De zeehonden die leven in de Dollard zijn vanaf vandaag live te zien via de webcam van Het Groninger Landschap. De populatie zeehonden breidt nog iedere dag uit. Op dit moment liggen er 50 moeders met pups.
Op zaterdag 20 juni 2015 was er de bajesdag in het gevangenismuseum te Veenhuizen, Drente. En daar was ik naar toe.
Het was druk. Bij binnenkomst kreeg ik een bandje om mijn pols gesmurfd en zo liep ik door het museum. Ik zag het en nam het in me op.
Triest toch, wat mensen elkaar allemaal aan kunnen doen en hebben gedaan, en nog gaan doen. Om naar van te worden.
Daarna zag ik buiten nog wat demonstratie`s en enige kraampjes en op een bepaald tijdstip wilde ik in een bepaalde zaal aanwezig zijn omdat er een ex-crimineel ging spreken. En dat bleken er twee te zijn.
Twee zeer enge mannen, nu gelukkig op het rechte pad, en dat verkondigen is wat ze nu doen als tegenprestatie aan de maatschappij.
Nou ja, maakte wel indruk, gure types. Daarna woonde ik nog een drugshonddemonstratie bij, knap dat honden dat kunnen en dat ze er zo ontzettend blij van worden. Toch ben ik tegenstander van ze, want ik vind dat ze drugs vrij moeten geven.
Daarna begonnen ze aan een fietsdemonstratie, hoe ze met de fiets enge mannen aanhouden en vastboeien.
Een rondje meerijden met een boevenwagen kon ook. Het is onwerkelijk en triest dat de mensheid zulke wagens bouwt, dat dat nodig is. Dat er zulke mensen zijn.
Na een kop koffie weer naar binnen, nu om een rechtszaak bij te wonen, met een echte rechter. Die heel duidelijk en vriendelijk was. Net als die ex-criminelen trouwens, want nu op het rechte pad.
En na het aanschouwen van nog wat museumstukken weer naar huis.
Ik vind het muziekje een beetje saai, net of er heel wat komt en dat dreutelt dan voort. Maar misschien tipeert dat de nacht ook wel.
Geen grote namen meer, qua bands, zoals voorgaande afgelopen jaren, toen Simone FM dat mocht regelen. Maar nu dus onze eigen lokale band, en die kunnen er zeer zeker ook wat van.
En als extra op de zaterdag huren ze nu slam fm in, en als extra op de zondag RTL. Commerciele bende, maar het zal vast wel gezellig worden allemaal.
Wat u nu gaat zien hoef ik u niet te vertellen natuurlijk.
Ik zie niet wat kuikens zijn en welke de vaders en of moeders, dat is met kippen toch vele malen duidelijker.
Kipkuikens kunnen gelijk bij de geboorte al lopen en poetsen en zelf eten. Niks geen geprop van moeders in de snavel, wel liefdevol fijn malen, dat wel.
Maar kipkuikens groeien langzaam maar zeker tot kip of haan. Met deze vogeltjes is het tot het uitvliegen een hoopje niks waar alleen eten in moet, en veel ook, tot het uitvliegen en dan lijken ze al net volwassen.
Voor K6 tegen kanker wordt op 19 juni een benefietconcert in de klinker gehouden. Deze wordt gegeven door Politie Orkest Noord Nederland, Wia Buze, Edwin Jongedijk, Eltje Doddema en zang Duo K2
Bovenstaande las ik op de website en het leek me wel wat. Bovendien had ik Wia Buze nog nooit live horen zingen, dus dit was dan toch wel een buitenkansje. Maar al wat kwam, geen Wia.
Het Politie Orkest Noord Nederland bestaat niet louter uit medewerkers der politie, maar ze doen alsof. En de grote zaal in De Klinker kent 644 zitplaatsen, als ik het wel heb onthouden.
Jacques d`Ancona presenteerde het geheel, en onze burgemeester ging ook nog wat zeggen. En er werd heel mooi en goed gezongen, zij het niet door Wia.
Evengoed, een fijne avond. Maar nu heb ik voorlopig wel even weer genoeg orkesten gehoord.
Soms worden dingen me te ingewikkeld, en dan haken mijn hersens af. In plaats van me verdiepen in de materie verbaas ik me er over, want ik wil dan weten waarom iets is en dan vind ik het antwoord niet.
Neem nu bijvoorbeeld de provinciale staten. Altijd interessant natuurlijk, even weten hoe het zo ontstaan is en het zich ontwikkeld heeft.
En momenteel is het dus zo dat de provinciale staten de eerste kamer kiezen. Maar, wat ik dus fout vind: de stem van provincie`s met meer inwoners telt zwaarder.
Hoezo? Waarom zijn meer inwoners dan meer waard? Dat vat ik niet.
Elke seconde wordt er een uur aan filmmateriaal geuopload op youtube. We kunnen vanaf heden de rest van ons leven almaar doorkijken naar nieuwe youtubefilmpjes en dan nog kunnen we niet alles zien. Er komt meer bij dan we ooit kunnen zien.
Of we het willen is een tweede. Hoe dan ook, er eens bij stilstaan kan geen kwaad. En als we er dan toch bij stiltaan, sta dan ook stil bij alle andere gebeurtenissen die eveneens almaar doorgaan.
Dan ga ik nu verder met waar ik gebleven was, nu met een ingezoomde versie, zodat het zichtbaar wordt waar dat bord over gaat.
En hier zijn ze ook bezig.
Dit bord kan wel weg, want het is tegenwoordig gratis parkeren in Winschoten. Hoewel ik het woord parkeerautomaat een verkeerde keus vind, het is eigenlijk een geldautomaat, of betaalautomaat, want er kan enkel geld in, en er komt een bon weer uit. Dus bonautomaat had ook nog gekund.
Het is geen automaat voor te parkeren in elk geval.
Toen ik het orkest filmde maakte ik ook een foto.
En ook nog eentje vanaf mijn zitplek.
De Winschoter Toren.
Afgelopen zaterdag was het open torendag en zat er een meneer op het carillon te spelen.
Aangezien het kutweer was hierbij een foto van het uitzicht van vorig jaar, vanaf de Winschoter Toren.
De toren is vrijwel altijd open, temeer daar er onderin de plaatselijke VVV is gevestigd.
Maar ik vind het een beetje raar dat de toren reeds om vier uur sluit, terwijl de markt en de winkels het volhouden tot vijf uur.
Maar het gaat natuurlijk om de foto`s, ook de laatste drie.
Even aanklikken en dan 36 seconden geduld hebben en dan begint het lied.
En nu ga ik u iets hartverscheurends vertellen aangaande een zekere Miep Zij was negentien jaar en ze woonde op kamers gelegen aan 't Winschoterdiep Dit verhaal waarmee ik alle andere literatuur van het tafelblad zwiep Combineert de gevoelige Miep met het waterbouwtechnische Winschoterdiep Zij vervulde een taak in de bibliotheek of zoals zij het noemde, de bieb En passeerde aldus minstens tienmaal per week het romantische Winschoterdiep Maar ook tijdens het weekend gebeurde het dikwijls dat zij langs de waterkant liep Dus de kant van het water dat ik u al noemde, te weten het Winschoterdiep Op een heerlijke zaterdagavond in juni vol geuren en vogelgepiep Was ze weer eens alleen aan de wandel gegaan langs het lieflijke Winschoterdiep Even later verscheen op hetzelfde traject een wellustige man in een jeep En zijn blik viel daardoor op de aaibare Miep langs naast het vloeibare Winschoterdiep Dus hij remde en groette waarbij hij in haar een verlangend gevoel wakker riep Daarna stapte hij uit en hij kwam op haar toe, het was stil aan het Winschoterdiep Deze stilte kwam beiden bijzonder van pas, aangezien die gelegenheid schiep En ze strekten zich uit in het welige gras bij het ondiepe Winschoterdiep Wat ze deden dat is mij helaas niet bekend, want ze deden dit in het geniep En het schemerde erg en het werd ook wat koel door het vochtige Winschoterdiep Maar in elk geval kwam ze weer thuis en de volgende dag werd ze wakker met griep En u weet hoe gevaarlijk dat is als je 't krijgt van het lokkende Winschoterdiep Dus de koorts liep maar op en de polsslag werd sneller, kortom ze was ziek als een iep En al ijlend beleefde ze weer dat gedoe aan het klotsende Winschoterdiep Nu, het spreekt wel vanzelf in zo'n tragische tekst dat het meisje tenslotte ontsliep Op dat ogenblik reed de wellustige man met zijn jeep lang de Kralingse plas En misschien vindt u deze geschiedenis wel overbodig en stereotiep Maar zij werpt toch een licht op de uiterst merkwaardige rol van het Winschoterdiep Tot besluit wil ik u dan ook opwekken tot een geestdriftig hoera en hiep hiep Ten behoeve van dit voor het scheepsvaartverkeer zo belangrijke Winschoterdiep
Ach ja, het idee was zo mooi. Het idee was dat er een omroep mocht bestaan die niet ging voor de luistercijfer, kijkcijfers en groei. Gewoon klein blijven en maar rare programma`s blijven maken en overal tegenaan trappen en zich volop bezighouden met het onderwerp. En niet alleen dat doen wat verlangt wordt, want dan krijg je een statische cultuur. Sterker nog, dat is er al.
Maar evengoed, ze mochten bestaan, en mogen blijven bestaan. Sterker nog, dat moet.
Tweede pinkersterdag was ik vrij, omdat vanwege de uitstorting van de heilige geest krijgen we een dag vrij.
Dus luisterde ik smorgens lekker naar de Arbeitsvitaminen en zorgde er voor dat ik rond het middaguur bij mijn ouders was. Mijn twee nichtjes waren daar ook, die hadden gelogeerd bij opa en oma en gingen vanmiddag ook mee.
Eerst liep ik met Qyandy door het Sterrebos, en daarna gingen we met z`n allen naar de Winschoter Pinkstermarkt. Dat wordt sinds een paar jaar gehouden rond de haven en een industrieterrein alhier, net als met de Paas overigens.
Nou, eerst was daar de rommelmarkt, met inderdaad allemaal rommel. En er was een luchtkussen en er was een trampoline en veel mensen en eten en gezelligheid. En oldtimers, een heleboel.
We gingen de brug over en daar was net de demonstratie bezig van de rolschaatsvereniging. Prachtig zeg. Ik had het al vaker gezien, maar het blijft prachtig.
Daarna maar eens linksaf slaan en kijken wat daar allemaal loos is.
Er werd een vrachtwagen getrokken! Heus waar. Iemand hing er voor met een vastgemaakt hesje en bekabeling en trok zo de truuk naar voren. Tot over een streep, dan klonk er een fluitje. De vrachtwagen reed langzaam terug en de volgende werd vastgekoppeld!
Wat een animo is daar nog voor. Even verderop stond een zanger te zingen, hij deed goed zijn best. En er stonden allemaal trucks en auto`s om te bekijken.
Toen maar weer terug naar de markt. Daar zag ik ook nog roofvogels. En boven Winschoten vlogen de hele tijd vliegtuigen, die min of meer reclame maakten voor de vliegshow die elk jaar met pinksteren gehouden wordt op vliegveld Oostwold.
Bij de Tramwerkplaats stond toen ineens een zangeres te zingen, ook leuk, en mijn nichtjes gingen nog op de spingkussen en werden gesminkt als vlinders.
En toen weer naar huis. Zoiets.
Beetje laat om nu nog met een pinksterverslag te komen, maar pinkpop is ook nog niet geweest.
En dan nu de laaste reeks foto`s te Amsterdam, te beginnen met een reeks auto`s die ik daar trof.
En dan wilde ik ook al die hijskranen er bij op het plaatje hebben, en dat lukte.
In het Amsterdam Theater, waar Anne zich afspeelt, kan men van alles uit een daarvoor bestemd zijnde muur trekken.
Het bewijs dat ik binnen ben geweest, maar natuurlijk meer dan dat.
Het decor is overweldigend, horzinbreed van links naar rechts, met de modernste videotechnieken.
Elke avond volle bak, op de middeldure plekken tenminste, die goedkoopste blijven leeg.
Tenminste, dat was mijn indruk, als iemand vindt dat het anders is mag diegene dat melden.
En in het donker weer naar huis, dat wil zeggen, op naar de bus die ons naar de metro bracht die ons dan weer naar Amstelveen bracht, waar camping Amsterdamse bos zich bevindt.
Een laatste blik bovengronds vlak voor in onderdaal bij Amsterdam Centraal, en ik zie de lampen boven de stad die me doen denken aan thuis. Ik woon namelijk tegenover een andere Hotel Victoria.
Absurde informatie, zeggen waar het wel te vinden is.
En volgende keer weer wat anders want Amsterdam is op.
Het geluid van harmonie- en fanfaremuziek weerklonk op zaterdagmiddag 6 juni in het winkelhart van Winschoten. Onder de noemer ’Muziek in de Stad’ gaven vijf muziekverenigingen uit de regio een gezamenlijk gratis openluchtconcert.
Het gelegenheidsorkest stond onder leiding van Peter Nijland, dirigent van muziekvereniging Nieuw Leven uit Winschoten. Daarnaast deden mee De Harmonie, eveneens uit Winschoten, Prins Hendrik uit Scheemda, Excelsior 65 uit Bellingwolde en muziekvereniging DOK uit Blijham.
Het orkest dat zorgt voor Muziek in de Stad bestaat uit meer dan 80 muzikanten!
De klanken van harmonie en fanfare werden afgewisseld door de slagwerkgroep van Nieuw Leven, de Mallet Percussion Band, die naast de trommels ook marimba’s, xylofoons, vibrafoon, klokkenspel en pauken meebrachten.
Dit weet ik allemaal niet uit mijn kop en ik zuig het ook niet uit mijn duim, ik heb het van internet overgenomen en het even in verleden tijd omgezet.
Het geheel begon om 13 uur en ik kon het horen vanaf mijn balkon. Maar niet zien, daarvoor moest ik even lopen naar het Israelplein, daar waar het gebeurde.
Ik stond eerst een tijdje tot ik bij een geschikt plekje kwam om te gaan zitten. Een zitbank net naast een terras, zodat ik geen drinken hoefde te bestellen.
Ik bleef er ruim een uur zitten, want ik had prima zicht en goed geluid, en de plekken naast mij werden telkens gevuld door medegenieters.
Het was gisteren 30 graden, maar vandaag lang niet, en mijn korte broek bleek toch een verkeerde keus, en dan in de schaduw zitten met wat frisse wind deed me besluiten om toch maar even weer aan de wandel te gaan.
Ik liep wat rond, en schoot thuis even aan om van broek te wisselen en toen keerde ik weer terug naar het Israelplein.
Na weer een tijdje her en der gestaan te hebben besloot ik om een plekje te zoeken tussen het voor het orkest zittende publiek. Nu zat ik wel in de zon, de wind bleef fris, maar de muziek prachtig.
En na ongeveer weer een uurtje stapte ik maar weer eens op.
Er liepen zo`n 4000 deelnemers mee, begeleid door zo ongeveer 14 muziekcorpsen, en dat eindigd dan in een optocht door hartje Winschoten.
Ik kan dit ook bekijken vanaf mijn balkon, maar omdat onder andere mijn nichtjes meeliepen begaf ik me tussen de menigte.
Na deze bloedhete dag kwamen de donderwolken aanzetten en toen de avond echt viel begon het te onweren. Maar de optocht was toen al reeds lang ten einde.
En toen had ik zomaar opeens geen warm water mee. Natuurlijk, alles wat kapot kan gaat ook een keer kapot, hoewel mijn CV- Ketel, uit 2007, toch regelmatig nagekeken wordt.
Oke, boekjes er bij en lezen maar. Wat knoppen indrukken en ergens aan draaien en vooral vaak resetten. Maar nee, het water wat kwam bleef koud.
Dus er moest iemand komen om het te maken.
Dus ik bel het nummer dat op de sticker staat die op mijn CV-keter geplakt zit. Via een voorkeuzemenu en de mededeling dat het gesprek mogelijk werd opgenomen kreeg ik een mevrouw aan de lijn. Ze vroeg wat ik allemaal zag op het lichtgevende schermpje, en mijn waterdruk was te laag. En dat kan ik zelf wel verhelpen.
Ze vroeg mijn e-mail adres en stuurde me een instuctiemailje.
Op 19-05-2015 heeft u contact met ons gezocht. Als reactie op uw vraag:
De waterdruk van een CV-ketel moet tussen de 1,5 en 2,0 bar staan. Als de druk te laag is moet de CV ketel worden bijgevuld met water.
Voor het bijvullen van de CV-ketel heeft u het volgende nodig: - Een emmer - Een doekje - Een slang - Een waterpomptang
Het bijvullen gaat als volgt: 1. Zet de thermostaat laag en wacht 15 minuten zodat de CV-ketel kan afkoelen 2. - Bij al wat oude(re) CV-ketels met analoge drukmeter, haal de stekker uit het stopcontact. - Bij nieuwe(re) CV-ketels met digitale drukmeter, laat de stekker in het stopcontact zitten. Kijk in de gebruiksaanwijzing van uw CV-ketel hoe u in het bijvulprogramma komt. 3. In de buurt van de CV-ketel vindt u een waterkraan. Sluit de slang aan op uw waterkraan. Laat de slang voorzichtig volstromen met water (zo vermijdt u dat er lucht bij komt). Sluit daarna de kraan weer. 4. Sluit daarna de vulslang aan op de vulkraan van de CV-ketel. Draai eerst de waterkraan open en vervolgens de vulkraan. 5. Wacht tot de drukmeter tussen de anderhalf en twee bar staat. 6. Draai eerst de vulkraan dicht en vervolgens de waterkraan. 7. Hou een emmer onder de kraan voordat u de slang loskoppelt 8. Nu kunt u de CV-ketel weer aanzetten door de stekker in het stopcontact te steken. 9. De CV-ketel is nu bijgevuld. Nu moeten de radiatoren nog ontlucht worden.
Klik hier voor een instructiefilmpje (klik met de rechtermuisknop en kies voor "Openen in nieuw tabblad")
Uw vraag was:
Hoe vul ik mijn toestel bij? - Hoe moet ik mijn toestel bijvullen?
Is uw vraag hiermee niet (voldoende) beantwoord, dan horen wij dat graag. U kunt ons bellen via het gratis nummer 0800 0388.
Met vriendelijke groet,
Ik heb de namen even uit het mailtje verwijderd, er stond ook nog in dat het bedrijf is Assen zit.
Evengoed, ik heb wel een waterpomptang, maar die zit in mijn gereedsschapskist op mijn werk. Een emmer en doekje heb ik ook wel, en ik zou de slang van mijn douche wellicht kunnen gebruiken. Maar die krijg ik aan één kant niet los.
Voor ik achter mijn waterpomptang aanga wil ik eerst uitzoeken waar het water in moet. Ik google wat maar vind niks. Maar wacht eens even, er zit standaard een slang aangekoppeld en ik draai het open en voilla, de ketel vult zich met luid kabaal en de bars schieten omhoog.
Whoehoe, en het water is warm.
Maar dat is snel lauw en dan weer koud. Zucht.
Dus ik bel nogmaals het nummer en nu sturen ze wel iemand langs.
Deze meneer krijgt het niet voor elkaar. Hij komt een dag later terug met een collega en wel goed werkend spul. Mijn vader is zo vriendelijk om hun te ontvangen en van koffie te voorzien, zodat ik gewoon naar mijn werk kan, en zij maakten alles weer voor mekaar.
Twee dagen later kwam de rekening maar zit ik weer lekker warm.
Winschoten kent sinds 12 januari 1926 het Sint Lucasziekenhuis, toen 50 bedden, inmiddels 240. Het gebouw is heel vaak verbouwd en gegroeid.
En opeens, ergens in 2010 maakte men bekend dat men weg wilde uit Winschoten. Met ziekenhuis en al. Er moest een nieuw gebouw komen, buiten Winschoten.
De gemeete wees tientallen nieuwe lokatie`s aan binnen de stadsgrens, maar nee, ze moesten en zouden weg uit Winschoten.
Ze wilden nieuwbouw plegen in Zuidbroek. Vlakbij Van der Valk, zodat die voor het eten kon gaan zorgen, dat hadden de heren al geregeld.
Gelukkig verbood de provincie dit en moesten ze een nieuwe lokatie zoeken. Toen kozen ze voor Scheemda, en vreemd genoeg vindt de provincie dat wel goed.
Idioot dat een provincie zoveel macht heeft en een gemeente helemaal niet en dat dat allemaal zomaar kan.
Ik vind het jammer dat het ziekenhuis de stad gaat verlaten. Slecht voor de werkgelegenheid, en slecht voor de inwoners.
Maar onze burgemeester is ontzettend blij met het nieuwe ziekenhuis. Die heel toevallig in het dorp komt waar hij woont.
En ondanks dat het een prima burgemeester is schiet die blijheid me toch in het verkeerde keelgat, dus zei ik er wat van op de twitter. En hij twitterde terug.
Kijk, dit is dan het vrijheidscarillon te Amsterdam, gemaakt te Heiligerlee onder de rook van Winschoten. Mijn fototoestel geeft geen licht meer, dus ik moet gokken wat ik zie, dus vandaar dat het onderstel ontbreekt.
Interessante straatnamen in die Amsterdamse wijk, met uitleg er bij om wie het gaat.
En toen gingen we naar Anne.
Deze letters zijn bedoeld om op de foto te zetten.
En als er geen sterveling te bekennen is doe ik dat graag.
Het, is dat niet het REM eiland?
Nee, het is Anne.
Ja, toch wel het REM eiland.
En daar moest ik natuurlijk op!
En daar ging ik op.
Waarom weet ik ook niet, maar ik plak er vandaag even een foto bij die ik zelf niet gemaakt heb, temeer daar ik er zelf op sta, vast en zeker van de vakantie vorige zomer in KROatie en Slovenie.
