Vanwege een kijkje in mijn hal ziet u nu mijn rookmelder! En ook dit is achtergelaten door de nabestaanden van de overleden bewoonster. Ik heb er zelfs twee, maar deze is in gebruik, de andere heb ik leeg in een la gelegd. De andere hing in de huiskamer, en toen ik op en dag het behang aan het afstomen was lag de rookmelder op het richeltje en maakte me toch een kabaal, ik schrok me een hoedje!
Wie heeft er nou een zakje knikkers aan de muur hangen? Ik dus.
Nooit mee gespeeld, altijd gekoesterd. Mooi he, smurfenknikkers.
Zondags toon ik delen van mijn interieur, maar dit hangt niet in mijn appartement. Dit hangt beneden in de gezamelijke hal, net als vele andere werkjes. Ik laat juist dit zien omdat hier te zien wat hier stond voor dit appartementecomplex in de jaren 80 gebouwd is.
De Oldambster Herberg brande toendertijd geheel af, en daarvoor zag het er zo uit.
En dit hangt dan wel in mijn woning, om precies te zijn in mijn eigen hal. Maar dat had net zo goed de woonkamer, slaapkamer of badkamer kunnen zijn, ik heb er meer.
Ziet u, de tijd van alleen maar een witte broek is voorbij!
De megahit van vorige week kan me prima bekoren. Gewoon een vrolijk nummer, en goed, en stevig en passend en weet ik veel.
Het klopt gewoon helemaal, zonder in cliches te geraken.
Ik plemp de tekst er wel bij, maar ik volg het niet echt, doet er niet zo toe bij dit lied.
Return of the Mac, get em What it is? what it does? what it is? what it isn't? Lookin' for a better way to get up out of bed instead of getting on the internet and checking out who hit me, get up! Thrift shop, pimp strut walking, little bit of humble, little bit of cautious Somewhere between like Rocky and Cosby Sweater game nope nope y’all can’t copy Yup. Bad, moonwalking This here, is our party My posse's been on Broadway And we did it, our way Throne music, I shed my skin and put my bones into everything I record to it And yet I’m on Let that stage light go and shine on down Got that Bob Barker suit game and plinko in my style Money, stay on my craft and stick around for those pounds But, I do that to pass the torch and put on for my town Trust me. on my I-N-D-E-P-E-N-D-E-N-T shit hustlin' Chasing dreams since I was 14 with the four track bussing Halfway cross that city with the backpack Fat cat, crushin labels out here Nah they can’t tell me nothing We give that to the people Spread it across the country Labels out here Nah they can’t tell me nothing We give it to the people Spread it across the country
[Hook- Ray Dalton] Here we go back, this is the moment Tonight is the night, we’ll fight till it’s over So we put our hands up like the ceiling can’t hold us Like the ceiling can’t hold us Here we go back, this is the moment Tonight is the night, we’ll fight till it’s over So we put our hands up like the ceiling can’t hold us Like the ceiling can’t hold us
[Verse 2] Now can I kick it? thank you Yeah I’m so damn grateful I grew up, really wanted gold fronts But that’s what you get when Wu-Tang raised you Y’all can’t stop me Go hard like I got an 808 in my heart beat And I’m eating at the beat like you gave a little speed to a great white shark on shark week Raw. Time to gone off. I'm gone! Deuces goodbye. I got a world to see, and my girl she wanna see Rome Ceasar will make you a believer Nah I never ever did it for a throne That validation comes from giving it back to the people. Nah sing a song and it goes like Raise those hands, this is our party We came here to live life like nobody was watching I got my city right behind me, if I fall, they got me Learn from that failure gain humility and then we keep marching ourselves
[Hook- Ray Dalton]
[Bridge] Na na na na na na na na And all my people say X4Explain
Ik heb toch even gekeken. Naar De Wereld Draait Door. Met Adriaan van Dis.
Wow zeg, het was weer net als toen in de jaren 80. Toen ik nog een kind was en ontdekte de wereld der VPRO.
Vrijwel niemand keek, en de enkeling die wel keek snapte ook dat de wereld niet te snappen valt. Ja, noem het elitair, noem het verheffend. Het is diepgang, het is losjes, het is leukheid.
Adriaan zat in hetzelfde decor als 30 jaar geleden. Kondigde, net als voorheen, staand zijn eerste gaste aan. Luid en duidelijk en applaus en opkomen en gezellig in het Duits keuvelen. Asbak op tafel, en water of wijn drinkend.
Na afronding wordt de gaste bedankt, applaus en aftocht, Van Dis gaat weer staan en kondigd de tweede gast aan. Nu wordt er Engels gesproken en er worden openbaringen gedaan.
Er zitten mensen onschuldig vast in quatatamobolair, weetikveel.....!!!!
De derde gast was Maarten van Biesheuvel. Ik kende hem van oude VPRO radio opnames, en nu weet ik meer. Hij is gek, maar op de juiste manier. Zijn vrouw begeleidt hem en ze houden zielsveel van elkaar.
Biesheuvel leest voor. Hij leest lang voor, en hij leest prachtig voor. Genieten, diepgaand, hij schiet zelfs nog vol.
Ik kijk televisie, het is 2013 en ik word gegrepen door een prachtig voorlezende man die verteld een verhaal waarvan elk woord raak is.
Dan is het afgelopen, muziek, applaus, aftilteling. Regie Ellen Jens, lees ik, en dat doet me goed.
Ja, en later keek ik nog naar een aflevering van Boeken, waarin Kees van Kooten en Nelleke Noordervliet te gast waren, en hoewel ik geen letter van ze heb gelezen vind ik het interesante mensen en was het een interesant en zeer vermakelijk goed gesprek.
Een jaarlijkse traditie, nou ja, dit keer al reeds voor de derde keer, is The Passion.
Dat is een samenwerkingsverband van de Evangelische Omroep en de Rooms Katolieke Kerk. Ze vertellen het paasverhaal van Jezus, in een modern jasje en rechtsreeks vanuit een grote stad in Nederland, dit maal Den Haag.
En juist omdat het rechtsreeks is, en iets zeldzaams, kijk ik, elk jaar weer, vol bewondering.
Als u denkt, wat reageert die RenéSmurf toch oppervlakkig op mijn logjes, dan is dat uw eigen schuld. Ik kijk hoe u hier reageert en ga dan op gelijksoortige wijze bij u reageren.
Als ik bijvoorbeeld een VVD poster log en voorzie van mijn commentaar, en de reageerder komt niet verder dan wat algemeens, dan ga ik wat algemeens bedenken en op de weblog van de afzender plaatsen. Het maakt het er niet leuker op, maar ook weer wel.
Voort wat, hoort wat.
Oke, de VVD vraag van vandaag is tevens de vraag van het jaar, en ik ben benieuwd naar uw antwoorden en/of commentaar er op!
De volgende poster heb ik altijd al uiterst merkwaardig gevonden.
De VVD, een politieke partij in Nederland, had meer zulke spreuken op gelijksoortige posters. Deze sloeg wel echt alles. Ze waren al de grootste partij van Nederland, en na de verkiezingen, waar deze borden voor waren, bleven ze de grootste partij van Nederland.
En ze zijn rechts.
En dan is het juist de VVD die de gevangenissen gaat sluiten. Niet allemaal natuurlijk, maar toch.
Nog niet eens zo heel lang geleden was er in Nederland een cellen te kort. En nog niet eens zo heel lang geleden was Nederland zo beschaafd dat elke gevangenge in een eigen cel werd opgesloten.
Er werden gevangenissen bijgebouwd, terwijl die in Winschoten sloot overigens, en er werden mensen bij elkaar in de cel gestopt.
En onderzoek, en wat er nu allemaal beter moet en kan? Nee, men schreeuwt van dat het strenger moet, in plaats van uitleggen waarom dingen zijn zoals ze zijn. En daarmee werd men de grootste, en ziet hoe de plaatstelijke groenvoorziening er toen al bij lag.
Reclame maken met beter beleid beloven en het ondertussen afbreken, op veel meer vlakken dan alleen het gevangeniswezen.
Vroeger bestond er nog de dienstplicht. Iedereen met een piemel moest verplicht in dienst, mensen zonder piemel niet. Dat is natuurlijk heel erg fout en tegenwoordig is dat gelukkig niet meer zo.
Voor deze foute maatregel was er een nog foutere maatregel, men bleef naar de piemel kijken maar tevens naar waar deze van ging staan.
Dat noemt men geaardheid. Alle mannen moesten de dienstplicht vervullen behalve de homosexuelen. (Vrouwen en homo`s mochten wel, maar het was niet verplicht)
Ik dacht dat we in Nederland nu zover waren dat geaardheid er helemaal niet toe doet. Helaas is het tegendeel anders, zie dit teletekstbericht maar even:
Schrikbarend he, 2013 en dan nog gedoe omtrent geaardheid. Nederland moet niet, via Teeven, twijfels gaan hebben over andermans geilheid. Nederland moet geheel Europa geaardheidsveroordelingsvrij maken, dus de Tjechen aanspreken!
Geaardheid gaat niemand wat aan, daar heeft niemand wat mee nodig, laat staan dat er over geoordeeld mag worden.
Oke, en wat nu als een vluchteling liegt over zijn geaardheid omdat hij niet terug wil naar land van herkomst? Dat iemand niet terug wil naar land van herkomst vind ik al reden genoeg om op te vangen.
Help de mensen liever. Mensen willen leven, net als u en ik, help elkaar daarbij, die korte tijd dat we er zijn!
Ik film met een filmcamera die ik in mijn hand aan het stuur houd, voor zoveel mogelijk. Ik fiets op de zondagmiddag van mijn huis naar mijn ouderlijk huis, om aldaar Quandy op te halen om naar elders te gaan.
En op zondagmiddag is het doodstil in de stad. Heerlijk.
Dit is de korste route. Deze route liep ik ook met de winkelwagen, toen ik zo alles verhuisde, alleen liep ik dan door het overdekte winkelcentrum, nu fiets ik er langs.
Ik doe eigenlijk maar wat, is zo`n beetje mijn levensmotto. Ik neem elke week een kijkje bij de bouwput waar ze druk doende zijn met een multifunctioneel cultuurhuis, en twee supermarkten. En ik heb werkelijk geen idee waar ik op zou moeten letten.
Ik ben geen trouw lezer van de kabelkrant, het is dan ook louter toeval dat ik dit bericht zag.
En ik ben er in het verleden vaak langs gefietst en toen meende ik in eerste instantie Old Fellowshuis te lezen, en pas later vielen de twee D`s me op.
Boven het pandje, onder van wat naderbij.
Ik ben wel eens gaan googlen wat dat nou betekend, en het is te uitvoerig om beknopt te vertellen. Men kan zich inlezen op de wikipedia en ook op hun eigen website.
Odd Fellows staan voor idealen die zij dagelijks verwezenlijkt kunnen zien. Het belangrijkste van het gedachtegoed van de Orde is het idee dat mensen elkaars zusteren en broederen zijn. In de zorg voor hun naasten, met hun inzet van soms onbekende anderen, door bijvoorbeeld vrijwilligerswerk of inzet voor een vereniging, brengen veel mensen dit idee van broeder- of zusterschap in praktijk. Misschien zonder het te beseffen. Misschien zonder het zo te noemen. Op welke schaal dan ook- ons gedrag is van invloed op de samenleving. Odd Fellows willen deze beginselen in vertrouwde kring gestalte geven. Omdat het aangenaam is onder vrienden te zijn. En ook om op die manier te oefenen in de idealen.
Ja, er is zeker sprake van een zekere vaagheid, en ik ben geensinds van plan me ook maar ergens bij aan te sluiten. En wat me ronduit tegenstaat is dat ze geloven in een hogere macht, dus dat er meer is tussen hemel en aarde. Nou ja, dat mag van mij, maar ik kan daar niet aan meedoen, na Sinterklaas en de smurfen vind ik dat ik wel in genoeg sprookjes geloof.
Hoe dan ook, alhier vond ik de uitnodiging waar dus echt staat: Logegebouw Winschoten, Burg. Schönfeldplein 23, op woensdag 20 maart 2013.
Dus toen ik vorige woensdagavond die kant eens opstapte was de deur aldaar gesloten, er er is geen bel aanwezig. Ja, ik ga niet kloppen of schreeuwen, ik wilde me mengen in de groep geintereseerden. Maar ik was alleen, en snel weer weg.
Elke maandag start ik met een lied uit Ronflonflon. Omdat ik dat de allermooiste liedjes vind die me het meest dierbaar zijn. Horend bij mijn verleden, mijn heden en mijn toekomst.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik maar al te graag uw ongezouten, of flink gepeperde mening wil vernemen.
Wat mij bezielde is voor mij nog steeds de vraag, waarop ik maar geen antwoord weet. Ik hapte maar al te graag, ook al nam je me verschikkelijk beet.
Van jou vloog ik compleet uit mijn bol. Ik sloofde, slierde, slijmde, wat ik allemaal deed dat interseerde mij hoegenaamd geen hol. Voor jou liep ik mijn benen uit mijn reet.
Begoocheld in een zinsverukkende vlaag, van volle verstandsverbijstering. Van jou kreeg ik de volle laag, waarin ik bijna kopje onder ging.
Van jou vloog ik compleet uit mijn bol. Ik sloofde, slierde, slijmde, wat ik allemaal deed dat interseerde mij hoegenaamd geen hol. Voor jou liep ik mijn benen uit mijn reet.
Sta nu met beide benen weer op de grond. Ik werd verpletterd maar ik heb het overleefd. Maar krijg nog steeds de kriebel in mijn kont, wanneer jij mij weer voor ogen zweeft.
Wat mij bezielt blijft voor mij de grote vraag, waarop ik maar geen antwoord weet. O, wat hap ik toch verschikkelijk graag, neem mij weer verukkelijk beet!
Want van jou vlieg ik compleet uit mijn bol. Ik sloof, slier, slijm, ik werk me in het zweet, dat interseert mij hoegenaamd geen hol. Voor jou liep ik mijn benen uit mijn reet.
Voor jou loop ik mijn benen uit mijn reet. Voor jou loop ik mijn benen uit mijn reet. Ik hou van jou, als je dat maar weet. Voor jou loop ik mijn benen uit mijn reet.
Dan laat ik u nu een drietal details zien van iets waar u in eerder blogpost al het één en ander in een bredere aftandelijker perspectief hebt kunnen zien.
De spiegel, achtergelaten door de nabestaanden van de overleden mevrouw die hier gewoond heeft.
Deze brilsmurf heb ik er echter zelf neergezet, en wat u daar ziet liggen zijn de smurfenknopen die ik eens via de post van Sis heb mogen ontvangen.
Ja, wat onder die spiegel hangt heb ik zelf gemaakt op de middelbare school. Zelf uitgetekend, zelf uitgezaagd en vastgeplakt en geschilderd, en van haakjes voorzien. En die drie vierkantjes zijn stickertjes met bloemetjes die ik er later ooit zelf op geplakt heb. Dit werke had ik jaren op mijn slaapkamer, en nu mag die jaren in mijn hal.
Dit komt heel mooi uit op de witte muur. Ja, ooit twee zulke plastic dingetjes gekocht met zakjes kraaltjes er bij en lijm. En dat spul liet best los en moeder verbood me om meer van dat soort werkjes te kopen. Nou ja, ik heb er twee dus, ben er heel voorzichtig mee omgegaan, en nu hangt dat tere spul lekker in mijn hal.
Normaal mag u niet oordelen over anderen, maar hier wel hoor, sterker nog, dat moet zelfs! Oordeel, en schroom niet. Ik vraag er immers zelf om.
Normaal gesproken schaf ik geen worsten aan en hang ik ze zeker niet aan de muur. Maar voor de foto deed ik dat wel even, zo komt hij het beste uit. En ik kocht er nog vier.
Een collega van mij heeft elk jaar een actie van zijn kerk. Eerst neemt hij de bestellingen op en een slager in zijn dorp maakt en levert dan de metworsten, de opbrengst gaat dan naar de kerk. Zo helpen die mensen elkaar.
Ik ben weer verliefd op een liedje, welkom in mijn kop en ga er nooit weer uit! #erkanaltijdmeerbij
Ja, nou, dat is wellicht wat overdreven. Gehoord op de radio, clipje er bij opgezocht en dan lezen dat de in beeld verschijnende teksten niet overeenkomen met bijbehorende beelden, en het komt op mij over dat dat precies zo hoort.
Zonder verkeersbord had ik onvoldoende tegenlicht, dus vandaar.
Te Winschoten overigens, net als deze blote negermeneer. Iemand die geintereseerd is kan op de links klikken, dat spreekt voor zich.
En deze blote neger is Toela, stond jaren met zijn blote lul in de voortuin van een kunstenares, en nu hier alweer jaren lekker binnen.
Ik laat alleen zien wat ik tegenkom en wat ik vast wil leggen, zoals dit De Tramwerkplaats te Winschoten.
Winschoten, de stad met zijn Joodse verleden. Toen dikke neuzen nog dikke panden betaalden, als ze zelf maar met hun kop op de gevel mochten.
Dit prachtige stadspandje staat te koop, grijp uw kans!
Ik was eens aan de wandel, nabij Napels, nabij Winschoten, en kwam op een hele saaie plek. Saai zeg, zo saai. Niet normaal hoe saai.
Maar om dat er nou in het engels bij te zetten?!!!??!!
Kijk, mijn kuifje. Ik heb dik haar, en het mag wel weer eens geknipt worden overigens. Maar nu het zo dik is kan het rechtop staan, mijn haar. En nu heb ik een gebreide muts, met een gat er in. En ik kan mijn haar zo in een draai frommelen en door dat gat smurfen zodat ik als het ware een pluim draag. En dat wilde ik even op de foto vastleggen, en zo is die net trillerig genoeg dat ik mezelf toonbaar genoeg acht.
Dit is het voormalige Joodse schooltje waar de voormalige Joodse schoolramen zijn dichtgemetseltd.
Ik woon boven een kaaspakhuis waar ze meer dan 40 soorten kaas verkopen. Ik heb een lijst in handen met alle daar te verkrijgen soorten, en ben begonnen met een pond van de bovenste op de lijst.
Jong en jong belegen heb ik inmiddels gehad, die gaf ik beide een tien. Belegen smaakt al minder, ik strand op een 7.
Verpleeghuis Old Wolde in Winschoten staat aan de vooravond van een grote verbouwing en dat is slecht nieuws voor de vissen in de vijver bij het gebouw. Die gaat namelijk grotendeels verdwijnen.
Om de dieren te laten overleven, was er woensdagmorgen een heuse reddingsoperatie. De vissen zijn gevangen en losgelaten in een naastgelegen vijver.
Ik weet niet precies wat de nieuwswaarde hiervan is. Ik vind het niet meer dan normaal om te zorgen voor je dieren. Misschien is het dat wel helemaal niet en dient dit als voorbeeld hoe het moet!
Ik was eens met Quandy aan de wandel geweest nabij Nieuweschans en besloot langs de snelweg om eens de afrit te nemen en eens te kijken of het bosje aldaar bewandelbaar was. Dat bleek niet het geval, maar even verderop was wel een sluis en verderop wat vissers.
Aan de overkant van het water een leegstaande vervallen boerderij. En in plaats van een foto te maken ging ik maar wat filmen. Het is een plek waar ik nooit eerder geweest was en vast ook nooit weer kom.
Afgelopen avond was ik naar de Tramwerkplaats om een voorstelling bij te wonen van het Winschoter Stadsjournaal.
De Tramwerkplaats werd honderd jaar geleden gebouwd als tramwerkplaats, voor de tram alhier. Inmiddels is er geen tram meer, en ook tijdelijk geen theater meer, dus vandaar dat dit gebouw omgebouwd is tot theater. Maar ook de gemeenteraad vergaderd er wel eens, en zo nu en dan draaien er films.
Het Winschoter Stadsjournaal Filmisch snoepgoed Nostalgische beelden vermengd met actualiteit. Het is en blijft dé filmhit van het Winschoter Stadsjournaal. Filmisch snoepgoed om van te watertanden. Ook nu weer verrast het Stadsjournaal de bezoekers twee avonden achtereen met onvergetelijke items die aloude herinneringen oproepen. Een genot om er bij te zijn. Om een tipje van de sluiter te lichten: in ieder geval Plan Zuid, de nieuwe brandweergarage en als novum een impressie van de voormalige strokartonfabriek Reiderland dankzij nooit eerder vertoonde beelden uit het archief van fotograaf/filmer Friedel Tahl. Maar natuurlijk kent het filmreisje dat het Winschoter Stadsjournaal op het witte doek tovert talrijke andere hoogtepunten. Aangeraden wordt vroegtijdig kaarten te reserveren, het bordje 'uitverkocht' moest immers de voorgaande jaren telkens tevoorschijn worden gehaald
Ik ging niet reserveren, ik nam de gok, en er was nog plek. Toch was het behoorlijk gevuld.
Zowel de Tramwerkplaats danwel het Winschoter Stadsjournaal (sinds 66) zijn beiden uniek. Het is prachtig knus, en het geroezemoes der herkenbaarheid zeer aangenaam.
Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat de voormalige brandweerkazerne, dat plaats moest maken voor de biosocoop, eens een slachterij was. En ik wist ook niet dat Sinterklaas de tunnel onder het spoor, dat Winschoten Zuid met het Centrum verbindt, heeft geopend.
Ik draag dus vrijwel altijd een spijkerbroek.
Aangezien ik geen wildvreemden op internet wil zetten, en toch even de stoeltjes wil laten zien, dit fragment. In totaal zijn het meer dan 300 stoelen.
En deze blote neger is Toela, stond jaren met zijn blote lul in de voortuin van een kunstenares, en nu hier alweer jaren lekker binnen.
En toen was het pauze en ruilde ik mijn muntje in voor een kop koffie.
Verandering is niet altijd een verbetering. Wat goed is moet je goed laten en verder niet aankomen.
Vroeger had men de radiozenders Hilversum 1, Hilversum 2 , Hilversum 3, Hilversum 4 en Hilversum 5. Dat was duidelijk, dat was bekend, op de oude radio`s met zo`n glazen oog staat ook waar men Hilversum kon vinden.
En in mijn jeugd wist ik niet eens dat Hilversum een plaats was, waar mensen woonden. Ik dacht dat Hilversum een soort van mediapark was met allemaal omroepen. Toen opeens kregen de zenders nieuwe namen en werd Hilversum vervangen door Radio! En nu hebben we Radio 1 tot en met 6. (inderdaad, één zender bijgekomen) Saai hoor, er zijn meer landen met zenders die Radio1 heten, jammer.
De luistercijfers kelderden, maar dat zal vast een andere reden hebben gehad dan de naamsverandering, maar toch.
En nu is de tv aan de beurt. Nederland 1, Nederland 2 en Nederland 3 krijgen een nieuwe naam. Dat gaat worden NPO1, NPO2 en NPO3.
Hoe stom kan men zijn? Een tv zender die de naam draagt van een land, dat is uniek! En fijn, en duidelijk en een eer, wees daar toch zuinig op!
Als ik even over de grens kijk, in Duitsland heten de zenders ZDF en ARD en zo, niks niet Duitsland 1. In Engeland is het BBC, in Belgie Een en Ketnet en Canvas.
Waarom ze hier liever de tv zenders een afkorting geven dan de naam van het land is me een raadsel. Ik vind RTL en SBS ook al van die mislukte afkortingsnamen, liever zou ik zien dan RTL gewoon Luxemburg en SBS gewoon Sweden gaat heten, ipv dat de Nederlandse Publieke Omroep ook aan afkortingnamen gaat doen.
En er zijn vast mensen die niet weten of het nou NPO of NP0 is, dat krijg je met vaagheid. Het zal mij benieuwen hoe de nieuwe fusieomroepen gaan heten, ik vrees dat het er niet duidelijker op word.
Maar uiteindelijk, wat echt telt, zijn de programma`s, en wat die moeten hebben is, zie titel.
In deze test krijgt u 100 woorden te zien, zowel bestaande als niet-bestaande woorden. Geef voor elk woord aan of het volgens u een Nederlands woord is, of niet. Met een Nederlands woord bedoelen we dat het woord in (een deel van) het Nederlandse taalgebied gebruikt en begrepen wordt.
Gebruik uw toetsenbord om te antwoorden.
Druk op J voor een bestaand woord (JA)
Druk op F voor een niet-bestaand woord (NEE)
De test duurt ongeveer 5 minuten. Geef zo accuraat en zo snel mogelijk antwoord. U kunt de test zo vaak doen als u wilt.
Ik heb 13% van de niet bestaande woorden verkeerd herkend.
Dit geeft me een gecorrigeerde score van 81% - 13% = 68%.
Ik heb een zeer uitgebreide woordenschat.
druinig, meidienst, ophoep en mokbaar zijn woorden die ik herkende als bestaand, maar ze bestaan niet. Toch voel ik me wel eens wat druinig, en als iemand werkt in de maand mei dan zou ik dat kunnen zien als een meidienst. En als ik ophoepel en ik ben alleen dan ophoep ik. Ik word daar wel een beetje mokbaar van hoor.
Gaarne meedoen voor de wetenschap, en gaarne uw bevindingen.
Het volgende nummer heet: Dat gaat zo maar niet, en werd gezongen door Jacqueline van Benthem. Zo ontzettend knap om die tekst natuurlijk de strot uit te krijgen, en geniale muziek er onder. Ik word er erg vrolijk van, hopelijk u ook!
Nee, dat gaat zomaar niet, dat kan je zo niet maken. Probeer eerst maar eens bij mij een snaar te raken. Ik laat me zomaar één, twee, drie niet schaken. Als jij je piel wil steken tussen mijn spaken, dan wachten jou eerst een aantal taken. En ga je niet accoort, dan stik je maar de moord, en dan wordt het voor jou een wreed en eenzaam ontwaken.
Als jij zo nodig moet kan je de pot op, want ik ben wel goed maar niet gek ik doe de deur op slot. Ik hoef me niet te lenen om jouw gekweld gemoed te ontlasten. Als jij niet verder kijkt dan tussen mijn benen dan doe je maar verongelijkt maar dan blijf je in het duister tasten.
Nee, dat gaat zomaar niet, dat kan je zo niet maken. Probeer eerst maar eens bij mij een snaar te raken. Ik laat me zomaar één, twee, drie niet schaken. Als jij je piel wil steken tussen mijn spaken, dan wachten jou eerst een aantal taken. En ga je niet accoort, dan stik je maar de moord, en dan wordt het voor jou een wreed en eenzaam ontwaken.
Je bent een lieve schat dat mag je best weten, en dat je valt op mijn lekkere gat, daar heb ik nooit mee gezeten. Maar er is meer tussen hemel en aard, al zou ik niet precies weten wat. Ik ben voor alles in, maar tis me alles niets waard. En al heb ik het nog zo naar mijn zin, zonder meer ga ik met jou niet op pad.
Nee, dat gaat zomaar niet, dat kan je zo niet maken. Probeer eerst maar eens bij mij een snaar te raken. Ik laat me zomaar één, twee, drie niet schaken. Als jij je piel wilt steken tussen mijn spaken, dan wachten jou eerst een aantal taken. En ga je niet accoort, dan stik je maar de moord, en dan wordt het voor jou een wreed en eenzaam ontwaken.
Ik bevind me nog steeds in mijn welkomshal, en zo ziet de muur tussen de woonkamerdeur links en de wc deur rechts er uit.
Deze kapstok heb ik zelf gemaakt op de middelbare school. Zelf zagen en schuren en meten en lijmen en passen en lakken en beschilderen. De geschilderde poppetjes kwamen uit een stipboek, en aangezien het geen smurfjes waren heb ik er stickers overheen geplakt.
De linkerpet, geen idee hoe ik daar aan kom, de rechterpet ooit gekregen van mijn werkgever. De grote smurf links, geen idee wat dat is, maar het staat wel leuk, en dat klompje rechts kocht ik ooit op een hobbybeurs en mijn naam staat er in gegrafeerd. "René"
Een luchtfoto van Winschoten, uit vervlogen tijden die ik zelfs nog meegemaakt heb. Ooit verkregen op het stadhuis, en het hangt bij meerdere Winschoters in huis, onder andere bij mijn ouders.
De flat waar ik als baby woonde staat er nog op, de oude Klinker ook nog, en veel meer.
Een kastje, achtergebleven toen ik dit appartement kocht. De smurf heb ik er zelf neergezet, en de wandelstok daarachter komt uit Valkenburg. Dit kastje gebruik ik als oudpapierkastje, ik leg het er neer en als ik naar beneden ga neem ik het mee voor in de papiercontainer.
Meer details een volgende keer, ik ben benieuwd wat u hier zoal van vindt.
Hoe ik aan dit kartonnetje kom weet ik niet, en waar het precies voor dient ook niet. Twee rondingen met smurfenafbeeldingen en het kan allemaal uit elkaar, geloof ik.
Hoe dan ook, jarenlang op mijn slaapkamer gehangen in mijn ouderlijk huis, en tegenwoordig bevindt dit werkje zich in mijn halletje.
In de hoek boven de kapstok. Witte muren, wit plafond, en dit steekt mooi af. Helaas niet zo geweldig in beeld gebracht, vanwege schuin omhoog kijken. Ik had met mijn keukentrapje een betere afbeelding kunnen maken, maar dan is het niet echt. Het zit schuin boven, dus u ziet het schuin boven.
In werkelijkheid is het allemaal wat duidelijker. Wie het in het echt wil zien mag langskomen om te kijken.
En grappig genoeg, denk ik, dat de enkeling die hier al op bezoek is geweest, dit werkje nooit is opgevallen. En zo denkt men wat af he.
Met een duimspijker (= punaise) in de muur vastgedrukt, hopelijk tot het einde der tijden...
Elke stad heeft zo zijn bijzonderheden en vandaag toon ik u de vreemdheid van de straatbenaming in Winschoten:
In Winschoten doet men niet moeilijk over de spelling, hier hanteert men gewoon alle mogelijkheden.
Soms kapt een luifel het ook gewoon af. Dit is overigens een steeg in het verlengde van de Bosstraat en heet Kleine Bosstraat, aan de andere kant eindigd de straat overigens op het Bosplein, niet ver meer van het Sterrebos.
Het allermerkwaardigste vind ik nog dat in het centrum van Winschoten een straat is die bosstraat heet, en een heel andere straat in een heel ander deel van het centrum is een straat met de naam Dr.D.Bosstraat.
Snapt u het nog, er is een Bosstraat en er is een Dr.D. Bosstraat!
En beide straten bevinden zich op totaal verschillende lokatie`s, er is geen enkel verband, op de naam na.
Zo vroeg iemand me een keer de weg en wist niet of het nou Ludensweg of Udesweg was waar die wezen moest.
Ludensweg is dus met een n en Udesweg zonder. Ludensweg loopt onder Winschoten Zuid door en Udesweg is van de afgebroken Muziekschool richting Winschoten Noord.
Hier is iets meer van het landschap te zien en is het bordje nog te lezen.
Wie het weet mag het zeggen, en wie het niet weet mag ook wat zeggen!
De Hokjesman, een safari in eigen land, op zoek naar de rimboe in onszelf.
Een documentair programma waarin presentator Michael Schaap op zoek gaat naar een cultuur binnen Nederland. Dat klinkt ingewikkelder dan het is. Zo ging de presentator al op zoek naar de volendammer, de veluwe en de mariniers, om maar even wat te noemen.
Volkomen onbevangen, op geheel eigen wijze schetst de presentator een beeld van zijn onderwerp. Een beetje hoe het zo gekomen is, een beetje hoe het in de toekomst verder zal gaan, en compleet hoe de bevolkinsgroep op dit moment in de samenleving staat.
Vooral de presentator spreekt me aan. Zo ontzettend rustig ingesproken, rustige gesprekken, diepgaand, duidelijk. Schitterend en genieten.
Rustig kijken, lekker over me heen laten komen, en zo onvoorspelbaar geen idee te hebben waar het naar toe gaat. En hij vertelt op eerlijke en onbevongen wijze hoe alles op hem overkomt en hoe hij er tegen aan kijkt. De kijker, ik dus, oordeelt zelf, neemt het tot zich, en wordt er op amusante wijze toch weer wat wijzer van.
Een safari in eigen land, op zoek naar de rimboe in onszelf
Zo toog hij naar de antroposofen, met de spirituele filosofie en occulte wetenschap gebaseerd op de keer van Rudolf Steiner, de Oostenrijker die leefde van 1861 tot 1925. Grappig eigenlijk, dat die man daar toen zo mee bezig was en volgelingen kreeg.
Zo is er jaren later iemand anders geweest die de smurfen bedacht en perfectioneerde, maar die haalde er commercieel gewin uit. Net wie iets bedenkt en uitwerkt en hoe die er mee omgaat en wat men er maar mee wil.
Ik kijk zo`n twee uur per dag tv. En wat ik nu ben gaan volgen is een EO serie over Vincent van Gogh vroeger, en zijn nabestaanden later. Hoe hij leefde en predikant werd en met een hoer ging samenwonen, en diens kinders, en we zien hoe zijn achterkleinfamilie met zijn schilderijen in de weer is.
Het lijkt wel een kostuumdrama, compleet met franstalige scene`s. Ik weet dat het gedramatiseerd is, maar besef het niet. Doordrenkt van religie, maar daar kan ik wel tegen.
En goed, de Nederlandse televisie hoort programma`s te maken over onze schilders. En het zou me niks verbazen als het verkocht wordt aan buitenlandse omroepen.
Keuringstdienst van waarde, is een tv programma, niet te verwarren met Keuringstdienst van Waren.
Het gaat over wat er op de verpakkingen staat van producten. Daar staan ook vaak telefoonnummers bij, en die bellen ze dan, voor meer informatie. Vaak hylarsiche gesprekken omdat de medewerkers het ook niet weten.
En het team gaat ook op onderzoek uit, mensen die er meer van weten er over laten vertellen.
Een aantal medewerkers heeft het programma verlaten om elders wat nieuws te beginnen, en het achtergebleven team is weer aangevuld met nieuw talent. En tegenwoordig behandelen ze zelfs kijkerpost!
De kijker leert van alles, en ik onthoudt niet alles. Maar het is toch vermakelijk, en er blijft altijd wel iets hangen.
Toch knaagt bij mij toch de vraag waarom het programma verhuist is van de NTR naar de KRO. Wat is hier katoliek aan? Of is het juist erg katoliek om oplichterij te tonen en zo?
En dat de KRO oude uitzendingen van de NTR gaat herhalen is al helemaal raar, gewoon met het KRO logo in beeld, dus in KRO zendtijd.
Gaarne uwen mening, en gaarne niet mij gaan bedanken, want dat slaat dus nergens op.
UPDATE: In tegenstelling tot wat tagrijn beweert beweer ik nergens dat de KRO iets al dan niet uit mag zenden!
Al jaren onvermoinderd populair en al jaren op de vrijdagavond om half negen, dezelfde tijd als het toenmalige Medisch Centrum West.
Ik keek er vrijwel nooit naar. Op vrijdagavond luister ik liever naar de lokale omroep. En nu ik tv kijk middels uitzendinggemist, en men er zeer lovend over is, waagde ik een poging.
Prima serie, menselijk en met humor, erg realistisch overkomend en toch wetend dat het drama is. Wel merkwaardig dat ze dan zogenaamd in Maastricht zitten, en dan ABN spreken.
Ik kijk al naar Paul de Leeuw sinds die bij de NCRV begon. Toen al vond ik hem leuk en interesant, en ik zag hem groeien bij de VARA.
Vooral de zaterdagavondshows in de jaren 90 waren geweldig. Baan en taboedoorbrekend, in hoeverre dat nog kon, in elk geval chokerend door te te groffe grappen. En daar hou ik wel van.
Paul experimenteerde ook, en belande op andere dagen in de week, met andersoortige programma`s. En het één volgde ik wel, en het andere niet, en een enkele keer kreeg ik een hap en een snap mee.
Als het meer een praatrprogamma was vond ik het toch minder, en spelletjes ben ik ook nooit zo`n liefhebber van. Zijn werk voor de NCRV heb ik bewust niet gekeken, en zijn BNN programma`s ook niet.
De film Filmpje is overigens de enige die ik in de nieuwe Winschoter bioscoop heb gezien overigens. Soms deed Paul eens een tijdje geen tv, en nu weer volop.
Zijn Belgische project volg ik niet, maar wel elke zaterdagavond Langs de Leeuw. En dat is weer als vanouds, met bekende mensen, maar ook een heleboel gewone mensen, die wat bijzonders te melden hebben. En muziek, en pret, en amusement, en inhoudelijk en het gaat altijd ergens over. En vooral over datgene waar we allemaal mee bezig zijn: het leven!
Ik vind het erg dom als mensen het songfestival vriendjespolitiek noemen. Let dan even op wie er gewonnen hebben de laatste jaren, denk aan Duitsland?
Ik vind het erg dom als mensen een liedje niet geschikt noemen voor het songfestiaval. Muziek is mooi of lelijk en dat geschikt slaat nergens op, denk aan Lordi?
Ik vind het ook erg dom als mensen spreken over vriendjes politiek en daad werkelijk en song festival, mensen, let op toch op uw spa tie ge bruik.
Maar het allerdomste vind ik nog de mensen die de media de schuld geven. De media smijt niet met andermans fietsen, de media gooit geen winkelruiten in, en de media geven Cohen geen 35000 euro voor een flutrapport. De media verslaat, de media is de boodschapper, en die heeft nooit schuld. Mensen zijn altijd verantwoordelijk voor hun eigen gedrag, ondanks de hersenspoelingen.
Zo bent u ook zelf verantwoordelijk voor uw eigen mening, die ik respecteer. En sommigen onder u kakkelen achterlijk gezwam na, en dat mag, en ik mag me daar weer aan storen. En zo smurfen wij voort...
En mensen die zeggen dat ze een liedje niet eens gaan luisteren doet gewoon pijn... Oke, verder met het volgende:
Op dinsdag fiets ik altijd even langs het in aanbouw zijnde nieuwe cultuurhuis De Klinker te Winschoten.
En dit is wat ik zag, lekker zonnig en droog, toch onder het vriespunt.
Ik heb Job Cohen nooit een lul gevonden. Hij deed ook maar zijn werk en had er vast beter aan gedaan hoofdstedelijke burgemeester te blijven.
En als partijleider van de PVDA, och, het is toch niet mijn partij en zal het nooit worden ook. Zich rood kleuren maar voor oranje zijn, zeggen dat men wil delen maar dat niet doen...
Maar nu Job een half jaar bezig is geweest met een rapport omtrent de rellen in Haren... Nutteloos rapport, dat had op de avond van de rellen zelf wel getikt kunnen worden.
Wat heeft die commissie en dat rapport allemaal gekost eigenlijk? Zuchten en woendend worden en dit is zo ontzettend slecht voor de democratie ook...
Inleiding kort houden, anders gaat men reageren op de inleiding en niet op het lied.
Men neme de beste zangeres van Nederland, en ook daar valt over te discusieren, en men geve haar de volledige vrijheid om een lied te maken, en daarmee gaat ze naar het songfestival.
Ik hou zelf meer van wat harder en meer tempo, maar als Anouk dit het beste vindt dan moet ze dit vooral doen. Want men presteert het best als men er helemaal achter staat, en dat zal ze zeker doen.
En vogels doen het altijd goed. Hiermee scoort ze vast wel meer dan 100 punten, en misschien wel het dubbele! Gaarne uwen mening.
Dit nummer staat op de allereerste cd die ik ooit aangeschaft heb. Omdat Ronflonflon vijf jaar bestond, in 1989, besloot de VPRO om een cd uit te brengen met een aantal eigen liedjes.
Ik had toen nog geen cd speler, en een neef copieerde het voor me op een cassettebandje. Die draaide ik grijs tot die knapte, en toen besloot ik om ook maar een cd speler aan te schaffen.
Hoe mooi een electrische gitaar kan klinken in een Nederlandstalig lied. Zomaar op een woensdagmiddag in de jaren 80.
Ruiken aan een plukje stee van nood is bij de deur. Maneschijn genoeg maar me eerste rozengeur. Stappen in de modder, roeren in de prei. Is er ook er ook een hoedje met een randje voor me bij? Is er ook er ook een hoedje met een randje voor me bij?
Duizend domme doelen schieten duizelig voorbij. Kakelende korenbloemen zoemend in de rij. Stuiterende stapels vallen om en er zijn. Treuzelende troniespinnen garen bij chagrijn. Treuzelende troniespinnen garen bij chagrijn.
Tralende tragonders gooien moed in het refrijn. Keffende kozijnen roepen razend om rozijn. Domper op de donderende donderdag meneer. Frisse morgen goedendag daar gaat ie nog een keer. Frisse morgen goedendag daar gaat ie nog een keer.
Mijn kapstok is er eentje die achtergebleven is in deze woning. Hij is er wel even af geweest toen de muren mooi aangestucadoord werden, en daarna vakkundig weer bevestigd.
Mijn winterjas heb ik ook alweer jaren, en voldoet nog steeds prima.
En dit zijn dan mijn schoenen. Werkschoenen voor naar mijn werk, en schone schoenen voor als ik ergens anders naar toe ga. Binnenhuis wandel ik altijd op sokken, en op hete zomerdagen zelfs blootvoets.
En dan laat ik u nu weer iets van mijn interieur zien, en we bevinden ons nog steeds in de welkomshal. Ook een werkje dat ik eens op de lagere school gemaakt heb, inmiddels al verkleurd en niet zo mooi aan de ketting dan het kerstwerkje. Maar met plakband en een duimspijker heeft dit glasplaatje zijn definitieve plek gekregen.
Het hangt vlak boven dit tafeltje, dat de vorige bewoonster achterliet. Hoe ik aan die gele lamp kom weet ik niet meer, en of dat ding het nog doet evenmin, ik vind hem hier prima staan, en dat mag zo blijven.
Toen ik wist dat ik op mezelf ging wonen bedacht ik me dat ik ook koffiekopjes en schoteltjes nodig had. Toen de bestelling binnen en uigepakt was bleken ze toch wel heel erg aan de kleine kant. Nee, daar durf ik niemand koffie in te schenken, één slokje en het kopje is leeg. Gelukkig heb ik ook een flink aantal mokken.
En deze kopjes en schoteltjes staan hier nu ter decoratie, en dat gaat ze prima af.
Oke, even een clifhanger, benieuwd naar mijn kapstok, jas en schoenen? Woei, stay tuned en vandaag nog toon ik het u!
Ik ben groot fan van de Scheap met de vijf pooten, of hoe ze het ook elk seizoen weer noemen. Ik had het er al vaker over, en elke keer weer overtreffen ze zichzelf en dan moet ik me onhouden om niet al hun clipjes te gaan loggen. En ondanks dat ik het dit seizoen al had gedaan nu nog maar een keer. Want dit overtreft wederom alles:
Dit beeld staat ergens in Winschoten, maar niet erg in het zicht en pal in het centrum.
Het staat voor de ingang van een gebouw wat daar ooit neergezet is, en jarenlang ook gebruikt is, als school.
En nu zullen er wel kunstenaars in huren of zo, weet ik ook niet allemaal precies.
In Winschoten staan een aantal etalages leeg. Dat is normaal, dat komt overal voor. Het staat leeg tot een nieuw bedrijf er in kruipt. En tot die tijd mag er dus kunst in staan, een project om leegstand minder pijnlijk te doen lijken.
Dit is eigenlijk een rotonde, maar draagt toch de naam plein.
Ja, ik keek er ook raar van op!
Ik neem aan dat de andere wieken er afgehaald zijn voor het onderhoud.
Geen idee wie die Jakob was en waarom dit een plein genoemd wordt. Feit is wel dat hier eens vijf flats stonden en nu nog drie, en op deze plek stond ook eens eentje.
Ik keek er zo raar van op, lopend door de winkelstraat met veelal kledingwinkels en dan ineens een subway, zomaar ergens in Winschoten.
Oke, klein beetje wazig, wellicht klein beetje bewogen wegens bibberkou, en ook al een klein beetje schemerig, en dan met die lichten aan binnen, dat gaf de doorslag tot het plaatsen.
jaja, welke foto is het nou waard om iets over te zeggen? En laat dat aub niet na.
U hoeft me niet te vertellen of u het kent of niet kent, ik wil gaarne uw mening weten.
Hollands Welvaren, een programma van Michiel van Erp, dus feelgood en mooi breed gefilmd.
Van Erp zag ik voor het eerst in beeld bij Villa Achterwerk, en verdween langzaam maar zeker naar achter de camera en dan meestal voor een VARA documentaire. En nu dit dus voor de VPRO.
Over de rijke welgestelde mensen in Nederland. Portretten van de diverse gepotreteerden, en dan gericht op hun persoonlijkheid en hun doen en laten. En niks over hoe ze zo rijk geworden en wat kopzorgen zijn of wat dan ook.
Het laat zien dat rijke mensen in hun eigen wereld leven, en daarin ook gewoon proberen om gelukkig te zijn.
U hoeft me niet te bedanken voor mijn tv tips, want soms worden de programma`s niet eens meer uitgezonden. En dan zou u teleurgesteld raken. Ik ben gewoon bezig met een overzicht maken van alle tv programma`s die ik volg, in volstrekt een niet nader te verklaren volgorde.
De Kunst Van Het Maken, is de opvolger van De Leugen Regeert. Een VARA tv programma over het reilen en zeilen in en van de media.
Ik vind de media erg interesant en word graag op de hoogte gehouden. Claudia de Breij presenteert het geheel, en dat vind ik ook wel een interesante dame.
Voorheen presenteerde ze ook al het één en ander en ze ging wat meer op richting amusement. En dit seizoen dus licht journalistiek.
Licht ja, want het programma duurt te kort. Gasten kunnen niet uitspreken, onderwerpen worden niet uitgediept. Het blijft een beetje ergens aan ruiken, en niet eens goed, en weer door. Want er moet ook nog een superkorte vage onduidelijke inhoudsloze reportage in, louter en alleen om het gesprek aan tafel irritant te doen afkappen.
En toch kijk ik, vanwege toch op de hoogte van de media, vanwege Claudia en vanwege toch kort. Maar aub geen Frits Wester meer en zeker geen Chaterine dikkedildokgeil meer, laat die bekende nederlanders vooral gaan zitten in al die andere babbelprogramma`s die daarvoor gemaakt worden.
De naam doet denken aan het vroegere toppop, ook op de AVRO, en ook over muziek. Toendertijd had elke omroep zijn eigen popprogramma, en gaandeweg de jaren is de popmuziek helemaal verdwenen van de vaderlandse buis.
En nu is er dus Toppop 3. Met AVRO dj Gerard Ekom als presentator, op zijn manier, met zijn kennis en zijn humor. En zijn liefde voor muziek.
Met live optredens, beetje babbelen over muziek, even door de hitparade heen vliegen en een beetje 3FM promoten, zo voelt dat tenminste. Ja, een zooi clips achter elkaar afspelen is niet meer van deze tijd, dit programma dus wel!
Shot on Location is een zesdelige filmprogramma waarin Tom Barman op zoek naar de verhalen achter een eigentijdse filmklassieker op de locatie, waar deze zich afspeelt en werd opgenomen. Met uiteenlopende betrokkenen uit verschillende disciplines haalt Barman ter plekke de herinneringen boven over de tijd, stad en cultuur waarin de film tot stand kwam.
De VPRO heeft iets met film. Ooit waren zij de eerste met een filmprogramma, en later deden de andere omroepen dat ook en dat werden dan meer mensen naar de bioscoop lokken programma`s met vooral reclame voor de speelfilms in de bioscopen.
De VPRO bleef echter de film als kunstwerk zien en behandelen en liet meer het licht schijnen over alle facetten. Tot het niet meer op tv mocht en ze naar internet verhuisden.
En nu opeens dit programma! Erg leuk. Ik leer wat meer over film en het komt allemaal zo lekker rustgevend over. Hoewel ik geen filmliefhebber ben en geen van de klasiekers ooit gezien heb heb ik dit nu in elk geval wel gezien.
En aan het begin hoor ik good old Lotje Ijzermans wat teksten voorlezen. Lotje draaide in de jaren 80 op radio 3 en ik was één van haar luisteraars. En de stem van Barman begeleidt de rest van het programma, en dat ervaar ik als prettig.
24 uur met, is een geniaal programma met Wilfried de Jong, en één gast. (meestal)
Het is met bekende Nederlanders, dus helemaal van deze tijd, maar toch beter dan de rest. Wilfried ontvangt zijn gast maar liefst 24 uur lang, in een studio die tevens een huiskamer en slaapkamer met keukentje is.
We zien er een klein uurtje van. Het begint om 12 uur smiddags met het binnenkomen van de gast, we zien en horen ze praten, eten, slapen en vooral lummelen. En de volgende middag om 12 uur schrikt men van de zoemer.
De kijker ziet steeds de tijd in beeld, zij hebben echter geen idee hoe laat het is. Ze moeten maar gokken wanneer het bedtijd is, soms best laat.
Er is sprake van diepgang, iets wat zeer zeldzaam is op de Nederlandse buis.
Vaak worden vooroordelen bevestigd, Gorden en Katja zijn inderdaad aanstellerige aandachtstrekkers en werkelijk een tikje dommig.| En andere gasten vallen soms weer heel erg mee, Albert en Willem.
En soms is het een kennismaking, wat mij betreft, omdat ik de bekende gast nog helemaal niet kende. En altijd leerzaam en vermakelijk. Zelden saai, en ook dat hoort bij het leven.
Soms vind ik het leuk om de titel van het filmpje zo te laten zoals die uit mijn fototoestel komt. Dat is dus geen domheid of luiheid, maar een hang naar oorspronkelijkheid.
Ik fietste van mijn ouderlijk naar mijn eigen huis, en filmde onderweg iets wat me wel een leuke route leek. De heenreis heb ik eerder gefilmd en zal ik later tonen.
Ja, bla bla bla, ga maar gewoon kijken, spring maar voorop en rij lekker met me mee!
Ik was op mijn werk, maandagmiddag, niet ver van de bouwput waar ze De Klinker aan het bouwen zijn. Plotseling hoor en zie ik een helicopter in de lucht, hij is geel, dus een traumahelicopter uit de stad Groningen, en dat wil zeggen dat er meer aan de hand is dan we hier zelf aankunnen.
Hij lande bij desbetreffende bouwput en het duurde erg lang voor die weer opsteeg. `sMiddags al op internet zag ik de berichten:
Winschoten – Op het bouwterrein van het nieuwe cultuurhuis in Winschoten is maandagmiddag een bouwvakker gewond geraakt. De bouwvakker (47) uit Nieuwe Pekela is door nog onbekende oorzaak onder een steunwand terecht gekomen. De traumaheli kwam ter plaatse om assistentie te verlenen. Het slachtoffer is met onbekende verwondingen per ambulance overgebracht naar het UMCG.
Ik woon boven een kaaspakhuis, en heb daarom besloten om alle mogelijke soorten kaas te eten, en ik werk ze pond per pond af.
Ik heb een lijst gevraagd en gekregen met een veertigtal soorten, en de nummer 1 van die lijst is reeds op. Ik schaaf er namelijk plakjes en van en gebruik die als broodbeleg voor mee te nemen naar mijn werk om aldaar te nuttigen.
En de nummer 1 van de lijst is JONG, en betreft dus een pond jonge kaas, Goudse. Ik geef hem een tien, want dat is wat ik nu al twintig jaar eet.
De nummer 2 van de lijst is JONG BELEGEN, en die geef ik ook een TIEN. Ik proef niet echt verschil, ook erg lekker dus.
Ja, ik eet er al een weekje van, zo oud is bovenstaande foto ook. En nummer 3 komt dan vanzelf wel een keer voorbij, ook als ik er al een weekje van eet.
Welja, komt er zomaar iemand op het idee om de gemeentes te laten fuseren en er moesten ook maar eens minder provincies komen! Dat scheelt geld!
Nou zeg, zitten we al die jaren al dat geld zomaar over de balkt te smijten, met bakken, en nu pas komt men tot inzicht. Wonderbaarlijke mensen he, daar in Den Haag.
Als het werkelijk goedkoper was hadden ze dat al lang gedaan, dus dat is het niet.
Als een aantal gemeentes fuseren kunnen inderdaad wat gemeenteraden en vooral burgemeesters weg. Maar met meer inwoners moet ook opeens de gemeenteraad groter! Absurd, waarom is dat?
En met meer inwoners schenken ze de burgemeerster ook ineens veel meer poen! En waarom is dat?
Eerst vind ik dat een normale burgemeestersloon moet komen, en die moet dan gelden voor elke burgemeeser waar dan ook. En een gemeenteraad hoeft niet groter of kleiner met meer of minder wethouders dan andere gemeentes, onzin, het werk blijft gelijk, ongeacht het aantal inwoners.
En wat moeten we nou wel denken van de fuserende provincie`s? Wordt het dan niet een al te log geheel? Wat voeren die provincie`s nou uit, is het niet beter om ze maar af te schaffen? Of zijn ze louter bedoeld als baantjes voor de commisarissen die ook graag lekker willen vangen?
En opeens weet ik het. Fuseer maar, en fuseer vooral door!
Net zo lang tot geheel Nederland uit slechts één provincie bestaat, dat het hele land overlapt! En ook slechts één gemeente, en de burgemeester is dan tevens minister president en dan kan het koningshuis ook eindelijk eens wegsmurfen!
Speciaal voor joe, om deze laatste winterweken wat op te fleuren, het volgende:
Haldo kaldo knokkegeer, kijk daar heb je de kollepok weer. Tis een rallekop met een veer, en tgaat zig zag op en neer. Ja, wat wil een mens nog meer, Haldo kaldo knokkegeer.
't Was een middag vol gedrens, echt dat je zegt van mens mens mens. En de regen ging van plens, ergens is er toch een grens.
Daarom d`r op af zonder dralen als je niks durft blijft het falen.
Haldo kaldo knokkegeer, kijk daar heb je de kollepok weer. Tis een rallekop met een veer, en tgaat zig zag op en neer. Ja, wat wil een mens nog meer, Haldo kaldo knokkegeer.
't Was een avond met gesis, er liep wel wat maar aldoor mis. En weet je wat het ook nog is, d`r was geen boter bij de vis.
Daarom d`r op af zonder dralen als je niks durft blijft het falen.
Haldo kaldo knokkegeer, kijk daar heb je de kollepok weer. 't is een rallekop met een veer, en tgaat zig zag op en neer. Ja, wat wil een mens nog meer, Haldo kaldo knokkegeer.
Weer zo`n nacht met loos gebral. wil je het horen of ken je hem al? Drie keer liep ik in de val. d`r was van alles aan maar geen bal.
Daarom d`r op af zonder dralen als je niks durft blijft het falen.
Haldo kaldo knokkegeer, kijk daar heb je de kollepok weer. 't is een rallekop met een veer, en tgaat zig zag op en neer. Ja, wat wil een mens nog meer, Haldo kaldo knokkegeer.
`sOchtends deed ik of ik sliep, had geen oor voor piep piep piep. Tot dat het de hand uit liep, en toen was het hiep hiep hiep.
Daarom d`r op af zonder dralen als je niks durft blijft het falen.
Haldo kaldo knokkegeer, kijk daar heb je de kollepok weer. 't is een rallekop met een veer, en tgaat zig zag op en neer. Ja, wat wil een mens nog meer, Haldo kaldo knokkegeer.
Haldo kaldo knokkegeer.
Een Ronflonflonsong gezongen door Anneke Rol, Jan Vos, Jacques Plafond en Wilhelmina Kuttje. Ik heb de woorden kollepok en rallekop gegokt, misschien dat u betere oren heeft en daadwerkelijk de letters kan ontcijferen. Meld het me en ik zal herstellen. En voorts, schroom vooral niet om ue ongezouten mening te verkondingen, maar flink gezout mag ook. Excuses niet nodig.
En dit hangt dan rechts naast de voordeur. Dat zie ik als ik de deur opendoe.
Inmiddels staat die al op maart, het gaat snel he.
Het spreekt me dus vooral aan dat ik zo elke maand een andere tekening zie, passend bij die maand. In de keuken hangt een nieuwere versie. En daar had ik nog geen foto van, maar he, ik hoef ook niet alles prijs te geven he.
Doe mij d'r nog maar één Doe mij d'r nog maar één Doe mij d'r nog maar één
Partysquad Helemaal Helemaal Helemaal
Barman doe me nog een paar Zet maar op m'n naam En daar gaat ie dan En daar gaat ie dan
En daar gaat ie dan En daar gaat ie dan
Ik ben helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal Ik ben helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal Helemaal naar de klote Helemaal naar de klote Helemaal naar de klote Helemaal naar de Helemaal naar de klote
Doe mij d'r nog maar één Doe mij d'r nog maar één Doe mij d'r nog maar ééntje Doe mij d'r nog maar Doe mij d'r nog maar één Doe mij d'r nog maar één
De eerste glas voor free, want je homie is bekend De barvrouw wil wel helpen, want ze weet wel wie je bent De tweede glas is hot, want ze schenkt hem dubbel in En bij de derde glas voel ik iets op haar huid
Ik vraag Hoe heet ze Hoe heet ze Wat schotjes tussendoor Ze zitten aan m'n fles dus ik zeg het slik het door Ze zit daar met haar vriendinnen en ze schreeuwen we want more En het is sowieso een echte dus ik zeg ze we gaan door
Want ik ben Ik ben helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal Ik ben helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal Helemaal naar de klote Helemaal naar de klote Helemaal naar de klote Helemaal naar de Helemaal naar de klote
Eén schotje Twee schotje Jij gaat met mij mee zoetje Je hebt geen money, je hebt geen schotje Ruzie met je baas, neem nog een schotje Ruzie met je baas, neem nog een schotje Helemaal naar de klote
Nooit weg geweest maar helemaal weer terug Ze vragen me van wat Ik zeg ze pakken alles terug En neem een slok En nee ik stop Niet tot het op is Ik ga los Tot de wereld op z'n kop is En met Partysquad En Reverse op de beat Maar wie proost met Jos En sex on the beach
Ik ben helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal Ik ben helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal helemaal Helemaal naar de klote Helemaal naar de klote Helemaal naar de klote Helemaal naar de Helemaal naar de klote
Deze twee kunstwerkjes zijn gemaakt door Tessa en Vivian, mijn nichtjes, en ze gaven dit aan hun oma die het vervolgens weer aan de schoorsteenmantel hing, wat we in Groningen dan weer een bozzem.
En wie welke gemaakt heeft weet ik niet meer, en of de werkjes nog bestaan ook niet, maar ze zijn in elk geval wel vereeuwigd en ik keur het zelfs goed genoeg voor het grote kerstbomenfotobosboek.
Oke, dan neem ik nu mee naar mijn eigenste kerstboom, die ik uit het raam zag, achter de marktpleinkerk gedurende de kerstperiode! Winschoten staat op dat moment altijd vol met kerstbomen, prachtig sfeervol, dat was vroeger altijd stukken minder.
Waarschijnlijk vond ik hier al die kale takken zo interesant afsteken tegen de bordjes die de langskomende mensen informeren.
Dit zag ik ook her en der in Winschoten, en het werkte, ik heb geluisterd, ben langsgeweest en heb zelfs gedoneerd!
Ik zag ook wat bandjes optreden, maar vraag me niet om namen, ik ben daar zo slecht in...
En zo zag het er buiten uit, in de regen, op die radioavond.
Soortgelijke poster met zonder daglicht.
Dit is geloof ik de kerstboom voor de plaatselijke SPAR, in Winschoten Plan Zuid.
En dit is zeker weten die boom en die spar, gezien vanuit de schaftkeet.
En ik sluit af met dit sfeerplaatje van wat woningbouw in Winschoten. De één heeft een ruimere voortuin, dan zal de ander achter vast wat meer ruimte hebben, of zo.
En dit waren er dan weer tien, zo gaan die dingen!
De Wilde Keuken van Wouter Klootwijk, een programma van en met Wouter. Wouter lijkt een beetje op Wim de Bie. Grote lange man met wit haar en een nuchterheid die me wel ligt.
Een paar jaar geleden dook hij opeens op in het tv programma Keuringsdienst van Waarde en daarna ging hij alleen aan de slag. Ook ooit eens met een programma met alleen over vis, en tegenwoordig weer wat breder georienteerd. Het gaat over voedsel.
Wat zit er in, waar komt het vandaan, hoe en wat en onderzoek en de hele wereld over. En het programma ontwikkeld zich, dat houdt het fris.
Minpunt, soms komt Wouter ergens binnen en loopt dan naar iemand toe die hij de hand even schudt, als ware het de eerste ontmoeting. Dat is een leugen, want de camera en geluidsman waren al binnen voor men Wouter zag? Nee, dat gaat er bij mij niet zo in.
Het is televisie, zo werkt televisie, maar toch denk ik heel vaak als ik zulke dingen zie, hoeveel takes zouden ze nodig hebben gehad om dat toneelstukje er op te krijgen? Maar overwegend laat ik me gewoon meeslepen met het onderwerp.
Zoals de kokkels uit de waddenzee die naar Spanje gaan, en daar in een blikje gestopt worden en zo. Boeiend. En zonder dat ik mijn eetpatroon wijzig, kijk ik er toch graag naar.
