SmuRfen

Binnenkort in diverse bioscopen, en wat mij betreft in alle:





In de vorige twee films speelden nog echte mensen mee, die zijn dit keer ook digitaal geanimeerd!

Ronflonflon

U hoort Raadselachtigheden door Wilhelmina Kuttje jr, tekst onder het filmpje.

Het filmpje begint bij damesmode Kuijt dat daar naar toe moest verhuizen omdat de Lidl uit wilde breiden, maar Kuijt is inmiddels nergens meer te bekennen.
Meteen daarna ziet u de mooiste steeg van Winschoten, tegenwoordig afgesloten, het Stadhuis en daartegenover het pand waar 100 jaar geleden de eerste bankoverval van Nederland plaatsvond.






Raadselachtigheden kunnen niet vermeden dus waarom niet aan de ziel geklemd.
Vragen blijven knagen daartoe bij te dragen
geluk en liefde na te jagen wees daarin maar ongeremd.
Baricades zijn er om te nemen
ga ze maar niet uit de weg.
Werp ze maar op al die problemen
genieten kan je ook van pech.

Weet ik veel waarom we leven
Weet ik veel waarom het is zoals het is.
Er is één troost het duurt maar even.
Er iets van snappen is kijken in een pot met pis.

Valt er iets te snappen van het wilde kappen door de jungle van het bewustzijn.
Je kan zagen je kan ragen men gaat opendagen
je vult steeds je maag en je voelt je fijn.
Probeer er maar wat van te maken ook al weet je niet waartoe het leidt.
Boven je theewater geraken want je hebt niet altijd.

Quandy

Vandaag twee foto`s die al eens eerder liet zien.
De eerste  precies tien jaar geleden en de tweede gisteren.

Ik kende dat pandje niet anders dan zo dichtgespijkerd.
Geen idee wat er eerder heeft gezeten.
En ik wist dat ik hem op de foto gezet had, en omdat die nu afgebroken is zocht ik hem op:

En ineens was het weg, nu zit daar een gat.

 

En ik zie dat Janny`s Bar nu Cafe Promilage heet.
Ik houd u op de hoogte.

PRachtig Winschoten

Quandy in de sneeuw.

Van de achterkant.



En de voorkant.



Ik heb beide voorstellingen gezien.



Marktplein Winschoten.



En dit is een straatje verderop.



Als ze ergens in een bos in de omgeving weer flink aan het kappen zijn weten we waarom.



Die Courant is er niet meer, en deze apotheek is ook al verhuisd.



Datzelfde straatje verderop, een paar dagen later.



En vanaf een afstandje.



Ja, dat is het beleid, lege krotten moeten opgeknapt of weg.

OnbegRijpelijk

Onze Minister President deed opmerkelijke uitspraken over de gaswinning in Groningen, bij Jinek, die ook zeer veel steken laat vallen en ook niet capabel is.




Dit is dus hoe ons land er voor staat, men heeft geen idee.
In de politiek zitten niet de beste mensen op de beste plekken, en op de televisie is dat ook niet het geval.
Het is een zootje.

NedeRland

Soms tweet ik mijn logs, en soms log ik mijn tweets.

Laat Groningen niet zakken https://t.co/9dPfjNFZUb

— RenéSmurf (@Renesmurf) 23 februari 2017

Lees verder

MajoR Tommy

Major Tommy was niet op dat feestje, zij traden maanden eerder al eens op.
En ik legde het eens vast en kom af en toe met een nummer.
Het was een prima sfeertje.

LaRs KoehooRn

Op datzelfde feest was één van de speciale gasten Lars Koehoorn, en hoor toch eens hoe mooi.

Kira

Kira speelde en zong op haar eigen festival, en ik was er bij.
En hoe de liedjes heten, dat weet ik allemaal niet hoor.

Je ziet maaR

En dan nu vooraleerst iets wat ik vrijwel dagelijks zie, gevolgd door een gebied waar ik zo ongeveer maandelijks kom. Niks bijzonders, en toch heel bijzonder.

In Winschoten

Toen de tandarts mijn kies getrokken had kreeg ik een papier mee waarop stond dat ik paracetamol moest slikken, te halen bij de drogist.
Maar drogisterij mag ook.

Voor wie houdt van spiegelschrift.



En voor wie daar niet van houdt.



Dit is The House of Sodom, alwaar ik eens was voor een dichteravond.



Ik was eens op een zaterdag naar Moord in Bloei.



En op de vrijdag ervoor naar Volle Bloei.



En ik eet momenteel peper (mix) kaas, best pittig.



Kunst in het Stadspark.



Nog meer kunst in het Stadspark.



En Quandy, bij die kunst in dat Stadspark.



En nu bent u weer aan het woord.

HieR weeR wat foto`s van Winschoten

Te beginnen met Quandy.

Die hier ook wel eens gelopen heeft.



Het mooie van stokoude panden zijn vaak de raamkozijnen, en de gekke plekken waar die zich soms bevinden.
En hier is ook te zien hoe ze soms flatjes persen tussen statige huizen.



Vroeger was daar de Akzo, en internet leerde me dat het eens de Gembo was.
Ze maken daar waterglas, kristalsoda en biersilica, en dat zal vast ergens voor nodig zijn.



In dat pand werd eens een wietplantage ontdekt, vandaar deze bekendmaking.
En elke keer als ik er een foto van maak krijg ik een weerspiegeling, dus vandaar.
Update, ik had deze foto al een tijdje liggen, plaats hem, en zie daar.
 


Ik doe niet aan photoshop, dit is echt, op het station.



Dit is een Mikwe.



Deze bevindt zicht in de voormalinge rabinaatswoning, naast de voormalinge synagoge.



Daar was ik eens op de open dag van Troost en Meer die daar sinds kort gehuisvest zijn.
Maar iedereen die de Mikwa wil zien is ook van harte welkom.



De joden van Manna22 zijn verhuisd naar de voormalige bibliotheek.
Dat is dit niet, dit is juist het Rabinaatshuis in de Bosstraat.



Hopelijk is alles een beetje duidelijk, en vermakelijk, zeg het maar.

Update 1:  Binnenkijken in het Rabinaatshuis.
Update 2: Quandy is negen.

Gedicht 1

In de winter verlang ik naar het voorjaar.
In het voorjaar verlang ik naar de zomer.

In de zomer zie ik op tegen de herfst.
In de herfst zie ik op tegen de winter.

En in de winter verlang ik weer naar het voorjaar.

Foto

In Kromme Elleboog waren boswerkzaamheden.

En de Winschoter Toren was in kerstsfeer.



Evenals het Marktplein.



Toen was daar die tentoonstelling.



En deed ik samen met mijn vader mee aan een stadswandeling.



En ik maakte een foto in Winschoten van foto Winschoten.



Hier maakte ik duidelijker foto`s en een duidelijker logje van, en wie dat gemist heeft mag het hier mee doen.



Nieuw in Winschoten: Woninginrichting Winschoten.



Koud.



En tijdens de stadswandeling kwamen we langs dit pand, vroeger huisde daar een tandarts, en om daar aan te herinneren zijn twee leeuwentanden geelgoudgekleurd.
Dat is me nooit eerder opgevallen en het is op deze foto ook niet te zien, daarom vertel ik het er ook bij.



En nu mag u er weer wat bijvertellen.

Een aantal plaatjes

Te beginnen met Quandy.

Waarmee ik wel eens schitterende pandjes tegenkom die blij mogen zijn dat ze buiten het aardbevingsgebied staan.



Dit was mijn kerstpakket, vol met Groninger producten.



Dit is de reden dat ik nooit naar de Jumbo ga.



Deze eigenaar heeft flink zijn best gedaan er wat moois van proberen te maken.



Ik was even ergens aan het inzoomen op de Winschoter Toren die er zo mooi tussendoor komt.



Mijn auto, brengt me altijd waar ik wezen wil, en ook wel eens waar ik niet wezen wil.



Mijn kerstboom, inmiddels ontlicht, en dat rode licht links is het hele jaar door, dat is van de dames van plezier.



In de Tramwerkplaats was eens een tentoonstelling.



En naast de Tramwerkplaats stond eens de fiepbus.



Daar ben ik niet in geweest, de buitenkant is voldoende.

DemocRatie en politiek

Democratie en politiek.
Dat is dat je op af en toe mag stemmen op mensen, en daarna nemen zij alle beslissingen.

Ik stem dus altijd op een partij die tegen het koningshuis, en tegen de verhoging van de AOW-leeftijd.
En altijd komen er na de verkiezingen partijen te zitten die geilen op het koningshuis en zitten te morren aan de AOW.

Nou ja, het koningshuis kan ik verder niks aan doen, wat de meerderheid schijnt te willen heb ik maar te slikken.
Maar wie denkt dat ik ook maar een dag langer door ga werken dan ik zelf wil heeft het mis.
Wat dat betreft heb ik schijt aan democratie, alleen regels die me bevallen hanteer ik.

Ach ja, dat is landelijk, en dan kunnen we ook nog wel eens lokaal stemmen.
De gemeente beslist dat theaters worden afgebroken en er nieuwe worden gebouwd.
En waar rotondes worden gemold, oude busremises worden afgebroken en weet ik veel wat nog allemaal meer.
Maar als een ziekenhuis een stad gaat verlaten dan kan de gemeente daar weer echt heus niks aan doen.

En dan heb je nog de provincie, daar heeft men meer last dan vreugde van.

De provincie is er namelijk voor de stad Groningen, en de het gebied eromheen gaat daar maar onder gebukt.
Van de provincie moet altijd van alles, en mag er nooit iets.

En dan heb je nog Europa.
Dat is natuurlijk uitermate prima dat ze samenwerken en zo.
Maar we zitten nog wel altijd met die koningshuizen, had dat eerst weggedaan alvorens met een gedeeltelijk gezamelijke munt te komen.

Democratie en politiek.

CultuuR

Reeds in 1568 werd hier gevochten en in 2017 wandel ik er met regelmaat rond.

Het Marktplein te Winschoten zoals het ook wel eens kan zijn.



Bijvoorbeeld als er een winterfair is.



En vanaf mijn balkon zag ik deze grote kabouter al staan, en bij deze kabouter zie ik mijn balkon.



De Haak, dit deel is niet meer.



En dit ook niet meer.



De Winterfair werd vanaf de andere kant zonder breed spandoek aangewezen, en dat heeft ook wel wat.



Dit zag ik zomaar ineens een keer in het Stadspark staan.



In de provincie Groningen is best veel bos, maar nog veel meer boerenland, en tegenwoordig mag men overal langs wandelen.



En dan kan u zulke optrekjes tegenkomen.



En dat deed ik nu dus allemaal voor u.

Bekijk het maaR

Ik wandel wel eens met Quandy langs de objecten van de beleefroute Slag bij Heiligerlee, ook in Westerlee.

Kijken naar kinderen die plezier hebben doet me goed.



Vonk Automatiek is er na 70 jaar mee gestopt wegens geen opvolger.



Ja, deze etalage vroeg er gewoon om om gefotografeerd te worden.



Ik kom ook wel een buiten Winschoten, in Nieuwschans bijvoorbeeld.



Maar ik keer toch altijd weer terug.



Een vijftig jaar oude fontein moest plaats maken voor dit:



Het uithangbord hangt er nog steeds.



Kijk, dit zag ik op een scherm op het station van Winschoten, daar rijdt de NS niet, maar hun logo is wel te bespeuren.



En als iemand op het station moet plassen dan kan dat in Winschoten, gastvrij als we zijn!



Tot zover, volgende keer weer voort.

Aan de wandel

Met Quandy.

Ik doe niet aan sport, maar mijn nichtjes wel, en soms ga ik kijken.



De Winschoter Toren, d`Olle Witte, was ook in kerstsfeer.



Aan de linkerkant ziet u dat deel van De Haak dat weggesloopt is, om ruimte te maken, voor de wind.



Dit is de Evangelisch Lutserse Kerk uit 1836, met een preekstoel uit 1713.



En ik kwam zomaar een nieuw bordje toen ik ergens een natuurgebied binnenkwam.



Kijk, mijn kerstboom, de boom achter de kerk op het Marktplein sfeervol verlicht!



Helemaal in het midden, midden in de Bosstraat, bij het zalencentrum, stond ook een kerstboom te pronken.



En bij De Klinker werden Het Tafelhuis en De Santarum gepromoot.



En ik ben in de decembermaand ook nog aan een kerstmuziekvoorstelling geweest, dat was prachtig.



En zo smurfen we voort.

Zie maaR

Weer verder waar ik gebleven was, te beginnen met een wandeling met Quandy.

Voorts mijn uitzicht als ik de lift sta te wachten.



En nog maar eens de mooi opgestelde oude brandweerwagens bij de klokkengieterijmuseum te Heiligerlee.



Met een prachtig torentje.



Dat is tegenover het museum Slag bij Heiligerlee.



Voor wie graag in spiegelbeeld wil lezen.



En voor wie dat niet graag doet.



De Pets Place gaat verhuizen, nu zitten ze hier nog.



En achter de Pets Place, op een heel ander plein bevindt zich sportschool Ultimate Gym.



En de kerstboom van Ultimate Gym.



Stuur ook uw kerstboomfoto op, mail het naar mij en ik zet hem er bij!

Yep

En zoals met vrijwel alles in het leven ga ik weer verder waar ik gebleven was.

Op het Marktplein hebben ze weer een hoekje gevonden om op te ruimen.



Met Quandy aan de wandel.



Mijn uitzicht toen ik eens op de lift stond te wachten.



In Winschoten hebben ze een aantal eeuwenoude stegen ineens namen gegeven.



Kerstsfeer op het Marktplein.



En daar weer een foto van op 8 februari 2017 op mijn weblog.



Er was eens een dag van de Oldambster Geschiedenis in Heiligerlee.



Dit keer in de museums van Heiligerlee.



En de Stichting Oud Brandweermateriaal Winschoten was ook aanwezig.



En nu mag u weer wat zeggen.

XitteRend

Het is alweer een tijdje geleden, maar ik ben het nog niet verleerd.

Ik was bezig met het tonen van Sinterklaasetalages toen de kerstboomfoto`s begonnen binnen te komen.



En daarna kwam er steeds wat anders tussen.



En wat in het vat zit verzuurt niet.



Allemaal te Winschoten, dat moge duidelijk zijn.



Alwaar ik eens Harrie en Van Merwijk zag.



Een volle zak.



Zelfs de Chinezen doen mee.



Kijk, dit zijn pas verhoudingen.



En dit even ter indicatie van het tijdsbeeld en het spelen met weinig licht.



En nu mag u weer wat zeggen.

Winschoten

Het actieprogramma versterking binnenstad Winschoten is afgerond.
Hoewel men nog volop bezig is.
Maar men vond het toch tijd voor een filmpje:




En als u dan de door mij gemaakte foto`s ziet heeft u een beeld van waar u naar kijkt.

Volle bloei en mooRd in bloei.

Karin Bloemen & band Volle Bloei La Bloemen brengt een hartverwarmende avond vol muziek, humor, energie en inspiratie.
Wanneer ben je in de bloei van je leven?
De een ontluikt al in zijn jonge jaren, voor de ander begint het leven na zijn veertigste en sommige mensen lijken tot hun pensioen in de knop te staan.
Karin Bloemen trakteert u in deze wervelende show op een avond vol energie en inspiratie, zodat u als herboren de zaal verlaat, klaar om de volgende dag te plukken.
Want de bloei van uw leven, dat is nu!
Bloemen trekt alles uit de kast; zingend vanuit de grond van haar hart, grappen makend en misschien pakt ze zelfs haar dirigeerstokje er wel bij, want ook dat heeft ze inmiddels onder de knie.
Ach ja, wie houdt er nou niet van La Bloemen in volle bloei?
Om talent in de knop tot bloei te laten komen, geeft Karin tijdens elke voorstelling een lokaal talent de mogelijkheid om een nummer te komen zingen.


Vita Nova Moord in bloei (door Thomas Hischak, vertaling Aris Bremer)
Een misdaadkomedie gespeld door Vita Nova, toneelvereniging uit Winschoten.

Waar kan je nu in minder gevaar verkeren dan in een tuinclub voor dames in een klein Engels stadje.
Dat dacht men ook in het onbelangrijke St. Basil-on-Green, tot op een dag de rijkste dame uit de stad tijdens een bijeenkomst van de club op raadselachtige wijze om het leven wordt gebracht.
Als de politie verschijnt, wordt het duidelijk dat dit geen gewone tuinclub is van begoniatelende vrouwen.
Wie van deze ogenschijnlijk zo geweldloze dames is in staat tot moord?
Na spannende, hilarische en ontroerende ontwikkelingen wordt het duidelijk wie de moord heeft gepleegd.

---

Bovenstaande zag ik vrijdagavond en zaterdagavond in cultuurhuis De Klinker.
Vrijdagavond in De Grote Zaal (ik ben steeds geneigd De Grote Smurf Zaal te zeggen)  en zaterdagavond in de Rabobankzaal. (bank heb ik er zelf bij verzonnen, want anders klinkt het zo populair)

Karin Bloemen: geweldig, wat een vakvrouw, en wat fantastisch dat ze hier geweest is.
De voorstelling had geen pauze, en dat bevalt me zeer.
Veel muziek, want compleet met band, en ze speelde nog de Rusische Vrouw en de Englies Teacher.
En een lokaal talent mocht zingen, de sterren van de hemel.
En tussendoor vertelde Karin, met zang en dans, en prachtige jurken.

Winschoten bleek toch wel erg ver weg, zei ze nog, maar wat een leuk publiek!

En zaterdagavond ging ik dus naar de jaarlijkse voorstelling van Vita Nova.
Ik vond het stuk dat ze speelden niet zo mooi als vorig jaar, en ik vond het behoorlijk warm in de zaal.
Ik zie toch liever klapdeuren en vergissingen.

Maar natuurlijk goed geacteerd, goed gearticuleerd en een staande ovatie.

Lees verder

U ziet maaR

De bibliotheek van Winschoten maakt kans op de titel Beste Bibliotheek van Nederland, en daarom maakten ze het volgende filmpje.

T-ShiRt 26

Ik was eens op vakantie in Finland, en wilde op mijn verjaardag de oversteek maken naar Estland, en de hoofdstad Tallinn eens aandoen.

Spuit

Er was een vulling uitgegaan alsmede een stukje kies, en de tandarts had zelf ook nog een gaatje ontdekt.

Dus toen ik eenmaal op de stoel lag nam ik de schildering in het plafond in me op.
Vier vlakken van het systheemplafond zijn niet wit, zij vormen samen een afbeelding, met een mannetje dat zweeft in een grote mond, herkenbaar aan lippen en vooral tanden.

De tandarts heeft het gaatje gevuld en gaat nu met de kies aan de slag.
Ik krijg verdoving en word minutenlang alleen gelaten.
Eigenlijk had ik hier pas moeten beginnen met de beschrijving van het plafond.

Het is een ander plafond dan anders, want deze tandarts is nieuw.

Maar goed, ze zijn zo een tijdje bezig en we horen twee heren op de radio, die babbelen over een nieuwe stroomwapen dat de politie wil gaan gebruiken en ze vragen zich af hoeveel volt het zou zijn en of ze dat op de radio gaan doen.

Hoe dan ook, de tandarts krijgt het niet voor elkaar, hij gaat een foto maken en overleggen.
De kies moet er maar uit.

Nou ja, wat moet dat moet maar wat doet dat me zeer zeg.
De tranen prikken in mijn ogen.
Ik krijg extra verdoving.
Weet ik veel wat hij en zijn assiestente alemaal doen, en wat heeft hij een gek brilletje op.

Het meeste beleef ik met de ogen dicht en het gewrik duurt me veel te lang.
Ik vind dit een moment om te beseffen dat god niet bestaat, want zoiets uitvinden is beulenwerk.

Dit is menselijke beschaving, zo gaan mensen met elkaar om.
We verzorgen onze gebitten, we helpen elkaar, en we betalen elkaar en dat zit toch allemaal wel knap in elkaar.
In dat Groene Kruisgebouwtje dat er stond voorat de schilderswijk er omheen gebouwd is.

Daar lig ik dan, en iets wat ik al 42 jaar met me meedraag wordt van me verwijderd.
Nou ja, voorheen had ik natuurlijk wel een melkgebit, maar deze kies zat vast ook al ergens ingeprogrameerd.

Ik krijg de kies niet mee, ik vraag er ook niet om, ik ben blij dat die er uit is.
De tandarts is me nu aan het naaien, besef ik.

De boel is goed verdoofd, maar toch voel ik het.
En dat is best naar.

Maar ach, in de middeleeuwen ging het er allemaal nog veel ernstiger aan toe.
Ik krijg een watje er op gedukt, moet volgende maand terug komen voor een nieuw ontdekt gaatje op de gemaakte foto en fiets naar huis.
Daar spuug ik het watje uit en kleed me om om naar mijn werk te gaan.

Oja, toen ik de tandartsstoel verliet kreeg ik al twee papieren mee.
De datum van vandaag stond er op en dat mijn kies verwijderd is en hoe daarmee om te gaan.

Minpuntje dat het niet op 1 papier kan, maar toch wonderbaarlijk dat het tegenwoordig allemaal zo bij de hand is.
Ik lig nog op de stoel omhoog te komen en de tandarts heeft de papieren al klaar.

Maar goed, ik woon zowat naast de drogist dus een doosje paracetamol is snel gekocht, want de eerste in te nemen voor de verdoving uitgewerkt is.

Eenmaal op mijn werk vond ik het maar steenkoud vandaag.
Maar dat was dus eigenlijk gisteren.

Tot zover dat wat onsamende gedachten.

Ronflonflon

U hoort Kenide Koda van Jacques Plafond, nummer 22 van de CD Geen Touw met 23 Ronflonflonsongs uit vijf jaar Ronflonflon.
Dit alles begeleid door het Guimbarde Ensamble onder leiding van Jan Vos.



En u ziet beelden uit het Sterrebos, hartje zomer, compleet met een wandeling door het tunneltje dat op de monumentenlijst staat, net als het hele bos overigens.


Ik plaats hier maar eens een keer geen liedtekst bij.
Het zou leuk zijn als u dat doet, allemaal één zinnetje.