U hoort : ,,Naadje van de kous" de carnavalskraker van Ronflonflon, en u ziet mij fietsend Winschoten verlaten en dan ziet u dus voornamelijk het fietspad.
Waar is het naadje van de kous. Dat willen wij nou wel eens weten. Daar is het dekseltje van de pindasaus. heb je t ooit zo zout gegeten. Zoete broodjes gaan er in als koek. Zure bommen loeren om de hoek. Maar we bewaren toch nog even ons applaus. Want waar is naadke, waar is het naadje, waar s het naadje van de kous.
Laatst zat ik weer een keer op de fiets, d`r werd gelachen maar dat deed me niets. Is ze bij de bakker even afgestapt, bleek ze finaal uit d`r jurk geknapt. En waarom zit je aan een brood een kost en waarom je velletje aan de worst.
Ik zag vandaag een hele leuke gast, ik wou hem pakken maar toen zat die op de kast. En mijn favoriete floppy is gevlogen net nu ik hem lekker af wou drogen. Er is niks dat ik niet kan gebruiken, ik zal je eens een poepie laten ruiken.
De soep die heb me wel gesmaakt maar met de pudding heb ik de kachel aangemaakt. Wie wil er een koekje van mijn deeg, wie wil uit mijn pannetje een veeg Waar komen we vandaan, waar gaan we naar toe, we willen wel eens weten wat en hoe.
In november 2007 kwam Quandy in mijn leven en deze maand verdween hij weer.
Toen Quandy kwam wilde ik ook een nieuw fototoestel en dan eentje waarmee ik ook filmpjes kon maken en op youtube zetten. Dat deed ik toen elke week, en zijn eerste filmpje heb ik vorige week bij zijn overlijden al in de herhaling gedaan. En nu zijn tweede, want ik word hier wel vrolijk van. Het begint op de plek waar die nu begraven ligt, met zijn kop naar het hek toe.
Hij was tijdens deze opname negen weken jong en werd uiteindelijk twaalf jaar en een week.
Toen ik vorige week na het begraven van Quandy thuis kwam wilde ik eens terugkijken naar zijn oudste filmpjes en foto`s in mijn archief, en tot mijn spijt bleken de filmpjes het helemaal niet te doen. Op mijn weblog niet, maar op youtube gelukkig nog wel.
De filmpjes zijn prima in orde en goed afspeelbaar, maar het insluiten heeft last gekregen van de tand des tijds. Toentertijd had ik rond mijn filmpjes een kleurig balkje, maar die code werkt niet meer en daarmee het hele insluiten van de video niet meer, dat heb ik geprobeerd te herstellen en dat is gelukt!
Ingewikkeld verhaal misschien, maar het komt er op neer dat ik ontdekt heb dat er iets fout zat, dat heb ik verwijderd en nu is het weer goed.
Want deze filmpjes moeten natuurlijk eeuwig beschikbaar blijven.
De RUN is de oudste ultaloop van Nederland, ik weet niet anders dan dat het bestaat. Honderd kilometer hardlopen, of tien, over een ronde van tien kilometer door Winschoten en Heiligerlee. Het is altijd heel sfeervol en gezellig en straten zijn versierd en er is muziek. En het is ook allemaal zo geregeld dat de winkels in het centrum gewoon goed bereikbaar zijn, want dat moet natuurlijk ook allemaal doorgaan.
Ik heb zelf nooit meegerend, wel eens gekeken naar familieleden, en vrijwel altijd met een hond liep ik hele stukken langs het parcours, of ik ging er met de fiets bij langs.
Dit jaar hadden ze voor het eerst de Lutje RUN verplaatst van de vroege zaterdagochtend naar de vrijdagavond, en wel op een speciale nieuwe lokatie: Het Marktplein. Omdat er maar liefst vierhonderd kinderen meededen konden ze daar nu goed de tijd voor nemen. In allerlei catagorien renden ze vanaf het vertrekpunt op het Marktplein via de Kerktstraat de Torenstraat in, om er uiteinlijk vanuit de Marktstraat het Marktplein weer op te komen, en dan nog een rondje.
Lutje RUN en Fun RUN.
En ik ben later ook nog beneden wezen kijken, toen de volwassen de Fun RUN gingen doen. Maar ik stond net op een plek waar ze nu juist niet langs zouden komen. In plaats van dat ik ze van dichtbij kon zien met de kerk op de achtergrond renden ze zo de winkelstaat in.
De zomer is voorbij, Quandy is voorbij, ik ben erg verdrietig en het leven gaat door. Er is momenteel weinig wat mijn interesse heeft of waar ik mijn kop bij kan houden, het enige wat ik kan verdragen, en zelfs wel van genieten is muziek.
Toen ik optredens van Lars Koehoorn bijwoonde nam ik ook alle nummers op, en zette ze stuk voor stuk op youtube. De maker van de volgende video heeft maar liefst drie kwartier Lars Koehoorn achter elkaar gezet. De pratende tussenstukjes zijn er tussen uitgenknipt, dus enkel en alleen muziek!
Ik kan hier wel van genieten, hopelijk u ook. En als dat niet zo is moet u het nog maar een keer proberen, net zo lang tot het kwartje valt. Of niet natuurlijk, zie maar.
Toen ik bij hem kwam was hij, zoals altijd, blij om me te zien, hij wilde opstaan om me te begroeten maar bleef toch zitten, en ik aaide hem en knuffelde hem, zoals altijd, en gaf hem zijn laatste koekje. Ik informeerde even bij mijn ouders en hij had hedenmorgen wel willen wandelen, maar kwam niet verder dan twee meter voorbij het hek. Terwijl hij maandag nog een heel blokje om kon doen.
Hij had in de ochtend in de huiskamer gelegen en de hele middag op zijn gazon. Gelukkig was het een aangenaam zonnige dag.
En nu was het wachten op de dierenarts. Ze kwam, stelde zich voor en we gingen naar Quandy toe, ik waarschuwde, zoals altijd, dat hij niet van vreemden houdt, en hij blafte eventjes, tot ik naast hem neerknielde hem toesprak en hem aaide. Hij had wel vaker een inenting gekregen, dan hield ik ook zijn kop vast en deed de dierenarts aan de achterkant haar werk.
Hij kreeg eerst een prikje om te gaan slapen, en daar kreeg en nam hij ook alle tijd voor, de dierenarts ging op een tuinstoel zitten om het vergif klaar te maken, en ik aaide mijn lieve vriend tot hij sliep. Toen kwam de dierenarts weer, ging naast me zitten en met een scheerapparaatje haalde ze wat haar van de voorpoot om een ader te vinden om daar vervolgens de naald in te zetten en het mengsel er in te spuiten.
We bespraken dat het voor haar ook geen leuk werk is om zoiets te moeten doen. En dat het een voorrecht is voor dieren dat ze ingeslapen kunnen worden, bij mensen gaat dat een stuk lastiger allemaal, en ze wilde weten wat Quandy allemaal leuk vond: zwemmen. Ze wilde overigens geen koffie. We bleven nog best wel lang zitten tot zijn hart niet meer klopte, en ze vertok weer.
We hebben besloten om hem te begraven onder de plek waar die graag lag. En omdat hij de laatste van vier Duitse Herdersonden is die hier geleefd hebben mag hij blijven liggen.
Toen ik twee jaar oud was kwam Barretta in mijn leven, de liefste Duitse Herdershond die je maar voor kon stellen, maar wel een vechtersbaas, hij was de sterkste hond van Winschoten en werd 13,5 jaar! Karzan was zijn opvolger, ook de allerliefte Duitse Herdershond, in elk geval voor mij, en na 11 jaar stierf hij, daarna kwam Kiras, die werd slechts zes jaar en stierf aan de gevolgen van een spierziekte, en nu dus Quandy, na hem zal er geen opvolger komen, vanaf heden ben ik hondloos...
Op 2 oktober 2007 ontmoette ik voor het eerst Quandy, in Drenthe. Op 9 november 2007 mocht ik hem eindelijk halen, uitzinnig. En vanaf 10 november 2007 maakte ik filmpjes, vooruit.
De dag waarvan je weet dat die eens zal komen breekt helaas nu aan...
Quandy woont niet bij mij, Quandy woont bij mijn ouders. Hij is de vierde Duitse herder op een rij.
En weer is de voorkant nog goed, hij kijkt me aan alsof hij het ook niet begrijpt, het is die verdomde achterkant.
Nou ja, hij heeft al jaren last van zwakke heupen en het is een wonder dat hij zo stokoud is geworden: 12! Zijn prostaat zijn we de baas gebleven, zijn knobbels zijn onschuldig gebleven, zijn oren hielden we goed in de smeer, zijn teken werden verwijderd. En hij werd geborsteld en waar nodig ingesmeerd en hij kreeg druppels voor zijn botten. En wat hebben we veel gewandeld, en wat hield hij toch van zwemmen.
De afgelopen zomervakantie`s namen we hem mee, we gingen langs alle waddeneianden die mogelijk waren. Dit jaar gingen we helemaal niet op vakantie, we hoopten dat Quandy de zomer nog mee zou maken. En dat heeft hij gedaan.
In de auto wilde hij al een hele tijd niet meer, met zachte dwang lukte het me nog een paar keer, maar toen hij echt niet meer wilde legde ik me daar ook maar bij neer. Wetende dat dat het begin van het einde zou zijn, gelukkig heeft het nog best lang geduurd voor het daadwerkelijke einde toch onverbiddelijk daar is.
En hij werd een beetje doof, en hij werd strammer en strammer, maar aldoor ging het maar weer door. Met soms even een dipje die hij altijd weer te boven kwam. Hij kreeg al een keer medicijnen tegen de pijn, en als er verbetering was zou die pijn hebben gehad, er kwam helaas geen verbetering, maar gelukkig had hij dus ook geen pijn. Zijn sterke voorpoten troken hem vooruit, en de achterkant waggelde er achteraan, steeds strammer en strammer. Zijn achternageltjes zijn al helemaal vesleten, laatst zelfs tot bloedens toe.
Soms wilde hij niet naar het Sterrebos, dan bleef bij als een koppig ezeltje staan en gingen we zijn keuze doen en dat was dan maar naar de Liefkenshoek en terug, maar dat wilde hij nu ook niet meer. Of tja, hij wilde wel, hij kon niet meer, vanwege die slenterende achterkant, die nu wel heel erg zwak en zwiebelig werd.
Maandag kon hij nog een blokje om, maar dat haalde hij vandaag ook niet meer. Terwijl ik hoopte dat we zo nog weken door konden gaan, maar helaas.
Het moet nog gaan gebeuren, ik zie er als een berg tegenop, maar het moet, de afspraak is gemaakt, bij hem thuis.
Er renden wel 400 kinderen over het Marktplein in Winschoten. En ik besloot om dat maar eens te gaan filmen, op mijn manier.
Dit was op de vrijdagavond. Een dag later was de RUN van Winschoten, een hardloopwedstijd van honderd kilometer, maar estafette en dan twee keer vijftig of tien keer tien mag ook. Het parcours van de RUN is tien kilometer door Winschoten en Heiligerlee.
Voor de Lutje RUN is dit keer een speciaal parcours afgezet over het Marktplein en de straten er achter. En na de Lutje RUN was er ook nog de Fun RUN, daar mocht iedereen aan meedoen of wat voor manier dan ook, voor de fun.
De RUN van Winschoten is de oudste ultraloop van Nederland, en van Europa, men rent dan 100 kilometer, of 2x50, of 10x10, op een zaterdag door Winschoten en Heiligerlee. Voorafgaand aan de RUN is Lutje Run, dat is voor kinderen en die hoeven niet zo ver.
Dit jaar hebben ze de Lutje RUN verplaatst naar de vrijdagavond en naar het Marktplein. Er deden maar liefst 400 kinderen mee, allemaal ingedeeld in catagorien en een eigen parcours dit maal.
Dus ik kon thuis blijven om de Lutje RUN te aanschouwen.
Start en eindpunt was op het Marktplein, en dan renden ze via de Kerkstraat van het Marktplein af en kwamen via de Marktstraat het Marktplein weer op.
Als ik een filmpje geupload heb mag ik van Youtube kiezen uit drie plaatjes, wat ze VIDEOTHUMBNAILS noemen. Dat plaatje komt uit het filmpje. Ik kies dan natuurlijk altijd de leukste, en dat is in dit geval Quandy, hoewel hij niet de lading dekt.
Ik had ook kunnen kiezen voor een arm en paraplu voor mijn zicht op het podium of een donker vlak met lichtjes, het publiek op Pura Vida, maar ja, als Quandy het derde plaatje is gaat dat hem worden.
Dit is de werkelijke inhoud van het filmpje:
Dit jaar staat Prince centraal bij Pura Vida Blauwestad! Het Noord Nederlands Orkest (NNO) brengt samen met solisten Jennie Lena en Boris onder leiding van dirigent Dirk Brossé “A symphonic tribute to Prince”. Dampende funkrock wordt afgewisseld met meer lyrische en ingetogen songs. Zo klinken het swingende Take me with you, het bloedmooie Scandalous en natuurlijk Purple Rain op zaterdagavond 31 augustus aan de oevers van het Oldambtmeer.
Ik vond het een beetje tegenvallen, dat komt natuurlijk omdat ik niks met Prince heb. En niks met Idols of Holland god talent of weet ik wat. Lokale zangers hadden het heus ook wel gekund.
Toen het begon te regenen tijdens Purple Rain vond ik het welletjes. Ik ben in de pauze weggegaan.
Ik was benieuwd wat het Noord Nederlands Orkest van die bagger van Prince kon maken, maar zoals ik al vreesde valt er niks van te maken.
De toespraak van de commissaris van de koning, Rene De Paas (heet eigenlijk Rene Paas, maar zegt zelf steeds DE Blauwestad terwijl het Blauwestad moet zijn, het is immers ook niet DE Winschoten)
En hij maakte nog veel meer fouten tijdens zijn openingstoespraaktje. Hij loog dat de kaartjes gratis waren! Er waren helemaal geen kaartjes, de toegang was gratis.
Hij loog ook dat heel Oost Groningen twee jaar geleden meezong met Queen, want alleen al in de gemeente Oldambt wonen 38.000 mensen en op het veld waren er slechts 11.000. Bovendien zong ik helemaal niet mee.
En weer rakelt hij op dat het Blauwestad project zo slecht begon en nu zo goed loopt, en daar moeten we dan voor klappen?
Een dirigent uit Belgie, voor het Noord Nederlands Orkest, bizar dat dat mag en kan.
Diverse stukjes optredens van diverse artiesten op diverse lokatie`s. Steltloopsters, Vliegende honden (van schuimrubber) bijten niet, Duo Diesel, Grof Stof, jongleren en acrobatiek, een Wild Zwijn met daarop de oermensen Urki en Baraka. Fabuloka Contra, vervreemdend circustheater, spel tussen mens en schaduw. Boudine van Slobbe & Friends, slagwerkspektakel met en zonder een rapper.
Daarna is het ineens zaterdagavond en ben ik naar Blauwstad gefietst om te kijken en te luisteren naar het openluchtconcert van het Noord Nederlands Orkest, onder de naam Pura Vida. En u hoort het lelijkste volkslied ter wereld als afsluiting van dit filmpje.
Zaterdag 1 september 2019 Waterbei Winschoten, straattheater.
Ik begin eerst met nog wat muziekstukjes op de vrijdagnacht en dan wat optredens die ik tegenkwam op de zaterdag. Van heel erg leuk tot niet zo leuk gevolgd door weer heel erg leuk.
Ik wilde aanvankelijk om en om gaan doen, de ene dag een filmpje, de andere wat geleuter. Maar nu weet ik even niks te leuteren, en heb me toch een zooi filmpjes klaarstaan.
Ik zou ook kunnen vertellen over De RUN van Winschoten, maar daar heb ik stukjes van gefilmd en dat komt terzijnertijd dan allemaal wel, klikt u evengoed op de link, dan weet u meteen hoe de sportiefste stad van Nederland momenteel is.
Hoppa, de volgende dan maar:
Na het spektakel begon de band die de boel voorheen opwarmde nu weer te spelen. Ik liet mijn visite de deur uit en ging zelf ook aan de wandel.
De bekende coverband Toosst speelde, en dat deden ze goed. Zo rond middernacht vertok de vrachtwagen met die enorme hijskraan en de Winschoter Toren slaat twaalf keer.
En dan is het ineens zaterdag en ik zie vanaf mijn balkon dat de rolschaatssters al begonnen zijn, en dan ga ik naar buiten en wandel wat rond. Ik kom van alles tegen, en nog wat.
Het slot van het Watebei spektakel op het Marktplein in Winschoten. Zij namen er ruim de tijd voor, ik nam er ruim de tijd voor, hopelijk u ook!
Dit filmpje begint op een moment dat het heel spannend is. Allemaal figuren die lopen door de menigte op het Marktplein in Winschoten. En dan gaat de hijskraan zijn werk doen, en een grote vogel met een kerel er bovenop vliegt langs de 800 jaar oude kerk. Ik had smiddags bij de repetitie al gezien dat er verder niks staat te gebeuren, het vliegt wat rond, en klinkt wat kabaal en de figuren beneden communiceren terug. Met veel rook en vuur ook.
Gelukkig wordt er daarna weer gezongen en klinkt er muziek, dat maakt de boel weer een stuk gezelliger. En dan is het eindelijk ineens afgelopen. Ik versta niet goed wat de spreker zegt, maar volgend mij kondigde hij de coverband aan die voor de voorstelling ook al speelde, ze gaan er nu nog een tijdje mee door.
Ik film nog even goed de magische figuren die ik allemaal waar kan nemen, en zie de mensen weer van het Marktplein afstromen.
Nadat ik mijn visite had uitgelaten nam ik zelf beneden ook nog even een kijkje. En dan is het filmpje afgelopen, maar het staat u natuurlijk vrij om ze allemaal nog een keer te bekijken.
Ik luister nu een tijdje naar de podcast van Lotje IJzermans, die heet Psychocandy.
De titel van de podcast verwijst naar het gelijknamige album van The Jesus and Mary Chain, met daarop VPRO’s allereerste Song van het Jaar, ‘Just Like Honey’ (1985).
Lotje IJzermans, daar luisterde ik in de jaren 80 altijd naar, als voorprogramma van Ronflonflon. Lotje leerde me dat je ook naar muziek kon luisteren, ze kondigde aan met opmerkingen waar je dan op ging letten tijdens het nummer, en zo genoot je veel meer dan als bijvoorbeeld Jeroen van Inkel iets aankondigde.
In de jaren 90 zat ze niet meer op woensdagmiddag, want de VPRO werd verbannen naar de late avonden en zij deed het op dinsdag. Tot 1996, toen verdween ze van de microfoon en uit mijn leven. En nu is ze terug.
Het hoogst merkwaardige is dat deze podcast is ondergebracht op Radio 2, de zender waar de VPRO niet op mag en kan uitzenden. Dus ik heb speciaal de gehele radio 2 app gedownload voor deze ene podcast, maar dat is dan ook meteen wel een hele leuke. Ze draait nummers van nu, maar ook van toen, en opnames die ik toen ook al eens gehoord moet hebben. En ze heeft gesprekken met elke week iemand anders.
Via bovenstaande links te beluisteren, kies maar welke, ik beluister het middels mijn telefoon.
Het is aan de ene kant natuurlijk hartstikke leuk, een dik uur wekelijkse verse radio, maar aan de andere kant schandalig dat het nergens uitgezonden wordt omdat altijd en overal die eeuwige pompende hits moeten weerklinken om luistercijfers te halen om reclame er door te draaien om mensen te hersenspoelen.
Genieten mag nog, maar je moet zoeken, en ik heb gevonden!
Ik hoop dat u er nog geen genoeg van heeft, ik in elk geval nog lang niet. Alweer zo`n waterbei video, want zo vaak is dit niet te zien vanuit mijn raam.
Het geluid klinkt net zo hard als levensecht, in het hele centrum van Winschoten was er niet onderuit te komen. Zeer indringend en indrukwekkend.
Voor de toeschouwers op het Marktplein is het anders natuurlijk, die staan er tussen en bewegen mee en hebben niet het totaaloverzicht als dat wat ik heb. Ik zie draken rondlopen her en der, de menigte heeft geen idee natuurlijk.
Ik filmde nu niet meer alles, alleen op momenten dat er wat gebeurde en er licht was, meestal in de vorm van vuur. U hoort en ziet dat de draken door de spreuken tam worden, ze gaan gehoorzamen. En dan zie ik onder mijn raamkozijn dat er acteurs klaar gaan staan. Iemand met lawaai en vuur en een paar acteurs die grote vogels dragen. En dat moet dan op een bepaald moment door de menigte naar het midden toe. En dat dan vanaf meerdere kanten, ik hou mijn kant nauwlettend in de gaten. Dan begint er ook weer een soort van dans en het gaat ook maar door en door. Als je iets doet moet het natuurlijk ook goed.
Wat bezielt zijne koningklijke hoogheid de majesteit Willem-Alexander Claus George Ferdinand, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, Jonkheer van Amsberg wel?
Zomaar zich niet meer scheren? Zomaar de baardgroei laten staan?
En de euro`s dan? Die allemaal herdrukken, en de postzegels?
Wat een vertoning, onze koning lijkt een zwerver, en met baardgroei ook meteen tien jaar ouder.
Dat dat allemaal zomaar kan en mag! We leven toch in een democratie? Waarom wordt daar dan niet over gestemd?
De vraag luidt, mag de koning zijn baard laten staan, en snor, of dient hij zich netjes te scheren om toch fatsoenlijk en netjes over te komen?
En als dan 45% van het volk vindt dat hij gezichtsbeharing mag dan mag hij dus voor 45% gezichtsbeharing. En de rest dient weggeschoren!
Kom op zeg, doe liever een kroon op, liefst een hele zware, en wees niet zo lui!
Deel 2 van mijn verslag van Waterbei. Dit filmpje bestaat uit meerdere losse stukjes van hetgeen ik uit mijn openstaande raam zag. In het begin van het filmpje wordt uitgelegd wat er precies gaande is en daarna ziet u hoe het uitpakt.
Dit alles op het Marktplein in Winschoten op 30 augustus 2019.
Als Quandy geen zin heeft in het Sterrebos wil hij langs deze kei.
Hier kom ik wel eens als er weer eens gestemd mag worden.
Er wordt altijd van alles en nog wat georganiseerd, waarvan ik het meeste langs mij heen laat gaan, maar ik kijk wel altijd even of het ook wat voor me is.
Een mooi bordje op een mooie kerk op een mooie plein in een mooie stad.
Ik blief spareribs niet zo, maar de woorden leg ik toch graag even vast, en zie hoe mooi de kerk weerspiegeld.
Het Veteranen Inloophuis is een verhaal apart, ze konden negens een permanente plek krijgen maar dat is ze nu uiteindelijk toch gelukt, alhier was hun laatste tijdelijke plek.
Ik vind komma`s omhoog nooit zo fraai, want dat is niet Nederlands, verder is deze poster wel oke en het was zeer zeker een zeer geslaagde middag!
Ik vind dit een hele grappige zin, vooral ook omdat ik de hoofdletter P niet snap.
En dit is de plek waar Quandy heel graag ligt, als het maar even droog kan zijn aub.
En dit zijn er weer tien, dat lijkt me wel even weer genoeg voor vandaag.
Het is als dit filmpje online komt op mijn weblog precies een week geleden dat dit spektakel plaatsvond, op het Marktplein van Winschoten en ik filmde vanuit mijn open raam. En de familie zat in de huiskamer en op mijn balkon, waar ik zelf af en toe ook even vertoefde.
Waterbei, het straattheaterfestival in Winschoten, met op zaterdag door de hele stad optredens, en op vrijdagavond de grote openingsvoorstelling op het Marktplein.
Vrijdag 30 augustus
INVASION
Vanaf 21.30 uur op het Marktplein in Winschoten Een mythische wereld komt tot leven; overal zijn dierengeluiden te horen. Een donker figuur verschijnt als een prehistorische vogel overvliegt. Vanaf 21.30 uur op het Marktplein in Winschoten
STORY Het gebied is volledig gevuld omdat al deze wezens zich verspreiden en verwarring veroorzaken onder de mensen; moeten ze rennen of volgen? De chaos eindigt met een magisch lied dat dieren aantrekt en kalmeert! Invasion is een onvergetelijk bewegend straatspektakel dat de menigte beweegt als een zee. Mensen zien indrukwekkende figuren en vergeten de acteurs in de kostuums. Laat u meeslepen: dit is een unieke ervaring!
Ik heb de eerste acht minuten gewoon non stop gefilmd. Nou ja, ik hield de camera draaiende, ik zat er niet met mijn oog in, en dat is ook wel te zien. Het gaat mij ook meer om de herinnering dan dat ik iets wil brengen.
Het was warm, het was droog, het was druk en het was gezellig. Er tussen staan zal heus een beleving zijn, er op neerkijken is dat zeer zeker ook!
Op deze speciale site staat de NOS stil bij 75 jaar bevrijding. Volg nieuws van toen via media van nu. Dag tot dag, een jaar lang. Maak de belangrijkste gebeurtenissen mee in beeld, geluid en verslagen van ooggetuigen.
De start is Dolle Dinsdag: 5 september 1944. De bevrijding leek gekomen! Maar nog maandenlang maakte de bezetting het leven erg zwaar in een deel van Nederland. De berichten eindigen in Nederlands-Indië met de overgave van Japan op 15 augustus 1945.
Uit de tijd dat er nog geen Arbeidsvitaminen en nog geen smurfen bestonden, haast niet voor te stellen.
Ik zal proberen om het elke dag in de gaten te houden, wetende dat we nu dus meer weten dat dat we toen hadden kunnen weten.
Ik heb weer een hele zooi filmpjes gemaakt en ik ben er momenteel nog steeds druk mee. Toch is het altijd om de eerste op mijn weblog te zetten.
Dit filmpje begint met een regenboog gezien vanaf mijn balkon, dan ziet u het Marktplein ook eens leeg, dat zal de komende tijd wel anders worden. Vervolgens Quandy die even uitrust op zijn gemakje. En even later weer tijdens een wandeling een paar dagen later, want dat gaat almaar door natuurlijk. Langs een antieke auto en de rust die heerst op een zondagmiddag ergens in Winschoten. Een jong vogeltje wordt gevoederd. Quandy blaft. Een lichtpunt die ik waarnam nam ik even op.
De generale repetitie van Waterbei en er werd tevens rechtsreeks gespeeld op het klokkespel van de Winschoter Toren. De repetitie was magisch om te zien, dat belooft heel wat voor vanavond.
Als de band in de avond rechtsreeks speelt aan de andere kant van de kerk op het Marktplein stoomt het volk al toe. En de steltlopers die vanaf De Klinker zijn begonnen komen nu het Marktplein op, en pas onder mijn balkon nemen ze pauze. En terwijl de band speelt, zeer luid en zeer goed, worden de metershoge atributen naar hun plek gebracht, dat ziet er ook schitterend uit en de grote hijskraan maakt ook indruk en dan is het ineens afgelopen.
Reeds in de vorige eeuw beschikten wij thuis al over internet, toen moest je nog inbellen. Dat heb ik nauwelijks gedaan, op internet was toen ook nog niet zoveel.
In de winter van 2003 raakte ik tijdelijk winterwerkloos en er stond een computer in de huiskamer en inbellen hoefde niet meer en ik ging kijken. Op radio en tv hoorde je steeds vaker dat je voor meer informatie op het internet moest kijken. Daarvoor was het altijd teletekst.
En ik had gehoord van Bieslog, op de VPRO. Daar was Wim de Bie al mee bezig vanaf 2001 en je kon het allemaal nog nalezen.
Internet was leuk, ik besloot dat ik het ook op mijn eigen kamer wilde.
En op Bieslog kwamen elke dag nieuwe stukjes. Tot 2008, toen ging hij wat anders doen. En de website bleef in de lucht tot 2013.
In 2003 keek men nog filmpjes met de real one player, toen was er nog geen Youtube. Daarom moest de website offline, terwijl men voorheen altijd zei, wat eens op internet staat gaat er nooit meer af!
Hoe dan ook, de VPRO is zuinig op zijn geschiedenis en ze hebben Bieslog aangepast aan deze tijd en weer online gezet, compleet met een openingstoestpraak van de inmiddels 80 jarige Wim de Bie, die weigert om op SBS te verschijnen.
De stellingen van de stemwijzer van mijn gemeente ten tijde van de gemeenteraadsverkiezingen gebruik ik voor mijn weblog. Daarna volgt mijn mening en daarna mag u de uwe geven.
De gemeente moet een sportfonds oprichten voor jonge sporttalenten.
Iedereen moet kunnen sporten, niet alleen mensen die jong zijn en talent hebben. Ik heb zelf niks met sport, maar gun een ieder zijn pleziertje.
Ik heb overigens geen idee of dat fonds er gekomen is of ze er nog mee bezig zijn of dat het niet doorgaat.
Dit liedje komt niet uit Ronflonflon, maar is er wel eens gedraaid, omdat het uit de serie Opzoek naar Yolanda komt, dus wel uit dezelfde stal. (De eerste Nederlandse serie met een neger in de hoofdrol) De bijbehorende beelden heb ik al fietsend gemaakt, toen dat nog niet verboden was.
