uit op de televisie, op wat uitzonderingen na.
Op de radio doen ze het stukken beter.
De KRO televiesie mag graag dingen aankopen doen van overzee.
Lekker makkelijk.
Onlangs vierde de KRO haar tachtig jarig bestaan.
En de KRO tracteerde ons op een hele nacht vol buitenlandse programma`s.
De KRO is namelijk gek op detectives van de BBC.
Nu denkt de BBC dat ze niet meer van deze tijd zijn en wil kappen met de productie.
Leuk, zou ik zeggen, ruimte maken voor wat nieuws.
Maar de KRO denkt er anders over.
Schrik niet, het is echt waar, er bestaat een heuse petitie!
Te belachelijk voor woorden!
Ga dan zelf detective`s maken!!
Daar bij de BBC zullen ze wel weer denken, daar heb je weer die bemoeizuchtige hollanders, met hun vele omroepen.
Toen derrick en "onze ouwe" stopten was de TROS er ook wel klaar mee, maar Katolieken zweren bij het oude.
Ik vrees dat we nog jaren vastzitten aan herhalingen, daar teken ik liever een petitie tegen.
Ik wil dat ze zelf meer eigen productie`s gaan maken, daar teken ik dan voor!
Soms krijg ik wel eens een merkwaardig mailtje, dat zet ik soms op mijn weblog:
Beste Rene,
Ik wil meer aandacht voor "Boterhamworst met gezichtjes". Klik op de volgende link om me te steunen.
Boterhamworst met gezichtjes
Je kunt ook zelf een onderwerp toevoegen.
Groeten,
Brillie
En soms vraagt iemand op msn of ik een clipje van iemand anders wil laten zien:
http://www.frequentradio.nl/ems/index.php?pagina=dolindaclip
Vermaak u er maar mee.
Ik was van 23 juli tot 8 augutus op vakantie naar Liechtenstein.
Omdat de camping aldaar anno 2007 nog geen draadloos internet heeft, en ik niet zo verslaafd ben dat ik niet zonder kan, heb ik een dagboekje bijgehouden op mijn laptop.
(vorig jaar had ik meer geluk, wel draadloos internet, maar toen was ik niet in Liechtenstein)
Thuisgekomen heb ik elke dag een dag van mijn vakantie geplaatst, voorzien van wat foto`s.
(en ik gebruik mijn toestel tot die helemaal af is, en dat moment bepaal ik zelf)
Natuurlijk had ik bij thuiskomst kunnnen loggen "het was leuk", en dan weer gewoon doorgaan met de praat van alledag.
Maar dat deed ik dus niet.
Omdat ik het zo leuk vindt om later terug te lezen, zoals ik ook mijn eerdere vakantie`s wel eens nalees.
Vandaag mijn laatste verslag wat nog opgeslagen staat op mijn laptop.
Dinsdag 7 augustus 2007, de laatste vakantiedag?
Zo heet als het gisteren was zo nat was het vandaag.
De dag begon met plensbuien en pas tegen de middag werd het wat droger.
We besloten om maar niet de rijn over te steken, daar zal je vast ongeveer hetzelfde zien als hier, alleen wat natter.
Pa ging een dagje lekker vissen (hij ving er twee, bijna drie, en liet ze allen weer vrij)
Ma ging een dagje lekker lezen en ik ging maar een flink eind vouwfietsen.
Ik fietste langs de rijn, eerst langs het natuurgebied, toen langs een industiegebied, daarna kwam een park, waar bijna geen
eind aan kwam, maar uiteindelijk was daar toch wederom een camping!
Op die camping stond niet veel, maar toch wel weer een Nederlander.
Want Nederlanders vind je overal in europa, op elke camping, in elke lift, op alle bergen, in alle straten en op alle bruggen.
Ik kom altijd en overal landgenoten tegen, reislustig volkje.
Hoe dan ook, ik was dus op de eerstvolgende camping, en toen begon het ook weer te regenen.
Dat hield ook de hele dag niet weer op.
Ik fietste terug via fietspaden, die de navigatie niet kende, wel grappig.
Door en kletsnat kwam ik weer bij de caravan, bleh.
Daarna nog gegeten in de campingrestaurant, erg vreemd maar wel genoeg.
En morgen weer naar huis, dat hoort ook bij de vakantie, maar ik zal wel niet aan een update toekomen, dus ik laat het
hier maar bij.
Kiras, hier kom ik weer!
Hoera, vandaag was het zover, Tessa, mijn nichtje, is 1 jaar geworden!
Wat vliegt de tijd.
Lees
hier hoe het allemaal begon, en scrol daar maar wat.
Zie
hier wat foto`s van haar.
En besef dat de tijd razensnel gaat!
Omdat een commentbox vol felicitatie`s van volslagen vreemden niet zo leuk is vraag ik u het volgende:
Vertel me wat u gesmurfd heeft op zondag 26 augutus 2007.
Later kan ze dan zelf lezen wat de toevallige lezers deden op de dag dat ze 1 jaar werd.
Ik was vanzelfsprekend even langsgeweest voor koffie, taart en wat cola.
Maandag 6 augustus alweer, 2007.
Verhip, we zitten aan deze kant van de rijn, en hier heet het Bingen am Rhein.
Het was bloedheet vandaag, en echt benauwd, we zitten duidelijk niet meer in Zuid Europa en zeker niet in de bergen.
Vanmiddag het stadje maar ingeweest, waar het centrum net de andere kant oplag dan we in eerste instantie dachten.
Maar na wat buitenwijken vonden we het toch.
Alleraardigst, en veel winkeltjes, en een ijscafe waar we nog wat lekkers namen, ik koos voor de bananasplit, heerlijk.
We zochten maar vonden nergens een vishengel of dierenzaak om maden te kopen.
Mijn pa wil namelijk graag even vissen, en in Liechtenstein was niet echt de gelegenheid, maar hier wel.
Dan maar een volgend dorpje aandoen, maar alles bleek al gesloten, op de supermarkt na.
Dus maar wat brood gehaald, en savonds alsnog niks gevangen.
Ik heb nog lekker gevouwfietst langs het natuurgebied naast de camping, en de ruine van de spoorbrug bewonderd, dat
in 1945 helemaal vernield is geworden geweest.
Savonds ging het waaien en wat sputteren, gelijk zoals de vakantie begon.
Dim Deutschen zontag, 5 august 2007.
Hedenmorgen vertrokken we vanaf camping mittagspitz, maar niet geheel probleemloos.
Het plekje naast ons werd elke dag door nieuwe bewoners bevolkt, maar uitgerekend op de dag dat we wilden vertrekken
stonden er blijvertjes, en net met twee tenten waarvan de een op de ruimte waar de auto met caravan langs moest.
Ze waren ook erg plotseling afwezig zodat we zelf maar een pen uit de grond moesten trekken en wat spullen aan de kans schuiven
en de caravan er milimeter voor milimeter langs loodsen.
Dat ging goed, toen alles weer op de plek gesmurfd en wegwezen maar.
De foto`s van vandaag zijn allemaal genomen in Duitsland, en heb ik er zo even willekeurig tussengesmurfd.
De caravan heeft geen Zwitserland sticker dus we reden door heel Liechtenstein naar Oostentijk, en niet lang daarna reden
we al op de Duitse autobaan.
Zodra je Oostenrijk uit bent zijn de bergen voorbij en zie je enkel nog heuvels.
En asvalt.
En verkeer, heel veel verkeer.
Het was, ondanks dat het zondag was erg druk, en soms zelfs liep het wat vast.
Na uren rijden en tijdens de tweede pauze op de tweede enorm lelijke Duiste parkeerplek keken we eens in het grote campingboek.
We vonden een camping in Rudesheimer aan de rijn (nabij Frankfurt)
Daar aangekomen (en wegens gebrek aan adressen in dat stomme boek) volgden we daar de bordjes maar, want met de pond de
rijn over is niet slim als je niet zeker weet of je daar moet zijn.
Nou ja, we kwamen op de verkeerde camping, maar desalniettemin besloten we maar om daar te bivakeren.
Het is hier erg Duits, erg rommelig en een beetje een zootje.
Inchecken moest waar je ook patat kan bestellen, wat we later op de avond ook deden.
Plus wat vlees en een bord sla, de hoeveelheid was enorm, echt Duits.
Overal coca cola reclame, maar verkopen alleen pepsie, en drank natuurlijk.
Oja, eerst dus een plekje uitgezocht, ook "zet maar ergens neer"
Nou, das mooi, we hebben dus zicht op de Rijn.
Dezelde rijn die we ook in Liechtenstein zagen, alleen varen er hier wel schepen.
En het lijkt net of de rijn de andere kant op stroomt.
Zaterdag 4 augustus 2007.
Op weg naar Planken, het enige plaatsje in Liechtenstein dat nog niet door me bezocht is, tot nu dus.
Netjes parkeren we volgens het boekje op de parkeerplaats aldaar, en we starten de wandeling naar een hut in de bergen.
Na een stijle helling na een kilometer of twee lopen is wederom een parkeerplaats: KUTBOEKJE!
We konden op een gegeven ogenblik kiezen, het asvaltpad volgen of afsnijden door de bossen bij de helling omhoog
klouteren.
Dat laatste is spannender dus dat kozen we.
(het weer was overigens helemaal hersteld in zomerse sferen, anders is zo`n tocht ook levensgevaarlijk!)
Zo, wat een boel stijlheid hebben ze in Liechtenstein, maar uiteindelijk kwamen we bij de hut, hoog in de bergen.
Er zijn twee "hutten" waar je naar toe kan wandelen/klouteren, en ik heb ze dus allebei gesmurfd!
Daar nuttigden we een bratwurst en kartoffelsalat.
De afdaling namen we over het asvaltpad.
Tot zover dan liechtenstein, een klein staatje dat gewoon helemaal Zwisters is.
24 kilometer lang en op zijn breedst is het 12 kilometer.
Vol schatrijke mensen, aan de huizen te zien, en overal netjes en prullebakken en bankjes.
Zoals elke vakantie heeft ook deze een toetje, maar dat komt dus nog.
Vrijdag 3 augustus 2007.
Omdat het in de nacht en ochtend nogal regende besloten we de bergwandeling voor vandaag maar uit te stellen tot de zomer
weer verder zou gaan.
Wat is er verder in Liechtenstein nog te zien wat nog niet gezien is?
De ruine in het noorden, die moet bestaan, dus vinden zal ik hem.
Nergens hangt ook maar een bordje of zo, zoek het allemaal maar lekker zelf uit.
Een buscheuffeur in Schellingberg wist het aan te wijzen.
De ruine is zoals een ruine moet zijn, wat oude muren, wat info en gratis wat rondkijken, met uitzicht op Oostenrijk.
Daarna namen we een kijkje in het grote winkelcentrum in Haag, niet echt wat voor mij.
Toen we onderweg terug waren naar de camping kwamen we door het zuiderlijkste plaatje Balzar, en daar steekt een mooi kasteel bovenuit op een bergje.
Och, toch maar even kijken.
We konden er niet in, wel omheen, tot de buitenplaats aan toe.
Nergens borden met openingstijden of zo, en wederom een prachtig uitzicht, ditmaal op Zwisterland.
De foto`s zijn allemaal van de ruine.
Gewoon omdat ik altijd plaats wat ik wil.
Donder op donderdag 2 augustus 2007.
Maar na een ochtendbuitje klaarde het weer op en we namen nu maar eens een kijkje in Oostenrijk.
Navigatieding bracht ons naar Feldkirch, een stadje grenzend aan het noorden dit landje.
We mochten ongemoeid de grens over en vonden al snel een parkeerplaats, en wonderwel ook snel het oude centrum.
Het was gezellig druk in de stad, die erg sfeervol is.
Prachtige oude panden, en veel kleine winkeltjes.
De wandelpaden bevonden zich in de panden zelf, verbonden met bogen.
Toen het wat begon te sputteren zochten we een droog terras op om een kop koffie te nuttigen.
We kregen er ook een glas water bij, vreemd genoeg.
Het gesputter veranderde in regen en we namen dus maar een kijkje in een enorm winkelcentrum.
Daar deden we de broodnodige boodschappen, waar je helaas nooit helemaal onderuit komt.
We aten aldaar ook nog een broodje worst, en omdat het maar bleef regenen gingen we maar weer naar de camping.
Toen het opklaarde ben ik nog een eindje wezen vouwfietsen.
Hoera, het is woensdag 1 augustus.
Niet op het moment dat u het leest, maar wel op het moment van typen.
(de wereldomroep stoort enorm en ik hoor overal knallend vuurwerk, even na 22 uur)
Zwisterland viert feest, omdat ze bestaan, en dat is ooit eens zo besloten op de 1e augustus.
Dus vandaag storten we ons maar in het feestgdruis in een grote Zwitserse stad, zo`n 70 kilometer verderop.
Saint Gallin, heet dat, en vanwege deze feestdag hadden ze bijna alle winkels maar gesloten.
Ach ja, dan ben je lekker snel door de winkelstraten en kan je in alle rust de prachtige panden bekijken.
Reataurantjes waren wel open, en we ploften neer op een terras, voor een kopje koffie en een broodje vlees.
De ober gokte goed dat we uit Nederland kwamen, en hij sprak heel wat woordjes.
" eet smakelijk, tot ziens, scheveningen, amsterdam en betalen "
Na nog een rondwandeling besloten we maar even naar de Bodensee te gaan.
Op mijn navigatieding programmeerde ik een meerkustplaatje aan, maar dat was geen doen.
Als je naar rechts moest was de afslag alweer voorbij, en omkeren of wachten op minder miswijzing gaat niet in de
drukke binnenstad.
Dan maar ouderwets de borden volgen, en zo kwamen we er ook.
De Bodensee is een meer dat ligt tussen Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.
Zo zagen we die landen ook nog even.
Na een ijsje maar weer naar de camping, waar je in de avond veel vuurwerk hoorde, en niet alleen vanuit Zwitserland.
Dinsdag 31 juli 2007, gefietst en op internet gesmurfd.
Vandaag was even een rustdagje, lekker de hele dag op de camping rondhangen.
Nou, dat dacht ik dus niet, ik ging maar eens lekker een flink eind vouwfietsen!
Het weer had zich hersteld het was weer lekker zomers.
Ik ging van de camping naar de rijn, bergafwaards, lekker snel.
En op de rijndijk, zal ik het maar noemen, rechtsaf naar het noorden.
Ik zag landbouwgrondjes, voetbalveldjes, een scatebaan, een crosbaan, bomen, en wat er zo niet in me opkomt.
En ineens was ik bij de hoofdstad, vaduz, alwaar ik de befaamde fietsbrug tussen Zwitserland en Liechtenstein zag.
Wow, erg mooi, en helemaal van hout!
Ik fietste er door/over.
In Zwitserland fietste ik verder langs de rijn, noordwaards.
Even verderop liep een fietspad Zwitserland in, de snelweg over.
Ik ging dat pad op, en belande in een prachtig Zwitsers dorpje, ik zag koeien en kapsalons en garages en hotels.
En huizen ook natuurlijk en wat flatjes.
Weer verderop ging ik de liechtensteinse kant maar weer op, en zag de spoorbrug, en even de verder de brug voor het overige verkeer.
Daar ging ik dit landje maar weer in.
Ik nam een kijkje in Schaan, het stadje ten noorden van Vaduz, maar daar vond ik niet echt iets van mijn gading.
Ik zag nog wel wat leuke en minder leuke bouwwerkjes en het station.
Toen maar naar Vaduz, op zoek naar internet, de VVV verwees me door naar het postkantoor.
De dame achter de balie zei me even te wachten, en een meneer wees me de pc aan en vulde het wachtwoord in.
(het koste 5 zwitserse kroon per kwartier, want eigen geld kent dit land niet)
Na het plaatsen van een logje en het vluchtig bijlezen van het werk van mijn gastlogger msn nog even aangezwengeld.
En toen maar afsluiten en afrekenen.
Via een rondgang door Vaduz belande ik weer bij de Rijndijk, en ging weer richting camping.
Na vijf uur onderweg zat ik weer bij mijn caravan.
Maandag 30 juli 2007, dag van Liechtenstein, Zwitserland, Oostentijk en Italie.
Omdat Italie nog geen 150 kilometer van het deel van Liechtenstein waar de camping zich bevindt ligt, namen we daar maar eens een kijkje.
Op mijn navigatieding vinkte ik een zo dichtbij mogelijk gelegen Italiaans stadje aan en daar gingen we.
Via de Zwisterse snelweg dat al snel een gewone autoweg met tegenliggers werd, en toen ging het omhoog.
Steeds hoger en hoger, tot we door de wolken reden!
Over een of andere pass.
Daar namen we even een pauze, volgens mij was het daar rond het vriespunt, zo koud.
In het cafe/reataurant aldaar namen we een kop koffie met een zwitserse koek.
Toen de pas weer af en al snel bij de Oostenrijkse grenspost, die ons ongemoeit doorlieten.
(Zwitserland hoort niet bij de EU, dus overal staan nog mannetjes de grens te bewaken)
We moesten een klein stukje door Oostenrtijk en daar was het dan: Italie!
Die grens mag je lekker zo over!
Het regende licht, het waaide en het was koud in het eerste stadje na de grens, gelegen aan een groot meer.
Alles stond daar aangegeven in het Italiaans en Duits.
We bezochten nog wat kleine winkeltjes, daarna reden we een stuk verder Italie in.
Het landschap is prachtig glooiend, met op de horizon hoge bergtoppen.
Hoe verder we Italie in kwamen hoe meer de Italiaanse zon zich liet zien.
We parkeerden in een klein stadje en gingen dat eens verkennen.
Het is een prachtig klien plaatsje, alles netjes betegeld en op elke hoek hangt jezus.
Italiaanse huizen hebben veel balkonnetjes en trapjes en het is gewoon prachtig mooi allemaal.
Boven bevindt zich een kasteel, maar dat bleek helaas op maandag gesloten.
Maar er even omheen lopen is ook al de moeite waard.
Op een terras dat wel open was namen we een echte Italiaanse Cappucinno.
Daarna maar weer richting Liechtenstein, en nu maar via Oostenrijk.
In oostentijk zijn ze gek op tunnels, en we zijn er zoveel doorgekomen dat de tel kwijt is geraakt.
We kwamen zelfs door een tunnel van 15 kilomter! Wat nog 8.5 euro aan tolgelden koste.
Onderweg aten we nog ergens bij een wegrestaurant, daar stond nog een pc, maar je kon geen url intypen, dus daar had ik
niks aan.
Conclusie, over een pas heen rijden is mooier, maar door een tunnel zal wel sneller zijn.
En het grootste verschil tussen de landen zijn de hectometerpaaltjes langs de kant van de weg.
Die van Liechtenstein zijn hetzelfde als Zwitserland.
Terwijl ik dit weekend lekker online thuis zit te genieten van Lowlands, HIER TE VOLGEN, mijmer ik wat over zondag 29 juli 2007. Ik bevond me in Liechtenstein en aan het eind van de dag tiepte ik dit op mijn laptop:
Vandaag een rustig dagje met af en toe een vies buitje.
Even naar het noordoosten, zonder aan de andere kant van de bergketen te komen, mauren dus.
De heenreis ging via de Zwitserse snelweg, dan de brug over en je bent er zo.
Dat bleek een klein stil dorpje op zondag, en schaanwald stelt dan al helemaal niks voor, dat is slechts een straat.
We zagen op een pleintje nog een schitterend fonteintje dat speelde met waterstralen, niet echt uit te leggen.
We wandelden nog even langs maisvelden en langs veel steekmuggen naar Oostenrijk en weerom.
Een of andere ruine boven in Schellenberg werd niet gevonden.
Hierboven zit ik lekker in de schaduw, en hieronder ziet u mijn uitzicht. (bergen zijn zwitsers)
De hoofdstad.
De vouwfiets, met op de achtergrond Zwitserland.
In de Hoofdstad Vaduz hebben we nog t-shirts en kaartjes gekocht.
Een beetje tegen mijn zin, want zondag is zondag, maar ja, ik was niet alleen en dien me aan te passen.
Ik stuur zelf geen kaartjes, dan ontvang ik ook niks, lekker makkelijk.
Omdat we op tijd bij de camping waren heb ik in de avond nog wat gevouwfietst, onder andere langs de rijn.
Met wat lichte regen, toch jammer.
Morgen ga ik verder met het vertellen van mijn vakantieavonturen, ik wil nu eerst iets anders vertellen.
Ik heb een caravan, ooit tweedehands gekocht, een nieuwe was me te duur voor drie weken in het jaar.
Bovendien kwam dit zo op mijn levenspad.
Ik heb geen lap grond in Italie, ik mag niet gratis vliegen en ik heb geen boot om te varen.
Dat kan ik allemaal niet betalen omdat ik de helft van mijn loon in moet leveren.
Eerst wordt al wat ingehouden als ik het verdien, en als ik wat koop moet er ook weer wat naar de staat.
En vandaag stond in de krant wat de staat allemaal met mijn en uw centjes doet:
Het ministerie van Defensie betaalt al tientallen jaren het onderhoud van het privé-zeiljacht van de koningin. Dat blijkt uit het jaarverslag van Defensie over 2006,waarin De Groene Draeck voor het eerst als kostenpost voorkomt. Dat jaar werd 112.000 euro uitgegeven aan het onderhoud van het jacht.
Beatrix kreeg De Groene Draeck voor haar 18e verjaardag als cadeau van het Nederlandse volk. Sinds 1957 wordt het jacht onderhouden op de Rijkswerf van de marine in Den Helder.
En op internet staan nog meer cijfertjes:
Beatrix jaarlijks ruim vier miljoen euro ontvangt van de Staat. Slecht 762.000 daarvan is salaris, het andere geld moet ze besteden aan personeelskosten, representatiekosten en andere kosten.
Máxima en Willem-Alexander ontvangen beiden iets minder dan een miljoen, waarvan 226.000 euro hun salaris is.
Ik ontving voor mijn 18e verjaardag geen boot, ik ontving een oproep voor de dienstplicht!
Hoe vaak vaart dat mens eigenlijk? Is dat wel bekend?
Heeft die hoermagjenietzeggen daar wel tijd voor met haar drukke agenda?
Ik heb die boot eens gezien toen ik een dagje naar Pampus was, en er zat bewaking op!
Door mij betaalt!
Dus ik vind dat als hare majestijd een dagje niet gaat varen dat er dan een onderdaan een dagje mag varen.
Dan wordt het gebruikt en is het niet zo zinloos allemaal.
Zaterdag 28 juli 2007, wederom in de Liechtenstijnse wolken.
Vandaag weer voorbij de tunnel geweest, en geparkeerd in Steg.
Om aldaar aan een wandeling te beginnen dat volgens het boekje 2,5 uur zou duren, maar op het bordje naar het
eindpunt stond al dat alleen al de heenreis 2,5 uur is, en het bordje zat dichter in de buurt.
Eerst wandelden we langs een rivier tot je bij een cafe uitkwam, daar begint de tocht pas echt.
Op weg naar de Pfalzerhutte, een cafe/herberg boven op de berg op de grens met Oostenrijk.
Na een paar kilomter steil omhoog konden we twee kanten op, of de asfaltweg volgen, of dwars door de rimboe
achter aanwijzingen aan, we kozen dat laatste.
We kwamen door het Naafdal, waar koeien grazen, boven de boomgrens geen bomen meer zijn, en een heleboel rotsen, niet
te vatten zo enorm.
De klim was zwaar en werd steeds zwaarder, dit kost energie en dat raakt langzaam maar zeker op.
Een uitputtingsslag, maar wel in een schitterend landschap.
En uiteindelijk kwam het in zicht, de HUT.
Nog even omhoog klouteren, en dan fijn Oostentijk inkijken, en natuurlijk even lekker voorbij de grenspalen.
Het drielandenpunt was nog anderhalf uur verder en nog wat metertjes hoger, dus dat mag iemand anders doen.
Na een slap kopje koffie via het asfaltpad weer naar beneden.
Van 2108 meter afdalen naar 1300, naar beneden loopt wel makkelijker.
Bij een boerderij, midden in de bergen, kwamen we weer voor de keus te staan, of naar Steg via het asfaltpad of via een
alternatieve route, wederom kozen we voor het laatste.
Wow, we kwamen door een bos, bij een helling langs, soms veel te nauw, en altijd levengevaarlijk.
Schitterende uitzichten, en door en langs beekjes.
Wederom door weilanden waar koeien liepen, en varkens.
We kwamen uit bij dat eerder beschreven cafe, waar ze broodjes worst op het menu hadden staan, dat smaakte goed.
Met een gevulde maag door naar Steg, afgepeigerd, voldaan, en moe weer terug naar de camping.
Morgen, maar een rustdag inlassen, zoals het een zondag beaamt.
De wereldomroep brengt nieuws, en natuurlijk ook nieuws waar ik me druk om maak.
Onze gristelijke regering belast de kermismensen extradriedubbel zwaar:
Gij zult zich niet vermaken, vermaak is des duivels, gij moet naar de kerk, bah!
En we mogen opeens geen wietplanten meer of zo? waanzin, dan lekker illegaal joh.
En de vervloekte EO doet aan cencuur, vuile evangelisten, beetje mensen informatie verzwijgen!
Zend documentaires uit, of niet, en pleeg geen cencuur!
Vandaag het veslag van vrijdag 27 juli 2007, in de wolken!
Vandaag maar eens naar Malbun geweest, een piepklein plaatsje in het zuidoosten van het land.
Liechtenstein bestaat uit een aantal plaatsen dat in elkaar overloopt, allemaal langs de rijn, maar Malbun
vormt daar een uitzondering op, net als Steg.
Na een grote berg, waar je met een tunnel van 800 meter doorkan, ligt het plaatsje Steig en even verder Malbun.
Dat is tevens de enige weg naar het oosten, en het loopt harstikke dood in Malbun.
In Malbun is niks te doen, behalve alle kanten op wandelen.
En er is een kabelbaan, die brengt je naar 2000 meter hoogte, en daar kan je over de bergtoppen wandelen.
Het uitzicht is verbluffend, en je kan heel ver Oostenrijk inkijken!
Bovenop de berg kwam ik soms wat koeien tegen, en hoewel die vriendelijk snuiven moet ik daar niet zoveel van hebben.
Het pad was erg smal, en in mijn ogen soms zelfs levensgevaarlijk!
Wie zelfmoord wil plegen kan in Liechtenstein ongehinderd zijn gang gaan.
Hoge punten werden aangeven met een kruis, en daar was ik zelfs boven de wolken!
Na een kop koffie weer kabelbanend naar beneden in Malbun en aldaar even een winkeltje bekeken, maar niks gekocht.
Ik vroeg me altijd al af hoe ze daar boven in de bergen wel bouwmateriaal krijgen.
Vandaag kreeg ik antwoord, dat gaat per helicopter!
Een beetje vertellen wat er op de plaatjes staat is overbodig.
U ziet immers zelf wel dat er een helicopter bezig is.
Met een betonbak in de weer.
Langs het kerkje.
En weer terug.
Onderaan leg ik het nog wel netjes uit.
Een man in klederdracht.
En het kerkje staat waterpas!
Er kwam een helicopter aan met twee betonbakken aan een kabel en liet ze een voor een vullen bij een betonmolenvrachtwagen.
Terwijl de een boven geleegt werd vulden ze beneden de ander, de helicopter vloog heel nauwkeurig steeds heen en weer.
Een wonderlijk gezicht, dat de aandacht trok van veel mensen.
Voor het avondeten nog even een rondje gevouwfietst.
Prachtig om te zien, op deze wederom prachtig zonnige dag.
Dit is het verslag van donderdag 26 juli 2007, vakantie te Lichtenstein.
Vandaag was het zomers warm, tot heet, en zijn we de landsgrenzen niet over geweest.
Vanwege de hitte duurde het relaxen bij de caravan ook aangenaam lang, en maakten we daarna een wandeling.
Achter de camping kon je het hek door, een laan op en dan bij een bergwandelpad omhoog.
Ik wilde wel eens weten hoe het daarboven uitzag.
Het wandelen veranderde al snel in omhoog werken, het werd soms behoorlijk stijl.
Op een kruispunt stopte nog een jeep, en de uitsterst vriendelijke bestuurder bood ons een lift aan, hoe aardig!
Maar nee, we maakten juist een wandeling.
We kwamen bij een rivier/waterval, en besloten om het pad er naast te volgen.
Daar kon geen auto of fiets langs, en op den duur was het klouteren geblazen, met handen en voeten een weg
naar boven banen!
En zweten! En drinken ook natuurlijk.
Op een gegeven moment kwamen we weer een pad tegen, dat ging ook alle kanten op, en het meest naar boven.
Het uitzicht was overweldigend! Net als het weer.
Uiteindelijk kwamen we iets van een terugpad tegen, en dat was inderdaad een juiste keus.
Al met al duurde de wandel/beklimming zo`n vier uur, en zaten we `savonds moe maar voldaan op de camping te
genieten van de mooie zomeravond.
Op de camping is een zwembad aanwezig, maar ik houd niet zo van zwemmen.
De receptie van camping mittagspitze is gesloten van 10 tot 17.
Wie ondertussen binnenkomt zoekt maar een plekje en meldt zich later maar, lekker makkelijk allemaal.
Er is ook een winkeltje, maar daar hebben ze niet zo enorm veel.
Brood kan je bestellen.
Buiten, onder het afdak hangt een folder met afbeeldingen van diverse soorten brood.
Daaronder zit een papier vastgeplakt alsmede een pen aan een kettingkje.
En daar kan je dan invullen hoeveel en welk soort brood je wilt, wel even je naam er bij, en morgen is het er.
Een prima service.
Onze douches worden elke avond tussen 21 en 22.3o uur schoongemaakt, maar elders zijn ook douches,
en die bleken nog warmer ook!
Woensdag 25 juli 2007, prachtig zomers weer.
Vandaag togen we eerst naar het diepste zuiden van dit land, alwaar de enige grensovergang met Zwitserland is dat zich
op het land bevindt, alle andere overgangen gaan via de Rijn.
Na het aanschouwen van wat vlaggen en palen, die de grens aangeven een kleine wandeling gemaakt tussen de twee landen.
Voorts toch maar met de auto naar het zuidwestpunt.
En daar was ie dan, de Rijn.
Vorig jaar tijdens mijn vakantie zag ik waar de Rijn ons land binnenkomt, nu zag ik waar die Liechtenstein aanraakt.
Het grootste verschil is dat je bij ons een en al schepen ziet, en daar niks, je kan het waarschijnlijk wel doorwandelen.
Via leuke spectaculaire wandelpaden even een stukje Zwitserland ingesmurfd.
Nadat we dat wel hadden gezien besloten we om van het zuidpunt maar helemaal naar het noordpunt van dit landje af te reizen.
Via de Zwitserse snelweg welteverstaan, een tocht van maar lieft ruim 20 kilomter!!
Bovenin Liechtenstein het drielandenpunt maar opgezocht.
Maar dat bleek nog verdraait lastig, eigenlijk niet te vinden.
Je kan er niet met de auto komen, dus het was maar even of we kwamen langs de douane, die liet ons ongemoeid door.
Links aanhoudend kwamen we al snel bij de volgende douane, nu de grens met Oostenrijk, die liet ons ook ongemoeid door.
Ik zie vooralsnog geen enkel verschil tussen Zwitserland, Liechtenstein en Oostenrijk, maar dat zal komen omdat ik
de landen ook niet echt goed ken.
Hoe dan ook, terug maar weer, weer de grensposten ongemoeid overgestoken en in Liechtenstein maar rechts aanhouden
tot het pad min of meer doodliep, want verboden verder te rijden.
Ik besloot te voet verder te gaan, op zoek naar iets van een drielandenpunt dat nergens aangegeven stond.
Ik bevond me middenin een heus natuurgebied.
Ik vind dat zeer merkwaardig, dit stukje vlakke land is aan de natuur geschonken, en dorpjes hebben ze gebouwd op
steile hellingen!
Ik liep een paar keer verkeerd, en zat al weer in Oostenrijk, dit maal via een voetpad, het controle huisje was
onbemand, maar toch maar weer terug.
En uiteindelijk was ik toch nog opeens op het bewuste punt, wat niet echt een punt is.
Oostenrijk en Liechtenstein scheiden zich, en aan de andere kant van de Rijn is het Zwitserland geblazen.
Maar toch, ik wilde dit punt bezoeken, en dat is me gelukt!
Dag 3, het schiet al op, dinsdag 24 juli 2007
Vandaag maar op zoek naar de hoofdstad van dit land, Vaduz.
Het stond prima aangegeven welke kant je op moest, maar het plaatsnaambordje misten we.
Toen we de Oostenrijkse grenspost zagen keerden we, en ik stelde de navigatie in op een parkeergarage in de hoofdstad.
We waren er dus al doorheen gekomen.
Waar het ene stadje ophoudt begint de volgende, dat loopt allemaal in elkaar over.
Ik kwam nog wat smurfigs tegen (net als een mc) ook in Liechtenstein:
Vaduz is een heel klein schattig stadje, met een heel klein winkelstraatje, met een klein Toerist Information kantoortje.
Daar kregen we wat folders.
We haalden ook nog even wat echte Zwitserse Franks, het wettig betaalmiddel aldaar.
Euro`s nemen ze ook wel aan, maar vakantie is vakantie.
Om 16:00 uur vertrok er zo`n toeristentreintje op luchtbanden, voor een stadsrondleiding.
We togen dus eerst de stad in, en we namen een kijkje bij de voetbalstadion.
In de stad is een replica van het kasteel van de vorsten.
Daarna wilde ik nog even openluchtinternetten, maar dat gratis ding maakte geen verbinding met het internet.
De parkeergarage was overigens gratis, net als de brandschone wc`s overal.
Toen het treintje, dat bracht ons bij het oudste gebouwtje van dit land, een blik op het kasteel van de prins,
langs het voetbalstadion en weer terug.
Onderussen vertelde de luidspreker alles over het land, en alles wat er in alle musea te zien is.
Andere kant van de replica
Daarna met de auto maar even een rondrit gemaakt.
Het kasteel van de prins eens van wat dichterbij bekeken, en toen de bergen in.
We kwamen tot Malbun, op 16oo meter hoogte, daar groeit geen boom meer, en daar hield de weg alsmede het land ook op.
Helaas, tegen Oostenrijk aankijken maar er niet inkunnen...
Prachtige vergezichten, en te laat voor de kabelbaan, maar ook het regenachtige weer was er niet naar.
Toen maar weer naar de camping.
Dit is van nabij het stadion en tevens de Zwitserse grens, met zicht op het kasteel van de prinselijke familie.
De wereldomroep is ook iets fantastisch.
Als ik in de ochtend ontwaak zijn ze er al, en na een vakantiedag zijn ze er in de avond weer van 22 tot middernacht.
De frequentie is makkelijk te vinden met de gratis meegenomen folder.
Eens zal de wereldomroep overbodig worden, als op alle campings draadloos internet aanwezig is.
Want dan zou ik toch echt 3fm opzetten.
Tot die tijd voldoet de wereldomroep prima.
Uitgebreid nieuws, uitgebreid weer, achtergronden en amusement.
Helaas geen arbeidsvitaminen of gouden uren meer, nu draaien ze zelf plaatjes.
En toch heeft dat ook wel weer wat, soms is het net Risingflowradio, je hoort van Henk Wijngaard tot ACDC.
En jammer genoeg groetjes.
Dag 1, zondag 22 juli 2007, op weg naar Liechtenstein.
De dag begon al vroeg, en na een ochtendwandeling met Kiras en wat koffie was het zover.
Ik toog met mijn pa, ma, auto en caravan richting Liechtenstein.
3fm op, en de navigatie ingesteld.
We werden meteen Duitsland ingestuurd, en dan is het maar even en het wordt heuvelachtig.
Tot na het ruhrgebied kon ik 3fm blijven ontvangen, daarna werd het minder
en was ik overgeleverd aan de middengolf, dat was niet zo boeiend.
(dus tijd voor cassettebandjes)
Via de wegenkaart las ik mee met dat navigatieding, want ik mag graag weten waar ik ben.
We kwamen nog vlak langs Frankrijk, en dat was op de weg wel te merken.
Update: door de vele franse nummerborden opeens.
We kwamen tot voorbij Stuttgart, en zochten daar een camping op.
Campingplatz Aichelberg.
Daar zat een mannetje klaar om de vele doortrekkers naar een speciaal veldje te verwijzen.
Er was electriciteit, en het toiletgebouw toegankelijk, en restaurant aanwezig,
daar hebben we nog lekker een zigeunersnitsel gegeten.
We hadden weinig ruimte, want het was erg druk, alles hutje mutje op elkaar,
maar dat maakt niet uit, iedereen gaat morgen toch weer verder.
Tegen 22 uur, het was al donker, kwamen de laatste gasten, en die konden er ook nog wel bij.
De helft van alle kampeerders was Nederlander.
Het weer kon niet beter, droog en zonnig.
Morgen zal ik de eerste keer in mijn leven in Oostenrijk zijn, en ook in Liechtenstein.
Het zal mij benieuwen.
DAG 2, Maandag 23 juli 2007.
Opstaan met een stralende zon, iets fijners bestaat bijna niet.
Toen ik ontwaakte was het halve veldje al leeg, en tegen 10 uur zaten we weer op de snelweg.
Bij ULM naar het zuiden, alwaar flink aan de weg gewerkt werd, dat moet ook gebeuren.
En daar was het dan...eindelijk...OOSTENRIJK, aan de bergtoppen wel te zien.
Zodra we het land binnenwaren kwamen we meteen in de eerste tunnel, eentje van bijna 7
kilomter, ook nog met tegenliggers.
Ik wist dat mijn navigatieding de snelste weg via Zwitserland aan zou wijzen.
En ik wist ook dat een je een sticker voor 27 euro moet kopen voor de caravan.
Om dat te besparen maakten we een klein omweggetje en daar was opeens LIECHTENSTEIN.
Op het eerste gezicht deed het erg denken aan ANDORRA.
Hele hoge bergen, hele smalle wegen, heel erg druk, overal worden kleine gebouwtjes
gebouwd en sommige zijn al af, heel veel rotondes, en je rijdt constant bijna het land uit.
We waren rond drie uur bij de camping, maar de receptie was pas open om 17 uur.
"zoek maar een plek uit, zet maar neer, en meld je maar om 17 uur"
Het waaide wel een beetje wat het opzetten der voortent bemoeilijkte.
Sanitair en douches prima in orde, en de camping zelf is ook keurig netjes.
www.campingtriesen.li
Het uitzicht is weergaloos.
Achter en opzij Liechtensteinse bergen, en vooruit Zwitserse.
Mooi man.
Wordt vervolgd...
Ik heb in de vakantie gewoon doorgelogt, maar was niet in staat om het te publiceren, dus dat doe ik nu maar stapsgewijs.
Helaas ging het nieuws ook gewoon door, zoals de
jaarlijkse branden in mijn stad.
Ondertussen ben ik heel benieuwd wie mijn virtuele vrienden zijn, aanmelden kan
hier.
Ik moet het wel goedkeuren, want vriendschap moet van twee kanten komen, ook virtueel.
(soms doet ie het en soms niet, dat houdt het wel spannend, nut heeft het niet, daarom is het kunst)
Ik heb in Liechtenstein speciaal internet opgesmurfd om wat te loggen, en bij thuiskomst bleek het logje helemaal verdwenen.
Dat is kut.
De reactie`s op dat stukje zijn wel bewaard gebleven omdat ze tevens in mijn mailbox verschenen.
En dat zet ik dan maar neer onder
Lees verder
Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen.
Waarheen weet ik ook niet.
Hoe dan ook, Kiras is jarig vandaag!
Zo`n zes jaar geleden kochten we hem, en op weg naar huis zagen we in zijn papieren dat ie geboren was op 9 augustus, net als ik!
Toen stond dus al vast dat hij op de datum 9-8-7 6 jaar oud zou worden.
6 = 3 + 3, dat heeft er niets mee te maken, maar ik word dus 33.
Net zo oud als jezus geworden is.
Foto gemaakt in Liechtenstein, meer volgt later.
Dat zijn drie fouten in een zinnetje van vijf woorden, kortom :
klikken maar!
Aldus, Renesmurf.
Nou dat was het dan, ik was 2 weken jouw gastlogger helaas zijn er een paar logje verdwenen erg jammer. Maar goed ik vond het leuk om af en toe leuke logjes te plaatsen en ik hoop jullie ook. Vanaf morgen zal Rene weer terug zijn 8 augustus dus. Maar voor dat ik ga grabbel ik nog even in de oude doos. Als eerste een fragmentje van Valentijnsdag 2007 ik leg het je niet uit maar het heeft te maken met vreemd gaan.. luister naar het fragment.
Ten tweede heb ik nog even wat vuurwerk voor je dit was de jaarwisseling 2005/2006 bekijk hier het vuurwerk.
Tot ziens en misschien tot volgend jaar !
Ja ik moest iets loggen met de X ik kwam er niet wijs uit vandaar deze titel haha. In ons eigen Nederland kun je niet echt van de zomer genieten daarom gaan mensen ook op vakantie, een vriend van mij die is in Zeeland naar een camping gegaan in totaal heeft hij maar twee dagen zon gehad. Daarom zou ik van mijn leven nooit op vakantie willen gaan in Nederland.
Maar nu nu 4 augustus is het eindelijk na ruim een maand echt weer lekker weer hier in Limburg is het nu 28 graden dus dat wordt weer barbecueën vanavond en misschien ook nog zwemmen wie weet.
Mijn vraag is wat ga jij doen met dit geweldige weer?
Dat is vreemd er zijn opeens 2 logjes weg die van rene en een van mij.
Maar goed, gister 1 augustus hing de Python vast in de efteling en er is ondertussen ook een filmpje van . Aantal weken geleden hing de vliegende hollander nog vast, een ding weet ik zeker ik ga nooit meer naar de efteling. Natuurlijk zijn er ook weer zo'n zielige jongens die de volgende dag de efteling bellen en zeggen dat ze er ook in zaten zoals hier.
Een kort logje voor vandaag maar wel intresant, En voor de gamers het logje over games is bijna af dus die post ik waarschijnlijk vanavond of anders morgen middag.
Julian
|
|
