Ik heb dit jaar ook weer erg genoten van het Sinterklaasjournaal, in verschillende opzichten.
Als eerste het verhaal en hoe het in beeld is gebracht, het is altijd spannend, het loopt altijd fout, er gebeuren raadselachtige dingen, en in de laatste aflevering is het standaard dat achter elkaar alles wordt verklaard en alles goed komt, en dan barst er een feest los en ze roepen tot volgend jaar.
Merel droeg de hele tijd een ketting met daar aan de letter D, dan was Diewertje er in gedachten toch bij. En Pietje Paniek was terug, geen paniek.
En wat ik ook elk jaar leuk vind is de comotie rond dit kinderprogramma. Vooral het steeds herkenbaarder wordende extreem rechts heeft haat naar de publieke omroep en ze bekritiseren alles met een vergrootglas.
Het leger kwam er in voor, daar zou je kinderen niet mee lastig moeten vallen. Er kwamen noodpakketten in voor, tja, het jaar wordt nu eenmaal doorgenomen en dat is voer voor de afkeurders. En helemaal te gek werd het toen men dacht dat men het Sinterklaasgeheim zou onthullen.
Een vettere knipoog bestaat niet en sommige mensen hebben aan een uit de context gehaalde fragment al genoeg om helemaal los te gaan op de asociale media, er zijn zelfs volwassen mannen die zichzelf filmen als ze er samen over kletsen en dat zetten ze dan nog op youtube ook! En daar kan ik dan wel weer van genieten, hoewel ik zulke filmpjes nooit tot het einde uitkijk, wat zij eigenlijk wel zouden moeten doen.
Toen ik Ronflonflon ontdekte ging er een nieuwe wereld voor me open en die is nooit meer dicht gegaan. Toentertijd dacht ik nog dat het nooit meer zou stoppen. Waarom zou je? De radio gaat altijd door en zendtijd moet altijd gevuld.
Maar, zoals u allen weet, dingen veranderen en de vrijheid van de programmamaker werd steeds meer ingeperkt. Natuurlijk kwamen er daarna ook nog wel leuke dingen en dat bestaat af en toe nog steeds en daar moeten we zuinig op zijn.
En nu, hoe langer het geleden is hoe bijzonderder ik het vind. Als men nu zo`n programma zou gaan maken zou men AI kunnen gebruiken. En dat was toen helemaal niet, alles van dat programma, elke minuut is vloeide voort uit een echte pen.
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In februari2012 was hij dus vier jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Dat is nou echt een televisieprogramma waarvan ik dacht dat dat nooit meer zou stoppen. Waarom zou je dat stoppen? De tv avonden moeten toch gevuld, dus waarom dan niet met diepgang?
Ik keek er niet eens altijd naar hoor, en soms ook met een half oog. Het is toch heerlijk om op een zomeravond de televisie aan te hebben en dat er dan urenlang geen reclamezooi tussenkomt, maar gewoon urenlang doordreutelen.
Maar met interessante gaten zat ik op het puntje van mijn stoel.
Eén presentator, één gast, geen publiek, en dan de ideale televisieavond samenstellen.
Een hoogtepunt van het jaar is toch wel het Zomerfestival en dan met name de Nacht van Winschoten, muziek en kermis en kroegjes en vooral veel feestende mensen.
Het is net alsof de muziek niks uitmaakt, en zo klinkt het ook. Niet per se iets waar ik naar toe zou gaan, maar als ik er toch ben neem ik toch even een kijkje. En in mijn bed zou ik sowieso geen oog of oor dicht kunnen krijgen.
