Afgelopen zaterdag was er weer Pura Vida, ons eigen prinsengrachtconcert, maar dan aan de oever van het Oldambtmeer, op de Elfenbank, in Blauwestad ten noorden van Winschoten.
Het Noord Nederlands Orkest nam de bezoeker mee op een muzikale wandeling door de tijd met o.a. de Ouverture Guillaume Tell van Gioacchino Rossini, Walkürenritt van Richard Wagner, Pavane pour une infante défunte van Maurice Ravel en meer.
Na de pauze zongen de solisten Monique en Suzanne Klemann (ex Loïs Lane), Janneke Brakels en Christan Grotenbreg Abba-klassiekers.
Het was erg leuk.
Ik ben er samen met moeder, en honderden anderen, naar toe gefietst, en er reden pendelbussen vanaf Winschoten en de rest kwam met de auto.
Helaas regende het af en toe een beetje en soms zelfs behoorlijk, maar de meeste tijd was het droog.
Natuurlijk was in het publiek ook een mopperkont aanwezig die last had van andere mensen die in zijn uitzicht gingen zitten, maar dat hoort er kennelijk nu eenmaal bij.
Voor aanvang heb ik het zandsculpturenfestival bekeken, foto`s volgen nog.
De klasieke werken klonken best, zo in de schemering met dansende vogels in de lucht, en Abba kan ook nog jaren mee!
Er bleken 5000 mensen op zijn afgekomen, en we vertokken bijna allemaal tegelijkertijd.
Het was druk met de vele fietsers, wandelaars, auto`s en ook de bussen reden alweer.
Koning Willem-Alexander geeft publiekelijk te weinig blijk van zijn christelijke geloof en achtergrond.
Dat vindt de Protestantse Kerk in Nederland.
En dat vind ik erg fout.
We weten allemaal dat er heel veel oorlog en stijd op deze wereld is.
En dat komt vrijwel allemaal door het geloof.
En niet zo zeer wat of dat men gelooft, maar omdat mensen altijd uit groepen bestaan.
Overal, in de hele geschiedenis en over de hele aardbol is het altijd WIJ en ZIJ.
In de sport net zo.
Wij moeten beter zijn dan zij.
En wie bij ZIJ hoort, dat mag, maar beter is het om bij WIJ te horen.
Want ons land is beter, onze club is beter en ons geloof is beter.
En nu zit onze koning bij een bepaalde geloof, en dat geloof wil dan dat hij dat beter kenbaar maakt.
Want onze koning is van hun.
Eigenlijk vind ik helemaal niet dat een koning mag geloven.
Immers, onder zijn onderdanen zijn wel meer andersgelovigen, en ook veel mensen die niet geloven.
En hij staat overal boven, hij is onze koning, onze belangrijkste persoon, en die dient niet nog iets hogers aan te bidden.
Ik erken geen koning die dingen erkent die ik niet erken.
Zoiets.
En de protestantse kerk moet zich diep schamen, beetje het de koning lastig maken.
Komen straks de katolieken nog klagen dat de koningin haar geloof niet genoeg uitdraagt, wat voor poppenkast krijg je dan, als iedereen een beetje over het geloof gaat zemelen.
Het is deze maand niet alleen 40 jaar geleden dat ik ter wereld kwam, het is tevens deze maand 40 jaar geleden dat ze zeezenders werden verboden.
Commerciele radio werd verboden, en eind jaren 80 weer toegestaan.
En nu herdenkt men de zeezenders en wat die betekend hebben en hoe het er anno nu voor staat op de radio.
De Nederlandse radio 2014, hoe het er momenteel voorstaat.
Het is vooral veel en veel van hetzelfde, pompende hitzenders en slecht ontvangst.
Is dit nu wat ze toen gewild hebben?
Een radiozender heeft tegenwoordig een ochtendprogramma, en de rest van de dag klinkt allemaal precies net zo.
Want het moet op de zender passen en de zender moet op elk moment hetzelfde klinken.
Eigenlijk vind ik dat erg jammer.
Zo heb ik niet het gevoel dat ik wat mis als ik wat mis, en bij radioprogramma`s om fijn naar te luisteren is het wel een gemis als er wat gemist wordt.
Het zal met deze tijd te maken hebben.
En wie weet wat de toekomst ons allemaal nog gaat brengen.
Maar ik had dus ook nog een foto van Waterbei vorig jaar.
Tunneltje onder het spoor, te Winschoten.
Leukheid.
Waterbei, vorig jaar.
Pure kunst.
Achterkant.
Voorkant.
Alweer een heel jaar geleden!
Op deze lokatie speelde het theaterstuk zich af.
Boom.
Ik heb twintig foto`s gemaakt tijdens, op en van Waterbei, gisteren toonde ik de eerste tien, vandaag de rest.
Vanaf mijn balkon, recht er onder.
En een kabaal dat er af kwam, en wat een volk!
Dit was zaterdagavond, toen het nog licht was.
Spaanse paarden op het Marktplein, wachtende om in actie te komen.
Het circus, op de plek waar eens een bankgebouw stond en waar eens CenA bouwplannen had, en nu parkeerplek is, pal aan de winkelstraat.
Kameel op het Marktplein, en zie de hijskraan die `savonds laat gebruikt ging worden.
Nog een keer die Spaanse paarden, nu met wat gevels er bij.
Hoog in de lucht.
Hoog in de lucht, en het topje van de Winschoter Toren er bij.
Ik heb twintig foto`s gemaakt op Waterbei, en vandaag toon ik er tien.
En morgen ook weer.
Leuk om te kijken, fijn om te herinneren.
Waar het de verrassing is die verrast.
Op merkwaardige lokatie`s, waar ook maar ruimte is, hoe tijdelijk dan ook.
Met echte muziek.
Veel belangstelling, veel kwaliteit en het weer viel reuze mee.
Dat was de vrijdag te voren wel anders, het plenste tijdens de repetitie`s.
Ojee, dacht ik, toen ik zag dat er een kledingwinkel in het winkelcentrum ging sluiten, maar ja, Winschoten telt meer dan twintig kledingwinkels, logisch dat die het zwaar hebben en dat er eens eentje afvalt.
Maar ze blijken toch weer door te gaan, en de vrijwel lege en opgeruimde winkel is weer gevuld als vanouds.
En dit was de zaterdagavond op het Marktplein te Winschoten.
Straattheaterfestival Waterbei in Winschoten houdt op te bestaan.
De gemeente Oldambt schroeft de bijdrage te veel terug.
Het inmiddels vermaarde festival, dat met een keur aan artiesten elk jaar tienduizenden bezoekers trok, vierde afgelopen weekend het eerste lustrum, en naar nu blijkt dus ook het laatste.
Het Waterbei festival werd georganiseerd door de Stichting Evenementen Winschoten.
Waar ik zelf dan even aan toe wil voegen dat Waterbei is ontstaan omdat het toenmalige theater De Klinker werd gesloten en gesloopt.
Om dan toch het potje voor kunst en cultuur op te maken aan kunst en cultuur.
En volgend jaar zal de nieuwe De Klinker wel in gebruik zijn, dan kunnen de subsidie`s daar weer naar toe.
Maar zo`n einde als dit is natuurlijk veel dramatischer, en misschien is het ook wel een politiek spel.
We zullen zien.
Of niet natuurlijk.
Toen ik deze zondagochtend opstond was men al druk doende het podium op het Marktplein af te breken en de wonderlijke wagens te ontmantelen, de hijskraan was in het holst van de nacht al vertokken.
Vandaag was dag twee van Waterbei, en wat ik gisteren gemist had wilde ik vandaag per se zien.
Namelijk, Theater Gajes met uitvoering deelnemers workshop.
Dus ik begon vandaag bij de Rooms Katolieke Sint Vitus Kerk, waar volgens het programmablaadje deze middag twee voorstellingen waren.
Maar aangezien ik gisteren zag dat het Le Cirque Du Platzak op andere tijden speelde dan volgens dat boekje, en dat al meer in de war was geraakt, besloot ik om dat eerst even te checken.
En bij de kerk stond een bord dat de voorstellingen verplaatst waren naar het parkeerterein achter de oude Aldi, bij de C1000.
Oke, duidelijk.
Ik vond het een klein beetje jammer dat ik allemaal muziekanten van Nieuw Leven het podium zag betreden maar niks van ze gehoord heb.
Dat komt omdat het toneelstuk tegelijkertijd was, en toen dat afgelopen was en ik weer op het Israelplein was waren ze al klaar.
En bij het circus naast de Hema aangekomen bleken die ook al klaar.
Evengoed, nog wel even een sfeerfilmpje gemaakt.
Het hoogtepunt vond ik wel het theaterstuk dat waar de lokale acteurs aan meegewerkt hebben, zo naast het pand van het gebouw waar nog altijd Winschoter Courant op staat, en elke keer als ik daar langs zal komen zal ik er vast weer aan denken.
Oja, en de balonnenman werd betaald tot 17 uur, dus toen vouwde die zijn laaste ballon.
Dat zei die al ruim van te voren, maar desondanks bleven mijn nichtjes toch ballonloos.
Maar dat deerde ze niet, ze waren toch al prachtig geschminkt.
Maar liefst zes filmpjes heb ik gemaakt, en het leukst is om ze allemaal tegelijk aan te zetten.
Maar ze allemaal rustig achter elkaar bekijken mag natuurlijk ook, en mij dan vertellen welke de mooiste is en waarom.
Het zijn allemaal een beetje indrukjes van iets waar ik bij geweest moest zijn en ook was.
Het duurde even voor het op gang kwam, en toen was het ook een kabaal en spektakel.
Waterbei in een straatheaterfestival in Winschoten, en dit doen ze dan als het donker is.
En er was best nog een gezellige drukte op de been.
En morgen vast ook weer, maar dan geen avondgedoe, dat was alleen nu.
Toen ik mijn vorige filmpje goed en wel geupload en ingesloten had toog ik ook eens naar buiten.
Waterbei was begonnen en ik ging eens kijken wat ik allemaal tegenkwam.
Nou ja, van alles dus, veel acts, zowel professioneel dan wel amateurs, en iedereen leek er plezier in te hebben.
Zelfs de zon kwam nog langs en de regen bleef achterwege.
Hoogtepunt was voor mij wel Talent in de etalage, in een lege winkelpand aan de Venne 110.
Het voelde als TROS Muziekcafe, allemaal live en allemaal goed, en het duurde wel anderhalf uur voor ik daar genoeg van had.
Ik kon daar namelijk lekker zitten, als was het een huiskamerconcert.
Maar ook de vreemde objecten die buiten liepen waren leuk, en ik heb bij Le Cirque de Platzak zelfs nog eventjes wat gefilmd.
En nu wordt het langzaam aan avond, de winkels zijn dicht, en op het Marktplein is een muziekpodium aanwezig en er wordt al volop gemusiceerd.
Winschoten maakt zich op voor een groots spektakel, ik zit er klaar voor.
Vrijdagochtend om zes uur waren ze op het Marktplein bezig een podium op te bouwen.
En op de vrijdagavond, in de regen, genoot ik van de generale repetitie, dat belooft wat vanavond.
En hedenmiddag om 12 uur is het begonnen, waterbei.
En dit zag ik:
Ik heb geen zin in de zomer.
Ik heb geen zin in de lente.
Geen zin in de herfst.
Geen zin in de winter.
Ik heb alleen maar zin in jou.
Ik loop alleen door de straten.
En mompel deze catate.
Met mijn hoofd in mijn handen,
Mijn gedachten die verbranden.
Op de stoep zit een hondje,
met een drankfles aan zijn mondje.
En dat lieve schat, komt alleen maar door jou
Een groene korst op een stokje.
Een klodder jam in een blokje.
De gouden regen langs de wegen.
staat te verleppen langs de regen.
En op de tafel van zeven,
valt weer niets te beleven
En dat kleine meid, komt alleen maar door jou.
Kheb geen zin in de zondag.
Ik heb geen zin in september.
Geen zin in aswoensdag.
Geen zin in het voorjaar.
Ik heb alleen maar zin in jou.
Zeven kale konijnen,
spelen blokfluit in de weide.
Een oude vrouw zonder tanden,
staat alleen te verbranden.
Het schilderij staat te huilen,
want zijn voeten zijn vuil, en
dat lieve schat, komt alleen maar door jou.
Als een vulpen zonder dopje,
lag ik eens bovenop je.
En nu dwaal ik door de straten,
want je hebt me verlaten.
En nu de je dood bent en vervlogen,
zie ik alleen nog maar je ogen.
Want kleine schat, ik houd alleen maar van jou.
Op je graf zal ik dansen,
als een bus vol dronken Fransen.
Op je zerk zal ik slapen,
als twee opgewonden apen.
Ik heb alleen maar zin in jou.
Alleen maar zin in je ogen,
die nu liggen te verdrogen.
Alleen maar zin in je botten,
om met je te ravotten.
Alleen maar zin in je schoentjes,
je lekkere natte zoentjes.
Alleen maar zin in je haren,
die ooit geverfd waren.
Alleen maar zin in te tranen,
om er lekker in te baden.
Alleen maar zin in je lippen,
om eens lekker in te wippen.
Alleen maar zin in je teentjes,
en je mooie dunne beentjes.
Als een vulpen zonder dopje,
lag ik eens bovenop je.
Ehm, ik heb alleen maar zin in jou.
De titel van dit logje, daar had ik even mee gewandeld, en met Doodles en Tessa en dat was gezellig en leuk.
We zagen zelfs een regenboog
En toen ik `savond naar eigen huis liep ging ik langs de C1000 om mijn boodschappen te halen.
Verdulleme, brood was op!
Het viel me overigens op dat het wel heel erg rustig was in de winkel, meer personeel dan klanten.
En er liep nog een meneer op klompen.
En ik ging met al mijn boodschappen langs de kassa en naar huis, broodloos.
Ik dacht, ik kan nog wel even langs de Lidl gaan, maar die waren om acht uur al gesloten.
De AH doet het toch negen uur, dus daar dan maar even heen.
Daarvoor liep ik eerst langs de MCDonnalds waar het best nog wel druk was, zelfs in het speeltuintje, en er waren, zoals altijd, een aantal mcdrive klanten.
En ik zag dat de slingers en ballonnen van het Van Goghbruggetje afgehaald waren.
Jaja, dat gebeurt allemaal in Winschoten.
In de AH was het drukker dan ik verwachte maar ook daar geen broden meer, wel bolletjes.
En ik nam ook nog maar even WC papier mee, om de voorraad aan te vullen.
Thuisgekomen zag ik op de bolletjesverpakking dat deze bolletjes gemaakt zijn in Muntendam.
En morgen fiets ik na mijn werk meteen even langs de PLUS, want daar kom ik langs.
Aanstaande weekeinde is het weer Waterbei in Winschoten.
Straattheater en van alles te beleven en kijk maar even rustig rond op de website.
Nu is het hartstikke leuk natuurlijk dat ze zoiets organiseren in Winschoten, en het is de afgelopen jaren ook goed bevallen, toch heb ik een punt van kritiek.
Voorheen werd waterbei altijd gehouden op de vrijdagavond en de zaterdag.
Dat komt goed uit, op de vrijdagavond is het koopavond en altijd gezellig druk in de stad, en ook op de zaterdag zijn er altijd veel mensen op de been, met name voor de winkeltjes.
De hoofdact vond de laatste jaren plaats op het Marktplein, en begon dan na 21 uur, net als de winkels gesloten zijn, dan konden fijn alle mensen samenkomen en er van genieten.
En op de zaterdag dan nog allemaal extra en dat was het dan.
Dit jaar hebben ze gemeend de vrijdagavond te moeten schrappen, en daar de zondag voor in de plaats te doen.
Dus vrijdagavond is dan een koopavond als alle andere, en op de normaal zo heerlijk rustigde doodstille zondagen verwachten ze nu zeker ineens dat er drommen mensen op af komen, alsof die aan de zaterdag niet genoeg hebben.
Maar goed, wellicht heb ik er geen verstand van, en we zullen zien.
En hopen op een beetje aangenaam weer.
Komt allen!
En een verslag volgt natuurlijk later.
In het Sterrebos, afgelopen winter.
Dit staat niet ver van mijn woning, ergens in een voortuin.
Oke, afgelopen zaterdag nam ik even een kijkje bij het allereerste Tramhavenfeest.
En ik zag onze blote neger ook weer.
Er hingen slingers en ballonnen aan de Van Goghbrug, die weer open kan.
En ik vind dat toch wel aandoenlijk.
Even een totaalplaatje.
En even de constructie goed bekijken.
En toen ik de markt op liep kwam ik dit vriendelijke bord tegen.
Kijk, mijn uitzicht, op bepaalde momenten, afgelopen weekeinde, er lag dus zand, en dat is inmiddels helemaal weg.
En over zand gesproken, in winkelcentrum Trond staat een zandkabouter, ter promotie van het strandsculpturenfestival op strand Zuid van Blauwestad, aan het Oldambtmeer.
En die ziet u dan vanzelf wel een keer verschijnen.
Ik heb twee emmers.
Deze emmers wonen hier al langer dan ik, toen ik deze woning kocht kreeg ik, onder andere, deze twee emmers er bij.
Ze staan op mijn balkon.
Ze staan regen op te vangen, en dat water geef ik dan weer aan mijn plantjes die in de opgehangen klompen leven.
Dat doe ik met een plastic bekertje.
En als het mooi weer is, dan stop ik al het water in één emmer, en de andere zet ik dan omgekeerd neer.
Daar rusten mijn voeten dan op.
Ik heb uitzicht op een strand momenteel, waar ze het hele weekend op gesport hebben.
Daar werd voetvolley, beachhandbal en beachvolleybal gespeeld, en na de middag ging ik naar buiten en bekeek het eens van naderbij.
Muziekje er bij, een gezellige drukte en zelfs een springkussen.
Daarna wandelde ik eens naar het met balonnen en slingers versierde Van Goghbruggetje en naar de Tramwerkplaats.
Aan de kade lagen allemaal boten, op de kade was er een klein marktje en er was zelfs een springkussen.
En in de tramwerplaats stonden allemaal modelscheepjes opgesteld en er was een expositie met foto`s van de Stichting Oud Winschoten , en er draaide een filmpje die ooit eens gemaakt is door het Winschoter Stadsjournaal over de Van Goghbrug.
Ik keek er naar, tot die opnieuw begon.
Weer buiten bleek net dat Shantykoor Maritiem was begonnen aan een optreden en dat ging ik maar even tot me nemen.
Het weer was prima.
Klein beetje gesputter, maar verder overwegend droog.
En toen ging ik maar weer naar huis.
Onderweg zag ik nog dat de Marktpleinkerk ook open was, om te bezichtigen, en zo hoort het ook.
Het Zandsculpturenfestival op strand Zuid van BLauwestad wil ik ook nog bezoeken, maar liever bij stralend weer...
Ik kwam tegenstrijdige berichten tegen:
De naam �Van Goghbrug� duikt pas in 1990 op en op 18 juni 1991 is de naam al zo ingeburgerd dat het college besluit tot het officieel overnemen van die naam. Het is niet bekend hoe en waarom juist die naam is ontstaan. In mei 1995 is de brug op de huidige locatie feestelijk in gebruik genomen. N.B. De beide stalen aanbruggen zijn pas tijdens de herplaatsing aangebracht
De brug is kennelijk vernoemd naar Vincent van Gogh, want de brug is in 1928 van Veenoord (waar hij tegenover het Van Goghhuis stond) naar Winschoterzijl verplaatst. Volgens anderen zou de brug hier reeds in 1890 geplaatst zijn.
Hoe dat nu precies zit weet ik dus ook niet.
Ik weet wel dat de brug sinds 1995 op de huidige lokatie ligt, en dichtgelast was.
En nu kan die weer open en dicht, en dat wordt ook feestelijk gevierd.
En hier op het Marktplein ligt allemaal zand, de derde editie van het beachweekend.
Erg gezellig, ik woon dus aan het strand momenteel.
De tent van Mark en Belinda.
Mijn auto op een KROatische parkeerplaats.
De brievenbus waar de kaartjes ingegleufd zijn.
Een fotomoment tijdens de barbecue op de camping.
Omdat een plek pal naast de sanitairevoorzieningengebouw de juiste plek is voor een campingtuintje.
Een hele diepe kloof, met daarin een rivier die vanaf aldaar ondergronds verder stroomt...
Eén van de vele vervallen gebouwtjes in dat land.
Trompet in museum.
Het treintje op luchtbanden.
Met als einddoel.
Suzuki Motor Corporation, de producent van uw auto, heeft ons laten weten dat bij uw Suzuki Jimny de mogelijkheis bestaat dat de bevestiging van de panhardstang, de stang die de positie van de voor- en achteras in dwarsrichting fixeert, mogelijk onvoldoende is. De bevestigingsbout aan de aszijde kan losraken met trillingen of verminderde besturing tot gevolg. Hierdoor is de kans op een ongeval aanwezig. ( dat is altijd aanwezig) Om bovenstaande situatie te voorkomen dienen deze bouten bij zowel de voor- als de achteras vervangen te worden.
Dat boven de steep is een gedeelte uit een brief die ik kreeg, al ver voor de vakantie.
Behalve dat tussen haakjes, dat heb ik zelf verzonnen.
Hoe dan ook, mijn auto werd even langs de garage gebracht en gehaald en klaar.
Maar ik vind het toch raar.
Dat ze pas met een mankement komen als die al in de verkoop is.
Eerst moeten ze alles testen en allemaal controleren en goedkeuren, en dan pas de markt op.
Ik heb me dus nooit in gevaar gevoeld of ben dat extra geweest.
En voor de vakantie wilde ik dat toch even geregeld hebben, om er dan na de vakantie nog even een logpraatje over te maken.
Toen ik thuis kwam van vakantie leefde er ineens een zwermpje fruitvliegjes in mijn keuken.
Beetje vreemd, want ik had al mijn fruit al op voor ik vertrok.
En beetje vreemd, want ik had alle ramen en deuren dicht.
Maar toch, ze waren daar.
En ik duld geen beestjes in mijn woning.
En ondanks mijn gehorde balkondeur vliegt er wel eens een mug naar binnen.
En die gaat dan vanzelf een keer ergens op zitten, en dan vang ik hem.
Ik zet een glas over hem heen en sluit die af met een papiertje, en op het balkon laat ik hem weer vrij.
En zo vaak komt dat gedoe gelukkig ook niet voor.
Maar nu, fruitvliegjes, geen beginnen aan.
Het waren er teveel en ze gingen nauwelijks zitten, en ik bleef aan de gang.
De aanhouder wint, maar toch lukte het niet om ze voor mijn verjaardag allemaal weg te krijgen.
En toen kreeg ik een tip.
Zuig ze op met de stofzuiger!
En dat deed ik, en elke keer als ik weer wat zag zoog ik ze weg.
Wel een beetje luguber natuurlijk, en vast en zeker helemaal niet fijn voor die beestjes, die er zelf ook niks aan kunnen doen, maar ik ben ze wel mooi kwijt nu.
Ja, mag ik ook even.
In een treintje in een grot, waar al miljoenen mensen me voorgingen en me minstens evenveel nog zullen volgen.
Zittend in een treintje in een grot, tijdens de vakantie, na het uitzoeken van de vakantie en al de voorpret, en de reis er naar toe, het uitzien naar deze dag, naar dit moment.
En daar gaat het treintje dan.
Vol toeristen.
En de helft maakt allemaal foto`s, en daar weer ongeveer de helft van is, net als ik, aan het filmen.
En vooral aan het genieten.
En dan staat het al heel veel keer op youtube, daar kan de mijne dan ook nog wel even bij.
Voor om in te sluiten op mijn weblog.
Even voor de beeldvorming.
Ik zat daar in mijn zomerkleding, dat wil zeggen, korte broek en t-shirt, en naast mij zat een negerjongeman met een dikke gehuurde stoffen jas aan.
En ik zat rechtop, te genieten, en hij bukte voor elke rotsuitstulping die ook maar zichtbaar was.
Maar evengoed, tot zover dan mijn vakantie.
Ik was op een boot.
En dat moet ik dus eigenlijk ook niet doen, want ik vind er niks aan op een boot.
En telkens als ik eenmaal vaar komt dat nare gevoel weer, van het niks aan vinden.
Het vervelen.
En hoewel je mensen kan kijken, en dan ook nog even deze leuke vogels, was het uiteindelijk toch nog een hele erg leuke dag.
Een erg leuk stadje in geweest, lekker gegeten, veel pinkie winkie`s gezien en gelachen en genoten en gezellig.
Volgende keer gewoon weer, bij een vakantie hoort een boot.
Soms.
Meestal.
En de titel van dit logje is mijn clifhanger, want daarover morgen meer!
Mijn moeder houdt er erg van, de treintjes op luchtbanden.
En gelijk heeft ze, het is lekker zitten en je komt langs allerlei interesante plekjes.
En ik ben toch een kind van haar.
En de meest zinloze tochten, die treintjes die eigenlijk meer fungeren als taxi, en dan na tien minuten pauze op het eindpunt een nieuw kaartje kopen voor de gelijk weer terugreis, vind ik de allerleukste.
En hoor die kinderen toch eens fijn jengelen.
Ik ging naar de warme bakker, naast de toren, en bestelde tien gebakjes, doe maar allemaal verschillende.
Ik vind toch alles even lekker.
En ik vroeg het bonnetje mee, want ik zag al op de kassa dat ze ze allemaal aantikte en ze allemaal een eigen naam hadden.
In mijn doos zaten:
Hazelnoot gebak.
Caramel gebak.
Doublet.
Kirsch gebak.
Cointreu gebak.
Schuim gebak.
Mergpijp.
Slagroom schuim.
Chipolatagebak.
Boerenjongens gebak.
Prachtig, dacht ik, toen ik dat lijstje zag, daar zit wel een logje in.
En ik kon geen enkele naam aan een gebakje koppelen.
Toch smaakten ze allemaal heerlijk, en die over zijn staan nog voor me klaar.
Hiep hiep hoera, van harte gefeliciteerd met mezelf, ik ben jarig!
En dan niet dit weblog of zo, maar degene die deze stukjes allemaal plaatst en tikt.
En ik ben maar liefst veertig jaar geworden, vanaf heden geen dertiger meer.
Veertig, dat is oud.
Van alle oud is veertig dan wel het jongst, net zoals dat negenendertig het alleroudste is onder de jongeren.
Veertig is het keerpunt, daarvoor ben je jong, daarna ben je oud.
Maar voor onder de nog ouderen natuurlijk nog hartstikke piepjong.
En we zullen wel zien wat de toekomst allemaal brengt.
Tot op heden ging het vrijwel allemaal prima op zich.
Alweer jarig, en wel leuk om dan te kijken hoeveel mensen, en wie, me tien jaar geleden allemaal feliciteerden, en wie dat nu allemaal gaan doen.
Ik was op vakantie, naar KROatie, en daarna nog een tijdje in Slovenie.
En dat was vroeger allemaal Yougoslavie en toen kwam er oorlog en opdeling in allemaal landjes.
En Nederland bemoeide zich ook met die oorlog en de soldaten gingen in korte broek dansen en er werden een heleboel mensen vermoord.
En nu ging ik in die landen op vakantie en stapte op een gegeven moment ergens in een stad in een kabelbaan naar boven, naar een kasteeltje die we weer met een treintje op luchtbanden verlieten.
Maar in die kabelbaan filmde ik het geheel eens.
En wel hier: KLIKKERDEKLIK!
Vandaag togen we eens naar het noorden, tot pal aan de Oostenrijkse grens.
Daar bevindt zich namelijk een kloof, die, tegen betaling, prima te bewandelen is.
Veelal over planken, en een paar keer zelfs de steeds woester wordende rivier over, middels bruggen.
Tussen de grootste rotsen door en eindigend bij een waterval.
En toen weer terug.
In de avond nog fijn even rondgevouwfietst, boel leegstand en verval hierzo, en daarna op het terras van de campingrestaurant gegeten.
Vandaag ben ik naar de beroemdste grotten op aarde geweest, waar je eerst met een electrisch aangedreven treintje over twee kilometer spoor door de grotten raast.
De neger naast me had een dikke jas gehuurd, want bang voor de steenkoude van tien graden plus, en hij bukte voor elke rotsblok die we tegenkwamen.
Een groter verschil met mij in onmogelijk.
Daarna volgde een fikse wandeltocht achter een gids aan.
Het vervelende van gidsen is dat ze altijd zo lang stil blijven staan om zoveel te lullen.
Met mij waren er nog vele anderen die foto’s maakten, dus ik neem aan dat facebook en Twitter er vol mee staan.
Via allerlei in mens grote zalen en gangen kwamen we weer bij de trein die ons naar een onderaardse rivier nabij de uitgang vervoer.
Toch merkwaardig, je mag nergens aankomen vanwege de oudheid en ze zijn er zo zuinig op, maar wel allemaal superstrakke paden aangelegd voor de massa toeristen.
Buiten aangekomen gingen we na een kop koffie meteen weer ergens naar binnen om in een grot de visjes te bekijken die nergens anders ter wereld voorkomen en die ik in Kroatië ook al gezien heb.
Bij de prijs inbegrepen was ook een vlindertentoontelling, maar na een onbegrijpelijke film zijn we daar maar tussenuit gepiept.
Beestjes dood op een stokje hoef ik niet zo.
Omdat de laatste gratis shuttlebus al reeds vertrokken was reden we zelf maar naar het kasteel toe dat helemaal in een berg grot was gebouwd.
Wat een schitterend bouwwerk.
En waar ik ook was vandaag, overal landgenoten, behalve in het eetcafé in het dal, waar we lekker gegeten hebben.
Er is niks mis met mijn fototoestel.
Herhaling: Dat er dus niks mis mee is.
Wat er wel aan de hand is hoef ik niet nogmaals uit te leggen, immers, wat eenmaal op internet staat is voor iedereen te vinden.
Evengoed, gisteravond spotte ik zowaar een dikke vette Sloveense slak op de caravan vloer, die ineen krulde toen ik hem oppakte.
Maar onderweg naar de bosjes keek hij me alweer recht in de ogen aan.
Vandaag maar eens naar Triest geweest, vlak over de grens.
En zo triest is het daar helemaal niet, eerder bloedheet, maar toch nog prima te doen.
We kwamen zowaar per ongeluk in een parkeergarage terecht en lieten hem daar ook maar staan.
Even zoeken naar het centrum, dat kon haast niet missen en na een kop koffie een beetje verder rondgekeken en dat was niet veel aan.
Ik zag dat er een autotunnel een berg in ging en dat er wandeltrappeb langs naar omhoog gingen.
Boven aangekomen diende de volgende trap zich alweer aan, en na die op getrapt te hebben bleek daar een heus kasteel te zijn.
Binnenin kon je kaartjes kopen die je tot twee maal toe nog moest laten zien, om toegang te krijgen tot alle toegankelijke vertrekken.
Het was rustig maar het liep wel allemaal een beetje door.
Daarna wachten we op de toeristenbus met open dak, waar me met korting, want laatste ronde,de hele stad konden zien.
Deze Italiaanse stad heeft ruim 200.000 inwoners, en ook hier geen tram of metro, en ligt dus in Italië, pal naast Slovenië, dit ter informatie voor diegene onder u die niet scrollen.
Op de terugweg naar de camping langs de snelweg wat gegeten.
Tot zover.
Vandaag de hoofdstad van dit piepklein landje eens bezocht.
Op de camping kon ik een buskaartje kopen en ze vertelde er meteen goed en duidelijk bij aar ik het beste uit in stappen.
Aldaar was het een kleine moeite om bij de beroemde drie bruggen en roze kerk te geraken.
Het was prachtig weer,en het is een aardige stad.
Er wonen zo tussen de twee en driehonderdduizend mensen, toch is er geen metro of tram.
Wel zijn er veel winkeltjes en was er een markt met veel eten en wetende mensen, en verderop nog een markt.
Daar pal achter was de gondelkabelbaan naar boven.
En wonderlijk vind ik het al niet meer, maar dan sta je met een man of tien in en gondel, dan zitten daar altijd Nederlanderstussen.
En in het overdreven goed gerestaureerde kasteel op de top wemelt het daar ook weer van.
Wat een prachtig uitzicht.
Na en kop koffie, met gratis glas water er bij, aan de achterkant eventjes gewacht op een trein op luchtbanden die ons weer naar beneden vervoer.
We zaten klaar met geld, maar de machinist startte de motor en bracht ons gratis naar beneden.
We wandelden nog wat door de stad , langs oude resten nog uit de romeinse tijd, namen nog maar een ijsco.
En namen vervolgens de bus terug naar de camping.
In de avond ging ik nog een heel eind vouwfietsen, ik hield almaar rechts aan en via allerlei stadstuinen en sportcomplexen belandde ik weer waar ik nu ben, en vanaf waar ik me morgen weer in het volgende avontuur stort.
En wat is het toch vroeg donker hier, zeker nu alle camping lampen het begeven hebben.
|
|
