Het was een groot feest tijdens De Nacht van Winschoten, met Papa Di Grazzi.
Ik kijk op het Marktplein, op de Burgemeester Schonfeldplein en vanaf mijn balkon. Wat een topdrukte, het lijkt Koninginnedag Amsterdam wel.
De kermis mag volgend jaar wel wat groter en ook gaarne veel en veel meer WC`s. Ik blijf het bijzonder vinden, een open kermis midden in de nacht. En twee podiums met muziek, de braderie is op dit moment al voorbij.
Dan zie ik tijdens mijn wandelingen door de straten van binnenstad van Winschoten ineens politie te paard. Dat leg ik even vast, ik kom ze meerdere malen tegen en oplettende Renesmurfsurfers hebben al een foto voorbij zien komen.
Snollebollekes sloeg ook erg goed aan, wat een sfeer, wat een feest, wat ontzettend raak! Iedereen was er en iedereen deed mee.
Een mooi groot podium en een uitstekende lichtshow, daar is niet op bezuinigd. En het geluid was ook ruim voldoende, mijn deuren trilden thuis. Maar ik was niet veel thuis, ik maakte mijn rondjes en hield mijn muzikale genietenmomenten.
Er bestaat geen Liefkensplein in Winschoten. We kennen wel een Liefkensstraat, en een Liefkensdwarsstraat en zelfs sinds kort een Liefkenshoek. Maar geen Liefkensplein.
Huisnummers te Winschoten.
Een beachvolleybaltoernooi op het Marktplein te Winschoten.
Lars Koehoorn op het podium op het Rozenfestival in het Rosarium in het Stadspark te Winschoten.
Die datums er bij is even een vergissing, dat had niet gemoeten.
En hier tussen duizenden rozen klinken gedichten prachtig!
Zomerfestival Winschoten 2018. In een vorig filmpje had ik u al de avond laten zien en hoe de boel goed op gang kwam.
Dan nu verder met Danny da Costa en Tariq on Sax. De saxofonist is geboren in Winschoten, reist de hele wereld over en was deze avond en nacht terug.
Midden in de nacht kwam ik mijn nichtjes en hun ouders tegen, op de kermis. Ze wilden graag in een attractie, deze was echter zo druk dat het telkens een run was om een karretje te bemachtigen. Toen ik even hielp, met gevaar voor eigen leven, lukte het uiteindelijk wel.
Daarna belande ik in nog een sessie van Danny da Costa en Tariq on Sax.
Ik besluit om ook maar even op het andere plein te kijken, waar de Esperando`s optreden en het ook loeidruk is. Erwin de Vries speelde ook nog bij de Heerlijckheid van Winschoten.
En weer een sessie van Danny da Costa en Tariq on Sax.
En wat ik tussendoor allemaal nog meer gezien heb en wie ik allemaal ontmoet heb heb ik allemaal maar niet gefilmd, hier alleen even een sfeerimpressie.
Soms is het leven best wel aangenaam, maar soms is het ook te gek voor woorden.
Ik vind het leven te gek voor woorden als ik al ruim voor zes uur in de ochtend in mijn auto zit onderweg naar mijn werk, in verband met een tropenrooster.
Natuurlijk, zo`n tropenrooster gaat in overleg, en toegegeven, vroeg vrij zijn is wel fijn.
Maar eigenlijk zou het zo moeten zijn dat we gewoon op de normale tijden werken, en dan smiddags vrij. Kom op zeg, het is gewoon te loeiheet om goed te kunnen presteren.
Maar ja, we moeten natuurlijk wel onze uren maken en de projecten zijn berekend en moeten op tijd gereed zijn.
En ik klaag ook niet hoor. Maar vind het wel te gek voor woorden om al voor zes uur in de auto te zitten. Want een mens heeft ook zijn slaap nodig. En als het al zo heet is gaat het slapen op zich al moeizamer, om het dan ook nog aan de ochtendkant in te korten lijkt me zeer ongezond. En die hitte kost sowieso al energie genoeg, laat de mens slapen als die eenmaal slaapt.
Maar ik wil geen spelbreker zijn, doe gewoon maar mee, en ben blij op tijd vrij te zijn, en nu helemaal dat het weekeinde is, even op adem komen.
Het Sterrebos in Winschoten is een rijksmomument uit 1826.
Beter kon ik dit bordje er niet op krijgen.
Het behoort toe aan deze op schaal gemaakte Watertoren die er van 1902 tot 1967 stond.
De minatuur is te aanschouwen in deze toren, samen met twee andere minuaturen van deze toren, in de huidige en in de orriginele versie, allemaal gemaakt door dezelfde maker.
Zoals overal tijdens wegomleggingen zijn er speciale route`s, dus ook hier.
Iedereen snapt wat er bedoeld wordt, toch is het raar om te lezen ,,richting Winschoten" terwijl je al in Winschoten bent.
Quandy in de Jimny.
In de haven van Winschoten is een bord waarop alle rondom liggende vaarwegen staan, en dat zijn er heel wat.
Een tent op het Marktplein te Winschoten, alsmede een hoge mast.
Dan neem ik u nu mee naar De Nacht van Winschoten, tegenwoordig onderdeel van Zomerfestival Winschoten.
De Nacht van Winschoten is tegenwoordig onderdeel van Zomerfestival Winschoten. Er is kermis op het Marktplein. En er is een braderie op de vrijdagavond en de winkels zijn langer open. En zo rond negen uur begint de muziek en om 04 uur is dat pas weer afgelopen.
Ik hoor en zie de Esperando`s en Martin Zemering. En tijdens een rondwandeling hoor ik ineens Erwin de Vries zingen, leuk. En het eindigt met Tariq Pijnig, de wereldberoemde saxofonist voor deze avond en nacht terug in zijn geboortestad!
We moeten ons natuurlijk blijven realiseren dat het niet kan blijven zomeren. Bijvoorbeeld met het Sterrebos te Winschoten.
Toch jammer dat de watertoren van Winschoten slechts bestaan heeft van 1902 tot 1967, maar gelukkig is er deze minatuur die goed gedetailleerd is.
Schönfeld wordt uitgesproken als Sjeunvelt, tenminste, door mij.
Deutsche sind in Winschoten sehr willkommen und werden in ihrer eigenen Sprache angesprochen
De klompjes die Vivian eens droeg en een kerk uit 1275.
Reeds geweest.
Er staat sinds kort, met een knipoog naar het Drielandenpunt, deze zuil in natuurgebied Reiderwolde, omdat daar de drie gemeentes samenkwamen die nu vallen onder Oldambt, waar Winschoten de hoofdstad van is.
Quandy, nooit in de auto op weg naar het Sterrebos, want dat valt altijd nog wel lopend te doen, gaan we naar elders, dan brengt mijn auto ons daar naar toe.
Ook reeds geweest, en even over heen gewandeld.
Het was een groot feest op het Havenfestival Winschoten.
Het lijkt altijd rustig waar ik foto`s maak, dat is omdat ik mijn momenten kies en er juist weinig mensen op wil hebben, en dat lukt me heel aardig.
Mijn filmpje begint met een opname van kwart voor zes in de ochtend van woensdag 11 juli, er kwam nog een vrachtwagen aan voor de kermis, die `smidddags open moest en al voor een flink gedeelte was opgebouwd. En toen ik na mijn werkdag weer thuis was was de kermis in volle gang. Ik keek van boven, maar ook van beneden.
Toen de kinderdraaimolen er mee ophield hield ik de afbeelding van de smurfen goed in beeld, en toen het begon te donkeren filmde ik nogmaals een overzicht.
Daarna is het de beurt aan Stedelijke Muziekvereniging Nieuw Leven die op donderdagavond 12 juli een openluchtconcert gaf op de binnenplaats van een nabijgelegen flat. Om het seizoen af te sluiten. Ik was uitgenodigd middels een briefje in de brievenbus, en diende zelf mijn klapstoel mede te nemen.
Op de zondagavond reed een trekker met aanhanger af en aan, het hele Marktpleinstrand, dat gebruikt werd voor het inmiddels ook alweer afgelopen beachvolleybaltournooi, werd weer afgevoerd, omdat de kermis er aan zat te komen.
Dit zie ik ontzettend vaak en dat vind ik ontzettend fijn.
Uitzicht vanaf de Winschoter Toren d`Olle Witte.
Winschoten, een groene stad.
De Marktpleinkerk uit 1275 op het Marktplein te Winschoten.
De sloop voormalige bibliotheek, met daarin een moskee, twee stichtingen en een jongerencentrum, is deze week een stapje dichterbij gekomen, en de redding een stapje verder weg.
Van 1902 tot 1967 stond er in Winschoten deze watertoren.
Deze miniatuurwatertoren stond altijd in het gebouw van Waterbedrijf Groningen, maar dat bedrijf vertrok. En nu staat het in de Winschoter Toren, waar nog twee schaalmodellen staan van de Winschoter Toren zelf, gemaakt door dezelfde maker als die deze watertorenmodel maakte, namelijk Bakker.
Quandy en zijn weerspiegeling en het spatten der water.
Dit is al gesloopt, ik liet dit gebouw onlangs ook al eens zien, maar toonde toen een andere foto. En ik post er liever af en toe eentje, zodat het even weer herinnerd wordt.
Meestal luister ik op de zaterdagnamiddag naar TROS Muziekcafe, maar nu bevond ik me op dat tijdstip in het Rosarium in het Stadspark alhier in Winschoten alwaar het Rozenfestival gaande was. Ik heb lekker genoten van de rozen, de sfeer, het heerlijke weer en de bluesrock van Woodgrain.
Daarna wandelde ik eens rond over het festival en merkte dat de worstenverkoper aan het zingen geslagen was, via zijn eigen muziekinstaltie in zijn worstenverkoopwagen. Ondertussen wandel ik langs allerlei rozenperkjes, onder andere de Koningin Maxima.
Toen was het de beurt aan Noordpool Troupe. Een deel van het Noordpool Orkest gaven samen met de Troubadoers een concert.
Daarna verlaat ik het gesloten festival dat morgen weer opengaat. ( ik spreek nu over zaterdag 7 juli) Tenslotte nog wat beelden van de beachvolleybaltoernooi, waar maar liefst 80 teams aan deelnamen, op het Marktplein te Winschoten.
Door het raam voor de lift zag ik een tandem staan, met een man en vrouw er bij die op de stadsplattegrond keken. Onderweg naar de kelder bedacht ik dat ik ze wel even kon vragen waar ze moesten wezen, maar toen ik met mijn fiets buiten kwam zag ik dat een mevrouw ze al aangesproken had. Toen ik naderbij kwam hoorde ik dat de vrouw ze vanwege al die wegomleggingen en afsluitingen vanwege rioolwerkzaamheden niet naar behoren kon helpen. Daarop vroeg ik waar de mensen naar toe moesten.
"naar de groenmarkt"
"Dat is een onderdeel van het rozenfestival, ik ga er ook naar toe, volg mij maar"
En aldus geschiedde. Ik fietste in een zo recht mogelijke lijn via een alternatieve doorgangsroute naar de ingang. Ze bedankten me hartelijk en waardeerden de vriendelijkheid.
Ze zochten meteen een plek om de tandem te parkeren en ik heb ze verder niet gesproken of gezien.
De gemeente Oldambt, waar Winschoten de hoofdstad van is, had voor de onlangs gehouden gemeenteraadsverkiezingen een stemwijzer online gezet, ik gebruik daarvan de stellingen voor mijn weblog:
Ieder dorp moet een eigen ambassadeur benoemen als aanspreekpunt voor de gemeente.
Op zich is dat niet verkeerd. De gemeente bestaat uit de stad Winschoten en daar liggen nog een hele zooi dorpen omheen. En daar moet zeer zeker ook aan gedacht worden en als dat op deze manier beter kan, prima.
Want zoals algemeen bekend verdwijnen daar steeds meer voorzieningen, en zo`n ambasadeur kan zich daar dan voor inzetten. Mits de dorpsbewoners dat willen natuurlijk, als die zich liever rechtsreeks tot de gemeente willen wenden moet dat ook mogelijk blijven.
U hoort het beginlied van de televisieserie Opzoek naar Yolanda, gezongen door Jacques Plafond. En u ziet beelden van een eerdere kermis op het Marktplein te Winschoten. Want op de huidige kermis die net weer is afgevoerd stond deze attractie niet.
Op zoek naar Yolanda, Yolanda is zijn leven Op zoek naar Yolanda om haar zijn liefde te geven De kans is maar klein dat ze ooit samen zullen zijn Toch blijft hij op zoek, op zoek, op zoek naar Yolanda
Het is nogal koud voor de tijd van het jaar Maar hij krijgt het ineens warm en dat komt door haar Het is op het perron van dat kleine station Waar hij wordt getroffen, waar alles begon O was hij maar meteen op haar afgegaan Waarom is hij daar toch als versteend blijven staan Ze kijken elkaar aan, ze is ineens verdwenen net zo snel weg, als ze is verschenen
Met zijn ziel onder zijn arm is hij weggelopen Hoe lang houdt hij het vol, hoelang durft hij hopen Op een weerzien met Yolanda, want zo noemt hij haar Is zij slechts een droom, is het allemaal niet waar Maar als zij niet bestaat, naar wie is hij dan op zoek Wie verwacht hij te omarmen achter iedere hoek O, ze hebben het zo fijn in zijn vele dromen Zijn die soms te mooi om ooit uit te kunnen komen
Soms denkt hij heel even, was het maar niet gebeurd Die ontmoeting met haar heeft zijn leven verscheurd Waarom werden zij verliefd als ze elkaar nooit meer zullen zien Moet dit echt zo zijn, is dat hun lot misschien Maar hij wil en hij kan daarin niet berusten Na al die zoete dromen waarin zij elkander kusten Want zij is even gek van hem als hij dat is van haar O dat weet hij zeker, 't is geen droom, het is echt waar
Te beginnen met wat afkoeling in het Sterrebos te Winschoten.
Twee klompen die ik eens droeg, hangend aan de garage die ik eens schilderde.
Broedend vogeltje.
De stadsgracht van Winschoten, weer opengegraven op de plek waar eens de drukkerij van de Winschoter Courant stond.
In het Duits is een groter lettertype wenselijk, dan komt dat wat schreeuweriger over.
Vroeger had een huisarts praktijk aan huis, aldaar was een wachtkamer en behandelkamer en allerhande medicatie en voorzieningen aanwezig, en hij woonde er ook nog. Als de huisarts met pensioen ging verkocht hij de hele boel, ging zelf verhuizen, en een nieuwe dokter nam intrek in de woning en nam de praktijk over.
Tot de laatste huisarts, die ging met pensioen en bleef er wonen, want tegenwoordig hebben dokters gezamelijke groepspraktijken en doen het niet meer aan thuiswerken. Daarom heeft de laatste huisarts deze plaat aan zijn pand laten zetten, zodat het niet vergeten wordt.
Dat is niet dit pand, dit is een heel ander pand, dat al jaren de Bosstraat ontsiert en nu lijkt het helemaal beroerd.
De binnenkant van de middeleeuwse Winschoter Toren d`Olle Witte.
Met dit als uitzicht, met links de achterkant van Het Pleintje, waar Herman Brood zijn muzikale loopbaan begon en inmiddels alweer jaren leegstaat, en rechts de achterkant van de visboer.
Tijdens de Nacht van Winschoten zijn er tegenwoordig altijd twee grote podiums en is er naast een braderie en kermis nog allemaal ander onder andere muziekaal vermaak in de stad. Ik wandel dan rond en blijf op sommige plekken hangen tot ik weer voort ga.
En zo nu en dan film ik met mijn fototoestel.
Ik zag ook de politie te paard die de hele tijd om de menigte in de straten van binnenstad heen reed, en die filmde ik dan.
Op een gegeven moment werd het rustiger en verschenen de paarden ook op het Marktplein. Oplettende agenten zagen me filmen maar dachten dat ik een foto wilde maken.
De agentes die voor het paard stonden gingen opzij en één agent bevool mij mijn camera af te geven en ik moest voor de paarden gaan staan en hij zou dan een foto maken. En aldus geschiedde:
Het Rozenfestival in het rosarium in het Stadspark viel samen met het beachvolleybaltoernooi op het Marktplein te Winschoten.
Te beginnen met een stukje Toosst, hoor hoe supergoed deze coverband is! Op een gegeven moment moest ik naar huis om te poepen, en nadien nam ik even een kijkje op het Marktplein. De muziek die u hoort galmde loeihard en kwam aldaar uit de luidspekers.
Daarna mijn wandeling door de Torenstraat waar allemaal potjes met rozen stonden. Ik vermoed om het winkelend publiek er op attent te maken dat in het Rosarium in het Stadspark het Rozenfestival gaande is. Ik zie ze vanaf mijn balkon oefenen. En toon het pendeltreintje dat mensen van het centrum naar het Stadpark vervoert en weer terug. Maar ik nam de fiets en het mooiste paadje had ik eerder die dag ook al befietst omdat ik een tandemmend stel vanaf de stadsplattegrond de weg had gewezen door ze voor te fietsen.
Toosst nog steeds bezig. Maar daarna mocht de worstenverkoper zelf zingen! Vanachter het loket van zijn eigen worstenverkoopwagen.
Daarna wat dichtwerk van de dichters van Dichter Bie Ons, maar alleen even de sfeer.
Woodgrain, ook zeer de moeite waard. En dan is het ineens afgelopen, maar het festival natuurlijk nog lang niet.
Dat wil zeggen, momenteel is het zomerfestival gaande, maar alhier op mijn weblog ben ik nog met het Rozenfestival van vorige week bezig.
Ik weet het niet allemaal uit mijn hoofd, ik haal het gewoon elders van internet.
,,De Nacht" van Sproakwotter is een ode aan de Nacht van Winschoten. In de clip zitten unieke, nog nooit eerder vertoonde beelden van de eerst Nacht uit 1984, beschikbaar gesteld door Het Winschoter Stadsjournaal:
Wie goed zijn best doet kan het vast wel verstaan.
Tegenwoordig maakt de nacht onderdeel uit van het zomerfestival Winschoten, en kijk maar eens wat u herkent.
VRIJDAG 13 JULI 2018 Nacht van Winschoten
Het Zomerfestival Winschoten wordt geopend met de Nacht van Winschoten (20.00 - 04.00 uur). Op diverse plekken in het centrum staan grote podia opgesteld waar bekende artiesten spectaculaire shows weggeven.
Van het Marktplein naar het Rozenfestival. Soms denken ze bij de sportschool dat het zulk lekker weer is dat de boel wel buiten kan, inclusief geluidsinstalatie. (Dit is geen klacht, dit is slechts een constatering, bovendien vind ik het reuze gezellig)
Daarna de dichters op het cultuurplein, met een onderbreking van de mascotte van de Damclub Winschoten. Ik toon nog even wat kunstwerken van naderbij en u hoort daarbij de kletsende rappers op het podium. Tenslotte wandel ik nog over het kinderplein en naar het cultuurplein. En dan is het ineens afgelopen.
De Secretaris Heikenslaan in Winschoten doorsnijdt het Sterrebos. Nu een foto van de andere kant op als de vorige van deze laan waar niemand aan woont.
Quandy is een reu, ziet u wel.
De klomp die ik eens droeg gevuld met vrolijke bloemenpracht.
Op het Marktplein in Winschoten zijn palmbomen, of wat er op lijkt.
Er waren heel veel auto`s te zien en deze heeft skeletten op de stoelen en een spin voor de motorkap.
Ook een mooie, en zo waren er nog heel veel meer maar hier laat ik het bij.
Zomaar een pand in Winschoten.
Ook zomaar een pand in Winschoten.
En er was onlangs weer de welbekende verkeersexamen, dat had ik vroeger ook al, toen waren er volgens mij geen routebordjes bij.
Er komen steeds meer horecazitgelegenheden, en Duitsers zijn natuurlijk ook welkom.
Een zomerfilm met wat rechtevrije achtergrondmuziek dat ik op 50% heb gezet, dan komt het geheel wat meer over als één geheel, want dat is natuurlijk ook. En de andere 50% is dan het orriginele geluid, compleet met ruis veroorzaakt door wind.
En weer landde er een traumahelycopter, dit keer op het Israelplein. Toen weer opsteeg fimde ik weer, hij kwam bijna recht over me heen. Vervolgens zoom ik even wat in en ook weer uit. Daarna film ik heel interessant een bus die over het Marktplein rijdt.
Vervolgens de vogeltjes, ook hele jonge. En de dieren in het Sterrebos, die herkennen Quandy en vermoeden dat ik brood bij me heb, dat heb ik niet en dat weten ze nu ook.
Tenslotte op de fiets naar de viering van het tienjarig bestaan van natuurgebied Reiderwolde, ten noorden van Winschoten. En de band Toosst die optrad in de tent aldaar. Ik beklom ook nog even het rode uitzichttorende vanaf het hoogste punt van de provincie Groningen, en uitzicht op de skyline van Winschoten
Daarna nog het uitzicht van het rode torentje aldaar. En tenslotte als het achtergrondmuziekje afsluit horen we Toosst nog spelen in de tent.
We hadden dit jaar voor het eerst een bevrijdingsfestival. Maar kennen al jaren het paasfestival, dat ze dan weer event noemen. Het pinksterfestival, noemen ze ook event. En er is een Havenfestival.
Al jaren is het Shantyfestival. En we kennen sinds vorig jaar, en dit weekeinde, het Rozenfestival.
Het Rozenfestival is vorig jaar ontstaan, toen bestond het rosarium in het stadspark 50 jaar en dat werd gevierd. De groenmarkt is er al jaren, en dat is uitgebreid tot een tweedaags festival, in juli, als de rozen bloeien.
Dit is de Secretaris Heikenslaan in Winschoten, daar woont helemaal niemand aan, want het loopt dwars door het Sterrebos.
Dit is Quandy.
En dit zijn ook leuke bankjes.
Ik mag ook altijd graag naar bloemetjes kijken.
Inhoud emmer.
Vrolijkheid.
De tunnel in het Sterrebos, Koekoek, ligt er weer netjes bij.
En terwijl licht in de nacht, lichtvervuiling, een steeds serieuzere en steeds groter probleem wordt zet Winschoten dit tunneltje ook maar eens in de schijnwerpers.
Het filmpje begint met de twee replica`s van de Winschoter Toren d`Olle Witte, in diezelfde Olle Witte, vaarvan ik de afdaling filmde vanaf die verdieping tot aan de niet meer in gebruik zijnde gevangenis.
Vervolgens Quandy in de vijver van het stadspark en ik aanschouw het nieuwe leven en ik zoom in op de MC paal omdat ik dat zo lelijk vind.
Nu de visjes in de vijver van mijn vader. En ik sluit af met afvalteringswerkzaamheden in de avond. Eerst filmde ik buiten op straat, en daarna keek ik telkens als er wat vanaf mijn balkon viel te zien.
En een stank ook dat er vrij kwam. Ze waren gelukkig wel ruim voor middernacht klaar.
Ik kwam op de website van RTVNoord de volgende tekst tegen:
Directeur Albert Koeleman: 'Wij zijn zes jaar geleden aan dit prachtige project begonnen. Twee jaar geleden startte de bouw. En moet je zien wat we nu hebben', zegt hij tevreden.
De verhuizing was ook hard nodig, vertelt hij. 'De oude ziekenhuizen in Winschoten en Delfzijl zijn gedateerd. Het ziekenhuis in Delfzijl is zo'n zestig jaar oud, sommige delen van Winschoten zelfs ouder.'
Zo, dat is even een flinke trap na zeg! Hoezo gedateerd? Waarom is een oud gebouw gedateerd als het van zowel buiten als van binnen helemaal gemoderniseerd is en voldoet aan de eisen van deze tijd?
Er zijn oude gebouwen genoeg op de wereld die al over de honderd jaar zijn en nog helemaal in prima staat gehouden al die jaren. Dat kan heus.
Ga dan niet zeggen dat de verhuizing hard nodig was, vanwege gedateerdheid, want dat was het niet!
Het jaar is weer doormidden, we bevinden ons nu dichterbij 2019 dan bij 2017, wat gaat het weer vlug.
Vandaag was ik naar Vita Nova Locatietheater. Vita Nova is de Winschoter toneelvereniging, en eens per jaar organiseren ze locatietheater.
We beginnen en eindigen dan in grandcafé Carambole, rond drie uur des zondagsmiddags. We worden dan onderverdeeld in groepjes en ik behoorde tot de gele groep. Met zo ongeveer 30 personen liepen we met onze gids mee, lopend naar de eerste locatie.
Dat was dit keer het voormalig Rabinaatshuis in de Bosstraat, waar ik als kind elke woensdag bij Ons Honk kwam, en waar nu Troost en Meer in zit, een winkel waar ze tevens workshops en lezingen geven.
Het Rabinaatshuis is gebouwd rond 1895 in de Moorse stijl. Maar vanwege het mooie weer mochten we aan de achterkant het pand weer uit om fijn in tuin naar de eerste voorstelling te kijken. Er werden nog wat klapstoelen bijgezet, want de groep was iets groter dan verwacht, en zoiets heeft wel wat.
Het eerste stuk was zeer luchtig en lachwekkend en stemt tot nadenken. Uitzichtloos, een absurdistische eenakter, een eeuwige uitzichtloze discussie met en over elkaar.
Prachtig!
Na het applaus verlieten we de tuin via het pand en we gingen met onze gids naar de volgende lokatie. We liepen van de Bosstraat helemaal naar de Dr.D.Bosstraat en daar moesten we nog even wachten, want het stuk aldaar was nog bezig voor hun eerste groep. (volgt u het nog?)
We gingen in de tuin van een in 1938 gebouwde Nutsbank, waar nu twee grafisch ontwerpers wonen.
Dit stuk, Zij die liefhebben, was heftiger. Ook prachtig, maar heftiger.
En dat moet natuurlijk ook, als je drie voorstelligen gaat kijken wil je ook verschillende stijlen zien, lijkt mij.
De derde locatie was natuurlijk grandcafé Carambole, waar altijd het start en eindpunt is en altijd één stuk opgevoerd wordt. De andere locatie`s zijn altijd nieuw, want ze worden slechts éénmaal aangedaan. En dit keer dus lekker buiten, behalve bij Carambole.
Een carambole is een biljartterm, en toch staat daar geen enkele biljarttafel. Toen deze zaak begon in 1984 was dit het eerste biljartcafe van Noord Nederland, en een doorslaand succes. En tegenwoordig zijn er meer dan honderd soorten speciaal bieren te verkrijgen.
Echte zussen doen samsam, was ook een leuk stuk, verzin het allemaal maar en kom er maar eens op. Allemaal verschillende figuren en er ging flink wat glasservies aan!
Het was een heerlijke zondagmiddag, zeer geslaagd!
