U ziet maaR

De vier laatste foto`s van het voormalige Sint Lucasziekenhuis in Winschoten.

Een laatste blik door de gangen.



Bijna honderd jaar lang werden hier zieken verzorgd.



De laatste verbouwing was in de jaren 90



En na zes jaar leegstand volgt er de sloop.

Tijd van leven

Het voormalige Sint Lucasziekenhuis staat al jaren leeg en gaat grotendeels tegen de vlakte, de oudste delen blijven bewaard. Of die nog opgeknapt worden of niet is men nog niet uit.

Afgelopen zaterdag was de hal van het ziekenhuis nog éénmaal open, met twee tentoonstellingen, een tekeningen en herinneringen schrijfmuur en er waren rondleidingen door het hele gebouw voor de snelle bofkonten.

Maar er werd op schermen wel een film vertoond van de rondleiding, langs de gebouwen en door de gangen, ik zat op een bankje te kijken en filmde eens wat in het rond.




Ik heb er wel een kwartier gezeten, en wel een kwartier rondgelopen en toen weer naar huis.

Sloop

Dit is wat ik van het voormalige ziekenhuis kan zien vanaf mijn balkon.
Het ziekenhuis bevindt zich onder de drie boompjes, dat ding links is de toneeltoren van cultuurhuis De Klinker. 
En helemaal rechts is nog een beetje wit te zien, het eind van het ziekenhuis.

Dit is de zijgevel van het voormalige ziekenhuis, midden in het centrum van Winschoten.



Dit is de Zusterflat, waar eens de zusters uit het ziekenhuis woonden, en nu zitten er appartementen in.



Dit is ook een zijbeuk van de voormalige ziekenhuis gezien vanaf het parkeerterein van dat voormalige ziekenhuis.
Dit wordt allemaal gesloopt, het oudste deel laten ze staan.



Het ziekenhuis was gebouwd achter de katolieke kerk en daarna steeds verder uitgebreid naar achteren.

In Delfzijl, een kilometer of 25 verderop, hadden ze ook een ziekenhuis, deze is gefuseerd met die uit Winschoten en samen zijn ze in een nieuw gebouw in Scheemda gegaan.
Mensen schijnen steeds ouder te worden, dit is al een grijs gebied, en dan gaan ze het met het oog op de toekomst maar met minder ziekenhuizen doen.

Hoe dan ook, die van ons is weg, en wat overbleef wordt gesloopt, wat rest zijn de geschiedenis en de herinneringen en hopelijk ook de oude gedeeltes bij de katolieke kerk.

Ronflonflon Rim Bim

Het is 1 oktober, het begin van de herfst.
Ik haat de herfst.

Gedurende september kan ik nog volhouden dat het zomer is, september is immers een zomermaand.
Maar het daglicht wordt korter, de temperaturen kouder en de dood en verderf van de bladeren der natuur komt er aan.   En dan duurt het nog tot maart voor de zon weer een beetje gaat schijnen.

Maar zo is het leven, na het zoet van de zomer komt het zuur van de winter.
Hoe ouder men wordt des te sneller het gaat en ik besef steeds meer, de leuke dingen blijven leuk en de nare dingen blijven naar, dat hoort gewoon zo.

Winschoten begon deze maand met een explosie aan een woning in het holst van de nacht.
Ik heb er zelf niks van gehoord, en de NOS ook niet.

Wat ik wel heb gehoord, en bij deze aan iedereen laat horen, de Rim Bim, uit 1985, en ik luister dit lied ook al sinds 1985, niet elke dag natuurlijk.






Dit nummer zette ik vroeger altijd op als ik wat neerslachtig was, en dat hielp, het vrolijkt me op, dat effect heeft het nog steeds.
De stem is mooi, de muziek is mooi, het is duidelijk verstaanbaar en klinkt zo netjes.
En het slaat helemaal nergens op.