Waterbei, het straattheaterfestival in Winschoten was wat mij betreft zeer geslaagd.
Ik vind het altijd erg leuk om taalfouten op te sporen en probeer te bedenken waarom er soms u en soms je staat.
Vandaag allemaal foto`s uit Winschoten, ik zeg het er maar even bij, want ik kom ook wel eens ergens anders.
De 22 meter lange wieken zijn in reparatie en zitten over een maand weer op de grootste en oudste molen van deze provincie.
Waterbei begon om 11 uur, ik vertrok om 12 uur, want ik had van te voren uitgezocht hoe laat ik waar wilde zijn, wetende dat ik onderweg ook nog van alles tegen zou komen.
Het was eigenlijk teveel om alles te kunnen zien, maar dat maakt het dan wel makkelijker om door te lopen als iets toch wat tegenvalt.
Het weer werkte ook prima mee, op een klein regenbuitje na, de zon kwam ook nog fijn tevoorschijn.
Heel mooi vind ik ook dat het elk jaar weer anders is, op die manier wordt het nooit een sleur, en dit alles naast de gewone markt en winkelend publiek.
Op vrijdagavond 29 augustus barst Waterbei los met een spectaculaire parade door het centrum van Winschoten.
Om 21.30 uur wordt de stoet aangevoerd door een indrukwekkende verschijning: een metershoge mechanische gorilla van het Franse gezelschap Cie Planète Vapeur.
Deze adembenemende creatie – vol beweging, geluid en licht – is een ware blikvanger en brengt het publiek in vervoering met zijn krachtige uitstraling en poëtische theatrale spel.
De parade vertrekt vanaf Cultuurhuis De Klinker, trekt via de Langestraat naar het Marktplein en brengt onderweg een bonte mix van theater, muziek en verrassingen.
Op het Marktplein sluiten we de avond feestelijk af met een spetterend live-optreden van coverband TOOSST.
Een onvergetelijke start van Waterbei 2025 – zorg dat je erbij bent!
Ik zal vanaf mijn balkon wat sfeerbeelden filmen en op zaterdagmiddag wandel ik natuurlijk door de hele stad om her en der ook wat optredens te bekijken.
Ik kan nog steeds plaatjes plaatsen en vandaag plaats ik plaatjes uit Winterswijk.
Bovenstaand werkje betreft dat wat op onderstaand bordje staat.
En Mondriaan heeft meer schilderijen gemaakt.
En ik sluit af met dit prachtige straatje dat zich hier opslitst in twee steegjes, en ik ben door de ene heen gewandeld en middels de andere terug, en dat was een leuk rondje.
Mijn weblog doet niet meer zoals ik het wil, ik kan geen youtube meer insluiten, maar zoals u ziet lukt plaatjes plaatsen nog wel.
Forbidden
You don't have permission to access this resource.
Tja, ineens is het zover, ik kan geen youtubefilmpjes meer insluiten.
Nu had ik het plan om om de dag een filmpje te plaatsen, afgewisseld met foto`s.
Maar ineens is pivot anders, en ik weet niet hoe ik dat weer goed moet krijgen.
Ik probeer van alles, maar het spoor loopt dood.
Toch poog ik verder.
Tot zover deze mededeling, op naar de volgende.
Eeuwenlang doet de maan haar werk. Ze zorgt voor eb en vloed, is de brenger van licht en waakt over de nacht. Maar wat als ze hunkert naar meer en bereid is haar vertrouwde baan om rond de aarde te draaien hiervoor op het spel te zetten?
In dit stuk ga je met de eigenzinnige en mysterieuze Luna mee op een muzikale reis vol ontdekkingen, confrontaties en verleidingen. Maar, wees gewaarschuwd: niet ieder licht in de duisternis is er één om van dichtbij te bekijken.
De hoofdrol in Luna wordt gespeeld door zangeres en actrice Suzan Seegers. Samen met de rest van de getalenteerde cast zorgt ze ervoor dat ‘LUNA’ deze zomer tot leven komt in de wonderlijke steengroeve in Winterswijk.
Een groots orkest van zo’n 60 muzikanten en een koor van 40 zangers brengen iconische én onverwachte filmmuziek tot leven.
Zojuist las u de tekst van de bijgeleverde folder en heeft u een minuut van mijn vakantie kunnen zien.
Jarig ben je slechts één dag per jaar, maar op een weblog kan ik die dag uitsmeren zo lang als ik maar wil.
Ik was jarig in Winterswijk en fietste die middag naar nabijgelegen Vreden en liep aldaar een rondje om een eeuwenoude kerk.
Steden zijn ouder dan de mensen, mensen komen en mensen gaan, en sommige gebouwen blijven altijd bestaan.
Er is ooit besloten dat de grens tussen Nederland en Duitsland van noord naar zuid gaat, maar hoe verder naar het zuiden des te meer kringelt het van west naar oost, en zo is het ene dorpje Nederlands en daar vlakbij Duits.
Bij de grenspaal aangekomen zag ik dat aldaar Nieuweschans aangegeven wordt, zonder dat verderfelijke Bad en voor.
Dit is een hele oude grenspaal en ook een hele mooie en op een knikpunt.
Allemaal tekst en uitleg er bij, over de Sint Vitus steen, en dat is ook nog eens de beschemheilige van een aantal steden waaronder Winschoten, dat staat dan niet op dat bord, dat vertel ik er even bij.
De zon scheen zo mooi, ik was jarig en ik nam er nog eentje.
Ook maar even van die kant.
En als ik hier ga staan lijkt het de andere kant op te wijzen.
De afstand die ze aangeven klopt niet hoor, het is 150 kilometer ongeveer, maar misschien bedoelen ze de grenslijn.
Ik was tijdens mijn zomervakantie op een zomeravond in het Steengroevetheater in Winterswijk en dit leek me een geschikt moment om een minuut te gaan filmen.
Mijn 51ste verjaardag was tevens mijn laatste vakantiedag. Het was prachtig weer, en we kregen nog een ijsje van een meisje. Zij vertok die dag en het ijs zou smelten dus ging ze het maar uitdelen.
Ik heb al heel veel speciale verjaardagen gehad, zo ben ik eens naar een smurfenpretpark geweest, eens naar het Vaticaan en een dagje Estland, of de Euromast. Dit keer besloot ik om eens een kijkje te nemen in het Duitse stadje Vreden.
Het heeft het zwaar te verduren gehad in de oorlog, want hoewel het stratenpatroon wel middeleeuws aandoet, zijn de panden dat duidelijk niet.
Ik vind het in de vakantie altijd fijn om eens ergens te zijn waar ik nog nooit geweest ben, dus ik wandelde flink wat in het rond.
Ik was wel benieuwd om eens een kerk te zien uit de twaalfde eeuw, maar zoals helaas altijd is er in de eeuwen er na nog steeds aan geklust, dus zoiets bijzonders als de kerk waar ik naast woon zal ik wel nimmer zien.
Maar evengoed was het een prachtig mooie dag om een prachtig mooie foto te maken.
Het is daar net als bij ons, een voetgangersgebied waar ook gefietst mag worden.
Een leuk geveltje en Winterswijk is beide kanten op.
Duitse koffie en Duits gebak.
Het hoogtepunt van de dag kwam nog, dat was het aanschouwen van de sint vitussteen. De aanduiding ‘Renovatum 1753’ wijst op de vernieuwing van de steen in dat jaar. Op een kaart van 1631 werd vermeld dat de steen in 1590 al bekend was. Daarvóór stond er een houten paal mogelijk al sinds 1231 ,de noordelijke punt van de Sint Vitusparochie in Südlohn.
Net op een punt waar de grens weer eens een knik maakt. En omdat ik toch jarig was, er ook zelf maar even mee op de foto.
Tot zover het eerste deel van mijn verjaardag, het volgende deel zal spoedig volgen.
De voorstelling begon om half negen in de regen, daarna bleef het droog tot na de voorstelling na elf uur.
Dit lied kende een hele lange opbouw en tijdens de uiteindelijke ontlading begon ik te filmen. Ik kan nooit weten wanneer het hele podium plosklaps volstroomt en wanneer niet, en een minuut is zo weer voorbij, dan gaat ie weer in mijn broekzak.
Ik ben op vakantie op camping Vreehorst in Winterswijk en fiets elke dag door de omgeving. Het zuiden, oosten en westen heb ik al bekeken, vandaag ging ik naar het noorden. Een grensroute fietsen, nummertjes volgen en over de mooiste fietspaden komen.
In Nederland is een mooi fietsroute nummersystheem, en de Duitsers sluiten daar op eigen wijze, en met eigen kleuren, bij aan, leuk is dat, dan merk je echt dat je in het buitenland zit, want het landschap is precies hetzelfde, de indeling en gebouwen zijn wel anders.
Na zo ongeveer zestig kilometer ellektrisch nog even bij de suoermarkt aan om in de avond op de camping nog even lekker te barbecuen.
Dit deed ik op vrijdag 8 augustus, de laatste dag dat ik 50 was.
Ik was op een regenachtige zomeravond in het mooiste openluchttheater van Nederland, op de oudste plek van Nederland, namelijk in het Steengroeve Theater te Winterswijk. En dan ben ik niet zo dat ik de hele voorstelling ga filmen, maar gewoon slechts af en toe een minuut.
Deze voorstelling was op dinsdag, woensdag, vrijdag en zaterdag, daarna breken ze alles weer af en wordt er verder afgegraven. En dit was net toevallig in de weken dat ik daar op vakantie was, ik had er nog nooit van gehoord. Ik zag het staan in de app van de camping.
Vandaag, donderdag 7 augustus, ben ik in eigen land gebleven en heb ik een gedeelte van de Arbeidsvitaminen laten schieten. Ik wilde namelijk wel eens een kasteel bezoeken en die dingen gaan hartje zomer al reeds om 17 uur dicht, dus ik moest wat op tijd zijn.
Onderweg kwam ik over de leukste fietspaden en schitterende dorpjes, deze kerk was het aanzien waard.
En dit is een kasteel uit 1400 of zo, en steeds in verbouwing en nu is het zo.
Vroeger waren mensen kleiner.
In dit kasteel in Ruurlo hangen veel schilderijen.
En er staan wat beelden en op de bovenverdieping is telkens andere kunst.
Schitterende vloeren en prachtige plafonds.
Binnen is niks meer orrigineel en buiten vast ook niet, maar toch even leuk om te bekijken.
Het voordeel van glas is dat het doorzichtig is.
Nadien namen we een kijkje in Ruurlo en daar was het erg druk. Dus onderweg terug naar de camping maar even een koffie en appeltaartpauze gehouden op het terras van een volkomen leeg restaurant.
We kwamen nu de andere kant Winterswijk binnen en daar zijn ook vele fietspaden.
Ik heb veel gefietst tijdens mijn vakantie in Winterswijk, veel molens gezien, maar deze niet allemaal op de foto gezet, temeer daar mijn fototoestel tevens mijn navigatie is en dan moet ik hem elke keer uit zijn aan het stuur bevestigde vasthoudrubber halen en nadien weer inwurmen dat ik dat de moeite niet waard vind.
Maar bij deze watermolen hield ik even pauze om de boel eens goed te bekijken en daar kon ik ook even een minuut filmen.
Vandaag weer lekker rondgefietst, deels door Duitsland, meer door Nederland. Op een gegeven moment weer in Dinxperlo terecht gekomen en ditmaal onder andere het centrum van dat dorp eens aangedaan. Ik zou het museum daar, of elders, best wel willen bezoeken, maar ik ben altijd aan de late kant.
Op de camping ga ik altijd eerst naar de Arbeidsvitaminen luisteren en pas na de middag vertrek ik, tegen de tijd dat ik dan bij een museum ben gaat die alweer dicht. In de zomermaanden is het licht tot 22uur, maar museums zijn geen supermarkten.
Ik maakte nog wat foto`s in Dinxperlo. Hier ziet u een grenspaal staan, dat is daar om de paar meter, links daarvan is Duitsland en rechts Nederland.
Hier sta ik in Duitsland, en deze foto is gemaakt vanuit Nederland, door iemand die er wel vreemde mensen bij op zet.
Op het bordje staat dat de grens in bloei staat, volgens mij is het inmiddels al uitgebloeid, maar het ziet er prachtig uit. Links Nederland, rechts Duitsland.
Hier weer één van de vele paaltjes, links Nederland, rechts Duitsland.
Dit is een bordje op de Heelweg, een weg dwars door het dorp wat gelijk ook de grens is.
Hier is de streep en zijn de kruisjes zichtbaar, dat huisje is Duits, links daarvan Nederland, er zijn twee palen te zien.
In het dorp is een snackbar tegelijk ook een imbiss.
En weer terug naar de camping, via een stukje Duisland, tijdens een rustpauze ben ik even de bosjes ingegaan en kwam deze paal tegen,
Tot zover dan de woensdag, wat volgt is de donderdag.
Als ik een bodje zie ga ik het altijd lezen en soms maak ik er een foto van.
Er is veel AED hier aan deze kant van de grens, hopelijk heb ik dat nooit nodig.
Op dinsdag zijn we naar het theaterspektalen in de Steengroeve in Winterswijk geweest. Een week per jaar doen ze daar voorstellingen en nu ik hier toch ben ging ik dat eens meemaken.
Ik ging kaartjes kopen bij de plaatselijke theater De Storm, wiens kassa slechts open was van 10 tot 12. Ik heb kaartjes het liefste op papier want al die zooi op mijn telefoon heb ik geen behoefte aan.
Ruim voor aanvang even wat eten op het Marktplein van Winterswijk met dit als uitzicht. Het is toch wonderlijk dat er naast hele mooie gebouwen vaak wat lelijks moet staan, voor elk wat wils.
Met dit in mijn maag doorgefiets naar de steengroeve, waarbij google me over een pad heen stuurde dat nauwelijks begaanbaar was, bij de steengroeve was alles beter geregeld.
Ik schat 3000 mensen publiek en honderden op en voor het podium. Een compleet orkest, koor en heel veel acteurs en rijdende atributen.
De voorstelling begon met regen en bijpassende regenboog, daarna bleef het droog, en het geheel duurt drie uur. Nadien weer tien kilometer gefietst in het donker en met een regenbui naar de camping.
Vandaag, eigenlijk gisteren, weer een fijne fietstocht gemaakt. Middels de Achterhoekfietsrouteapp heb ik twee routes gecombineerd en gingen we genummerde bordjes volgen.
Hier bij een watermolen die ook ooit eens door Mondriaan geschilderd is.
En hier sta ik voor de watermolen.
Binnenin kon ik gratis even kijken en mocht zelfs naar boven.
Later kwamen we weer langs de Duitse grens en heel even zelfs een klein stukje door Duitsland heen.
Ik wil ook niet elke grenspaal op de foto zetten, maar eentje uit 1766 is toch even leuk.
We reden eerst even verkeerd, we hadden niet meteen in de gaten dat we hier onder door moesten, dat is gelijk de poort tussen Nederland en Duitsland.
In Duitsland nog even deze foto gemaakt, en toen weer terug naar Nederland, Gelderland, de Achterhoek en Winterswijk.
Tot zover dan gisteren, morgen het verslag van vandaag, enzovoort.
Vorige maand wist ik al dat ik het deze maand op de camping zou horen. Erg hard klinken de Gelderlandse sirenes niet.
Gelderland is wel goed bezig met het verleden, her en der bordjes met geschiedenis, maar ze zijn niet zo bezig met de toekomst, ik zie zeer weinig windmolens, terwijl er wel wind is. Kom op Gelderland, er is plek genoeg!
Daar zijn we naar toe gefietst en hebben aldaar wat rondgewandeld.
Het fietsen gaat als volgt, moeder fiets voorop, daarna vader en ik rij achteraan en ik schreeuw als we links of rechts moeten, dat werkt prima, zo blijven we bij elkaar en verkennen we de Achterhoek.
In het noorden denkt men vaak dat het weerbericht niet geld voor ons omdat we niet meetellen, maar ook in oosten klopt er vaak geen snars van, de dag begon regenachtig en zo eindigde het ook, maar tussendoor was het zonovergoten, heel anders dan de voorspellingen.
Twee oude groeven zijn nu natuurgebieden, waar dus ook geen mens mag komen, en één is nog in gebruik en wordt in de zomer wel eens gebruikt als openluchttheater.
Ook deze week in Winterswijk: Rolling Flavors, dat is een eet en muziekfestival.
Alleen al de geur is erg fijn, de sfeer ook en de muzikanten deden flink hun best.
Ik heb zoiets al eens gezien in Amsterdam en veel kleinschaliger ook eens in Winschoten, maar dit is dus Winterswijk.
Ik nam onder andere een Achterhoeks ijsje, dat ze met plamuurmessen in elkaar pulveren, de smaak is heerlijk.
En ik heb nog even op de plek gestaan waar ook ooit Mondriaan gestaan heeft en dit geschilderd heeft, dat deed hij voor hij met die vakjes en vlakjes begon.
Daarna weer terug waar we vandaan kwamen, Camping Vreehorst.
Van het weerbericht kan je niet op aan, dat was reeds bekend, er is heel veel regen niet gevallen, slechts een kleine doch pittige bui maar ook warme zon. We zijn wezen fietsen naar het Duitse Bocholt, een grouwe grijze stad. Fietspaden zijn er ook in Duitsland, wel anders dan hier, maar het landschap is vrijwel hetzelfde.
In Bocholt heb ik niet heel veel bijzonders gezien, maar ik heb toch nog een plaatje geschoten.
Ik heb even gekeken of de grens net zo grillig is als op de kaart staat, en dat is het geval. Bij ons is het een rechtste streep, hier is elk weilandje van een ander land. Dit heeft niks met de volgende foto te maken, ik zeg dat er zo even bij.
Dit was het voor nu, morgen weer verder met de vakantie.
Augustus begint erg regenachtig, maar na de Arbeidsvitaminen werd het af en toe wat droger en zijn we toch wezen fietsen.
Normaal ga ik in een dorpje of stadje ergens parkeren en rondwandelen en een ijsje eten of gewoon ergens zitten, maar als het af en toe regent fiets ik liever door. We zijn geweest door onder andere Lichtenvoorde, Zelhem en Varseveld maar daar heb ik weinig van gezien. Wel veel mooie fietspaden, maar daar heb ik geen foto van, want gedoe, omdat mijn fototoestel tevens mijn navigatieapparaat is en vast zit in een rubber aan mijn fietsstuur, en zo interessant is dat nou ook weer niet.
Wel interessant was Jezus die in Duitsland hing, daar ging ik even mee op de foto.
Hier doe ik deze weken mijn behoeftes en was ik mezelf alsmede de afwas.
