Tessa kan lezen.
Ik wandelde met Tessa, en Vivian en Quandy van het bos weer naar huis en opeens:
"Te Koop" Leest Tessa voor.
Dat staat op een bord dat voor het raam staat.
"Hier woonde een oude mevrouw, en die is doodgegaan, en daarom is dit huis te koop, al best wel een lange tijd inmiddels."
Toch worden de heg en het gazon goed onderhouden.
"Dood?" Vraagt Tessa, "Is die mevrouw daar nog in dan?"
"Nee" leg ik uit: "Die is netjes weggehaald, of wellicht elders overleden, maar toen ze eenmaal dood was hebben ze haar vast en zeker ook begraven of gecremeerd"
"Wat is gecremeerd"
"Verbranden" er raast een auto voorbij " In de brand steken, opbranden"
"Dat doet toch hartstikke zeer!"
"Nee, als je dood bent voel je daar niks meer van"
En dan wil ik gaan uitleggen dat je bij begraven een plek krijgt waar je komt te liggen en dat je bij cremeren kan kiezen voor ook begraven, of bijzetten, of verstrooien en dat laaste kies ik want weg er mee, tegen de wind in en dan woei.
Maar we moeten oversteken dus ik moet opletten en Quandy moet netjes zitten en dat gaat dan verder allemaal prima.
Klikt u eerst maar even op het filmpje en lees daarna wat vooraf ging:
Ik zat op mijn balkon en zag een feestende menigte.
En in die menigte zag ik dat ze ruimte maakten en iets uitrolden.
Ik haalde mijn fototoestel even van binnen en ging het eens filmen.
Beetje wazig, vanwege het inzoomen, de volgende keer zal ik het inzoomen nalaten, eens kijken wat dat dan weer oplevert.
Hoewel dit wel fijn is tegen de gezichtsherkenning.
Toen ik het pand van de voormalige Winschoter Courant naderde zag ik al twee dames zitten, op het stoepje aan de overkant.
Ik keek naar binnen, ging een aanplakbiljet lezen en besloot om naar binnen te gaan.
Even kijken of de deur ook opengaat, en dat ging die.
Naar binnen, daar is een meneer.
Moi.
Hallo.
We stelden ons voor en hij is Peter.
Ik mocht gaan zitten.
Toen kwamen de twee dames ook binnen, en er was nog een dame al reeds aanwezig en die gaf ons koffie.
En niet veel later kwamen er nog een aantal mensen binnen, ook mannen en ik bleek eens een keer niet de jongste.
We kregen allemaal een van papier gevouwen schrifje met zelfgemaakte omslag en geen nietje.
Wel een pen.
We mochten allemaal geluiden noteren en wat ademhalingsoefeningen en uitleg en toen op pad.
Met z`n elfen liepen we naar de Garsterstraat naast het Sterrebos en we deden onze blinddoek om.
En dat is best een beetje eng.
Ik kreeg nadrukkelijk van de mevrouw toestemming om mijn hand op haar schouder te leggen en de wandeltocht begon.
Ik sloot de rij en achter mij liep de begeleidster meekijkend op te letten mee.
Na een klein stukje, maar vanwege langzaam toch lang stukje, mochten de blinddoeken weer af en we mochten geluiden noteren.
Daar liet Peter een apparaat zien met koptelefoon, en daarmee ging hij geluiden opnemen.
En we mochten om beurten dat wonderlijke ding eens opzetten!
Het was de bedoeling dat we hem allemaal even opkregen, en we gingen via het tunneltje het bos weer uit, naar het Station, daar weer noteren en werd de koptelefoon doorgeruild en uiteindelijk kreeg ik hem op mijn kop.
Wow, ik kon alle zachte geluiden luid en duidelijk horen, wat een wonderlijk ding zeg, echt genieten dit.
De dame met de fietspomp moest eens weten hoe ik het hoorde, en de fietsers en brommers en de regen.
De regen klinkt gaaf, we gingen schuilen.
Ik kreeg een paraplu om daar opname van te maken.
En toen gingen we weer terug naar het pand van de Winschoter Courant en we babbelden nog wat na.
Een bijzondere ervaring, dat kan ik wel zeggen.
Daarna nog even langs de boekhandel geweest voor wat reisgidsen en toen naar huis.
En het is juni dus kreeg ik gratis wat extra`s er bij in. (thriller)
Kunt u Winschoten herkennen met uw ogen dicht?
Puur door goed te luisteren?
Wij allen kennen en herkennen plekken, straten en steden door te kijken naar hun naamborden, bijzondere gebouwen en straten.
Maar kan men een stad ook alleen aan het geluid herkennen?
Peter O’Doherty gaat geïntereseerden meenemen op een ontdekkingstocht naar het geluid van Winschoten.
Op de geluidswandeling komt men langs een aantal alledaagse en bijzondere plekken waar de deelnemer alleen door te luisteren de plek verkent.
De geluidswandeling is op zaterdag 28 juni, aanvang 14.00 uur.
Gestart wordt bij de NieuwAmbtster (het oude pand van de Winschoter Courant) aan de Liefkensstraat 67.
De tocht duurt twee uur en deelname is gratis.
Er is maximaal plaats voor 15 deelnemers.
Aanmelden voor 25 juni.
Dat heb ik gedaan en het zal mij benieuwen.
Ik liep met Quandy in het stadspark, op de dag van het park.
En op de dag van het park presenteren allerlei verenigingen zich, voor een ieder die maar een kijkje wil nemen.
En toen ik langs de fietscrossers liep filmde ik ze even, tussen het doorwandelen door.
Vandaag tien oude foto`s die eigenlijk nieuw zijn.
Oud omdat ze al enige tijd geleden gemaakt zijn, nieuw omdat ze nog maar kort online staan.
Ik was een keer naar Enschede, in de week voor kerst, om eens een kijkje te nemen in en rond het glazen huis van 3FM.
Dat doe ik elk jaar, naar de stad gaan waar ze zitten en wat geld in de brievenbus deponeren.
Zo kom ik nog eens in allerlei Nederlandse steden waar ik anders nimmer een voet zou hebben gezet,
En elke maand op de 25e besef ik weer hoe snel de tijd toch gaat.
Toendertijd heb ik er heus over gelogt en foto`s gemaakt.
En deze zaten nog in de map, waar ze nu dus uitgehaald zijn.
Wat een sfeer, wat een mensen.
En of ik dit jaar ook ga of niet, daar heb ik het niet over.
Een fotorubriek draait immers om de foto`s.
Welgelukt allemaal, al zeg ik het zelf.
Ik was even met Quandy aan de wandel in het stadspark.
Ik was in Amsterdam en zat in de tram en kon het weer even niet laten, wat filmen vanuit de rijdende tram.
En het zou leuk zijn als u iets wilt benoemen dat u opvalt in het filmpje.
Zodat ik over enige jaren aan de reactie`s kan zien wat er ook alweer in dat filmpje zat.
Update: Ik bekeek het filmpje nog eens en besloot dat bovengestelde opdracht niet valt te voldoen, daarom maar reeds doorgestreept.
Eigenlijk wilde ik een foto maken en toen bleek ik te filmen.
En nu is het nog geupload ook, en ik maak er zelf eens logje van.
Dit vanwege klachten als een filmpje te lang duurt, ter compersatie.
Hoe kan je de zomer beter beginnen dan met uitstekende fietsenrekken, te Winschoten.
En dan nu de foto`s van afgelopen week, zie hier hoe De Klinker er bij staat en wat ze aan het maken zijn op de plek van de rotonde.
Er zijn meer cafe`s die dat claimen, en dat mag van mij.
Deze kat kwam ik tegen, ik maakte een paar foto`s en deze is het meest geslaagd.
En dat ze nog maar lang mogen blijven wapperen in de wind.
Toen ik dit bankje zag dacht ik, even een foto van maken en dan er bij zeggen: Zo, even lekker zitten!
En het idee dat ik al brantnetelkaas heb gegeten.
Quandy wilde even ploeteren.
En dat mocht.
Lekker weer opgefrist.
En de auto weer in.
Dit is mijn kaas van dit moment, mosterdkaas!
De avondvierdaagse te Winschoten, met ongeveer 5000 wandelaars op de been, die allemaal op de afsluitende vrijdagavond een optocht vormen, dwars door de stad, met zo`n 20 muziekcorpsen en zo`n 15.000 toeschouwers.
En zie tussen al die pracht en praal maar je familie.
En wonderlijk genoeg, en mede dankzij zeer goed opletten natuurlijk, is het altijd gelukt.
Toen ik als kind meeliep genoot ik er altijd van, en nu ik snoep uitdeel weer.
En ik heb de volledige anderhalf uur optocht gezien, van de eerste vlag tot de laatste swingnegers.
Lees verder
Dit is echt een luisterliedje, daarom zet ik er geen tekst bij, ga maar lekker luisteren.
Het komt uit de serie Opzoek naar Yolanda en is wel eens gedraaid in Ronflonflon.
Uit de jaren 80.
Het betreft de cassette van het chemisch toilet van mijn caravan.
De afgelopen woensdagavond om zes uur was het stil op straat.
Niet doodstil, maar toch beduidend stiller dan op andere avonden om zes uur.
Het is deze week avondvierdaagse in Winschoten.
Verreweg de meeste mensen wandelden al reeds op de maandaginhaalavond, om deze woensdag vrij te houden.
Mijn nichtjes, hun ouders, hond en nog wat grut, wandelden wel vanavond.
En ik ging ergens halverwege ergens staan met drinken en ijs voor een pauze.
En ik nam Quandy ook mee.
En het was erg leuk.
Bij elk kruispunt stonden klaarovers, en die hadden niet zoveel te doen.
Slechts een paar auto`s, maar toch wel een flink aantal wandelaars.
Ik liep nog een flink stuk mee, zij bogen af naar de finisch en hun auto, en ik wandelde met Quandy terug naar zijn huis.
Daar wenste ik de aanwezigen nog een fijne tweede helft en ik fietste door een bijna doodstil Winschoten naar eigen woning.
Veel huizen zijn oranje versierd en de cafe`s doen daar ook aan mee.
En het is toch wel raar om oranje geklede mensen onderweg tegen te komen.
Ik vind sport niks aan, dus ik ga er zeker niet naar kijken.
Maar ik gun iedereen natuurlijk wel zijn pleziertje.
Hoe laat het precies was weet ik niet meer, maar mensen kwamen feestend naar buiten, het Marktplein op, er werd zelfs nog wat vuurwerk afgestoken.
Dus volgens mij hebben de goeien wel gewonnen.
Whoehoe, het is me zowaar gelukt om de gehele fotoset van mijn hemelvaartweekeinde in Amsterdam op mijn weblog te krijgen!
Dat was niet erg moeilijk, gewoon een kwestie van stug doorposten, iets waar voorheen toch altijd wat tussen kwam, waardoor er een voorraad ontstond waar ik nu deze uit kan putten.
Evengoed, een paar kiekjes van Quandy, omdat hij zo lief is.
En Winschoten, waar al mijn reizen beginnen en eindigen.
En per ongeluk een beetje omgekeerde volgorde, maar daar lul ik me wel uit.
Dit ding bezit ik al jaren, ik zie hem slechts zelden, en toon hem nu maar eens een keer.
Twee Amsterdamse eenden op een Amsterdamse camping.
En dan ook maar twee foto`s daarvan.
Maar dat ziet u zelf natuurlijk ook wel, ik hoef niet te vertellen wat er op staat.
Alleen hier wel even, de caravan is tweedehands en van ergens rond de eeuwwisseling, en de auto is spiksplinternieuw, en meteen al naar Amsterdam gesmurfd.
En toen gingen de eenden er bij liggen.
Tot zover.
Ik was dus in De La Mar Theater voor Hij Gelooft In Mij.
En toen ik van binnen naar buiten keek zag ik dit.
Aan de wanden veel fotoportretten van diverse bekende Nederlanders.
Tijdens de voorstelling mocht er niet gefotografeerd worden, in de pauze deed ik dat wel.
U moet weten, ik heb veel meer gefotografeerd, u ziet slechts even een keuze van dat wat ik logbaar acht.
Kunstwerk in de hal.
En de foto die ik maakte tijdens het eindapplaus.
De La Mar Theater heeft twee zalen, en dan te bedenken dat er nog veel meer theaters zijn in Amsterdam...
Fontijn voor het American Hotel, waar ik ooit in een ver verleden eens een documentaireserie heb gevolgd, en waar ze in de KRO serie Penoza een hele spannende scene opgenomen hebben.
En weer terug op het oude vertrouwde camping Zeeburg.
Het schiet wel lekker op zo, al die foto`s achter elkaar, in plaats van eens per week.
Op het Rembrandtplein zag ik een grote smurf, zonder baard en in het wit.
En Rembrandt zelf en een deel van een replica van een schilderij van hem.
Andere kant.
Zomaar ergens in een etalage.
Mijn avondmaal.
stadskunst, waarbij het bijwitten eens gestaakt is, en wellicht nog eens hervat zal worden.
Plaspauze.
En daar waar ik wezen moest, De La Mar Theater.
Voor de musical Hij Gelooft In Mij.
Schitterende musical, lelijke voorpui.
Morgen verder.
Als we ons allemaal aan regeltjes moeten houden schiet het ook niet op.
Niet dat ik vind dat men moet opschieten, lekker rustig aan in de Yabyum.
Voorgevel.
Hoofdingang.
Voorgevel, naar boven kijkend.
Een verwaarsloost deel van Amsterdam.
De achterkant van de Yabyum.
Met duiven, en alles met duiven is crimineel.
En tijdens een koffiepauze op een terrasje was dit mijn uitzicht.
We wilden nog even langs deze tentoonstelling, maar om vijf uur op zaterdagmiddag was het daar al te laat voor.
Ik was bezig met mijn fotoverslag van mijn hemelvaartweekeinde te Amsterdam en ik pik de draad weer op bij een hijskraan en wat er dan zoal verder bij op de foto komt.
En toen ging ik naar Yabyum.
Alwaar bij binnenkomst een meneer ons welkom heette en ons liet wachten aan de bar.
Met een hele dure champagnekaart.
We kregen alle kamers te zien en overal werd ons wat verteld.
Het is niet opwindend, maar zeer zeker ook niet het tegenovergestelde.
Toch zou ik me daar niet op mijn gemak voelen, wellicht opgelaten.
En nu het een rondleiding betrof, als ware het een museum, is het interesant en ontspannend.
Ook weer eentje die anders uit het toestel komt.
Spiegelbeeld, als bewijs dat ik binnen ben geweest, en voor de leuk.
Al weer een half jaar geleden zette de politiek in Oldambt het licht op groen voor de Wereldbazar: een overdekte markt à la Beverwijk.
Die moet verrijzen langs de Rensel, aan de rand van Winschoten.
Binnenkort willen de initiatiefnemers de bouwvergunning aanvragen.
Ik heb dan weer niet echt een idee wat ik daar nou weer van moet vinden.
Beetje vreemd om daar waar leegstand is nieuwbouw te plegen, 550 kraampjes.
En dan komt er ook niet iets van outlet aan.
Ik houd u op de hoogte.
Vanmorgen sprong het Journaal aan, zo heb ik mijn tv ingesteld, en ik zag ineens Zwarte Pieten!
Hemeltjelief zeg, het weer is als hartje zomer, en dan zijn er ineens Zwarte Pieten op de buis.
En dat nog wel in het Journaal.
Terwijl daar helemaal geen nieuws over te melden is.
Sinterklaas, en toebehoren, is een sprookje, en, zo u wilt, een traditie.
Maar dan eentje die plaatsvindt ergens halverwege november en begin december.
Dat weet u, dat weet ik, maar dat weten de gekken van de NOS niet.
Beetje kinderen in de war maken met lariekoek.
Het nieuws betrof een gedeelte van een praatprogramma van de Evangelische Omroep.
De omroep van god zelf, waar ze gods woord dienen te prediken, maar nu ineens bemoeien ze zich ook met andere religies.
En het was geeneens een kinderprogramma, vandaar dat het Journaal het nog even laat zien op tijdstippen dat kinderen het mee kunnen krijgen.
Het ging over het kapsel.
Dat is geen nieuws, dat is bemoeizuchtig.
En diep triest.
Niemand heeft zich te bemoeien met wat voor kapsel van wie dan ook.
Schaamhaar bestaat overigens ook uit krulletjes.
Niks mis met krulletjes, stop het verbieden van krulletjes, en stop met gezeik en gezemel en bewaar dat voor de Sinterklaastijd.
Of niet.
En dan gaat het me dus niet eens om de Pieten, maar om de stompzinnigheid van de EO en de NOS dat ze ons hier op trakteren.
Voor ik verder ga met mijn fotoverslag van het hemelvaartweekeinde te Amsterdam onderbreek ik die reeks met een woordelijk verslag van pinkstermaandag te Winschoten.
Ik sliep iets te lang uit waardoor ik me nog moest haasten om bij mijn ouders te geraken om een broodje mee te eten.
Daarna nam ik Quandy mee voor een fijne wandeling in het Sterrebos, en daarna gingen we gezamelijk naar de Winschoter haven voor de Winschoter Pinkstermarkt.
Het was vies warm, maar gezellig druk en een boel rommel te koop.
Er stonden eveneens een heleboel oldtimers, meer dan voorheen, en de band had net pauze toen we langskwamen, ze draaiden plaatjes.
Er was een mandenvlechter bezig, en ik zag de spijkerbroeken hangen voor een kampioenschap spiekerboxemhangen, waar op dat moment niemand hing.
Voor de kinderen was er een draaimolen en ze konden trampolinespringen, en schminken vast ook, is me niks van opgevallen.
Dit jaar geen helycoptervluchten, had ik ook geen behoefte aan.
En er reden allemaal racewagens voor de ovaalrace, wat een herrie zeg.
Toen we alles wel gezien hadden, en de gezellige sfeer geproefd, maar weer op huis aan.
Onderweg ging Quandy nog even zwemmen, dat mocht, want hij had zich keurig gedragen.
Na wat koppen koffie ging ik weer naar eigen huis, waar ik nog lekker op het balkon heb gezeten.
Buienradar gaf meer regen aan dan er kwam.
En ik heb nog een beetje van pinkpop meegekregen en dat was leuk.
Met voor het eerst The Scene, met de dood in ogen, dat vind ik toch hoogst merkwaardig.
Ik ben bezig met mijn fotoverslag van het hemelvaartweekeinde te Amsterdam.
En toen ik ergens een kopje koffie dronk was dit mijn uitzicht.
Oranje, binnen of buiten, ik weet het niet meer.
Hoe dan ook, de Rollende Keukens.
En na afloop het centrum weer in en opvallend veel Kaas zien.
Het oudste gebouw van Amsterdam.
Geen idee, maar dit kwam zo van mijn toestel af, en ik vind het zeer mooi.
Ik vind hier vooral de weerspiegling op dat glas erg fraai.
Ik wist dat er op De Dam eens een fietsster is doodgereden door een vrachtwagen.
En dat er een klein monumentje gemaakt is op de bewuste plek.
En ik ben al best vaak op De Dam geweest, en hield het goed in de gaten, en dit jaar ontdekte ik de bewuste tegel.
Even wat vrolijkers nu, deze campingeend:
Mijn eigendommen:
En morgen weer verder met mijn verslag in foto`s.
Een pisbak gemaakt van lego, om naar te kijken, niet om in te pissen, dus is het eigenlijk geen pisbak.
Maar wel leuk om naar te kijken.
Allemaal gezien op een tentoonstelling in Amsterdam.
En nu ben ik zo dat ik niet alles op de foto zet, ik maak echt keuze.
Helaas geen smurf gespot, toch een minpunt.
Ja, durf en moed, wijze woorden.
Details bekijken deed ik ook veel.
Beetje rare buizenplafond.
Speelgoed, en emotie.
En weer buiten in de frisse lucht, op weg naar ons volgende avontuur.
Toen ik twee weken lang op de fiets naar mijn werk ging, en weer terug, kwam ik onder een provinciale weg door, dat Nieuwe Pekela doorsnijdt, en daar staat dan dit kunstwerk.
Omdat de lintbebouwing daar moest worden onderbroken, silhlouettekunst.
De voetgangerstrap om de Amsterdamse Brug te kunnen gebruiken om over het AmsterdamRijnkanaal over te steken.
En weer terug.
Ondergrondse.
Kijk, als het mag dan doe ik het, en als het niet mag zal ik het laten.
Er was veel van lego te zien, ik toon slechts een zeer kleine scherpe keuze.
Omdat daarom.
En dit is dan de weerspiegeling van een glasinloodnaboots of wellicht bebrandschilderde ramennaboots, van de lego.
Ik struikel soms over mijn eigen zinnnen, en dit is een pisbak.
Want de maker ging allemaal echte kunstwerken namaken van lego, en deze pispot is dan weer ergens anders in het echt tentoongesteld als zijnde kunst.
De politie heeft dinsdagmiddag in Winschoten een hennepkwekerij met duizend wietplanten opgerold.
De kwekerij werd ontdekt in een woning op de hoek van de Markstraat en de Beertsterstraat.
Het pand wordt niet bewoond.
Er zijn nog geen verdachten aangehouden.
Dat is vlakbij.
En er staat nog wel meer leeg vlakbij.
Het is niet zo vlakbij als het pand hiernaast, waar ze ook eens wat oprolden.
En ook daar heb ik verder niks van vernomen.
Volgens mij worden er nooit mensen aangehouden en is dit alles wat ze doen.
Opruimen en zich dan weer met belangrijkere zaken bezighouden.
Dat is het spel.
Zonder regels.
Het is toch heel makkelijk achterhalen wie de sleutels heeft!
Maar ja, doe liever iets aan de leegstand.
Maar ja, wat doe je daar aan he?
Niks aan te doen.
We zien het allemaal wel en ik houd u op de hoogte.
Als ik het raampje in mijn portier wil openen moet ik draaien.
In mijn vorige auto ging dat automatisch met een knopje.
Ik had het nu ook wel automatisch met een knopje kunnen krijgen maar dan had ik een zwarte moeten nemen.
En ik koos voor de groene.
Ik snap dus niet waarom er twee versie`s zijn voor het openen van het raampje.
De meeste auto`s worden tweedehands verkocht en de keus staat of valt niet over hoe het raampje open moet.
En de mensen die nieuw kopen maakt het ook niet zo uit, die nemen wat snel voor handen is.
De zaterdag begon in het bed waar ik het ook weer eindigde, en wat er tussenin allemaal gebeurde zal ik nu vertellen.
Het bed is dan overigens het bed in mijn caravan, die op de camping in Amsterdam stond.
Hoe dan ook, na het douchen en ontbijten maar getramd naar de Dam.
Daar wandelend naar Singel en dan doorlopen tot nummer 295 en dan een kaartje kopen.
De voordeur ging open en we werden verwelkomd in Yabyum.
Het wereldberoemde en wereldberuchte Yabyum, en wat binnen Yabyum is blijft binnen Yabyum, of zoiets.
Nou ja, ik was er binnen en kwam ook weer buiten.
We werden rondgeleid door een man die er twintig jaar gewerkt heeft en nu rondleidingen verzorgd.
Hij wacht eigenlijk op een groep mensen die hem besteld hebben, maar ze zijn er nog niet.
Hij begeleidt ons wel even, mits het klikt hoor, anders gaat die zo weer naar beneden.
Maar voor we naar boven gaan mogen we eerst plaatsnemen aan de bar en foto`s maken.
Huh, zo vraag ik me af, op de buitengevel staat NO FOTO.
Tja, zegt de man, als we ons allemaal aan de regeltjes moeten houden....
We horen wat alles kost en hoe de dames te werk gingen, en allerlei spannende verhalen.
In de kamers zelfs zijn filmpjes te zien en interviews te horen, en de medegasten stellen interesante vragen.
En we zien alle kamertjes en de zijingang voor de bekende Nederlanders.
Als hij vraagt waar we vandaan komen antwoord moeder: "Groningen", waarop vader zegt: "de provincie."
En voor ik als kwak deze inkopper af kan maken zegt de rondleider: "In Groningen ken ik alleen Winschoten.
En Klein Ulsda", zegt hij er achteraan.
Ik vermoed dat hij Nieuw Beerta dan vast ook wel zal kennen.
Na Yabyum gingen we nog even naar Ramses Shaffy, maar we namen zoveel tijd onderweg dat het een half uur voor sluitingstijd van die tentoonstelling was dat we dat maar lieten voor wat het was.
In een wereldstad een tentoonstelling sluiten om vijf uur op zaterdagmiddag.
Ach, fijn wandelen naar het Rembrandtplein en aldaar meegoten met de feestende menigite dat zich alvast indrinkt voor de Toppers in de Arena die avond.
Drescode Rood Wit en Blauw waren duidelijk herkenbaar en menig toerist schoot er een plaatje van.
Daarna wandelend richting Leidscheplein ergens onderweg lekker buiten op een hoekje aan de grachten op het terrassje van een restaurantje plaatsnemen.
De kaart niet helemaal begrijpen en dan zomaar wat aanwijzen.
En dan op het eind eerst in het Engels en daarna in het Duits worden aangesproken door de ober, wat is het toch ook een prachtige stad.
Vlakbij het plein zag ik nog een meneer een deur uitkomen met duizenden euros in zijn handen!
Wat een gek om daar zo mee te spiegelen, en dan bergt hij het op, en ik snel door.
We zijn ruim op tijd in de La Mar theater voor de voorstelling Hij Gelooft In Mij, over Andre Hazes.
Dat is ook werkelijk schitterend.
En wat wordt er opvallend vaak godverdomme gezegt en toch zit de zaal avond aan avond vol, en deze musical is al meerdere malen verlengt en loopt nu tot december.
Daarna kwam de tram niet waar die zou moeten komen.
Toen zagen we de mededeling dat er een omleiding was en gingen we goed staan.
Ik hielp nog wat toeristen die de bus naar Schiphol moesten hebben.
En meer zinnetjes schieten me zo niet te binnen.
Op vrijdag besloten we ineens dat we eerst naar de Expo wilden.
Aldaar is een tentoonstelling van kunstwerken gemaakt van lego.
Dus met de tram naar het Waterlooplein, aldaar met de metro naar Station Zuid zien te komen, en met een overstapje lukte dat.
Erg mooi, al die lego.
Ik ben ook ooit al eens naar Legoland geweest in Denemarken, een soort Madurodam, waar ik overigens ook al eens geweest ben, maar dan van lego.
En dat was in beide gevallen wel interesant en leuk.
En nu dus ook.
Ik kreeg een apparaat omgehangen en een koptelefoon op mijn oren en bij vrijwel elk kunstwerk stond een nummertje.
Als ik dat indrukte kreeg ik uitleg over datgeen wat ik zag, en er stond nog een nummer naast voor de kinderversie.
Dat laatste sprak me meer aan.
En wat is er toch veel kunst waarvan ik het orgineel nooit heb gezien, en nooit zal zien.
Ik vind het wel best zo.
Daarna tramden we naar het Centraal Station en daarna wandelend naar de Rollende Keukens.
Daar was het druk, warm, gezellig, druk.
Uitstekende muziek, een prima ontspannen sfeer, maar man man wat druk.
Beetje te druk.
Heel veel eten, heel veel soorten, maar nergens plek en overal wachten.
En wat is dat, en warm en druk en mensen.
Dus we besloten om het centrum maar weer in te gaan en dan ergens waar wel plek is een hapje te gaan eten.
Wat mij opviel is dat er steeds meer zaken komen waar men KAAS verkoopt.
Soms kaas en brood, en soms alleen kaas, maar best meer voorkomend dan voorgaande jaren.
En het was lekker weer en savonds nog gezellig op de camping.
Afgelopen donderdag vertrok ik naar camping Zeeburg in Amsterdam.
Het was ontzettend druk op de weg, hoe dichter we bij Amsterdam kwamen hoe drukker het werd, en warmer ook.
Op de camping ook.
De receptioniste drukte op de toeter toen ze hoorde dat we daar reeds voor de veertiende keer waren, en we kregen gratis twee douchemuntjes!
Niet dat we dat per se wilden vertellen, ze vroeg immers of we daar al vaker geweest waren.
Mijn ouders bleven op de camping en ik tramde nog even naar Leidscheplein.
Om aldaar met Micheal een gezellige avondwandeling te maken, en wat te eten en te kletsen en wat u verder allemaal niks aan gaat.
En zowel op de camping als tijdens de tramrit merk ik alweer een hele hoop veranderingen op ten opzichte van vorig jaar.
De brug over het kanaal stond vorig jaar in de steigers, en nu zijn de fiets en voetgangerstrappen nieuw en buitenom.
De oude trappen, die binnenom gingen, zijn verwijderd.
Ik vind het niet echt een verbetering, alhoewel het wel minder steil is allemaal.
heeft.
Ik was er even niet.
Dat wil zeggen, ik was er wel, maar ik was in Amsterdam.
Even een weekendje slapen op camping Zeeburg en dan genieten van Amsterdam.
Wat en hoe, daar maak ik nu allemaal fijn logjes van, om de komende week mee te vullen.
En voor nu is dit dan deze mededeling.
|
|
