Deze zaterdag begon met miezer, dat overging in regen. Bah.
De lokale omroep sprong aan, en ik uit mijn bed. Men deed rechtsreeks verslag vanaf het Marktplein, waar ik op uitkijk.
Er is elk jaar een Lions Tellerlikker Rally met oldtimers, en dan vertekken ze vanaf het Marktplein, net aan de andere kant van de kerk dan wat ik kan zien. Maar vanwege het weer, en vanwege het uitzicht beleefde ik het thuis.
Vanaf half tien vertok er elk minuut eentje, en ik filmde er een paar. Toen werd het plein weer leeg en ik ging fijn Spijkers met Koppen luisteren.
Daarna toog ik de stad in, want er was vandaag een heus shantykorenfestival georganiseerd. Op diverse plekken in de stad stonden tenten met zangkoren, en zij wisselden steeds van lokatie, dus het was een gezellige boel. Er deden vijf Nederlandse en vijf Duitse koren, en sowieso natuurlijk altijd onze eigen dit organiserende shantykoor Maritiem.
Ik wandelde van ene tent met koor naar het andere. Ik kwam allemaal nog bekenden tegen, ach ja. En voor ik er erg in had was het twintig voor vijf, het moment dat alle koren tesamen op het Israelplein hun slotpoptreden zouden geven.
Op het Marktplein helaas geen koor, want dat is overdag nogal een stil plein, temeer daar de zaterdagse weekmartk toendertijd verplaatst is naar daar waar de mensen lopen. Evengoed, het slotoptreden filmde ik ook nog even, en daarna keerde ik weer huiswaards.
Toevallig kwam ik net binnen in het pand en kon zo bij een buurvrouw de lift in stappen. Zij was ook naar de koren wezen kijken.
Hierboven dus in 5 minuut 27 mijn filmverslag van deze dag. De zondag ben ik naar het Stadspark geweest en nadien nog naar Brasserie Lijn 3 van de Tramwerkplaats om fijn naar een pianist te luisteren.
Op 16 mei echter gaven singer-songwriters Kira Dekker en Lars Koehoorn in de tramwerkplaats een concert aan de keukentafel. Aan het concert werkten verder mee de groep: De Kornuiten.
Helaas kon ik er niet bij zijn, dat wil zeggen, ik was toen een lang weekeinde naar Amsterdam, ook leuk. Bovendien werd deze avond tegelijk georganiseerd met een heus drijf-in bioscoop op het Oldambtmeer, waar ik dus ook niks van meegekregen heb.
Toch is het de moeite waard om even fijn te genieten van deze talenten, al is het kort en op youtube.
De dag begon met wat regen, dat trok weg en heb ik gelukkig het hele weekeinde niet meer gezien. We namen de metro naar het Waterlooplein, zwalkten wat over die markt en namen toen tram 14 tot bijna het einde.
Onderweg was er nog wat oponthoudt door een Marrokaans bruidspaar, en zoiets is altijd erg leuk. Toen we uitstapten stond Micheal al klaar en liet ons zijn nieuwe piepkleine woning zien. En na een kopje koffie de wijk.
Hij zette ons op de bus naar het Centraal Station, alwaar we overstapten op de bus die ons bracht naar Amsterdam Theater, waar de voorstelling van Anne Frank plaatsvindt. We waren lekker op tijd, en zagen daar het REM eiland! Eventjes kijken dan maar.
Wat zag dat er afgestorven uit, nergens een mens te bekenen maar het toegangspoortje stond toch wel open. We voglden de bordjes naar het restaurant en we bleken welkom. Ondanks dat we niet gereserveerd hadden was er plek genoeg. Er zaten al meer mensen en gedurende het eten kwam er al meer volk binnen dat het REM eiland gevonden heeft.
Ik had online kaartjes gekocht want ik verkeerde in de veronderstelling dat de goedkoopste kaartjes al waren uitverkocht. Maar dat bleek niet zo, die goedkoopste plekken bleken leeg, men wil waarschijnlijk dus eerst de duurdere verkopen voor je daar mag zitten. Joodse streken.
Toch is het een prachtige voorstelling met uitstekende acteurs die spelen in een indrukwekkend decor. Zowel de huisvesting op het Merwedeplein alsmede het complete achterhuis zijn nagebouwd. De voorstelling was zo indrukwekkend dat er bij aanvang van de pauze niet eens een applaus klonk.
We kennen het verhaal, en nu zit het weer fris in het geheugen. En omdat de dromen van Anne ook een rol spelen houdt dat de voorstelling toch wel spannend.
Na afloop wel applaus en toen met de bus naar de metro en per voet naar de camping. Zo werd het donderdagavond 23 uur, vrijdag middernacht en zaterdag zelfs 01 uur.
De volgende tien foto`s heb ik allemaal gemaakt in Amsterdam, te beginnen met wat kunst in het Stedelijk. Daar heb ik nog veel meer gezien, ga zelf maar kijken, ik laat het bij wat mij opviel en voor de rest keek ik gewoon.
Nederland: regels met uitzonderingen.
Kijkt u eens rustig naar al deze foto`s, laat ze tot u doordringen.
Kijk wat u ziet, probeer te zien wat er allemaal op staat en hoe mooi het licht schijnt.
Dit is een heel normaal beeld in Amsterdam, en toch is het heel bijzonder.
Wat staat daar nou?
Dat staat daar nou!
En nog even een gevelsteen.
En iets met Zwartjes.
En tenslotte deze.
En vertelt u mij nou eens welke foto u het meest aanspreekt en waarom.
Ik heb weer een filmpje gemaakt van de vogeltjes van mijn vader. Ik vergeet telkens of het nou kanarie`s zijn of parkieten, dus bij deze noem ik ze maar vogeltjes.
Lang geleden waren wij een fijn gezin, mijn vader en mijn moeder en ik. We hadden het niet breed maar desalniettemin was ik gelukkig en hadden wij veel schik. Ik was de uitgekomen droom van een liefdespaar, we hoorden met zijn drietjes bij elkaar. Mijn moeder hield thuis in een gezellige troep, mijn vader voelde niks voor een vast beroep. En stond er weer zo`n deurwaarder op de stoep, dan kreeg die van mijn moeder een koppie soep.
Maar dan d`r uit, dat riep mijn vader dan. Eruit, en hij nam de koekepan. D`r uit, of ik sla je op je snuit. Eruit!
Ik werd een vlotte bakvis, ik deed het goed op school, alles waaide mij aan. Met mij kon je lachen, altijd pret en jool, waarom is het zo niet blijven gaan? Een grote nozem uit de hoogste klas, die greep me op een woensdagmiddag bij mij jas. Hij vroeg me in het fietsenhok of ik misschien mijn broekje uit wou doen dan mocht ik zijn piemel zien. Dat leek me helemaal nog niet zo`n gek idee, maar toen ie verder ging toen zei ik :"Neej!"
Ik riep d`r uit, maar hij snoerde me de mond. Eruit, en we rolden over de grond. D`r uit, jij vieze vuile schavuit. Eruit!
Huilend kwam ik thuis, mijn jurk was gescheurd, in onze kamer zat een agent. Die zei:" kleine meid, er is wat erg gebeurd, maar wees blij dat jij er nog bent. Je ouders zijn vredig heengegaan, ze liepen elkaar kussend tegen een autobus aan. Je hebt verder geen familie, dus ik breng je naar het gesticht." Ik zei :" Donder ons huis uit, ik ken mijn plicht!
Vooruit d`r ruit, ik wil hier mijn leven slijten. Eruit, of moet ik jullie er uit smijten. Eruit, vast als dit huis staat mijn besluit. Eruit!
Die nozem die mij zo bruusk had ontmaagd wou het ongewenste vaderschap wel aan. Hij heeft me keurig netjes ten huwelijk gevraagd en zo zijn we samen verder gegaan. Het bleef niet bij dat ene ongeluk, we kregen nog drie zonen en stuk voor stuk groeiden ze op voor galg en rad, maar nu heb ik er genoeg van, ik ben het zat!
Vooruit d`r uit, ik laat niet meer met me sollen. Eruit, ik heb er genoeg van om achter jullie aan te hollen. D`r uit, jullie hebben het verbruid, rot op eruit! Eruit, ik ga mezelf bevrijden.
Ik ga nu mijn eigen leven lijden. Voortaan maak ik zelf alles uit. Eruit. Het is nu uit, mijn leven gaat beginnen. Nikt te verliezen, alles winnen. Eruit, ik wil eruit.
Dan laat ik nu nog even wat kunstwerken zien die ik zag in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Deze bijvoorbeeld, die moest er even op.
Tijdens de tweede wereldoorlog hadden ze in dat museum een tentoonstelling over mode door de jaren heen. En op de linker poster staat een woord dat de Duitsers verboden, en daarom maakte men de rechter versie zonder dat woord.
Dit is hem dan, de Victorie Boogie Woogie.
Maar dit is niet het orgineel, deze is nagemaakt, door Willy Kock, in 1946
Het orgineel hangt in Den Haag.
Ik vind dat deze twee dan naast elkaar moeten hangen zodat je de verschillen kan zien, als die al te vinden zijn.
80 miljoen heeft ons dat gekost, ik vind dat minstends 79,9 miljoen te veel.
Maar goed, kunst gaat niet over geld, bovendien is geld slechts een ruilmiddel.
En wat deze replica gekost heeft en of je bij die echte wel een ervaring krijgt is me niet bekend.
Nou, het is toch leuk dat ik uitgerekend dit lied hoorde schallen door het Stedelijk Musuem te Amsterdam. VPRO televisie, maar dat kan ook niet anders, dit soort meuk.
Ik vind het een schitterend liedje. Goede muziek, goed zang, mooi koor, heel wat anders dan dat geway van het songfestival.
Vrijdag 15 mei 2015 ontwaakte ik in mijn caravan op camping Amsterdamse Bos te Amstelveen, en na het ontbijt en douchegedoe wandelden we naar de goed middels bordjes aangegeven metrolijn 51.
Die bracht ons naar Amsterdam Zuid alwaar we uit de metro en in de tram stapten om vervolgens op het museumplein te geraken. We twijfelden nog of we de werken van Vincent van Gogh zouden gaan bekijken of die van Wim T. Schippers in het Stedelijk. De rij voor Vincent was veel te lang.
In de rij voor het Stedelijk werd ik aangesproken door een jongeman die over een loterij begon en toen was ik al meteen niet geintereseerd, deelde ik mede, maar de jongeman lulde gewoon door, wat ik toch behoorlijk onbeschoft vind.
Evengoed, we bemachtigden een toegangskaartje en kregen er nog een ander kaartje bij voor een tijdelijke tentoonstelling en daar moest je dan tussen 14 en 16 uur naar binnen anders mocht het niet. Wegens drukte, geloof ik, niet dat zo`n kaartje hielp want het was nog loeidruk. En een boel schilderijen en andere meuk, maar daar kwam ik toch niet echt voor.
Daarna de rest van het pand doorgelopen en op een gegeven moment was ik in de juiste zaal. Aan de wand hing een bordje, en ik las het ook al op internet, dit musuem heeft ruim 100 werken van Schippers in bezit. En welgeteld waren er zeven tentoongesteld!
Ook stond er een tv die oude Van Oekels Discohoeken vertoonde. Evert van der Pik zong luidkeels Drink geen bier maar Karnamelk.
Daarna even wat koffie genuttigd en de rest der museum bekeken. Onder andere de Victorie Boogie Woogie dat toenmalige minister Zalm voor 80 miljoen euro heeft aangeschaft en waar je een hele beleving van schijnt te krijgen als je er voor staat. Nou, ikke niet.
Wat ook erg bijzonder was was een hele donkere ruimte. Bij binnenkomst dacht ik, was dat nou? Ik zie niks. Maar er waren wel meer mensen, en op een gegeven moment zag ik een paar schimmen. Twee lichamen waren met elkaar aan het dansen.
Leuk ook om even bij de ingang de reactie`s van de mensen te zien. Vooral de nieuwe mensen die binnenkwamen waren verbaast, en iedereen die weer buiten kwam had een lach op het gezicht. En een enkeling vond het een te donker gat en waagde de poging niet.
Bij het naderen van sluituingstijd verlieten we het museum en liepen via de PC Hoofdstaat naar het Leidsche Plein. Toen zag ik de etalages ook de te krappe jasjes hangen, die ik wel eens heren op tv heb zien dragen. Lijkt nergens naar, zoals wel vaker met die modegrillen.
Na een hapje eten naar Carre, voor een avondje Jochem Myjer, geweldig! Toen per metro en per voet terug naar de caravan op de camping.
Dit at ik in een restaurant tegenover bioscoop Tuschinski. We keken nog even of er leuke films draaiden, maar de aanvangstijdstippen kwamen slecht uit, dus laat maar zitten.
Ik vind het mooi, al die statige oude panden en verschillende gevels en gevulde bomen.
Op de wallen zitten ook omgebouwde kerels achter glas. Die zet ik natuurlijk niet op de foto, dan liever dit gevelkunstwerkje.
Ik hou erg van bananen, maar had op het moment geen trek.
Het schijnt dat de dames daarbinnen de bananen in de kut stoppen.
Dit was in een ander pandje, een voormalige hoerenkast of keet.
Hier liepen eens geile mannen achter de dames aan, richting kamertjes, en nu liep ik daar als toerist.
En zo ziet dat er dus van binnen uit.
Er was ook een sjiek gedeelte.
En door een raam was heel mooi een film te zien met een zwart wit hoer uit een grijs verleden.
Dat u het even weet, een aanrader!
Ik kreeg de tip van dit museum vorig jaar van de man die ons rondleide door Yabyum.
Zoals elk jaar toog ik ook dit jaar het hemelvaartweekeinde naar Amsterdam. Ik woon niet meer bij mijn ouders, maar neem ze wel mee op vakantie, met mijn eigen auto en caravan.
Omdat camping zeeburg toen ik wilde boeken al reeds volgeboekt was week ik uit naar Camping Amsterdamse Bos, te Amstelveen. Een hele mooie camping.
Maar men moet eerst met de bus naar de metro en is binnen een uur in hartje Amsterdam.
Op de camping zelf wilde ik openbaar vervoer kaartjes kopen waarmee je drie dagen mag reizen, maar die verwees me door naar de buschauffeur. En douchemuntjes gaf die ook niet, daarvoor is een automaat.
De chauffeur had niet zulke kaartjes, dat werden strippenkaarten die meteen afgestempeld werden en koste ons gedrieen 15 euro.
Op het metrostation haalde ik uit een daar aanwezige automaat de kaartjes voor drie dagen.
Hoe dan ook, de eerste avond lekker door Amsterdam gezwalkt en lekker gegeten en toen even over de wallen. Daar bevindt zich een prostitutiemuseum in een echte voorheen hoerenkast en was uitermate leerzaam en interessant.
Nou ja, en wat er verder zoal te bekijken is daar, en toen via het Centraal Station, de metro aldaar weer terug richting camping.
Toen we op de bus de kaartjes wilden inchecken deed die het niet! Mijn gekochte kaartjes waren alleen geldig voor alles en iedereen van het GVB en dit was een bus van connection dus ik moest godverdomme weer betalen! Nu slechts een tientje, terwijl de heenreis 15 euro was.
Stomme achterlijke concurentie, jaagt de mensen alleen geld uit de zakken. Morgen maar lopen naar de metro.
Ik ben het hemelvaartweekeinde naar Amsterdam geweest. Logjes volgen nog, nu eerst het filmpje dat ik maakte van een jong vogeltje dat zijn eerste vluchtjes vliegt!
kijk, bij smurfen is het duidelijk, Grote Smurf is de oudste en de wijste dus de baas. Dat heeft te maken met kennis en autoriteit. ( en fantasie)
En niet met toevallige ouders met een wel hele rare stamboom want via moeders en alles en gekunseld. En prinsen en prinsessen, dat mag allemaal best in de fantasie maar dit is realiteit!
Sterker nog, zorgend voor een tweedeling, het tegenovergestelde van de leugen binding, en grote ongelijkheid in een land waarin we toch allemaal gelijk zouden moeten zijn.
En het heeft wel iets smurfigs, gooien met iets zeer ongevaarlijks, als statement. En bij smurfen mag er, en dat weet u best, ook wel eens iets exploderen. Zonder verdere schade overigens.
Ik vind tevens, want ja, ik vind nogal eens wat, dat dat FUCK DE KONING niet iets is waar ik achter sta. Want ik snap het niet helemaal, en dat had ik al eens vermeld.
Maar toch wil ik hem van de troon af en die hele adelijke titel moet weg. Dus pleit ik voor SMURF DE KONING!
En dan in die zin dat die op moet smurfen, en we kunnen wel gewoon zonder staatshoofd verder. Of men moet de minister president dan als staatshoofd gaan zien, dat vind ik ook goed.
Ik heb twee onderburen en winkel onder me en mijn woning bevindt zich aan de achterkant van het pand, uitkijkend op het Marktplein met zijn mooie middeleeuwse Marktpleinkerk.
Driehoogachter dus. Of driehoog-achter.
Hoe dan ook, dat was toch een uitdrukking? Ik zocht en ik vond: Driehoog achter wonen = wonen in een kleine en armoedige woning.
Welnu, dat is bij mij niet het geval. Dat wil zeggen, het is niet heel groot, maar juist erg goed onderhouden en netjes voor elkaar allemaal.
Driehoog achter was de Nederlandse titel van de door ITV uitgebrachte Britse comedyserie Rising damp (Optrekkend vocht) die eind jaren 70 door de KRO op de Nederlandse televisie werd uitgezonden. De afleveringen duurde 30 minuten en in totaal zijn er in de periode 1974-1978 28 afleveringen gemaakt. Opvallend was de keuze van de KRO voor de naam Driehoog achter in plaats Optrekkend vocht omdat het huis van Rigsby een oud Victoriaans herenhuis was en dus geen Driehoog achter maar wel door gebrek aan onderhoud vochtig, oud en vervallen.
Toch merkwaardig dat ze toendertijd Engelse serie`s een Nederlandse titel gaven om af te drukken in de gidsen. Volgens mij heeft de TROS dat nog het langste volgehouden, en dat bestaat ook al niet meer.
Evengoed, toch grappig dat Driehoog achter dan de Nederlandse titel is van Rising Damp. En wie me al langer lezen snappen het grappige, en die het niet snappen, het zij zo.
Laatste keer hoor, een interieurfoto dat mogelijk is in alle kleuren der regenboog, alhier in De Klinker.
En ook nog een keer, uitzicht vanaf een molen op de Winschoter Binnenstad, met links in beeld een grasveld op de rotonde waar eens een hele mooie fontijn was!
Even ingezoomt, de torens, Katolieke kerk, stadhuis, Winschoter Toren. En die ene schoorsteen zal waarschijnlijk Philips zijn, en die andere geen idee.
Over katolieke kerk gesproken, en kettingzaag en kunstenaar en resultaat.
Zomaar even een geveltje in Winschoten.
In de hal van De Klinker kan men fijn naar omhoog kijken.
Tijdens de pauze van het jubileumconcert van Stedelijke Muzievereniging Nieuw Leven te Winschoten liep ik even naar het podium om deze schitterende vaandel eens van naderbij te aanschouwen.
Ik heb heel veel foto`s van de poster gemaakt, en op deze is die glimmende zon het perfectst.
Een laatste keer is nooit echt een laatste keer als er nog een keer komt.
Wel honderd man op het podium en wel driehonderd in de zaal.
En toen mijn burgemeester de laatste toegift mocht dirigeren en iedereen ging staan durfe ik wel te flitsen.
En ik dacht, die blote neger bij de in en uitgang heeft u vast al gezien, ik doe nu de lampjes maar die uit het plafond komen. In de hal waar men niet meer helemaal buiten maar ook nog niet helemaal binnen is.
En rondom Winschoten, het is weer de tijd van het jaar, de welbekende koolzaadvelden.
Ik was op de hoogste en oudste molen van de provincie Groningen en keek over het centrum van de stad waarin hij staat, Winschoten.
Nog een keer het interieur van de mooiste en nieuwste theaterzaal van Winschoten.
Er waren eens een boom, een kettingzaag en een kunstenaar, en toen stond er dit. Afgelopen zaterdag voor de katolieke kerk in de Langestraat te Winschoten.
De voormalige uitkijktoren van de voormalige brandweerkazerne te Winschoten.
Daar huist nu de Stichting Oud Brandweermateriaal Winschoten, en die hadden een open dag.
Ik moet er ook niet aan denken om wel te doen.
Links staat Stichting Oud Brandweermateriaal Winschoten, en rechts staan nog steeds de oude letters van het woord Brandweer.
Dit mag men dus niet betreden.
Zucht, dat was eens... gemeente Winschoten...
En wat glimt ie mooi he.
Ach, en ik dacht, die vrachtwagen is ook wel het grondig bekijken waard.
Zo is het beter te lezen en ziet u de vlag wapperen bovenaan de ladder die niet betreden mag worden.
En in de oude kazerne zelf kon ik deze slagenkuil bewonderen.
Tot zover, voorlopig, want eigenlijk houdt het nooit meer op.
Ik heb een aantal filmpjes achter elkaar gezet alvorens ze up te loaden.
Als u gaat kijken ziet u eerst Molen Berg, daarna een historische brandweerwagen, vervolgens het uitzicht vanaf Molen Edens, Dijkstra had ik onlangs al draaidende laten zien. En daarna de slaperige kanariekuikens van mijn vader, waar het gelukkig zeer goed mee gaat.
Ik begin vandaag met nog eentje van het interieur van de theaterzaal van De Klinker te Winschoten. Genomen voor aanvang van Mozart, en toen dat begon gingen ze uit en toen ze klaar waren gingen ze weer aan.
Maar tijdens het jubileumconcert van de Stedelijk Muziekvereniging Nieuw Leven kregen ze tijdend elk nieuw blokje muziek weer aan andere kleur. Prachtig zeg.
Dit is het plafond van het oudste gebouw van Winschoten, de uit de middeleeuwen stammende Marktpleinkerk.
En dit is het nieuwste gebouw van Winschoten, cultuurhuis De Klinker, compleet met bevrijdingsvlam.
Want die vlam werd onstoken op het Oldambtplein, op bevrijdingsdag, door mijn burgemeester. Nadat hardlopers van de plaatselijke atletiekvereniging Aquilo de vlam helemaal vanaf het 200 kilometer verderop gelegen Wageningen al estafettelopens naar alhier gebracht hadden.
Daarna gingen er nog vlammen naar de dorpen rondom Winschoten, en toen brak er noodweer uit en doofden alle vlammen.
Dit is het resultaat na Koningsdag, de mensen zijn weg, de markt is geweest en er blijft een boel zooi achter. Nader onderzoek leerde me dat het onder andere serviesgoed betrof, en bestek, maar dat hoef ik allemaal niet.
De kaas die ik momenteel nuttig is Rookkaas! Daar zijn drie soorten van, en dit is de gewone. En overheerlijk.
Die toren is de Winschoter Toren, ook wel olle witte. Pizzeria Allazuzu staat leeg, evenals stadscafe De Kardinaal.
Schotse Hooglanders te Tusschenwegen te Winschoten.
Vanaf mijn balkon het zicht op de Koningsdagmarkt op het Marktplein.
En als ik de andere kant op keek zag ik de demonstratie`s van een dansschool. Beneden heb ik ze ook bekeken en ze deden het prachtig, zelfs op rolschaatsen!
Dan wilde ik nog een blik werpen op de menigte op het Marktplein richting Kerkstraat, maar dan kreeg ik de hele toren er niet op, vandaar eerst deze:
En dan deze:
Het voormalige politieburo staat overigens ook leeg. En de rest is wel allemaal gevuld hoor, geen zorgen.
Ga maar fijn beoordelen welke plaatjes u het meest aanspreken en waarom, of zo. Zie maar.
Ik ging eerst met mijn vuilniszak naar het Marktplein, om hem aldaar in de ondergrondse container te dumpen. Ik vervolgde mijn weg, met de fiets aan de hand, door de Langestraat, waar het gezellig druk was, en bij de katolieke kerk nam ik een kijkje bij een kettingzagendehoutkunstenaar. Die gaf de gehele dag door demonstatie`s, maar net als ik kijk heeft ie pauze. Maar zijn werken waren wel te zien en een draaiorgel zorge voor bijpassende klanken.
Evengoed, ik liep de straat helemaal uit en fietste toen verder naar de oude brandweerkazerne. Die is nu in gebruik door de SOB Winschoten en die hadden een open dag. Zij restaureren en onderhouden oude brandweerwagens en ander brandweermateriaal uit Winschoten.
Ook daar was het gezellig druk, en het pand zelf lijkt wel een museum. Erg mooi en interessant, en de kinderen mochten meerijden met een oude wagen.
Ik zag dat de drie molens open waren en draaiden en ik bezocht ze eens. Er was boven een medewerker die me wel met mijn eigen toestel op de foto wilde zetten, maar dat hoef ik niet.
Prachtige bouwwerken toch, die molens, mooi dat ze open zijn!
Daarna fietste ik weer tot de Langestaat om vervolgens verder te lopen. De kettingzagendehoutkunstenaar was er ook nog. Nog steeds pauze of alweer, geen idee.
Er waren nog mensen met bijbelfolders en iemand gaf me nog een kortingskaartje voor echte merkbrillen, voor een specifieke brillenzaak, dat wel.
Maar ik wil geen bril, en geen bijbel.
Ik ging maar weer eens naar huis, en vanavond naar De Klinker om eens te kijken of ik een kaartje kan bemachtigen voor het optreden van de Stedelijke muziekvereniging Nieuw Leven, dat zijn 95e verjaardag viert.
Dit stond op de website:
Op 20 april 2015 bestaat de Stedelijke Muziekvereniging Nieuw Leven uit de Molenstad 95 jaar!! Er wordt deze avond dan ook groots uitgepakt om dit heugelijk feit te vieren! In samenwerking met popkoor The Blue Happy Bacon, Hink Uil, Paulien Muis, Rob Scholtens en dansgroep Da Funky Feet verzorgt Nieuw Leven een spetterend, avondvullend muzikaal programma. In het middelpunt staan de Concertband onder leiding van Peter Nijland en de Melody Percussion Band onder leiding van Harold de Vries. In een mix van muziek, zang en dans wordt u met dit jubileumavond een zeer aansprekend, gevarieerd programma gepresenteerd. Plaatskaarten kunnen worden besteld via de website en worden gekocht aan de kassa van De Klinker.
Dus tegen half acht begon het zo stevig te regenen dat ik besloot om te gaan fietsen in plaats van lopen. Bij De Klinker zette ik hem tegen een daarvoor bestemd lijkende hek neer en kreeg binnen meteen een programmaboekje en daarna kocht ik mijn kaartje.
Het was toch behoorlijk druk, maar nog niet helemaal uitverkocht. Volgende keer ga ik toch maar van te voren aanschaffen.
Het podium stond vol, een heel orkest, een heel koor. Er kwamen veel danseressen voorbij en een aantal solozangers en een zangeres. Schitterend, prachtig en toen was het pauze.
In de hal stond een band te spelen. Daar ging ik fijn naar luisteren, want het was me te druk om de koffie of de cola te halen. Ik deed nog wel even een plasje en toen was het deel 2.
Aan het eind werd de burgemeester nog uit de zaal geroepen, die mocht de toegift dirigeren, en dat deed die goed! En smorgens was hij nog op de oude brandweerkazerne geweest om een nieuwe aanwinst te bekijken.
Na de voorstelling stond de band weer in de hal te spelen, naast het beeld van de blote neger, en ik ging naar huis.
Ze sloten ons in, gekke beesten, maar we hebben het wederom overleefd. Mocht ik ooit mijn eigen dood filmen, dan zal u dat nooit zien, want niemand die dat gaat loggen.
Dit alles in natuurgebied Tusschenwegen te Winschoten.
Ik loop een beetje heel erg achter met de foto`s, maar dat geeft niks. Lekker rustig onthaasten. Zoals bij dit bordje bijvoorbeeld.
Onlangs was ik in de Klinker en ik maakte een aantal foto`s van de zaal, waaronder deze.
Dan gaan we terug naar 4 mei. Toen de toespraken gezegt en de kransen gelegd waren en de stoet aan de optocht begon was er al een meneer bezig deze luidsprekers weer te ontmantelen.
Op deze plek beleefde ik mijn twee minuten stilte.
En daar heb je hem weer, mijn burgemeester.
De opbrengst van dit jaar.
Voor hen die vielen. Daar worden de canadezen herdacht, die daar ook tijdelijk begraven hebben gelegen. En de Winschoter verzetstrijders staan er ook ergenes gegrafeerd.
De buitenkant van de Marktpleinkerk zie ik dagelijks, de binnenkant slechts af en toe.
En dan bekijk ik de ramen eens van binnen naar buiten.
In plaats van buiten naar binnen.
Maar dit is dus niet helemaal precies hetzelfde raam, of misschien ook eigenlijk wel, want toen ik binnen was was het bordje buiten alweer verwijderd.
Ach ja, en dan mag je dus geen fuck de koning zeggen, en wat werd dat toch supersnel van het paleis afgehaald. Ik vind het sowieso niet netjes.
Ik vind wel dat iedereen gelijk zou moeten zijn voor de wet, geen uitzonderingen. Ik ben wel tegen het koningshuis, en voor vrijheid van meningsuiting.
En als je fuck Allah of Fuck Wilders mag roepen dan moet fuck de koning ook kunnen. Dan vraag ik me wel af of het gaat om de functie van koning of om de persoon die die funtie uitvoert, die gefuckt moet worden.
Ik vind het ook raar taalgebruik, spreek je moerstaal. Maar goed, ieder vogeltje tjilpt zoals het gesnaveld is. En zo kom ik mooi uit bij dit filmpje, dat nu toch echt even moet anders komt de volgende er zo vlug achteraan.
Van fucken komen kleintjes toch, dacht ik, maar natuurlijk dient het niet lekkerlijk genomen te worden, maar figuurlijk kan ik me er ook niks bij voorstellen.
Wat wordt bedoeld met fuck de koning? Wat wordt de koning geacht daarmee te doen?
Hij is volksvertegenwoordiger en gekozen om het volk te dienen. Welteverstaan het Nederlandse volk, in Nederland.
En maar snoepreisjes maken en maar tegen een bepaalde religie zijn. En toen werd er geschoten en toen dankte hij god!
En daar nu gaat hij de fout in. God bestaat immers helemaal niet.
En dan nog, wat iemand gelooft moet iedereen zelf weten, maar hou dat alsjeblieft buiten de politiek zeg.
Er bestaat wel scheiding van kerk en staat, maar dat betekent alleen dat de staat zich niet met de gang van zaken binnen de kerk bemoeit, andersom gebeurt het dus wel. We hebben nog wel steeds op de zijkanten van de euro GOD ZIJ MET ONS staan, terwijl dat helemaal niet zo is. Maar daar doet Geert niks aan, sterker nog, hij is een gelovig mens.
Dat was al reeds bekend, maar nu begint hij hem er bij te halen, en dan wordt het gevaarlijk.
Als je dan toch in een god wil geloven, geloof dan in een god van liefde, en niet van haat.
Nee, hij is zo anti islam omdat hij zijn eigen god de bovenstebeste vindt en geen andere goden duldt. En daar zijn al zoveel oorlogen over gevoerd. Jammer.
Ik mocht zelf weten of ik de vijfde mei vrij wilde nemen of niet. Ja, dat krijg je er van. Ik dacht altijd dat het nu ééns per vijf jaar was dat men vrijaf zou krijgen, maar dat blijkt dus ook al niet meer het geval.
Deze regering vindt dus kennelijk de geboorte van Jezus, zijn wederopstanding, zijn hemelvaart en zoiets vaags als de uitstorting van de heilige geest, en de verjaardag van de koning belangrijker dan onze vrijheid.
Anders waren we wel gewoon elk jaar vrij op de 5e mei, en ik vind dat 4 mei daar ook bij hoort, want zonder herdenken geen vieren.
Hoe dan ook, deze vijde mei zouden hardlopers met het vrijheidsvuur uit Wageningen komen estafettelopen en zo tegen 11 uur in de ochtend aankomen op het Oldambtplein te Winschoten. Alwaar de burgemeester de fakkel overnam en het vrijheidsvuur alhier aan zou steken, en de groep harlopers zou zich daarna op gaan spitsen en diverse dorpen in de omgeving aandoen, ook weer met dat vuur.
Nou ja, toen toch ruim voor elf uur aan kwam fietsen spoot de confettie me over het hoofd en mensen gingen klappen want het vuur brande.
Wederom hoorde ik een toespraak van de burgemeester, net als gisteren bij de herdenking.
De vlam zou heel de dag moeten blijven branden, maar een uur later was alles al weg. Waarschijnlijk met het oog op het aankomende noodweer.
En later die avond vernam ik dat Menno Nicolai er niet meer is, bah.
Nooit eerder was ik meegeweest met de stille toch voorafgaande aan de twee minuten stilte die elk jaar gehouden wordt bij het Canadees Monument op het Zuiderveen te Winschoten.
Wel vaak had ik de stoet voorbij zien trekken, omdat ze voor mijn ouderlijk huis langskwamen. Nooit meegelopen.
Ze vertrekken tegenwoordig vanuit de Marktpleinkerk, mijn buurman, en ik besloot om eens mee te lopen. Omdat ik geen idee had hoe laat de voorstelling in de kerk begon kwam ik binnen tijdens een schitterend koorzang. Daarna volgde een gedicht en toen stond iedereen op en liep naar buiten, de burgemeester voorop.
We liepen als eerste van het Marktplein naar het Israelplein waar een meneer een toespraak en een moment van stilte hield en diverse kransen en bloemstukken gelegd werden.
Toen begon de optocht, vier drummers voorop die een soort van dodenmars inzetten en iedereen er achteraan.
De politie hield over al het verkeer tegen. Via de Venne door de Bosstraat, waarbij de voormalige synagoge nog wat bloemen werden gelegd werden en de burgemeester nog ging knuffelen met een andere kale man.
We wandelden voort, gestaag. En mede door de begeleidende drummers stonden achter vrijwel elk raamkozijn en op een aantal balkons wel mensen te kijken.
Toen ik over het spoor liep dacht ik nog aan een paar jaar geleden. Toen werd deze stoet opgehouden door een langskomende trein en moesten ze haast maken om op tijd te zijn bij het monument, en dat past niet helemaal bij een dodenmars. Sindsdien vertekken ze iets vroeger.
En toen ik over het spoor liep dacht ik ook aan alle afgevoerde joden, ze hebben allemaal Nederland verlaten via dit traject...
Toen we de Gast over waren zag ik al dat het al ontzettend druk bij het Canadees Monument.
Veel auto`s, veel fietsen, en nog veel meer zijn vast gewoon komen lopen. Een blaasorkest stond klaar, padvinders luiden de klok en iedereen was er klaar voor.
En dit is het moment dat u bovenstaande filmpje zou kunnen aanklikken. Van de taptoe tot het Wilhelmus, en toen deed ik hem uit.
Er volgden nog wat toespraken en kransleggingen.
De padvinders gaven de kransen aan, en de persoon in kwestie legde het dan neer. Zo gaat dat.
Naast onze eigen burgemeester deden maar liefst drie Duitse burgemeester wat neerleggen. En drie kinderen lazen gedichten voor. Er vloog ook nog een vliegtuigje over.
En toen vertrok de stoet weer, de burgemeester voorop, met die drummers. En weer de politie die het verkeer tegenhield.
Alleen gingen we nu via het station en de Emmatraat naar het Israelplein, waar de muziek ophield en iedereen naar het Marktplein ging om in de Marktpleinkerk nog een kopje koffie te nemen.
Van 1946 tot 1968 werd de Nationale Herdenking regelmatig naar 3 mei verschoven als 5 mei op een zondag viel. Daaraan kwam officieel een einde toen de regering in 1968 besloot de herdenking altijd op 4 mei te houden.
Kijk, dat wist ik niet, en ik wist ook niet dat het pas sinds 1987 overal om 20 uur `savonds is.
Leuk en interessant toch, dat internet.
Het is een beetje raar dit logje te tikken terwijl grote feestgeluiden van een feestvierende menigte in een nabijgelegen cafe door mijn openstaande balkondeur mijn oren binnendringen, dit in verband met een gewonnen bekerfinale, op de zondagavond.
En dan toch stilstaan bij het stilstaan op 4 mei. Ook zij zullen zwijgen, ook zij zullen herdenken.
