Terwijl er al vrachtwagens op het Marktplein zijn om de kermis op te bouwen maakt men in het hotel restaurant aan de overkant zich klaar voor een rechtsreekse radio uitzending!
Winschoten – Het NPO Radio 1-programma Dijkstra & Evenblij Ter Plekke zendt aanstaande zondagavond uit vanuit hotel restaurant ‘t Ronde Loegh in Winschoten. Presentatoren Erik Dijkstra en Frank Evenblij praten daar over een geplande proefboring naar zout aan het Zuiderveen. Omwonenden protesteren, want ze vrezen dat de bodem zal dalen en hun woningen zullen verzakken.
Verbrand rubber, ronkende motoren: honderden mensen doen mee aan illegale carmeetings in Winschoten en omgeving. Maar de gemeente is de overlast en gevaarlijke situaties zat en neemt maatregelen.
Reinder ‘Rynie’ Wolters uit Nieuweschans emigreerde in de 19de eeuw naar de VS en groeide daar uit tot honkballegende, maar raakte in vergetelheid. Journalist Ruurd Edens dook in Wolters’ levenswandel en vond zelfs zijn overwoekerde graf terug.
Gemeente Oldambt is voor regenboogsenioren niet per se de fijnste plek om te wonen. Daarom begon Marjet Bos met het organiseren van roze ontmoetingsdagen. De korte verhalen van schrijfster Hermine de Graaf liggen binnenkort weer in de boekwinkel. Haar teksten zijn onheilspellend, soms gewelddadig en volgens Reindert Brongers moet iedereen die lezen.
Burgemeester Cora-Yfke Sikkema wordt stevig aan de tand gevoeld in ‘De Verhoorwagen’. Diederik Nomden verzorgt de livemuziek en Fieke Gosselaar brengt een ode aan Winschoten. (Onderwerpen in de uitzending zijn onder voorbehoud van wijzigingen)
U bent van harte welkom om de uitzending op 30 juni bij te wonen. Locatie: Hotel restaurant ‘t Ronde Loegh, Marktplein 6, Winschoten.Inloop 18.30 tot 19.00 uur.
Dus al u mij wilt horen klappen tussen het publiek, luister dan! Of als u andersinds geintereseert bent in de onderwerpen.
Een kilomter op vijf van mijn huis bevindt zich het openluchttheater nabij natuurgebied Reiderwolde en bijbehorende natuurbegraafplaats. Het theater wordt meestal gebruikt voor de plechtigheden, maar zo nu en dan ook voor een openluchtvoorstelling.
Op de laatste zaterdagavond van juni, en de zondagmiddag er na, houdt theatergroep Vita Nova uit Winschoten hun jaarlijkse klein eenakterfestival.
Ik was al op tijd heen gefietst en zat al op een door mij gekozen plek en de toeschouwers druppelden binnen, ongeveer honderd. Ik begin alhier met filmen vanaf het moment dat ze opkomen tot het moment dat iemand begint met praten, na precies een minuut.
In de pauze beklom ik het rode torentje en genoot van het uitzicht. Voor de pauze was drama en na de pauze komedie.
Het was een geslaagde zomeravond, en ik wens de morgenmiddag veel succes, ik ga dan een kijkje nemen twee kilometer verderop, op het Kom over de brug festival n de Wilgenborg.
De paaltjes die de parkeerplaats voor het hotel afbakenen zijn inmiddels al verwijderd.
In en rond Winschoten is altijd van alles te beleven.
Zo kies ik er dit weekeinde voor om te kijken naar het klein eenakterfestival die toneelgroep Vita Nova uit Winschoten gaat geven in het openluchttheater nabij natuurgebied Reiderwolde. Dan beklim ik ook even weer het rode torentje, dat doe ik eens per jaar.
En zondag over de Pieter Smitbrug, de langste fietsbrug van Europa, hij verbindt de stad Winschoten met Blauwestad. De brug loopt vanaf het Winschoter Stadspark, over het Land Art project van Marc van Zanten en Gert Noordhoff, over het water, naar de Wilgenborg, inmiddels hele hoge wilgen groeien rond een plein in vorm van de vesting zoals Winschoten vroeger was.
Ik had deze foto al weggegooid, maar ik besloot toch om eens te kijken of het me zou lukken om hem weer tevoorschijn te toveren uit mijn prullenbak, en dat lukte. Deze foto maakte ik onder de Amsterdamse Brug, in de voormiddag waren ze daar bezig met verf en spuitbussen en dit was het resultaat in de avond.
Ik wilde het eerst niet loggen, een mens moet toch keuzes maken, maar ineens hoorde ik dat er een moord is gepleegd onder de Amsterdamse Brug.
Natuurlijk hoort men daar nooit meer iets over, maar wellicht is dit het laatste wat de slachtoffer in zijn leven gezien heeft, dus ik besloot om de foto op te snorren en te publiceren met dit praatje er bij.
De brug is om over het Amsterdam-Rijnkanaal te komen, van de camping naar de tram. Dat is de brug in Amsterdam waar ik het vaakst overheen gegaan ben.
Ik doe meestal op de maandagavond de boodschappen. Behalve met Pasen en Pinksteren, dan schuif ik het door naar de dinsdag. Omdat het Nederlands elftal moest spelen op dinsdagavond besloot ik om te gaan tijdens de wedstrijd.
Vroeger ging ik altijd met de hond wandelen, dan was het lekker rustig. En in de supermarkt was het nu op zich ook wel lekker rustig, maar niet zo doodstil als ik verwacht had. En ook bij de MCDonalds waar ik langs fiets zaten mensen, niet zo veel anders, maar toch.
En daarna lekker zittend op mijn balkon hoor ik wel af en toe wat gejuich, maar echt feest wordt het niet. En er zitten gewoon mensen te eten, dat gaat dus ook gewoon door.
Afgelopen dinsdag was het nog op Opsporing Verzocht, ze hadden welliswaar al twaalf mensen opgepakt, ze zochten nog wat daders en ondertussen was het rustig in Winschoten.
En vanmorgen was het weer raak:
Bij een woning aan de Hermelijnlaan in Winschoten is rond 03.50 uur een explosie geweest. Er raakte niemand gewond.
En de NOS meldt het niet eens, zo normaal is het al geworden. En net vandaag kwamen de datums binnen van het zomerfestival Winschoten, 3 tot 7 juli, wat vorig jaar zo plotseling afgebroken is vanwege de onveiligheid.
Gisteren heb ik zo genoten van het fietsen dat ik dat vandaag weer wilde doen. Dit keer niet richting zee, maar naar het westen langs het Winschoterdiep.
Het leukste vind in dan om het diep te volgen via de oude inmiddels gedempte route. Dus langs de Trekweg Winschoten uit, langs Napels, langs Heiligerlee, een schitterend brugje over en dan langs een bos naar het centrum van Scheemda, daar dan doorheen en aan de andere kant verder langs het Winschoterdiep. In Zuidbroek vond ik het welletjes en aldaar keerde ik weer terug.
Nu mag mijn kont even rusten. `sAvonds op mijn balkon zie ik de windmolens staan waar ik langs gefiets ben, aldaar begint de volgende gemeente, en aan de andere kant zie ik op de horizon Duitse windmolens staan.
Ik vertrok ruim op tijd en ik reed in één keer goed dus ik kwam ook ruim op tijd aan. Ik moest thuis eerst even opzoeken waar ik precies moest zijn, ik had wel een adres van een boerderij waar men kan parkeren, en dan per bus naar de lokatie. Maar ik ging per fiets, rechtsreeks naar de lokatie. Ik moest dus zijn bij het geelste dijkgat ter wereld. Ik weet wel meer dijkgaten, maar bekeek de avond te voren welke precies de gele is.
Van ver was het al te zien, er staat een feesttent naast en er is al wat volk. De toegangsweg is afgesloten maar fietsers worden wel toegelaten. Er staan al heel wat fietsen, en na mij komen er ook nog heel wat bij.
Er komt een antieke bus aan, dat zullen de autobijdeboerderijparkeerders zijn. Ik herken de commisaris van de Koning in Groningen en de burgemeester van Oldambt, waar Winschoten de hoofdstad van is.
Om drie uur begint het, na een introductie toespraak mag de commisaris, daarna doet de stadsdichter van Oldambt een gedicht, een zanger met gitaar doet ook eerst een gedicht alvorens hij begint met zingen en gitaar spelen. Op dat moment ebt de aandacht weg en beginnen mensen te kletsen en van de hapjes te snoepen. Daarna komt er nog een meneer met een leuk vlechtje de geschiedenis van de Carel Coenraadpolder vertellen.
Dan is het officiele gedeelte klaar en de bus vertekt weer en een aantal fietsers ook, waaronder ik. Ik besluit door het gat heen te rijden, door de honderd jarige polder en via het Ambozenbosje door Hongerige Wolf en Ganzedijk en Finsterwolde via Blauwestad over de langste fietsbrug van Europa, de Pieter Smitbrug Winschoten weer in.
Ten noorden van Winschoten bevinden zich een aantal dorpen en polders. De laatste polder en meest noordoostelijke polder van Nederland is de Carel Coenraadpolder en die bestaat dit jaar honderd jaar.
De polder kent een rijke geschiedenis en een wijds uitzicht. Tussen de polders bevinden zich dijken. Mocht de zeedijk het niet houden dan zijn deze dijken als reserve. Er zitten wel gaten in de dijken, zodat het verkeer er door kan, en nabij die gaten bevinden zich schotbalkenhuisjes waar ze dan balken in bewaren, en mocht het nodig zijn dan kunnen die balken het gat in de dijk dichten.
Dat is in de loop der jaren wat vervallen en nu weer in ere hersteld. En bij de geelste dijkgat ter wereld viert men vanmiddag de honderdste verjaardag met gedichten en muziek. En het is natuurlijk een fijne fietstocht door het eindeloze landschap en dat zo dicht bij huis. Er zijn wel windmolens in Groningen en de Duitse zie je ook wel, maar dit gebied is beschermd, dit blijft open, hier komen ze niet. (en ook geen kerncentrale mag ik hopen)
Dat we al meer dan honderd jaar droge voeten hebben is ook wel fijn, want ten noorden van Winschoten is de boel meerdere keren compleet verzwolgen geweest door de woeste zee.
Ik toon weer een filmpje van Quandy uit 2010 en dit betrof een paaswandeling.
Die hond heeft me zo gelukkig gemaakt, al toen ik het filmde besefde ik dat ik hier nog mijn hele verdere leven van geniet.
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In april 2010was hij dus twee jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Dinsdag in Opsporing Verzocht: nieuwe beelden van voor, tijdens en na schietincidenten op 10, 12 en 13 juli in Oude Pekela (Veerstraat, Feiko Clockstraat) en Winschoten (Marktplein). Kijk op dinsdag 18 juni vanaf 20:26 uur naar Opsporing Verzocht.
Dat las ik her en der op internet, dus ik ging kijken en sluit het hierbij in.
Er zijn inmiddels al twaalf mensen aangehouden, maar nog niet iedereen dus. Maar wat de nieuwe beelden betreft, ik vroeg me in eerste instantie af waarom ze daar nu pas mee komen. En nu vraag ik me af welke beelden dan zo nieuw zijn, want volgens mij had ik alles al gezien.
Maar het kan natuurlijk nooit kwaad om er nog wat aandacht aan te besteden.
Maar er gloort hoop op de horizon. Als een donderslag bij heldere hemel is ineens de Natuurherstelwet goedgekeurd in Europa. En ik zag het nog wel zo somber in.
De Nederlander Frans Timmermans heeft, toen die nog voor Europa werkte, aan die wet gewerkt. Hij moest hem wel heel erg flink afzwakken om kans te maken om hem er door te krijgen.
Nederland, die er wat natuur betreft erg slecht voor staat, volgens de deskundigen, wilde alsnog tegen de wet stemmen, en dan zou er geen meerderheid voor zijn. Christianne van der Wal blijkt toch een wolf in schaapskleren.
Maar in Oostenrijk zit een mevrouw die wel kloten heeft. Toen ze in Europa hoorden dat Oostenrijk een draai zou maken, bleek er wel een meerderheid te zijn, en snel werd de wet uit de ijskast gehaald. Er werd gestemd en hij is er door!
En nu moet Nederland de natuur gaan herstellen! En laat dat nou net zijn wat de aankomende extreem rechtse regering juist niet wil. Die willen het liefst de natuur nog verder kapot maken.
Leuk is anders is en was een radioprogramma. Met Dolf Jansen.
In het begin van deze eeuw luisterde ik er elke vrijdag naar, het kwam meteen na de Arbeidsvitaminen op 3FM en was de opvolger van de Steen en Beenshow. Omdat Jack Spijkerman daarmee stopte eind 1999, dat hij al om de week presenteerde met Dolf Jansen, nam Jansen het in zijn eentje over en toen heette het Leuk is Anders. In 2008 moest dat plotseling stoppen, CLaudia de Breij nam het over, maar Dolf bleef wel op zaterdagmiddag Spijkers met Koppen op radio 2 presenteren, waar ik dan ook weer trouw naar luisterde.
Ik ben geen fan van Dolf Jansen in die zin dat ik hem volg op tv, maar op de radio hoor ik hem graag.
Vorig jaar werd de zomerstop van Spijkers met Koppen gevuld door meuk, dit jaar is Leuk is Anders terug. Elke zaterdagmiddag van 12 tot 2 op radio 2 bij VARABNN, met dezelfde muziek en onzin en presentator als toen.
En dan naar de overkant turen waar ze gewoond hebben, en de namen lezen, de namen die daar vast ook wel weer tussen zullen staan en misschien op nog wel een plek.
Deze ben ik wel vaker tegengekomen in Amsterdam en elke keer is de laatste keer.
Ik plaats altijd de teksten boven de foto, want daar komen de ogen als eerste langs, en dan moet er naar mijn gevoel ook nog een zin onder de laatste foto, en die zin leest u nu.
Het is nooit mijn bedoeling om specifiek mensen te filmen. Maar als er een muziekoptocht is, en men gaat precies staan onder mijn balkon dan ontkom je er niet aan.
Ik zag zowaar een extreem rechtste Tweede Kamerlid van de PVV onder de borden met de meeste teksten op het Marktplein in Winschoten. Die man stemt dus wat Wilders zegt, hij wil dus de publieke omroep opheffen en is anti-Islam. Net als de meeste inwoners van deze gemeente en naastgelegen gemeentes, doodeng. De opkomst was laag, dus verreweg de meeste intereseert het helemaal niet. Maar mij wel.
Om acht uur begint de optocht, ruim een half uur later komen ze onder mijn balkon langs en pas na negenen komt de laatste voorbij. Ik film alleen de muziekcorpsen en hou het onder de tien minuten.
Gisteren het eerste deel en morgen het laatste deel.
Nieuw dit jaar tijdens de intocht van de avondvierdaagse zijn de blaasorkesten die het wachtende en verzamelende publiek vermaken, onderweg naar huis kwam ik er al twee tegen. Het is mooi weer (droog) en druk, 5000 deelnemers en toegestroomd publiek. De route is iets gewijzigd, niet meer langs een drukke verkeersader, en als dit bevalt blijft dit zo, maar de ronde over het Marktplein en door de Langestraat blijft natuurlijk.
Men kan duidelijk zien dat het Marktplein echt even een punt is om even te organiseren, en ik sta er bij en ik kijk er naar. Gezellige rommelige spektakel, elk jaar weer, en dat is fijn.
Ik ben bewust niet consequent, want dat is een onnodige vorm van zelfbeperking, maar daar ben ik dan toch wel weer heel consequent in. Als er gestemd kan worden dan ga ik stemmen, altijd.
Nu zijn de Europese verkiezingen dus ik stem.
Ik heb niet het gevoel dat het helpt, maar als ik niet ga stemmen weet ik zeker dat het niet helpt. En het is zo ingewikkeld als je het zelf maakt.
Ik kijk altijd of ik het nog steeds eens ben met mijn vorige keuze en als dat zo is herhaal ik mijn zet, heel consequent. En ik twijfel ook altijd of de uitslag wel echt klopt.
Ik was onlangs een lang weekeinde in Amsterdam. Als ik een krul zie maak ik er ook meteen maar gebruik van, ik weet nooit of ik er nog eentje tegenkom.
Met een lege blaas ging ik het gratis toegankelijke openbaar kunstwerk Het Holocaust Namenmonument in.
Het is prachtig, met die weerspiegeling, en er wappert een Palestijnse vlag.
Het is geen doolhof, ook geen kerkhof. Het is ruim, rolstoelvriendelijk, fietsen hoort niet.
En voldoende zitplekken om even te genieten van de zon, en de gedachten die duizelen van al die namen. Het verleden is erg, het heden is ook erg. Zo jammer.
Ik ben wel eens op eerste maandagen van de maand om twaalf uur smiddags op mindere hoogtes geweest. Hogere hoogtes hoop ik nimmer mee te maken, maar toch, dit is prima te doen.
En dan heb ik nog een klacht, en omdat ik niet weet aan wie ik die moet richten zet ik hem hier maar neer. Ik vind het uitermate vervelend dat de VPRO Meisjes van de Goede Herder om half negen wordt uitgezonden terwijl precies op datzelfde moment op het andere net VPRO Plakshot is, gevolgd door VPRO Makkelijk Schoren. Luxeproblemen, ik weet het, maar zeer onhandig geprogrameerd. En ook erg jammer dat VPRO Frontlinie om half elf is, dan lig ik al in bed.
Waar de twee leeuwen nog altijd waken aan het Amsterdam-Rijnkanaal, met een uitizicht die er voorheen nog niet was.
In het begin van deze eeuw waren er vrij veel internetcafes in Amsterdam, waar ik elk jaar wel eentje van bezocht, nu nooit meer, nu zijn er ontzettend veel badeendjeswinkels, die bekijk ik alleen van buiten.
Op de Dam in Amsterdam kan men zich laten voorlichten over de situatie.
En ik sluit af met de binnenkant van de ongeveer 800 jaar oude Marktpleinkerk in Winschoten, zulk oud spul kennen ze in Amsterdam niet.
Op en rond camping Zeeburg in Amsterdam leven veel dieren, eenden waggelen zelfs de voortent binnen, maar ze mogen niet gevoerd worden natuurlijk. Daarom staan overal dit soort bordjes.
Over eten gesproken, elke keer voor ik in een restaurant begin met eten maak ik er eerst een foto van.
In een prachtig straatje in Amsterdam een stoeptegel met een tekst, even vastleggen.
Het Paleis op De Dam is altijd in onderhoud, en dit jaar kwam ik deze vlaggen met grote regelmaat tegen.
Tot zover Amsterdam, nu terug naar het bevrijdingsfestival in Winschoten.
