Tijdens de coronacrisis organiseert RTV Noord thuiskamerconcerten waarbij Groninger artiesten nummers spelen voor in de huiskamer. Dit is een clip uit het optreden van Lars Koehoorn met Freedom.
Dit was dus in het begin toen alles gesloten was, RTVNoord deed dit met veel meer artiesten, en de leukste pik ik er uit en plaats ik zo nu en dan.
Ik was in de vakantie een dagje naar Maastricht, en als ik naar een oude stad ga wil ik natuurlijk ook de oude meuk zien. En ik vind bordjes met informatie altijd zeer aangenaam, zo kan ik hier zien dat dit stuk het enige is dat is overgebleven en dat het stamt uit de 13de eeuw.
Veel ouder kan ook niet, daarvoor konden ze nog niet bouwen.
En het is ook wel mooi als de weg gewezen wordt.
En er blijkt altijd meer verdwenen dan behouden.
En ondanks dat het toch best wel erg druk was in Maastricht is het me gelukt om vrijwel niemand in beeld te krijgen.
Ik was in Maastricht en wilde eens wandelen over de oudste brug van Nederland, de Sint Servaasbrug. En net toen ik er overheen was ging hij open.
Toen we weer terug waren en in de folder lazen dat er rondvaarten over Maas waren besloten we om een kaartje te kopen, en ondertussen maakte ik wat foto`s.
Vijf jaar jonger dan de Marktpleinkerk in Winschoten, maar wel de oudste brug van het land.
En daar is de rondvaarboot die me naar Belgie en weer terug brengt.
Als ik over de oudste brug van Nederland ben geweest wil ik er ook nog onderdoor.
Onder andere dit is binnenin te zien, en nog wel meer, maar daarvoor gaat u zelf maar kijken, ik geef even mijn indruk.
Omdat we zagen dat er mensen op zaten zonder mondkapje gingen we ook mee, om die reden zijn we dus ook niet in de toeristenbus gestapt.
Hiervoor ga ik dus naar Maastricht.
Eeuwenoude muren, zo oud dat het nu monumenten zijn.
Ik maakte even een foto van het naamplaatje van Helpoort, anders weet ik niet meer hoe het heet en kan ik niet de juiste wikipediapagina er bij vinden.
Ik was op vakantie op de camping in Zuid Limburg en toen de barbecue vlam vatte maakte ik voor het doven eerst nog even deze foto:
Tijdens mijn vouwfietstochtjes nam ik regelmatig even een pauze als ik wat leuks tegenkwam.
Naar beneden ging makkelijker dan omhoog.
Daar heeft deze niet zoveel problemen mee.
Als ik in de voortent zat was dit mijn zicht, dat is echt vakantie.
Helaas lukte het dit jaar niet om werkdagelijks te genieten van de Arbeidsvitaminen, maar gelukkig had ik zelf ook nog wat bij me.
Een dagje naar Maastricht, de eerste foto is dan altijd van de parkeerplek, zodat dat in gevallen van nood beter terug te vinden is. Er was daar een oudere man die ons wenkte dat er nog een plekje was, en die wees hij ons, daarna konden we betalen en voor middernacht de auto weer ophalen.
Een grote stad opzoeken in deze tijd, is niet zo verstandig, maar we doen wel ons best om er toch wat van te maken.
In Belgie moeten mensen een mondkapje dragen, in Duitsland ook, gelukkig is in Nederland alleen afstand houden voldoende.
Een mooi oud gebouw, spuuglelijk in hetzelfde beeld, en overal die waarschuwingsborden, dat is Maastricht.
Ik ging het VVV kantoor binnen om wat informatie te vergaren, maar moest er aan de achterkant weer uit.
Ik liep wat rond in Voerendaal en dit vond ik prachtig genoeg om op de foto te zetten.
En er is weer een tunneltje waar ik voorheen nimmer onderdoor was gekomen en nu dus voor het eerst.
Voerendaal staat bekend om de vele kastelen, maar als toerist heb je er weinig aan, ze zijn allemaal bewoond.
Maar de wandeling er naar toe, er omheen, is natuurlijk ook zeer de moeite waard.
Achter het kasteel was een bospad, waar koeien los rond liepen.
En ik vind het ook altijd even mooi om in volkstuintjes te koekeloeren.
Vanaf de uitvinding van de juiste baksteken is er gebouwd, en op enkele plekken in Nederland zijn er delen die de tand des tijds doorstaan hebben, zo ook in Voerendaal.
En in de eeuwen er na is er altijd bijgebouwd.
Bij de plaatselijke ijssalon ging een medewerkster snel even op boodschap om aardbeien te halen om aan mijn bestelling te voldoen, het smaakte heerlijk.
Mijn voortent voor mijn caravan op mijn plek op de camping.
Inmiddels ben ik overigens al lang weer thuis, maar dit is dus een fotoverslag van alles wat ik zoal tegen kwam.
Ik was in Kerkrade en had de Nieuwstraat helemaal uitgelopen en weer terug, en wilde via een Duitse straat terug naar mijn in Nederland geparkeerde auto. Vanaf hier loopt de grens weer achter de huizen langs, en op een gegeven moment zag ik zelfs wat koeien.
Daarna door een leuk parkje terug naar Nederland, en daar staat dan weer zo`n grenspaal.
En daar achter weer een Nederlandse straat. En lantaarnpaal, andere palen, zels een kei. Maar die grenspaal staat er al honderden jaren en die blijft daar ook staan, en dat is het overige niet zo zeker.
Nog eventjes van dichtbij.
En daar achter een Duits laantje door een Duits parkje.
Zo zouden alle grenzen moeten zijn, open en zonder controle.
In Winschoten is een koekoekstunnel, en in Limburg is een Koekoeksweg.
In Limburg worden de plaatsnamen tweetalig weergegeven, in Groningen niet.
Ik wilde ooit eens een kerk zien die ouder is dan de Marktpleinkerk in Winschoten, die kwam ik tegen in Voerendaal, alhoewel het alleen de toren betreft.
In Voerendaal hebben ze volgens mij liever niet dat men brood geeft aan de eendjes.
Ik was aan de wandel in de Nieuwstraat in Kerkrade over de Nederlands Duitse grens, waarvan dit een markering is, in het midden van een rotonde. En eens liep dit muurtje de volle twee kilometer helemaal door.
Dat soort informatie staat ook op allemaal borden die zich her en der in de straat bevinden.
Op een gegeven moment buigt de Nieuwstraat af en loopt door, de Duitste zijde hanteert hier een andere naam.
En daar is het einde van de straat en de grens loopt dwars door het gebouw heen.
Dat is mooi geillustreerd middels de postbussen.
Achter het gebouw staat weer een grenspaal, en vanaf hier loopt de grens weer achter de huizen langs, op weg naar wederom een riviertje.
De container is Nederlands, het hek is Duits.
Nou, u merkt, ik heb een rondje rond het gebouw gelopen, even kijken hoe het allemaal zit.
Wat me ook al langs de Duitse snelweg opviel, aldaar is het nog mogelijk om te allarmeren. In Nederland vertouwd men blind op de techniek.
In mijn hoofd staat hier dat men voorzichtig winden moet laten.
Ik was op de Sint Pietersberg in Maastricht en daar was het prima te doen.
Het vervelende van navigatiesysthemen is dat ze geen bereik hebben in een tunnel, en dat er juist dan alvast een keus moet worden gemaakt voor de juiste afslag meteen na de tunnel, waar geen tijd is om snel genoeg weer met een sateliet verbinding te maken.
Meestal hangt Jezus op een kruispunt, maar er zijn zoveel Jezussen in Zuid Limburg dat hij ook wel eens in een parkje hangt.
De Nieuwstraat in Kerkrade is ongeveer twee kilometer lang en de ene kant van de straat is Nederland en de overkant is Duits, en die begint hier.
Vanaf hier loopt de grens links tussen deze huizen door en verder achter de huizen langs op weg naar een riviertje, en rechtdoor naar de rotonde op het midden van de Nieuwstraat.
In 1815 werden de grenzen eens duidelijk vastgeseld en hier is dit besloten.
Er staan een paar informatieborden met de geschiedenis van deze straat.
Er hebben sinds de Eerste Wereldoorlog hoge hekken gestaan, om smokkelen tegen te gaan, en pas in 1970 waren ze zover dat ze het af konden doen met een 35 centimer hoog muurtje die op zijn beurt in 1993 weer afgebroken werd.
En een heel klein stukje van dat muurtje staat er nog, midden op een rotonde, voorzien van informatieborden in de twee talen.
Dit plaatsnaambord zette ik op de foto omdat de rechterpoot wel heel diep zit. En dit kwam ik zomaar tegen tijdens het rondfietsen door de omgeving van de camping op mijn vouwfiets.
Het drielandenpunt, wat al meer dan honderd jaar geleden lang geen honderd jaar een vierlandenpunt was, en daarna is dat gebied toegekend aan Belgie. Op dit punt komen niet alleen drie landen samen, het zijn ook nog eens drie talen die elkaar hier treffen.
En dan pal op de grens net in Belgie staat de Bouwdewijn toren, waar je coronaproof met de lift naar boven kan.
Ik kon er niet zoveel Vijlen, Mijnstreek en Heerlen van maken.
Vanaf het drielandenpunt staan er langs de gehele grens grenspalen. Meestal om de kilomter en vaak ook nog met tussenpalen. En vanaf het drielandenpunt wilde ik de eerste grenspaal tussen Nederland en Belgie eens opzoeken.
En dan het liefst helemaal doorlopen tot zover mogelijk, maar dat deed ik niet, ik keerde weerom naar het Drielandenpunt om vandaf daar de grens tussen Duitsland en Belgie eens te volgen tot ik wat zag staan.
Op de terugweg naar het Drielandenpunt zag ik dat ik ook wat gemist had, dat deerde niet, ik ging vanaf het punt nu op zoek naar de eerste paal tussen Nederland en Duitsland.
Ik was hier al eens eerder geweest en zal er vast nog wel eens komen, en deze wegwijzers zijn wel grappig, vanaf het hoogste punt van Nederland een beetje in het rond wijzen naar andere punten.
Daarna wilde ik Vaals ook wel eens zien.
En als je dan door Vaals rijdt en je bent in het centrum dan ineens ben je in Duitsland, dat loopt gewoon in elkaar over. Dus teruggereden maar weer, ergens geparkeerd, en dan te voet de grens nog eens opzoeken.
Links Nederland, rechts Duitsland. De doodlopende straat is nog Nederlands, daarachter stroomt een riviertje en dat vormt verder de grens. En achter mij is een braakliggend terrein.
Elk jaar in de weken voor mijn verjaardag ga ik al bedenken of ik ook ergens mijn nieuwe leeftijd ook ergens tegen kan komen, om het vervolgens op mijn verjaardag te loggen. En ditmaal bedacht ik dat plekje 46 op de camping vast wel zou bestaan, en dat is zo:
Ik had niet plek 46, ik had plek 116. En voor het nummer van volgend jaar hoef ik niet ver te zoeken, en u leest dan wel waarom.
Tijdens de bevrijding van Nederland vielen er veel slachtoffers, de Amerikaanse hebben ze allemaal bij elkaar begraven en dat is voor eeuwig uitgeleend aan de Amerikanen.
Duizenden, allemaal netjes in een rij.
En de Joden wijken natuurlijk weer af, moet kunnen.
Toegang gratis, en hou je shirt aan en ga zitten op een bankje.
Daarna ben ik ook even wezen kijken in het dorpje Margraten. Daar is niet zo heel veel te zien, of het moet wel deze schitterende zijgevel zijn van een voormalig klooster.
En een stokoude kerk waar in de loop der eeuwen flink aam bijgebouwd is, wat ook alweer eeuwen zit. Maar het gaat natuurlijk om het oudste deel.
Ik kom dit tegen en ik verzin het niet.
Ik was op zoek naar Kuttingen, en ik vond het niet. Ik was er steeds ineens weer door, of het moest nabijgelegen Klein Kuttingen zijn, waar ook geen plaatsnaambord meer te vinden was.
Ik heb zelfs daar geparkeerd en ben te voet verder gegaan, en nu weet ik precies hoe het daar in elkaar zit.
En ik eindig voor nu waar ik mee begon, een kruis.
Het grappigste vind ik nog dat ze daar in Belgie meteen al Frans praten en meteen al die stroomkabels bovengronds.
Ubachsberg, een mooi fietsbaar dorp, ik ben door alle straatjes en steegjes gefietst.
En op elke kruispunt staat een kruis.
Ik nam even pauze bij dit bordje dat heel mooi aangaf waar ik overheen keek. Vroeger dacht men dat dit het hoogste punt van Nederland was, want vanaf hier kon men over de Vaalseberg heen kijken. Tot ze meten konden en dingen deden met Amsterdamse peil berekenden ze dat het drielandenpunt tevens het hoogste punt van Nederland is, en niet hier waar de Molen op de top staat en van weide omtrek te aanschouwen is.
En dit is die molen, die in de jaren 40 eens opgebrand is en in de jaren 50 weer herbouwd, en vanaf hier was fietsen vooral afremmen in plaats van omhoog ploeteren.
Dit komt dan ineens een beetje plotseling over en dat is het dan ook wel.
Op zich heb ik niks met begraafplaatsen, maar deze is toch wel bijzonder en we waren toch in de buurt en ik wilde het dan ook wel eens zien.
Hoop doet leven en het is altijd fijn om te lezen, ongeacht of het de waarheid is of niet, want dat kan niemand weten. Uiteindelijk loopt het met niemand goed af, maar dat is ook wel weer goed.
Ik bevond mij in Valkenburg een de Geul en genoot van de mooie geveltjes en de bloemenpracht.
In het centrum was het te druk om foto`s te maken, en ik zag ook niks leuks genoeg, maar toen ik onder de Grendelpoort uit 1335 was doorgelopen was en aan de overkant eens terug keek bleek dat toch wel leuk genoeg.
In de gemeentegrotten was heel veel te zien, waaronder meer dan honderd jaar oude kunstwerken.
En omdat ik eerder dit jaar het Melkmeisje in Delft had gezien en ik haar hier weer zag kwam ze op de foto.
Op naar het Kasteel van Valkenburg, een ruine. We stonden eerst te wachten in de rij waarvan ik dacht dat het voor kaartjes kopen was, maar het bleek de lift te zijn. En inverband met de maatregelen mogen er niet te veel mensen in de lift. Boven weer de handen reiningen en middels een automaat een kaartje kopen en daarmee door de automatische slagboom. Maar dan ben je ook op een plek die prachtig mooi moet zijn geweest, in zijn gloriedagen.
Dit was het uitzicht. En dan vind ik het mooi om dan zo te gaan staan dat het waarschuwingsbordje er ook goed op komt, er staat in drie talen het bevel niet met stenen gooien. Dat lijkt me volkomen logisch, en ik denk dat het bordje er niet voor niks staat.
Het kenmerk van Valkenburg, en dichterbij als dit kan ik niet komen.
Nadat we de ruine uitgestuurd zijn omdat het etenstijd was zijn we maar een hapje gaan eten.
In Colmont staat een bidkapel uit 1946, uit dankbaarheid dat het gehucht geweldloos is bevrijd.
Ik vouwfietste er regelmatig langs, en soms zag ik een kaasje branden.
Dit is het eerste deel van mijn zomervakantie 2020 in Limburg, en zoals al mijn reizen beginnen ze waar ze ook weer eindigen, en dat is in hartje Winschoten:
Onderweg even pauzeren langs de Duitste snelweg.
Na aankomst op de camping eerst even melden en de plek toegewezen krijgen. Vervolgens de caravan neerzetten en dan eerst koffie. Als we er dan klaar voor zijn beginnen we aan de voortent, en als die goed en wel staat maak ik er even wat foto`s van:
En zo ziet het er uit van de andere kant.
Een prachtige camping.
Dit zagen we toen we aan kwamen rijden, daar kwamen wij dus tussen.
Toen ik de al rondvouwfietsend de camping van een afstandje zag leg ik het even vast.
De volgende dag bleven we eerst lang op de camping, en in de middag gingen we er op uit, als eerste naar Valkenburg, waar ik als kind ook ooit al eens geweest ben. En op weg naar het centrum en kwam langs een heuse vissentrap en bijhorende sluis.
Dit is de vissentrap van een afstandje.
Het is toch een heel mooi gezicht, zo met de sluis en toebehoren er naast.
Na de tiende foto stop ik, nu ga ik de volgende tien klaarzetten.
Ik snap de mensen niet die demonstreren tegen de coronamaatregelen. Natuurlijk, staken is een recht en moet zeker kunnen. Maar tegen de maatregelen? Met als argument dat er meer doden vallen door andere grieppen. Tja.
Daar gaat het dus niet om, het gaat er om dat dit virus iets totaal nieuws en onbekend is. Want alle andere voorkomende ziektes zijn beschreven en men weet altijd wat te doen, en men weet natuurlijk bij lange na nog niet alles, maar de wetenschap gaat voort. En dit virus is totaal onbekend en daarmee dus doodeng.
En natuurlijk zijn de maatregelen vervelend en wellicht overdreven. En wie gezond verstand heeft begrijpt ook niet waarom koste wat kost dat vliegverkeer op gang moet blijven. De poolkappen smelten, de rampspoed wordt onomkeerbaar, en daar maak ik me eerder zorgen over. Daar demonstren dan ook wel weer mensen voor en zo is er altijd wel wat.
Maar demonstren tegen de coronamaatrelen, het absurdste wat er is.
Ik ga mijn vakantie nog een keer loggen, maar dan met foto`s, maar ik wilde eerst dit nog even kwijt.
Volgende week zondag ben ik jarig, deze zondag nog niet. Deze zondag reed ik Nederland in het zuiden uit, en via de Duitse snelwegen in het noorden weer in, zodat ik met goed fatsoen weer kan zeggen: We zijn weerthuis.
Limburg is net zo Nederlands als de rest van Nederland, elke provincie kent zijn eigen charme, en niemand is bijzonderder dan een ander. Ook niet als er een paar heuvels zijn, in andere provincie`s zijn weer andere dingen uniek, en samen is dat Nederland. Hedenmorgen zocht ik me suf op internet naar wat vandaag te gaan doen. Natuurlijk breng ik de meeste tijd door op de camping, maar elke dag even iets ondernemen is wat ik graag wil. Kasteel Hoensbroek wilde ik graag nog eens bekijken, maar helaas, ze verkopen alleen online kaarten, vermeld de website. Alleen noemen ze dat daar tickets, want Nederlands is een moeilijke taal.
Nou ja, dan er maar even omheen lopen, dacht ik, en dan Hoensbroek eens in. Maar bij het kasteel aangekomen hebben we toch even gevraagd of we aan de kassa ook kaartjes konden kopen, en dat kon. Dus bij deze een tip: gewoon aan de kassa vragen.
Wat een prachtig kasteel, en wat een schitterende route er door heen, in de eeuwen is er van alles aangebouwd, en we kwamen overal langs, en er worden ook nog films vertoond, eentje over de vertrekken die momenteel even gesloten zijn, en eentje over het hele gebouw door de eeuwen heen. Toen de ronde gedaan was bleek er geen plaats meer op het terras, en we konden het centrum van Hoensbroek ook niet vinden, dus zijn we maar weer naar de camping gegaan.
