Ik hobbel op mijn weblog een beetje door het leven heen van soms best alweer lang geleden tot kakelvers. Dus na vandaag komen er nog filmpjes van voor gisteren en nu een filmpje die een etmaal geleden nog niet eens bestond, dit om er vooral geen lijn in te krijgen.
Waterbei in Winschoten, straattheater, te beginnen met een optocht vanaf de Klinker naar het Marktplein, en dit kwam dus allemaal onder mijn balkon langs.
Een opvallend bord in het Sterrebos in Winschoten.
De gemeente gaat deze panden kopen en slopen. Ik hecht meer waarde aan opknappen en onderhouden.
En dit is mijn nieuwe uitzicht, ik ben even naar beneden gelopen om het eens goed te lezen, als ik het dan boven zie weet ik wat er op staat. Dat bovenste bord hing er al, de onderste hing elders, en nu hangen ze hier samen.
Sommige zaken bestaan lang, sommige kort, soms zijn ze al stokoud en soms hagelnieuw.
Afgelopen weekeinde was het fantasy festival Middeleeuws Winschoten weer in het Stadspark, ik was daar niet bij want de toegang is niet gratis. Eind mei was ik daar wel, op de Dag van het Park, want dat was wel gratis, en hier legde ik één minuut van vast.
Liever gratis autootjes dan gaan betalen voor vuurspuwers.
In Winschoten zijn, voor zover mij bekend, drie slagers, buiten de supermarken om. Eén keer per jaar ga ik naar de dichtsbijzijnde slager om een hapjesschaal te bestellen.
Mijn ouders gingen vroeger altijd zelf hapjes maken met augurken en lapjes vlees, uitjes en stukjes kaas. Ik ben wat moderner, ik laat dat voor mij doen.
Bij de slager aangekomen bleek deze gesloten, wegens personeelsproblemen, stond er aangeplakt. Men kon wel hapjesschalen en barbecuepakketten bestellen, daarvoor moest men even contact opnemen. Tja, als ik het online had willen bestellen had ik dat wel gedaan, dus op naar de volgende slager dan maar.
Daar binnengekomen werd ik meteen verwelkomd door een dame, en toen ik vroeg of ze ook aan hapjesschalen deden pakte ze gelijk de notitieblok en vroeg:,,Welke wilt u?" Waarop ik vroeg naar de mogelijkheden en toen kreeg ik een hele lap tekst te verwerken. Dat moet eerst even doordringen voor ik een weloverwogen keuze kan maken, maar gelukkig gaat de slagers telefoon. Ze wijst me op een bak met folders bij de ingang en beantwoord het telefoontje.
Uit de folder maak ik mijn keus en ik vraag of ik meteen moet betalen of later. Dat mag ik zelf bepalen, dus ik doe het maar meteen. Als ik het dienblad na afloop weer inlever krijg ik twee euro terug, zegt ze me nog.
Toen ik de bewuste dag op het bewuste tijdstip de bewuste schaal op kwam halen was niet bekend dat ik reeds betaald had, dat was niet genoteerd, gelukkig had ik het bonnetje nog, en dat mocht ze ook wel houden.
Toen ik het dienblad leeg weer inleverde vroeg ik of ze misschien ook een worst hadden voor twee euro. Nee, die hadden ze niet, wel vanaf vier euro!
Dit filmpje heb ik niet zelf gemaakt, ik ben het wel zelf tegengekomen.
Het betreft beelden van Winschoten vanuit de lucht, te beginnen met het Sterrebos en dan het centrum van de stad om vervolgens te zakken bij een woning aan de Bosstraat.
Ik kreeg voor mijn verjaardag onder andere naast een heleboel Chinese potloden ook een doosje met een puntenslijper.
Derwent superpoint manual.
En daar haalde ik dus een dingetje uit en een stangetje zat er bij, ik had geen idee hoe dat in elkaar moest. Op de doos stond in vijf talen vermeld wat het was, maar niet in de mijne, de QR code kreeg ik niet gescand, wellicht te weinig of te veel licht, dus ik raadpleegde de zoekmachine en kwam het volgende filmpje tegen.
Dit heb ik nu dus vastgeschroefd aan tafel. Ik kreeg er ook nog een (eveneens made in china) schetsboekje bij, en ik ben al druk aan het tekenen om de puntenslijper te kunnen testen.
Ik heb tijdens mijn vakantie veelvuldig gebruikt gemaakt van de navigatie van google op mijn telefoon. Ten eerste omdat ik mijn autonavigatie van Garmin niet meer geuopdatered krijg, en ze wel steeds de wegen blijven veranderen. Ik gebruik hem dan ook als hulpmiddel, en als ik op onbekend terrein kom schakel ik mijn telefoon in.
Met het fietsen wilde ik dat net zo doen, gewoon de bordjes volgen tot het te bezoeken plaatsje en pas de telefoon inschakelen als ik even wat hulp nodig had. Maar ik bleek toch vaker hulp nodig te hebben dan ik verwachte.
De bewegwijzering laat te wensen over, en als je een keer wat mist en zet dan de navigaie aan dan weet die altijd de korste weg en dan weet ik niet of de borden dan wel de juiste kant opwijzen. De navigatie beweegt ook steeds mee, dan denk ik dat we naar links moeten en had het toch rechts moeten zijn. En als ik dan denk dat hij naar links wijst dus we zullen wel naar rechts moeten is dat ook fout, dan hadden we juist wel naar links gemoeten. Maar geen probleem, gewoon doorfietsen dan herberekent hij wel en is het net of ik de juiste route gekozen heb.
Later ging ik dat ding de hele route volgen, maar dan ging mijn accu te snel leeg.
Ook in de binnensteden maakte ik wel eens gebruik van de navigatie, om te kijken waar we naar toe moesten wandelen, heel handig. Alhoewel het natuurlijk wel altijd een verrassing is hoe het er daadwerkelijk allemaal uit ziet.
En in Delft wandelde ik terug naar de parkeergarage, en ik dacht, die maakt wel een hele grote omweg zeg, toen zag ik dat hij nog op de autoroute stond, en toen ik hem op wandelen zette bleken we al te staan voor de ingang, wat een prachtig toeval.
Op de laatste dag dat ik 47 was ben ik gefietst van de camping in Barendrecht naar Oud Beijerland, en daarvoor moest ik onder de Oude Maas door middels de Heinenoordtunnel. Aangezien de lift aan deze zijde defect bleek moesten we naar beneden fietsen en hadden we er geen erg in dat we in een gedeelte voor landbouwverkeer terrecht kwamen, dat staat ook maar slecht aangegeven daar. Aan de overkant deed de lift het wel en op de terugreis deed alles het weer.
Een prachtige route over de Hoekse Waard waarbij er op één gedeelte verplicht gegroet moest worden, dus dat deed ik dan maar, en mensen groeten dan terug ook.
Oud Beijerland viel niet tegen, wat een prachtig dorp en wat een prachtig centrum, vol winkeltjes in oude en nieuwere panden, met helaas toch ook wel wat leegstand her en der.
Een voormalige raadhuis en voormalige rechtbank, zeer netjes onderhouden.
We hebben ook nog ergens een Bramburger gekocht, heerlijk, en dan ben ik zo ver van huis en waan ik me zo dichtbij.
Elke zichzelf respecterende stad of dorp heeft wel een Marktplein, en dat is toch fijn.
Ook hier vrij veel informatieborden op historische panden.
De teksten tussen de foto`s is een beetje de begeleiding. En de foto`s zelf zijn dan weer een verslag van wat ik zoal gezien heb. Dit ter verkoeling en iemand in het gezelschap die daar dan weer interesse voor heeft.
Plus dat de vorige keer dat ik in Delft was de toren niet op mocht omdat het nogal waaide, dus dit keer wilde ik dat goedmaken.
Dus de oude kerk ook maar even bekeken, dat zat bij de prijs in want daar moet je voor betalen.
En de kogelgaten.
Mooi optrekje, scheve toren.
Hier naar kijken vind ik soms nog mooier dan kijken naar een schilderij.
En me ergeren aan hele lelijke dingen vind ik ook heel erg fijn.
En inmiddels ben ik weer thuis maar mijn weblog loopt, op deze zin na, wat achter.
We treffen het niet, alweer noodweer vandaag, boven de 30 graden is niet te doen. Om toch niet de hele dag op de camping te hangen maar eens een kijkje genomen in Puttershoek.
Het haventje is nog wel historisch, de rest is ooit afgebroken omdat de dijken verzwaard moesten worden.
Eerst even bij het water gezeten en toen het dorpje maar eens door.
Dit pand heeft onderhoud nodig, anders hoeft het helemaal niet meer.
Kerken worden meestal wel goed onderhouden.
Het winkelcentrum aldaar is wel netjes en schoon en goed gevuld, maar allemaal rechttie rechtaan, superstrak. En daar zijn dan ook weer liefhebbers voor, ik zie liever alles schots en scheef tegen elkaar aan hangen.
Tot zover, als ik morgen niet verdampt of gesmolten ben meld ik me weer.
Gisteren heb ik de fietsen weer ingeleverd, ik had ze gehuurd voor een week, en die week was om, dus vandaag met de auto naar de Markthal in het spuuglelijke Rotterdam.
Dat Rotterdam zo spuuglelijk is komt heus niet door de bombardementen hoor, dat komt omdat het helemaal verkeerd is wederopgebouwd.
Omdat er een hittegolf gaande is wilde ik toch wat verkoeling opzoeken en alhier leek me dat wel gepast, in elk geval niet in de brandende zon, dit kutweer gun je niemand, maar we moeten het er maar mee doen.
De kubuswoningen zijn dan wel weer fraai, en het is zelfs mogelijk om er eentje van binnen te bekijken, maar toen ik de wachtrij zag, plus dat ik niet gevaccineerd ben liet ik dat maar voor wat het was.
Toen ze de Markthal gingen bouwen vonden ze allemaal ouwe meuk, en dat is in vitrines opgesteld onder de noemer De Tijdtrap.
Zo doen ze net of Rotterdam heel oud is, maar dat is toch niet echt te zien.
Buiten, aan ze zijkant van de Markthal staat een ding waarop staat dat daar het beeld van Erasmus heeft gestaan, die schijnt nu honderd meter verderop te staan, vlak bij zijn ook verdwenen geboortehuis.
En daar staat een foto van hoe het er uit zag voor het bombardement, en zo hadden ze het ook moeten herbouwen, dat kan alsnog wel, vind ik.
Hierboven dus een foto van een foto, en hieronder een spreuk van wijlen Jules Deelder.
Vandaag ben ik gefietst van de camping in Barendrecht naar het historisch centrum van Ridderkerk, en we kwamen langs deze molen van 200 jaar.
En als ik dan zo rond fiets en over snelwegen heen of er onderdoor ga wil ik toch even opmerken dat er nu wel genoeg snelweg is. Er zijn mensen die willen almaar meer en meer, daar behoor ik niet toe, genoeg is genoeg en doe het hier maar mee.
In Ridderkerk, een dorp met 47.000 inwoners is de oude kern goed bewaard gebleven, erg fraai.
Het lijkt wel een openluchtmuseum, allemaal goed onderhouden ook.
En even verderop het winkelcentrum, en dat is allemaal minder fraai. Wel netjes, maar niet denderend van de historie. En weinig leegstand. En lekker ijs.
Duidelijke taal.
Ik wil zo min mogelijk vreemde mensen op de foto en toch laten dat ik er was.
Het mooiste van de vakantie vind ik overigens de ochtenden en de avonden op de camping. De dag beginnen met lekker uitslapen en koffie drinken tijdens het luisteren naar de Arbeidsvitaminen, en dan in de middag even op pad.
Op mijn 48ste verjaardag fietste ik van Barendrecht naar Rotterdam, en dan rechstreeks naar de Euromast. We kwamen nog door een tunnel onder de Maas door, eerst met de lift naar beneden, dan fietsen naar de overkant en aldaar met de lift weer naar boven, gratis.
Voor we de Euromast bezochten gingen we eerst mee met een rondvaart.
Dat duurde een uur en er werd zowel een bandje afgespeeld maar er was ook een meneer die nog rechtsreeks uitleg gaf en zelfs nog een stukje Ketelbinkie ging zingen.
Ik ben wel vaker in Rotterdam geweest en ik zal er nooit van gaan houden, wat een lelijke stad is het toch ook.
Hierboven het uitzicht vanaf de boot op het water en hieronder vanaf de Euromast.
We mochten in de Euromast tot het eerste deel, helemaal naar boven was iets te druk en daarvoor mochten we later terugkomen om te informeren of het dan minder druk was. Tja, laat maar zitten, dit was mij al hoog genoeg.
Op de terugfietsreis naar de camping over dit pad gekomen.
Wat ik op mijn laatste dag als 47 jarige heb gedaan houdt u nog te goed, want nu ben ik eerst jarig. Daar komt helemaal niemand onderuit, ik dus ook niet, mijn nieuwe leeftijd heb ik onlangs al gespot en ziet u hier nu:
Onderweg naar de camping toe, en ook alhier komt het voor, Yougoslavisch opgehangen vlaggen, met het rood onder in plaats van boven. De mensen die ze zo ophangen geven daarbij aan dat ze de natuur haten. Aangzien ik wel van de natuur hou heb ik voor het eerst sinds jaren mijn vlaggetje ook maar weer eens gehesen.
Vandaag gefietst van de camping in Barendrecht naar Rhoon. Waarbij het fietspad gedeeltelijk tussen de golfbanen door is.
Rhoon schijnt een mooi bewaard dorpskern te hebben, maar mijns inziens was het daar toch niet heel bijzonder.
In vroeger tijden viel er wat meer te beleven, die tijd is gelukkig voorbij.
Onderweg naar het kasteel toe wilde ik een foto maken van het metrostation en mijn bankpasje glipte zo de put in. Ik probeerde hem er weer uit te vissen, mijn arm paste net door de gleuf en mijn hand raakte het water en bijgehorende smurrie, maar geen pasje. En ik kreeg mijn elleboog er ook niet meer uit als ik niet breed op de weg ging liggen. Daarna geprobeerd om de putdeksel omhoog te krijgen, maar ook met snel gevonden fietsspaakachtige rotzooi lukte het ook niet. Snel maar het pasje geblokkeerd en een nieuwe ligt in de brievenbus als ik weer thuis ben.
Toch nog goed en wel aangekomen bij het kasteel, deze had vandaag net een bruiloft dus het bleef bij het kijken naar de buitenkant.
Daarna het dorp zelf nog bekeken en een ijsje gegeten.
En toen weer terug fietsen naar de camping.
Het is best druk hier, ook in de lucht vrij veel vliegtuigen, toch erg veel mensen die het niet zo nauw nemen met de opwarming van de aarde.
En in de avond kwam er een stekelvarken langs, maar egel mag ook, wat mij betreft, ik noem hem Anton.
Het ging vandaag dus vooral om het fietsen door de prachtige omgeving dan om het einddoel.
Vandaag ben ik voor het eerst in mijn leven in Dordrecht geweest.
Waar sommige panden wel aan een onderhoudsbeurt toe zijn.
Er is ook een stripwinkel met allemaal stipfiguren op de gevel en natuurlijk zit daar ook een smurf tussen.
Dat moet ik dan toch even dichterbij halen, anders ziet men het niet.
Er bevinden zich wel 1000 monumenten in Dordecht en op heel veel panden zijn bordjes met teksten en op den duur is het zoveel dan geloof ik het wel.
We zijn er naar toe gefietst en hebben de fietsen geparkeerd bij de grote kerk en aldaar een rondwandeling gemaakt door de bordjes met rondje Dordt te volgen.
Ik vind het erg lui om Dordrecht Dordt te noemen, afkortingen staan me tegen. Gelukkig was men vroeger ook te lui om alle stadspoorten af te breken, dus twee bestaan er nog.
Het oude centrum van Dordrecht is prachtig en dit is het uitzicht.
De toren is tijdens de bouw al scheef gezakt, twee meter uit het lood, dus de top hebben ze er nooit opgezet en dit is dus waar ze het mee doen.
Het is niet zo dat ik alles wat ik mooi vind op de foto zet, maar zo af en toe iets opvallends.
En dit kwam ik onderweg ook tegen en daar ben ik het volgens mij ook wel mee eens.
Morgen weer naar een andere stad, of dorp, of andersinds.
Vandaag ben ik op de fiets van Barendrecht naar Kinderdijk geweest, en ook weer terug.
Een prachtige route, deels langs de snelweg en over een rivier en ik kwam ongemerkt door Alblasserdam.
Ik volgde trouw de route die mijn telefoon aangaf, maar toen ik ineens een flink aantal molens zag staan boog ik af en korte de route in, ik was waar ik wezen wilde.
Negentien molens op een rij met fiets en wandelpaden er tussendoor en ook water maar ook bruggen.
Later kwam ik er achter dat mijn telefoon me naar de hoofdingang bracht maar ik was er opzij binnengekomen.
En dit alles helemaal gratis, want als men een molen van binnen niet bezoekt hoeft men ook niks te betalen.
Nadien het dorp Kinderdijk nog even bekeken en het nabijgelegen Alblasserdam, en aldaar in een restaurant heerlijk gegeten.
Niet dit restaurant want ik had geen sokken aan.
Voor morgen nog geen plannen, dat komt vast nog wel.
De naam van Zwijndrecht is mooier dan de plaats zelf, geen oud historisch centrum tegengekomen en ongemerkt Hendrik Ido Ambacht binnengereden.
Alles zit hier aan elkaar vastgebouwd en het is overal keurig netjes en schoon. Het is erg leuk om te fietsen zonder te weten wat ik om de hoek tegenkom, zo kwam ik langs allerlei wijken en woningtypen. Van rijtjeshuizen met mooie of onkruidtuinen tot de villa`s en kasten voor de rijke stinkerds. En best veel flatgebouwen ook, met hier en daar een kerk.
De camping zelf is ook al zo netjes en keurig verdeeld in velden voor caravans, kampers, tenten, een veld voor vakantiehuisjes (chalets) en een veld voor stacaravans (woonwagens) Het doet denken aan de aangeharktheid en gesnoei van een begraafplaats. De douches en wc`s zijn ook keurig, en alleen binnen te komen middels een pincode.
Gisteren ben naar Barendrecht geweest om wat rond te kijken en een nieuw oplaadkabeltje te halen.
En later op de dag heb ik op de vouwfiets het zeer nabij de camping gelegen Heerjansdam bekeken. Heerjansdam valt onder Zwijndrecht maar zit vastgekoekt aan Barendrecht.
Hiep hiep hoera, ik ben nog niet jarig, dat is de volgende week, maar ik ben wel op vakantie, en wel nu en wel hier:
Alles ging voorspoedig tot dat ik mijn telefoon op wilde laten, het kabeltje begaf het. Rotzooi is het ook, dingen zouden niet stuk moeten mogen gaan! Evengoed, het is niet anders, tot zover dus mijn verslag.
