Als iets mij begint op te vallen zal het ongetwijfelt al jaren bezig zijn. Zondagavond laat, zo laat dat het al maandag is, komt er altijd nieuws uit over de toestand van de wereld. Er komt weer een waarschuwend rapport uit. Ditmaal betrof het dit: Milieuagentschap: Europa onvoldoende voorbereid op klimaatrisico's.
Europa past zich niet snel genoeg aan aan stijgende klimaatrisico's. Dat is de conclusie van een risicoanalyse die het Europees Milieuagentschap heeft gemaakt in opdracht van de Europese Commissie.
Extreme hitte, droogte, natuurbranden en overstromingen zijn een groot gevaar voor voedselzekerheid en financiële stabiliteit. En tegen dat gevaar moet Europa zich beter wapenen, waarschuwen de wetenschappers die aan de analyse meewerkten.
En onderaan staat nog
De analyse is vooral bedoeld voor Europese beleidsmakers. Met Europese verkiezingen in aantocht en een mogelijke winst voor populistisch rechts, komt klimaatbeleid naar verwachting meer onder druk te staan.
Biesbroek hoopt dat dit rapport aantoont dat politieke kleur eigenlijk niet van belang is. ,,Klimaatverandering is geen linkse hobby. Het raakt onze economie, veiligheid, grenzen en internationale samenwerking. Het raakt aan alles waar we als lidstaten van profiteren. Daar is niks links aan."
En op de maandag komt er allemaal weer ander nieuws overheen en dit zakt weg en er zal verder niks gebeuren.
Europa laat onderzoek doen, dan komen de resulaten, daar moet beleid op volgen. Maar dan volgen er verkiezingen en dan tellen die resultaten niet meer zo.
Aan de ene kant vind ik dat Israel niet mee zou moeten mogen doen met het Songfestival. Want het is tenslotte Eurovisie, een Europees feestje en Israel ligt nu eenmaal niet in Europa.
En zoals Israel zich momenteel gedraagt is alles behalve Europees. We lossen problemen op met rechtspraak, met praten, niet met bommen gooien. Een land dat bommen gooit zou sowieso niet mee moeten doen. Rusland mag immers ook niet meer meedoen.
Maar aan de andere kant, als zij graag mee willen doen vind ik ook weer niet dat je ze zou moeten gaan weigeren. Als je ze gaat weigeren raak je daarmee heus niet de Israelische regering. Maar dan raak je het Israelische volk, en wel dat deel dat zich intereseert voor het Songfestival. Ik gun die mensen wel even een verzetje, zij kunnen er immers ook niks aan doen.
Ik heb er een gewoonte van gemaakt om het even vast te leggen als de sirenes gaan. Elke eerste maandag van de maand. Vorige maand was ik binnen aan het werk in de stad Groningen en deed ik de fietskelderdeur eventjes open voor tien seconden. Vandaag was ik op een balkon in Assen en nam ik een minuut de tijd. Daarna snel doorwerken natuurlijk en op naar het volgende balkon.
Nu is er weer een minister die het af wil schaffen en daar is al protest tegen. Ik zeg altijd: wat goed is moet je goed laten. En ik weet: alles gaat veranderen en dat is meestal niet ten goede.
Eindelijk is er eens een songfestivallied die ik leuk genoeg vind om even vast te leggen.
Puur Nederlandse muziek, alhier ontstaan in de jaren 90 en de hele wereld over gegaan. Daarna heeft de muziek zich niet meer ontwikkeld. En het is eindelijk weer eens een keer Nederlandstalig en werkelijk over elk getail is nagedacht en op gelet. Kosten noch moeite gespaard, en dan kan het dus wel eens voorkomen dat je dan ook wel wat hebt.
Een ijzersterke tekst, welkom in Europa, blijf hier tot ik dood ga. Met een heel merkwaardige knik op het einde en na dat gehak hakt dat er in. En dan doe je het goed, als een lied wat doet.
Ik kwam De Klinker binnen en had mijn kaartje nog niet in mijn hand. Tijdens het zoeken in de zakken merkte ik op dat ik verwachte dat ik hem bij de ingang moest laten zien. Dit is de ingang, zei de controlemevrouw.
Tja, de ingang van de zaal bedoel ik, maar nu dus gelijk bij binnenkomst. De scanner werkte eerst niet mee maar ik werd na een aantal pogingen toch toegelaten.
Rij 8 is de beste rij, daar zitten de rolstoelen ook dus er een loopruimte en dat is fijn voor mijn benen.
Jeroen Woe en Niels van der Laan vertellen dat ze hier vorige week ook al stonden. In het theater in Stadskanaal waren er smiddags techische problemen geconstateerd dus waren ze met hun hele hebben en houden en hun publiek hier naar toe gekomen. Of het waar is weet je natuurlijk nooit, maar een leuk verhaal is het wel.
Het vorige programma dat ze in Winschoten speelden was alweer vier jaar geleden. Toen zat ik ook in de zaal. En omdat ik toen zo genoten heb heb ik besloten om voor deze schrikkeldag een kaartje te kopen.
Eigenlijk wilde ik helemaal nooit meer naar het theater. Dat ze zonder te protesteren maar juist overijverig meewerkten aan de toenmalige maatregelen is me in het verkeerde keelgat geschoten. Maar als ik daar consequent in blijf heb ik alleen mezelf er mee.
Ik heb ervaren dat de magie van het theater blijft. Ik heb op internet de speellijst van Woe en Van der Laan eens gezien, en ze zijn vrijwel overal uitverkocht. En ze doen in al die zalen wat ze hier ook gedaan hebben. Maar dan weer toegespitst op daar.
En binnenkort zie ik ze weer op tv, Even tot hier.
Deze schrikkeldag ben ik naar cultuurhuis De Klinker om naar een voorstelling te kijken van het uitverkochte NC van Van der Laan en Woe en dit staat op de website:
Deze voorstelling is uitverkocht, het is mogelijk om u aan te melden voor de wachtlijst.
Van der Laan en Woe maken furore met kijkcijferkanon ‘Even Tot Hier’, maar voelen zich pas écht thuis in het theater. Daar spelen Niels en Jeroen hun meest persoonlijke theatervoorstelling ooit. Althans, voor Jeroen. Wat is hij voor iemand? Wat drijft hem? Waar komt hij vandaan en waar gaat hij naar toe? Samen met Niels gaat hij op zoek naar de antwoorden op de prangende vragen van zijn bestaan. Ook in ‘NG’, de zevende theatershow van het duo, wemelt het van de grappige scènes en muzikale acts. “Vindingrijk, effectief, geraffineerd, hard en onstuitbaar geestig. Fabelachtig mooi theater”, aldus het vijf sterren uitdelende Dagblad van het Noorden.
