CultuuR
Ik wilde ooit eens de dodenherdenking op De Dam in Amsterdam eens meemaken.
En aangezien mijn vrije lange hemelvaarweekeinde precies aansloot op de 4e mei was het dit jaar een uitstekende gelegenheid.
Ik moest wel op 4 mei vrij nemen, want denk maar niet dat Rutte deze dag belangrijk genoeg vindt om het hele land vrij te gunnen.
En donderdag was ik vrij omdat Jezus naar de hemel zou zijn gegaan, en dat vindt Rutte dus ook belangrijker dan onze bevochten vrijheid.
Vorig jaar was ik op een andere camping omdat ik toen te laat was met reserveren, dit jaar was ik weer als vanouds op Camping Zeeburg.
Mijn ouders en ik had Quandy meegenomen omdat er thuis niemand op wilde passen, zo gaan die dingen, daarom waren we wat meer op en rond de camping en minder in de stad, en dan sloten we hem op in de caravan en ging die fijn liggen slapen.
Elke keer is er wel weer iets veranderd, en dit keer waren de douchemuntjes afgeschaft!
En dat is een pluspunt, want ik hou niet van muntjes.
Goed, we waren lekker op tijd op de camping, voortent voor de caravan, rondgewandeld, koffie gedronken en op naar de tram.
Natuurlijk ging deze niet over de Dam, routewijziging, en op een gegeven moment zijn we maar ergens uitgestapt en in een andere tram die vlak langs de Dam kwam.
Daar uitgestapt en lopend er naar toe.
Dranghekken en poltie en afsluitingen en toen kwam er een hele stoet dure zware wagens, waar zeer waarschijnlijk de dure hoogwaardigheidsbekleders in zaten die toch ook wel gezamelijk in een bus zouden kunnen gaan zitten?
Maar nee, doe maar duur en doe maar milieuonbewust en pleur er ook nog maar allemaal stinkende motoren tussen.
We konden op de Dam komen via de andere kant van het paleis.
Het was nog geen zeven uur en al behoorlijk druk en er werden gratis vrijheidstickers uitgedeeld.
Helemaal vooraan staan lukte helaas niet meer. Het zonnetje scheen en het orkest begon te spelen.
Via schermen zagen we later wat er binnen de kerk allemaal voor geleuter was en er kwamen veel soort univormen binnen. Die hadden vast een stille tocht gemaakt.
Tegen kwart voor acht komt het volk uit de kerk en aan de omhooggehouden mobieltjes was te zien waar ze liepen.
De koning en de koningin leggen als eerste een krans, daarna volgt het taptoetrompetgeschal en dan de stilte.
Indrukwekkend? Nee, toaal niet.
Gewoon stil, maar dat zijn de mensen de hele tijd al.
Een vader wees zijn zoon op zijn pet die hij snel afzette, andere lieden hielden hoeden en petten gewoon op.. Daarna het Wilhelmus en een vrij stom gedicht en nog wat geleuter en toen het defilé begon gingen de eerste mensen alweer weg, waaronder ik.
Freek de Jonge nog gezien, alsmede de burgemeesters van Amsterdam en Rotterdam en nog wel wat meer bekende figuren.
Als ik de dikke kop van de koning zie denk ik altijd aan zijn familie, die als eerste Nederland ontvluchten toen we binnengevallen waren.
Een kapitein verlaat als laatste het schip, de koning als eerste.
En als ik de bekakte kop van de koningin zie denk ik aan de mensen die uit een vliegtuig in volle zee gestort zijn ten tijde van haar vaders regime, daar kan zij natuurlijk niks aan doen, maar ze zit wel met haar reet op onze vaderlandse troon.
En miezerig mannetje Rutte zorgt er voor dat ik de camping Arbeidsvitaminen moet luisteren middels een bufferende internetstream, want dankzij Rutte is de middengolf wegbezuinigd en kan ik niet meer Arbeidsvitaminen beluisteren via de radio.
Maar ondertussen waggelt hij op deze 4e mei wel achter de koning en koningin aan die per stuk ons al zoveel gekost hebben dat de middengolf nog eeuwen in de lucht zou kunnen zijn.
Al met al best afleidend, maar we mogen denken wat we willen, die vrijheid hebben we.
Update: Mensen die mijn filmpje gezien hebben weten wat ik gefilmd heb en mensen die het niet gezien hebben moeten ook niet oordelen over mijn werk.
vijf reacties
Ik begrijp alleen niet waarom je daar heen gaat als je niets van al die hoorwaardigheidsbekleders moet hebben en het moment waarop iedereen verondersteld wordt “zich naar binnen te richten” spelend met de camera doorbrengt. Logisch dat die herdenking niet indrukwekkend kan worden als iedereen met z’n mobieltje of camera bezig is in plaats van te doen waar ze waarvoor je daar komt, “gedenken”.
Ik had mijn mobiel thuis gelaten..
En verder hou ik het liever dichtbij huis. Maar ik kan me voorstellen dat als je er toch in de buurt bent. Ach waarom ook niet.
Love As alwyas
Di Mario
Nou, die vlucht van het koningshuis destijds was op aandringen van de regering, die wilde voorkomen dat ze gegijzeld zouden worden of iets dergelijks. tegen de wil van Wilhelmina in, althans dat heb ik ook gelezen.
Wat veel kwalijker is dat ze in de jaren dertig het Horst Wessellied hebben laten spelen bij het huwelijk tussen Juliana en Bernhard, die toen nog lid van de SS was. De dirigent die weigerde dat te spelen werd ontslagen.