A.J. Broekema (zijn voornaam is onbekend) is een typetje, de producer, uit het radioprogramma Ronflonflon met Jacques Plafond dat werd uitgezonden van oktober 1984 tot en met januari 1991. De rol werd gespeeld door Jan Vermaas.
Ook speelde hij deze rol in de van het radioprogramma afgeleide televisieserie uit 1986 Plafond over de vloer. In werkelijkheid was Rogier Proper de producer van het programma.
Broekema was streng en formeel, vertrouwde blindelings op zijn computer en rookte altijd pijp waarvan hij een groot aantal in zijn bezit had. Hij was chaotisch van aard en lag regelmatig in de clinch met Jacques en Wilhelmina Kuttje junior, die hem dan voor 'Broekelul' uitmaakte. Ook zong hij af en toe een liedje zoals de Computerrap.
Hij had een broer Kees, die bassist was, en de bijnaam Koos Jurk droeg. Zijn assistenten waren Flip Romanov en Anneke Rol. Tijdens de Tour de France was hij afwezig en verzorgde hij een live verslag uit Frankrijk voor Ronflonflon.
In uitzending 210 kreeg hij ruzie met Jacques die kwaad wegliep waarna Broekema zelf de presentatie overnam en het programma omdoopte in 'Ra Ta Ta met A.J. Broekema waarbij onder meer het liedje De Chef ten gehore werd gebracht. In uitzending 211 werd hij door VPRO-directeur Jan Haasbroek geschorst, waarna Wilhelmina Kuttje junior de presentatie voor één uitzending overnam en Flip Romanov tijdelijk producer werd. In uitzending 212 kwam Jacques Plafond terug. Later kreeg ook Broekema zijn functie weer.
Neemt u lekker plaats op dit bankje in Winschoten Zuid, dan neem ik u vervolgens mee naar mijn afgelopen hemelvaartweekeinde in Amsterdam.
Alwaar ik me nog steeds in het Scheepvaartmuseum begaf en me daar toch een flink aantal schitterende plaatjes schoot, zegt hij bescheiden.
Een mooi schip, een mooi pand, een mooie dag, het leven is goed.
En daar ben ik al wel eens bovenop geweest, maar nog nooit in! Staat op de planning.
Ik heb iets met wc`s.
Achter het net, maar dan zonder Barend Servet!
Ik heb in dit vertek even op het bankje gezeten en gezellig gelachen. Er kwamen in die tijd een aantal hollanders binnen, en die lui is altijd lachen! Zo nauw, iedereen sprak zijn of haar oprechte verbazing uit, niemand uitgezonderd, allemaal bijzonder.
En ik kijk altijd liever van binnen naar buiten dan van buiten naar binnen, dit voelt veel minder als gluren.
Ik noem dit werkje: ZONDER WIND.
Kijkje naar boven, mast.
En dit is dan de trap naar toekomst, of naar het verleden. We zullen zien, we smufen voort!
En dan nu een korte sfeerimpressie van pasen 2013 te Winschoten, alwaar de Stichting Rijdend Motorsport Museum zijn demontratie gaf. Het duurde langer, er was veel meer te zien, dit is even een hap en een snap dat ik binnenkreeg.
En dit is dan even om een beeld te geven van de hedendaagse verkeerssituatie in Oost Groningen.
De VCP in de gemeenteraad van Oldambt zegt een betere oplossing te hebben voor de opstoppingen bij de Winschoter rotondes langs de A7 dan de gemeente.
De gemeente wil een honderden meters lange fiets- en voetgangersbrug over de A7 naar Blauwestad. Maar volgens de VCP doet dat niets tegen de drukte op de rotondes.
De VCP wil oostelijk bij de molenstad een brug over het Winschoterdiep, die de rondweg verbindt met de A7. Dat verkeer hoeft dan niet meer over de rotondes. En meer westelijk een 'hoogholtje' voor voetgangers en fietsers vanuit Blauwestad.
Ik had eerder nooit een idee en hoorde er van van iemand middels MSN. Iets met geen virussen, is het enige dat ik onthouden heb.
Later ontdekte en leerde ik wat meer over apple. En hoe meer ik er van las hoe meer het me tegenstaat.
Nou ja, dat dus.
Ik denk dat het is omdat de nieuwe vestigingen geopend worden met applaus en gejuich van de medewerkers als de eerste klanten binnenkomen. Ik vind dat eng.
En ik vind het eng dat applefans er van genieten als niet apple producten een storing hebben. Dus lachen om andermans leed en dan de eigen club als suprieur beschouwen. Het is een soort ons groepsgevoel. Ik vind applefans ook arrogant, het is al een religie en wie er niet in gelooft wordt niet als volwaardig gezien, of zo.
Nee, al met al stuit het me tegen de borst, dus in dit huis niks geen apple of i dingen.
Ik blijf natuurlijk niet steeds de route filmen van mijn ouderlijk naar mijn eigen huis, en andersom. Af en toe een klein omweggetje en soms zelfs een grote, tot het moment dat ik denk dat het wel voldoende is zo.
Ik wilde in elk geval nog eens in zijn geheel door de langste winkelstraat van Nederland fietsend filmen, en ik ben best wel tevreden over het resultaat:
In de winter zou ik eigenlijk liever fotograaf zijn dan schilder.
Oke, wie hier feliciteert heb ik buiten beeld kunnen houden! Hier is niks aan gesneden of zo, toen ik precies datgene op het schermpje zag wat ik hebben wil klikte ik.
Zoals u wellicht weet kijk ik elke dinsdagmiddag even hoe het er voor staat met de bouw van het nieuwe cultuurhuis De Klinker te Winschoten. En omdat het me vorige week niet lukte deze te publiceren laat ik nu deze zien.
Wat een rare zinnen fabriceer ik soms ook, ik sta soms van mezelf te kijken.
Evengoed, mijn werkgever plande juist op dinsdagmiddag een vergadering, en had ik dus de auto nodig, zodat ik wat voorruitbeelden laat zien.
En er komen ook twee supermarkten overigens.
En ik moest nog even kippenvoer halen dus ik kwam er toch langs.
En er zit ook een wazige foto bij, dit voor de mensen die zo snel scrollen dat dat geeneens opvalt.
Ik was met Quandy naar Drente en bezocht het zeer druk bezochte hunebed D27. Na een uurtje daar in de buurt rondhangen wachtend op een rustig moment filmde ik toch maar.
Druk en met klimmende kinderen, zoals het er helaas dus grotendeels uitziet. Daarna liep ik nog een rondje door drente, over een fietspad langs wat landerijen, waarna ik uitkwam in een schattig Drents dorpje van waar ik de weg volgde naar mijn auto.
En bij het Hunebed aangekomen zag ik net een groepje vertrekken, en de volgende mensen aarzelden wat verderop, dus ik ging snel nog een filmpje maken! Poging tot mensloze oudheid vastleggen.
Ik verkeer in de luxe positie dat ik het mooiste uitzicht op de mooiste toren heb, bij de tijdter dan bij de tijd kan niet! En regelmatig speelt het carrilion zijn melodietje en natuurlijk luidt de klok op zijn tijden.
En toch zit ik hier `sochtends te ontbijten en `savonds warm te eten.
Ik stel u voor aan de klok van mijn opa, die wel loopt, maar niet meer bij de tijd is. Er hangt een extra gewichtje aan tegen stilstand, en nu is hij sneller de klok rond dan hij zelf zal beseffen.
Deze klok hangt in de keuken op precies dezelfde plek als waar die hing toen ik dit appartement kocht. De muur is gesierpleisterd, het rekje er onder en kalender er naast heb ik er zelf bij gesmurfd.
De klok van de BLOKKER, gekocht toen ik hem daar ooit eens zag, hebben voor de heb.
En tenslotte nog even een blik werpen op opa`s klok, waar Atlas nog altijd de wereldbol draagt.
Oja, en de gordijnen zijn ook niet door mezelf uigezocht, wel goed bevonden.
Ik was met Quandy naar het grootste hunebed van Nederland, te weten D27. Logisch natuurlijk dat ze daar een hunebedcentrum hebben gebouwd.
Beetje erg druk wel daar. Op zich had ik wel een uurtje de tijd om even af te wachten tot we alleen met dit grafmonument waren, maar rustiger dan zo ging het niet worden.
Ik hou niet van aardbeien en ik blief geen champagne. Maar dat toeterniettoe, want zoals Etna Vesuvia er over zingt kan het niet anders dan dat zij er wel van houdt!
Onlangs was ik een lang weekeinde naar Amsterdam, en bezocht aldaar museums die ik eerder bezocht heb waarna de de deuren sloten voor een jarenlange verbouwing.
Zo ben ik nu dus naar het Scheepvaartmuseum geweest, waar ik ook op dit schip was waar ik dus jaren geleden ook al eens op ben geweest. Prachtig ding.
De binnenplaatst is overdekt, dat is dan lekker droog en warm, niet echt fraai.
En het is ook niet fraai dat ik een polsbandje moest dragen en dat wilden ze steeds zien ook als ik ergens binnen wilde.
Onderweg er naar toe liep ik langs deze oud uitziende muur en een lelijk wit bouwwerk er achter.
En op zich vind ik dat ook wel wat hebben.
Wat doet mijn burgemeester daar nou?
Wat zo heet mijn burgemeester!
Dat ik zomaar de naam van mijn burgemeester op een busje zie, toevallig.
Wie van camping Zeeburg afkomt en de brug opklimt om het AmterdamRijnkanaal over te steken komt langs deze verrotte woonboten, geen gezicht.
Op veldje B sliep ik dit keer, ik heb alle veldjes al gehad.
Voor vandaag sluit ik even af in Winschoten Zuid, waar dit standbeeldje toch maar altijd staat te staan he, waar ik ook ben.
Ja, prachtig he. Als kind vroeg ik me dat ook al wel eens af.
Oke, voor het verhaaltje is het duidelijk dat ze bungelen in een kooitje. Maar ze kunnen door een waterkraan, enne.
Had daar dan nog even wat tralies tussengetekend mensen tekenaars! leuk baantje leek me dat toendertijd, meewerken om zulke leuke filmpjes te maken.
En dan tusendoor met één s he, dat klopt ook al niet.
Hoe dan ook, ik kon even tijdelijk geen afbeeldingen oploaden, dus heb ik maar even twee maal daags wat van mijn voorraad youtubefilmpjes gepost, en kon ik ondertussen zo nu en dan wat zoeken naar een oplossing, en die is nu dus reeds gevonden, maar dit terzijde.
Hevige buien hebben donderdag aan het eind van de middag gezorgd voor wateroverlast op diverse plekken in onze provincie. Vooral in het centrum van Winschoten kwamen veel straten blank te staan.
Putdeksels kwamen omhoog en bij meerdere mensen stroomde het water de huizen binnen. De brandweer is op meerdere plekken ingezet om water weg te pompen. Bij bewoners aan de Emmastraat stond tot een halve meter water in de kelders. Aan de Schönfeldsingel peddelden kinderen zelfs met rubberbootjes door de straat.
De politie riep weggebruikers in de gemeente Oldambt op voorzichtig te rijden vanwege het onstuimige weer.
Nu dus even een youtubefilmpje die ik niet zelf gemaakt heb.
Het was de hele dag al vies benauwd en tegen vijf uur werd het aardedonker. Om zeven uur was het weer droog en zag die avond in het Sterrebos dat de grote vijver heel erg gevuld was, het tunneltje Koekoek stond zelfs blank en de kleine vijver had het zijpad onder water.
En later die avond bekeek ik het geheel eens op internet en dit plaatje vind ik de leukste.
Het was pasen 2013 en ik nam Quandy mee naar Drente, om tijdens een wandeling eens twee hunebedden aan te doen.
Hunnebed D28 en D29 liggen vlak bij elkaar, lekker rustig tussen de bosjes. Al een eeuw of vijftig, niet voor te stellen.... En pas sinds omstreeks 1871 in bezit van de provincie`s.
Elke zondagmiddag neem ik Quandy mee voor een fijne wandeling, en als we thuiskomen staat er een bak met koepens klaar. Ik zette de filmcamera nabij het randje en u kan zien hoe dat er uit ziet.
Het was nog winter, toen ik de fietsrit met Quandy van het Stadspark naar huis filmde. Wie gaat kijken ziet de bebouwing steeds ouder worden en hoe mooi groen het is langs het fietspad naar het centrum. Hier maken dagelijks ook veel scholieren gebruik van. En die komen dan ook allemaal langs de in aanbouw zijnde Klinker.
Dit is het kortste filmpje dat ik ooit gemaakt zal hebben. En ik weet dat het fout Nederlands is, maar het dekt wel de lading. Het is meer mijn stijl om niet te verklappen dat die zo kort is en er dan een superlange inleiding bij te tikken, maar aangezien u dan zou kunnen denken dat er wat mis is met uw pc doe ik maar niet zo flauw.
Ik zie het als net even wat meer dan één foto, en weggooien is zonde.
Afgelopen winter. Stadspark Winschoten. Drijvende spekgladde brug die vastgevroren zit, en daaroverheen met een aangelijnde herdershond en op klompen. Hoort het kraken der ijs, hoort de wint en hoort mijn aanwijzingen,opmerkingen en aanbevelingen.
Rustig Quandy rustig Quandy rustig odverdomme kom wie mottn deur koh verzichjes verzichjes godveregloeinde tou mor, loop mor deur goed zo rustig verzichjes rustig rustig verzichjes Quandy, Quandy eem wachten halt oeh oe oe oe jaa, jippie.
Mensen moeten geen sorry zeggen als ze dat niet menen. Excuses geef je niet zomaar, dat doe je alleen als je er echt spijt van hebt en dat kenbaar wilt maken. En dat moet je alleen willen als het echt pure noodzaak is om nog te redden wat er te redden valt.
Een sorry komt pas als het leed al is geleden en de schade enorm. Een sorry houdt in dat men iets gedaan heeft wat absoluut niet kon.
Dus sorry zeggen omdat een lied niet mooi is? Kom op zeg. Of sorry zeggen omdat men een aantal tv programma`s niet kent?
Alsof ik log voor herkenning of erkenning. Neen, ik tik wat mij bezighoudt, en als mensen dan met een sorry komen dan word ik daar onpasselijk van.
Zeg dan dat het KUT Of WALGELIJK is, en kom niet met excuus.
Vooralsnog heb ik een klein probleempje, ik kan geen foto`s uploaden. Ik heb geen idee hoe dat komt, en er zal vast aan een oplossing gewerkt worden, en anders maar niet. U krijgt daar geen excuses voor.
In het kader van de nood een deugd maken begin ik nu met het tonen van een aantal reeds op de plank klaarliggende zelfgemaakte youtubefilmpjes die ik één voor één zal tonen.
Het is natuurlijk niet netjes om alleen de mooiste plekjes te filmen, dat geeft een verkeerd beeld. Dus vandaar dat ik nu deze weg koos, en ik kwam ook waar ik wezen wilde.
En wie later gaat kijken hoeft dat dan ook pas later bekend te maken, dat is wel zo leuk.
Ik kwam thuis na een dag werken en zag dat SimoneFM was neergestreken op het Marktplein. Vast en zeker om bekend te maken welke bands en allemaal optreden tijdens de komende Nacht van Winschoten.
De NCRV gaat in een buurt, ergens in Nederland, een beetje rondaanbellen met een foto van een buurtbewoner. Ze vragen of ze weten wie het is, of dat ze kunnen gissen hoe of wat, en een enkeling wordt aangeboden eens in de woning van de gefotografeerde te koekeloeren.
Twee buurtgenoten gaan dus in een woning kijken, en de bewoner kijkt vanuit een NCRV busje mee. De buurtgenoten denken hardop en babbelen over alles wat ze zien, ondertussen zien en horen we de reactie van de bewoner en dat verklaard altijd een hoop.
Op een gegeven moment gaan de koekeloerende buurtgenoten een DVD bekijken van de bewoner. Wij zien dat filmpje ook. Human interest.
Na het aanzien van zijn levensverhaal komt hij de huiskamer binnen. Men schudt handen, men lacht en de aftiteling gaat lopen.
In Therapie neemt de kijker mee op een fascinerende reis door de wereld van de psychotherapie en volgt zes weken lang, vijf dagen per week, therapeut Paul in zijn praktijk. In iedere aflevering zien we een sessie met een cliënt. Allen komen op een vaste dag in de week.
Nou ja, vaste dagen, ik uitzendinggemist alle dagen.
Dit programma betreft overigens een herhaling, maar voor mij is het nieuw. En reuze interesant.
Ik ervaar het als een hoorspel. Iemand komt bij de paatmeneer, en vertelt zijn of haar verhaal. En de praatmeneer stelt de geniale vragen. Diepgang, en inlevend, want men kan meegaan in de verhalen die verteld worden. Daarom lijkt het me zo een hoorspel, weinig acteurs, maar wel hele goede!
Ja, knap hoor, het komt levensecht over, maar wel op een kloppende manier. En het mooste vind ik nog dat de hoofdrolspeler, de aanhoor en praatmeneer, die dus eigenlijk nooit de hoofdrol speelt, praat op zijn beurt weer met een praatmevrouw, over de afgelopen gesprekken.
De jongeren in Van de Straat worstelen met verschillende problemen, die een geslaagde en gelukkige toekomst in de weg staan. Psycholoog Kas Stuyf helpt ze om hun leven weer op de rit te krijgen. In Nepal, ver van hun vertrouwde omgeving, daagt hij ze uit om het roer om te gooien. Alleen door keihard te werken kunnen Anouk, Jacky, Mariska en Rik de regie over hun leven terugkrijgen. Maar Kas gaat niet alleen met de jongeren aan de slag; ook hun ouders komen naar Nepal. Ook zij moeten leren om zich te bevrijden uit hun schijnbaar machteloze positie.
Oke, Nepal en wie betaalt dat en zo? En moet dat nou?
Want de jongeren zijn tuig, die jatten en overvallen en list en bedrog en doe toch normaal man. Maar toch ben ik wel geintereseerd in de psyche van de mens, want niks is voor niks.
Ik heb niet zin om alhier winkeldieven of overvallers te verdedigen. Ik vind wel dat dieven en overvallers ook mensen zijn, en dat het niet normaal is wat ze doen. En ondanks dat het zeer fout is wat ze gedaan hebben is dat toch met een reden. En zij moeten ook verder met hun leven, en graag op het juiste pad.
En als het helpt op deze manier...
Het is toch een zeer heftig programma, met zeer uiteenlopende jongeren en dito problemen. En zelfs een enkele godverdomme is er geeneens uitgeknipt.
Het is verdrietig hoe sommige communicatie met ouders telens weer spaak loopt, en goed als er een opening onstaat.
De NCRV heeft gemeend het programma niet NCRV showroom te noemen maar gaf de voorkeur aan de naam van Joris.
Hoe zou dat met de rechten zitten? Zou Joris zijn naam mogen gebruiken als hij over zou stappen naar de RTL? Zo mocht Rob Stenders nooit zijn VARA programmanaamtitel meenemen als die weer eens naar een commercieel ging.
Maar evengoed, in Showroom ontmoeten we bijzondere mensen. Mensen die leven op geheel eigen wijze, en ze zijn daar zeer content mee.
Voel je goed televisie waar ik een goed gevoel van krijg, zo bijzonder ben ik gelukkig dan ook weer niet, klein beetje maar.
Ik vond het niet zo fijn toen ik tijdens het smeren der brood een plak kaas op de keukenvloer liet vallen. Met een spetterende klap kwam het neer. Ik raapte het op zag nog meer op de vloer liggen. Een strookje met kruimels en stof, precies tot waar dus kennelijk mijn stofzuigrobot kan komen.
Op het zeil, vlak bij het punt waar de keukenkasten staan.
En ik vond dat erg fijn om te zien. Het bewijst dat mijn stofzuiger goed werk doet! De rest van mijn woning blijft dus continue spik en span door dat ding! Ik laat hem altijd zuigen als ik niet thuis ben, dus ik vertrouw er maar op dat hij bezig is. Regelmatig staat ie ergens nog op me te wachten, als die vastzit gaat die pauzeren en wachten tot ik thuis kom om hem te redden, en zijn afvalbakje leeg ik ook zeer regelmatig.
En die randen, die zuig ik zelf dan even met een echte stofzuiger, want die heb ik ook nog. Meteen tevens maar even langs alle andere hoeken in de andere vertekken gaan, en zag dat dat in mijn slaapkamer ook niet overbodig was. Daar dan geen kruimels, maar enkel stof, en dat is nu dus ook weg.
Samenvattend, robot kan niet overal bij en alles doen, maar het overgrote deel wel!
Ik heb vier foto`s aan de muur hangen, waarvan ik er twee even uitlicht.
Dit zijn mijn nichtjes Tessa en Vivian, inmiddels is Vivian al net zo oud als Tessa was toen deze foto gemaakt werd. Ik kreeg deze foto van mijn zusje, ik mocht zelf kiezen uit een hele serie en koos deze. Het heeft altijd op mijn slaapkamer gehangen tot ik naar hier ging verhuizen.
En dit was ik. Meteen al inteligent bezig met een kubus.
Evengoed, de vlekken en onheffenheden die u ziet liggen echt aan uw toestel, alhier staan ze er superstrak en scherp op!
Ho even, rustig aan, kalmte. Mag ik even joe aandacht, daarvoor bent joe tenslotte hier, en neem eens even de tijd in joe jachtig bestaan.
Laat dit even inwerken en tot joe komen. Ga rustig achterover zitten, en luister.
Mijn mening is dat een ieder die dit gehoort heeft toch weer wat heeft gehoort wat diegene anders vast en zeker nooit gehoord zou hebben, en ik vind dat dat dan toch een gemis zou zijn geworden geweest, mits niet enzovoort.
Voor ik u meeneem naar Amsterdam gaan we eerst langs dit nieuwe huis in Winschoten Zuid.
Nu ik dit zo zie lijkt hemelvaart alweer best lang geleden, maar binnenkort staat het er elders vast weer net zo bij, ik verheug me er al op.
Dit ding draait rond, nabij de Amsterdamse Brug over het Amsterdam Rijnkanaal, en ik heb geen idee waarom.
Nederland bordjesland, routeland, duidelijkheid.
Deze naamaakdraamolen stond op de Dam, op de plek waar op 7 mei 1945 eentje stond die Duitse kogels opving.
Het orgineel was ergens anders te bekijken, daar ben ik niet aan toegekomen, dus bewaar die nog maar even tot ik dat wel het geval is.
Soms besef ik me wel eens dat elke steen gelegd is, elk stuk hout bewerkt en geplaatst net als het glas en de inhoud enzo. Alles bedacht, ontworpen, doorgedrukt en uitgevoerd.
En de kransen van 5 mei, ze lijken allemaal hetzelfde.
Er werd ergerns lekker rondom een standbeeld opgeknapt, een mooi tijdsbeeld zo.
Smaken verschillen, en degene die dit echt mooi vinden houden er van dat anderen dit lelijk vinden.
Dit gebouw aanschouwde ik alleen aan de buitenkant.
Ik vind namelijk dat kunst gratis moet zijn, en voor iedereen toegankelijk. Maar er zijn natuurlijk altijd mensen die er anders over denken.
Mijn werkgever, een woningcorporatie, wil graag van mij af. Ik ben schilder, en ze willen van het schilderwerk af.
Sinds 1999 schilder ik al hun huurwoningen, en sinds 2009 zelfs in vast dienstverband, dus ook in de winters door. De woningcorporatie onderhoudt niet zelf al hun woningen, een flink deel van dat werk besteden ze uit aan externe bedrijven. En in de nabije toekomst willen ze al het buiten onderhoudswerk uitbesteden.
En voor de vaste werknemers hebben ze even een sociaal plan in mekaar gesmurfd met de niet voor de werknemers opkomende vakbonden.
Daarom werden alle vaste werknemers, de schilders, dakdekkers, timmerlieden en loodgieters en wat dies meer zei, onderworpen aan een zogenaamde vakbekwaamheidsproef.
Drie dagen achtereen werden we voor de leeuwen gegooit en daar heb ik toen reeds eerder over gelogd. De uitslag is nu binnen.
Ik ben gezakt en het is niet mogelijk dat ik binnen twee jaar voldoende kan leren om het te kunnen. Dus ik zal geen bouwkundig service medewerker kunnen worden. En voor een schilder hebben ze, in de toekomst, geen plaats meer.
Dus nu wordt optie twee ingezet: ze gaan een andere werkgever voor me zoeken met zeven jaar werkgarantie. Ik houd u op de hoogte.
Ik was even de tel kwijt geloof ik. Nou ja, geen zin in bijhouden en opsmurfen, wel taggen, dus toch bij elkaar.
Evengoed, na het debacle van de niet goed weg te krijgen OVERJARIG. Na een paar dagen ging het me steeds meer tegenstaan en ik overhandigde de overjarige aan mijn ouders.
En ik ben zelf wel toe aan wat GRASKAAS.
Er zit een smaaktje aan. Best een lekker smaakje. En je zou denken dat het een beetje naar gras smaakt.
Als ik fantaseer over hoe gras zou smaken dan komt dit wel in de buurt. Dat kan natuurlijk ook door de naam graskaas komen.
Ik heb nog nooit gras geproefd, of het maakte geen indruk. Hoe dan ook, GRASKAAS is wel een blijvertje. Ik zal het in de toekomst vaker bestellen, als ik de lijst afgewerkt heb.
Wat krijgen we nou? Dat dachten ook de mensen in de Grachtstraat in Winschoten op een goede morgen afgelopen winter.
Dan neem ik u nu mee terug naar de afgelopen zaterdag.
Toen was het namelijk de Dag van de Bouw, en diverse bouwprojecten in Winschoten waren te bezichtigen.
Ik koos natuurlijk voor de in aanbouw zijnde nieuwe cultuurhuis De Klinker.
Ik las later dat er 700 bezoekers zijn geweest.
Op de daarvoorbestemde website is meer informatie te vinden, onder andere het eindresultaat.
Toch leuk om daar eens te kijken waar ik met regelmaat langsfiets.
En bijzonder toevallig dat dit de 50ste post is met bouwfoto`s.
Mocht ik me niet verteld hebben, en als dat wel zo is is het nog steeds toevallig.
De Klinker komt op de plaats te staan van het hiervoor speciaal afgebroken theater De Klinker, dat sinds de jaren 70 stond op de plek van een steenfabriek, te Winschoten.
En het doek viel niet! Aan u de eer om er eentje uit te pikken en daar wat over te zeggen.
Ik hoop eigenlijk dat ik de enige persoon op aarde ben met smurfenknikkers aan de muur. En als dat niet zo is dan weet ik het graag, toch trek ik mij er geen smurf van aan.
Nimmer uitgepakte en gebruikte smurfenknikkers. Dit is niet waarvoor ze gemaakt en bedoeld zijn. En gelukkig maar, nu zijn ze lekker samen en onbeschadigd en warm, terwijl soortgenoten kinderen deden juichen en janken en tegen anderen aanknallen en in putten en poep en tussen gebladerte te geraken. Of simpelweg kwijtgeraakt.
Nee, deze hangen daar waar ze hangen, te hangen. Of ik nou op de noorpool of de evenaar ben, deze knikkers hangen! Niet alleen, maar de rest had u al reeds kunnen zien.
Een heel merkwaardig figuur binnen Ronflonfon was de ober Teun Balk.| Telkens als men het had over dat Wilhelmina Kuttje was met twee t, kwam de ober binnen met twee kopjes thee. Steevast deelde ze dan mee dat ze liever cherry had en Jacques bestelde whiskey. Jan Vos hield het altijd bij een warme chocolademelk, en een enkele keer zong Teun een echte Amsterdamse oberlied, waarmee hij dan door het land toerde.
Een enkele keer kwam hij nog wel weer eens optreden, omdat hij dat aan een meiske beloofd had, en dat klonk dan ongeveer zo:
Maar eerst toon ik even dit nieuwbouwwijkje in Winschoten op de plek waar eens een melkfabriek gestaan heeft. De honderdjarige schoorteen blijft staan, als blijvend monument.
Dan neem ik u nu wederom mee naar het Rijksmuseum.| Zo vaak kom ik daar nou ook weer niet, dus als ik ergens ben dan neem ik het er ook van.
Dit is dan de gleuf waar de Nachtwacht door gegleufd is, en hij hangt daar dus ook precies boven. Jammer dat dit niet doorkijkbaar is. En raar dat ze hem niet even opgerold hebben, had wat centjes gescheeld.
Na vijf kwartier wachten tot ik in den draaideur ben dan ook even de letters vastleggen. De documentaire die ik gezien heb toonde de hoogtekeuze en opplakken van deze letters.
Vol verbazing vraag ik me af wie dit nou echt mooi kan vinden? En hoe het dan gelukt is om dit voor elkaar te krijgen? Mensen zijn overtuigd en zo, of murw geluld.
Een vliegtuig die nooit meer zal vliegen, maar het eens vast gedaan heeft.
Zo bijzonder dat ik er zelfs twee foto`s van gemaakt heb.
Ja, ze willen in het Rijksmuseum kunst van stokoud tot nu hebben. En dit is nu, maar eens zal daar om gelachen worden.
Wel aardig, fraai is anders, maar spuuglelijk kan ik het ook niet vinden.
Dit spul dat daar zo hangt in de leegte boven de menigte, ik snap het niet, ik begrijp het niet, en ik wil het niet.
Er is zowaar eens een 17e eeuwse grachtenpand gesloopt, en de kamers zijn verhuisd naar het Rijksmuseum. Of was het nou een 18e eeuwse pand en wat doet het er toe?
Nu gaarne de bijzonderste benoemen en verklaren als dat lukt.
