Wandelen dooR Winschoten
Nooit eerder was ik meegeweest met de stille toch voorafgaande aan de twee minuten stilte die elk jaar gehouden wordt bij het Canadees Monument op het Zuiderveen te Winschoten.
Wel vaak had ik de stoet voorbij zien trekken, omdat ze voor mijn ouderlijk huis langskwamen.
Nooit meegelopen.
Ze vertrekken tegenwoordig vanuit de Marktpleinkerk, mijn buurman, en ik besloot om eens mee te lopen.
Omdat ik geen idee had hoe laat de voorstelling in de kerk begon kwam ik binnen tijdens een schitterend koorzang.
Daarna volgde een gedicht en toen stond iedereen op en liep naar buiten, de burgemeester voorop.
We liepen als eerste van het Marktplein naar het Israelplein waar een meneer een toespraak en een moment van stilte hield en diverse kransen en bloemstukken gelegd werden.
Toen begon de optocht, vier drummers voorop die een soort van dodenmars inzetten en iedereen er achteraan.
De politie hield over al het verkeer tegen.
Via de Venne door de Bosstraat, waarbij de voormalige synagoge nog wat bloemen werden gelegd werden en de burgemeester nog ging knuffelen met een andere kale man.
We wandelden voort, gestaag.
En mede door de begeleidende drummers stonden achter vrijwel elk raamkozijn en op een aantal balkons wel mensen te kijken.
Toen ik over het spoor liep dacht ik nog aan een paar jaar geleden.
Toen werd deze stoet opgehouden door een langskomende trein en moesten ze haast maken om op tijd te zijn bij het monument, en dat past niet helemaal bij een dodenmars.
Sindsdien vertekken ze iets vroeger.
En toen ik over het spoor liep dacht ik ook aan alle afgevoerde joden, ze hebben allemaal Nederland verlaten via dit traject...
Toen we de Gast over waren zag ik al dat het al ontzettend druk bij het Canadees Monument.
Veel auto`s, veel fietsen, en nog veel meer zijn vast gewoon komen lopen.
Een blaasorkest stond klaar, padvinders luiden de klok en iedereen was er klaar voor.
En dit is het moment dat u bovenstaande filmpje zou kunnen aanklikken.
Van de taptoe tot het Wilhelmus, en toen deed ik hem uit.
Er volgden nog wat toespraken en kransleggingen.
De padvinders gaven de kransen aan, en de persoon in kwestie legde het dan neer.
Zo gaat dat.
Naast onze eigen burgemeester deden maar liefst drie Duitse burgemeester wat neerleggen.
En drie kinderen lazen gedichten voor.
Er vloog ook nog een vliegtuigje over.
En toen vertrok de stoet weer, de burgemeester voorop, met die drummers.
En weer de politie die het verkeer tegenhield.
Alleen gingen we nu via het station en de Emmatraat naar het Israelplein, waar de muziek ophield en iedereen naar het Marktplein ging om in de Marktpleinkerk nog een kopje koffie te nemen.
En toen weer naar huis.
elf reacties
Ik denk dat men zich realiseert dat de druk door IS en Rusland wel erg groot begint te worden. Dat vrijheid niet vanzelfsprekend is.
Mooi om daar deel van uit te maken, van zo’n tocht. Hier in het dorp is er geen tocht, wel een samenzijn bij het monument
Hier was het helemaal niet druk. Er werd vanuit het dorp ook iets in Goes georganiseerd, en blijkbaar waren velen daar heen.
Een schitterend log om al die voorbije gruwel mee te herdenken René!
Sorry dat ik op je voorbije logs niet reageerde maar zoals je weet was ik er een paar dagen van tussen uit…
Het is goed dat men zich steeds meer realiseert dat vrijheid broos is en niet vanzelfsprekend.
Men zal er elke dag voor moeten waken het te behouden. Hans
Toch apart om zelf mee te lopen met zo’n toch, hè? Je hebt het ook mooi beschreven. Ingetogen.
Een heel waardevol blog!
Een indrukwekkende log René. Ook wij vinden dat 4 mei Herdenken is, en deze keer was je er bij.
Grtz Mara
Het was druk dit jaar. Of het nou kwam omdat het 70-75 jaar geleden was of omdat steeds hoe meer mensen gaan. Het viel op, ik hoop dat er steeds hoe meer mensen gaan.
Love As alwyas
Di Mario