Nou, nee, want het daadwerkelijke doneren komt pas na de dood. Dus de vraag zou moeten zijn, stelt u uw organen beschikbaar voor anderen als u dood bent?
In dat geval is mijn antwoord JA.
Mits:
Men zelf ook zijn of haar organen beschikbaar stelt. Men VPRO lid is. Men niet naar de commerciele televisie kijkt of de commerciele radio luistert. Men niet op zondag gaat winkelen. Men een beetje milieubewust is. Men geen aanhanger van de hare majestijt is. Men geen VVD of CDA stemmer is. Men de schilder altijd koffie geeft. Men geen dieren opzettelijk doodt. Men niet religieus is.
Aangezien ik ga verhuizen moet ik ook gaan betalen voor gas, water en electra. En ik mag dus zelf kiezen wie ik ga betalen.
Er zijn allerlei websites die ik bekijk en leveranciers die ik vergelijk. Ik wil zo goedkoop mogelijk, maar wel zo groen mogelijk.
Ik vind het wel raar hoor, nu al gebruik ik aldaar stroom en ik moet nog bepalen of dat groen is of niet! Ik zal er niet al te lang mee wachten voor ik een beslissing neem.
Wat zijn uw leveranciers en waarom? En stapt u wel eens over?
Vandaag even drie foto`s die ik niet zelf gemaakt heb. De eerstetwee zijn gemaakt door mijn collega, de derde kwam ik zomaar ergens op internet tegen.
Dan kan u eens zien hoe ik er dagelijks bij loop.
En waar ik mijn geld mee verdien. Let wel, hier kom ik niet te wonen, dit is gewoon op mijn werk.
En wat ik daar van gekocht heb, zoek maar even flink naar een driehoekig kozijn, dat is mijn balkon, en een aantal kozijntjes aan de rechterkant daarvan behoren ook tot mijn woning.
Hint, het bevindt zich rechts boven de kerk. En de middelste pandjes recht onder de kerk zijn onlangs inmiddels afgebrand.
Ik kijk nooit naar Opsporing Verzocht, want daar kan ik niet zo goed tegen. Nu viel mijn oog er wel een keer op en ik kreeg een heel dubbel gevoel.
De relschoppers in Haren waren er op, en ze kregen allemaal een nummer en waren duidelijk herkenbaar in beeld.
En ik vind die lui echt walgelijk. Om te kotsen.
En ik zou ze het liefst tegen de muur zetten en in de kloten trappen. En als ze nu gepakt worden mogen ze 14 dagen schoffelen, een straf die me niet zint.
Maar wat me ook niet zint is om die mensen te verraden. Ik ben ook heel erg tegen klikken. En als ik iemand herken, wie dan ook, ik zal hem NOOIT NOOIT NOOIT aangeven. Al is het de grootste klootzak die ik ken, en zijn zijn daden gruwelijker dan ehm.
Nee, verklikken doe ik niet, nooit. En ik vind de straffen niet goed. En ik vind dat gerel niet goed.
Kortom, Opsporing Verzocht brengt me grote twijfels. Mijn vraag, herkent u zich daarin?
De kogel is dus door de kerk, en vast geen katolieke. De directie van beide ziekenhuizen wilde nieuwbouw in Zuidbroek, dat mag niet van de provincie, dus kiezen ze voor Scheemda. Scheemda is gemeente Oldambt, net als Winschoten, en Zuidbroek is nog verder weg. In die zin is het positief, en het is ook postitief dat nazorg blijft in Winschoten en Delfzijl.
Het is natuurlijk absurd dat gebouwen verouderen, sterker nog, dat is onzin, gebouwen verouderen niet, ze hebben gewoon onderhoud nodig. En vergrijzing lijkt me geen argument om weg te gaan, dan lijkt het me juist nodiger dan ooit.
De geschiedenis van het Sint Lucas heeft ooit op de site gestaan, maar is inmiddels ook alweer een tijdje verdwenen. Daarom herplaats ik het nog maar even met een toevoeging:
Het Sint Lucas ziekenhuis is in 1926 opgericht door de katolieken in Winschoten, het ligt dan ook pal achter de katolieke kerk in de Langestraat.
Aan het eind van de 19e eeuw wilden de katholieken in Oost-Groningen, in plaats van een ziekenhuis, een bejaardentehuis stichten. Diverse pastoors hebben vanaf 1899 geld ingezameld.
Hoe het begon
Na 1918 zijn in Winschoten actieve pogingen ondernomen het bejaardentehuis in het pand Langestraat / hoek Gaslaan te stichten en in een villa aan de Garst, direct over de spoorwegovergang. In 1921 zag het toenmalig kerkbestuur (pastoor Holtel en de heren Röben en Dröge) af van het bouwen van een bejaardentehuis en kwamen er plannen op tafel voor een ziekenhuis. Gezien de beperkte vervoersmogelijkheden in die tijd was de stichting van een ziekenhuis in Winschoten van groot belang. De gemeente zag hier echter geen kans toe, zodat pastoor Holtel werd benaderd met de vraag of de katholieken misschien kans zagen een ziekenhuis te stichten. Dit had succes, want er kwam van een zekere Lucas Fleerkamp een grote schenking binnen van f 10.000,-. Deze Lucas had als voorwaarde dat zijn voornaam verbonden moest worden aan de instelling. Toen de naam er eenmaal was werd de commissie 'Vereniging St. Lucas' opgericht. Deze commissie bestond uit de heren Holtel, Röben en Dröge. De vereniging ontplooide allerlei activiteiten en plannen en had binnen een jaar f 9000,- ingezameld. Bij stukjes en beetjes werd grond gekocht en werden plannen gemaakt.
De bouw
In mei 1924 begon aannemer Luppes met de bouw van het ziekenhuis. In augustus werd de eerste steen gelegd. De totale bouwkosten, inclusief inventaris, bedroegen in die tijd f 192.429,91. De Zusters Franciscanessen in Nijmegen zouden voor de 'bediening' zorgen. Eind 1925 was het ziekenhuis gereed en dr. J.H. Hommes werd benoemd tot directeur geneesheer. Op 11 januari 1926 werd het R.K. St. Lucas ziekenhuis ingewijd door deken Eppink.
De opening
Op 12 januari 1926 vond de officiële opening plaats met 50 bedden. Veertien dagen later werd de eerste patiënt opgenomen. Het totaal aantal opgenomen patiënten bedroeg in datzelfde jaar 324. In 1968 werd het maximum aantal bedden bereikt, nl. 240. In 1970 werd het personeelsgebouw met een huisvestingsmogelijkheid voor 110 personeelsleden voltooid.
Opening ziekenhuis met 50 bedden in 1926
Uitbreiding tot 86 bedden in 1936
Uitbreiding tot 95 bedden in 1940
Uitbreiding tot 125 bedden in 1953
Uitbreiding tot 130 bedden in 1954
Uitbreiding tot 150 bedden in 1957
Uitbreiding tot 200 bedden in 1962
Uitbreiding tot 240 bedden in 1968
In de jaren 80 werd er flink uitgebreid, hele straten werden daarvoor gesloopt, en nu ineens is het verouderd en moet het weg.
Ik zal eerlijk zeggen dat ik wel mijn twijfels had. Uit huis gaan is nergens voor nodig en ik bepaal zelf mijn eigen leven wel even.
En toch keek ik rond, zag wat leuks, maakte een afspraak voor te kijken en wilde het hebben. Echt een buitenkansje, woning net vrij, dikke crisis dus spotgoedkoop.
En toch dacht ik, wat geef ik allemaal op? Waar begin ik aan?
Als ik smorgens op sta ga ik naar beneden en druk de koffiepot aan (staat gewoon elke morgen klaar) Ik doe mijn ochtenddingetjes en ga naar mijn werk en neem mijn met broodjes kaas gevulde broodtrommel mee. (staat gewoon elke morgen klaar) En ik neem een banaan mee ( Liggen gewoon altijd in de fruitschaal)
Op mijn werk moet ik wel allemaal dingen doen, en als ik weer thuis kom staat de koffie alweer klaar. Daarna ga ik even computeren en om zes uur is de tafel gedekt en is er heerlijk gekookt.
Ik mag met de hond wandelen, en op dagen dat ik badder loopt het vanzelf vol. Ik gooi mijn kleding in de wasmand en die belanden schoon en opgevouwen op de trap.
Stofzuigen, ramen lappen, afwassen (uitgezonderd vakanties) winkelen (uitgezonders diervoeder) gras maaien, tuinieren en wat voor klusjes dan ook in huis, ik hoef niks te doen. Zelfs mijn bed is af en toe compleet voorzien van schone en frisse lakens en dekbed.
Mijn leven is perfect.
En toch, toen ik uiteindelijk bij de notaris getekend had en met de sleutels in mijn eigen appartement was. Schitterend, knus, prachtig uitzicht, wonderschone lokatie, ik kreeg er ineens zo`n zin in.
Ik weet zeker dat ik een goede keus maak! Vol vertrouwen zie ik de toekomst tegemoed.
De muren moeten nog worden voorzien van sierpleister, er komt nog een nieuwe vloerbedekking in. Nog wat aanvullende meubeltjes regelen, koelkastje, magnetron, potten en pannen, internet, adreswijzigingen doorgeven.
En we hebben afgesproken dat ik tot de zomertijd hier elke dag blijf eten en met Quandy wandelen. Daarna zal ik me meer en meer terugtrekken.
