Een avondje theateR
Naar het boek van Jan Wolkers
Het boek was een bestseller, de film een blockbuster, de musical een kaskraker en dan is er nu de mag-je-niet-missen toneelbewerking van het ultieme liefdesverhaal uit de Nederlandse literatuur: ‘Turks Fruit’. De autobiografische roman van Jan Wolkers heeft na bijna vijftig jaar nog niets aan universele kracht en ontroering ingeboet en staat nog altijd hoog genoteerd op de boekenlijst van middelbare scholieren. Paul Verhoevens verfilming, die van Monique van de Ven en Rutger Hauer op slag filmsterren van internationale allure maakte, is met 3,6 miljoen bezoekers nog steeds de best bezochte Nederlandse film ooit.
‘Turks Fruit’ vertelt van de heftige liefde tussen een beeldhouwer en een liftster. Hun ongekend passionele relatie krijgt een dramatische wending als de jonge vrouw ernstig ziek wordt. De toneelbewerking van Sophie Kassies is een ongekuiste, sensuele én ontroerende hommage aan dit liefdesverhaal zonder weerga.
Ik twijfelde of ik wel zou gaan. Ik had wel het kaartje in huis, maar nu het zover is, mijn hoofd staat er niet naar.
Maar ik las wat recencies en besloot toch om te gaan.
Toen ik De Klinker binnenkwam werd ik welkom geheten en gewezen waar de jas opgehangen kan worden en waar de toegansdeur openging. Dat hield dus in dat het erg rustig zou zijn en men kon inderdaad zelf kiezen alwaar te gaan zitten, mits in het voorste vak.
En dan ineens begint het stuk, de acteur ploft neer op een matras en het begint.
En als het eenmaal begint merk je niks van een vrijwel lege zaal.
Geen pauze, goed verhaal, het speelt zich duidelijk in het verleden af en er werd duidelijke taal gesproken en af en toe flink gevloekt.
En ik heb heel wat nieuwe woorden geleerd.
Pas toen het afgelopen was en het applaus begon besefte ik weer dat er weinig mensen naar toe zijn geweest.
Update: Ik heb de kaart niet kado gekregen dat ik twijfelde.
zeven reacties
Dit boek en film zijn inderdaad klassiekers.
Jammer van de geringe opkomst maar dit mag natuurlijk de pret niet drukken.
Tja, de meeste mensen hebben de film gezien en ik denk dat de nieuwere generaties dit niet meer aanspreekt.
Ik herinner me dat mijn vader er bij de film uitgelopen is wegens de ( toen nog ongebruikelijke) schuttingtaal.
Ik heb de film jaren later op TV gezien maar zou er zeker niet de deur voor uit gaan.
Ik ken de film en het boek een toneelstuk zou mij ook niet aanspreken. Wat ik wel jammer vind voor de acteurs die gewoon hun best doen. Had je de kaarten cadeau gekregen dat je twijfelde?
Een leerzame avond met ook cultuur.
Niet iedereen kon blijkbaar komen maar gelukkig ging het wel door. Hans
Eigenlijk een goed stuk dus, En jammer dat er zo weinig mensen op af komen.
Love As Always
Di mario