Er is een boek uitgekomen over Wim T Schippers en het heet Jammer, maar helaas. Ik was al een paar keer door de plaatselijke boekhandel gewandeld maar zag het nergens. En ineens was ik jarig en kreeg ik het kado.
Schrijver Ru de Groen schreef het maar het mocht geen biografie worden. En dat is het dan ook niet. Het is ingedeeld in rubrieken en niet in chronologische volgorde wat het geheel niet ten goede komt. Nu weet ik niet alles over Wim, maar van Ronflonflon weet ik toevallig wel zo goed als alles, en daarover staan er fouten in het boek.
Als je een boek maakt, doe het dan goed, of zeg het gewoon als het niet weet of niet zo interessant vindt, mar ga niet lopen liegen!
Eén fout is bijvoorbeeld dat Truus Dekker regelmatig te gast zou zijn geweest in Ronflonflon. Natuurlijk speelde ze de sterren van hemel in vrijwel al zijn tv meesterwerken, maar bij Ronflonflon kwam ze slechts één keer. Wel verpletterend, dat zeker, maar niet regelmatig.
Als dit al niet klopt, wat klopt er dan wel meer niet van al die andere zaken waar ik weinig vanaf weet.
Een andere fout in het boek, of een grafzerk in de laatste aflevering van Waldolala staat de naam van Wilhelmina Kuttje, dat klopt, en jaren later kwam ze weer tot leven in Ronflonflon, dat klopt niet. De Wilhelmina Kuttje in Ronflonflon was Wilhelmina Kuttje junior, en de kleindochter van de dichteres Wilhelmina Kuttje die leefde van 1901 tot 1967.
En de derde fout betreft het televisieprogramma Plafond over de vloer. In het boek wordt net gedaan alsof dat een uitvloeisel was van Ronflonflon, terwijl het juist een twintig minuten durende aansporingspot op de televisie was, van twintig voor drie tot drie, om vooral vervolgens van vijf tot zes verder te luisteren naar Ronflonflon op de radio.
Zolang als het nog mag duren zal ik pogen om elke keer als het de eerste maandag van de maand is om twaalf uur aan het begin van de middag het geluid en mijn omgeving voor één minuut vast te leggen.
Dat is ook het fijne van mijn beroep, ik heb wel een idee wat ik over een maand doe, maar ik heb nog geen idee waar.
Het Bevrijdingsfestival Oldambt in Winschoten werd dit jaar gehouden in de Tramwerkplaats. Ik had het liever gezien op het Marktplein.
Veel muziek binnen, en veel vertier buiten, vooral voor kinderen.
Draaimolen, schommel, ritjes met oude brandweerwagens, schminken, gamen, knutselen en weet ik wat. Eetkarren, drinken, zitplekken. En de muziek binnen werd afgewisseld met dans, lokaal talent.
Om kwart over zes was de Marktpleinkerk open, ik liep achter wat mensen aan naar binnen en kreeg aldaar een folder in handen gedrukt. Er weerklonk vanachter de kerk trompetmuziek en ik nam plaats op een stoel. Naast me kwam een man te zitten die het nodig vond om te vertellen dat hij de oorlog had meegemaakt, en ik niet. Daarna begonnen en eindigden de gedichten, die ik mee kon lezen in de folder, en tussendoor muziek. Prachtige gedichten, prachtige muziek, in een prachtige kerk.
Om zeven uur was het opgehouden met regenen en liepen we naar het Joods monument op de Venne. Daar sprak een dominee en legden mensen kransen.
Om twintig over zeven begon de stille tocht, onder klokgelui en een mars, onderweg naar het monument aan het Winschoter Zuiderveen. In de Bosstraat bij de voormalige synagose en rabinaatswoning is een optreden, dat ziet u alhier.
Daarna verder naar het Zuiderveen.
Ik zag allerlei bekenden meelopen, maar degene die me het meest opviel was een Tweede Kamerlid die voor de PVV alles stemt zoals Wilders het wil, dus tegen de wet die dieren beter zou behandelen, dus hij stemde voor het voortzetten van het onverdoofd afsnijden van varkensstaartjes, koeienhoorns, en eenden zien water pas als ze om zeep gebracht worden. En hij haat moslims, moslims zijn de schuld van alles zoals honderd jaar geleden de Joden de schuld waren van alles, en zo iemand liep dus mee met de stille tocht. Hij legde geen krans en haalde het eind, uiteindelijik weer terug in de Marktpleinkerk, vlakbij zijn voormalige werkgever, niet.
Hier de twee minuten stilte en de muziek er voor en er na.
En daarna weer naar de Marktpleinkerk voor een kopje koffie.
Op zaterdagavond vier mei zijn we om acht uur twee minuten stil in Nederland. Dan herdenken we de gevallenen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Dus daarvoor mag je niet aan denken, er na wel.
Dus men mag denken aan de Joden die door Hamas vermoord werden. En men mag denken aan de Palestijnen die vermoord werden door Israel
Als men maar stil is. Oorverdovend stil. Met de gedachte NOOIT WEER! Daarom herdenken we.
En of het nou mag of niet, ik denk tevens aan honderd jaar geleden. Toen liep een groot gedeelte van het volk achter één man aan, een man die een bepaalde bevolkinsgsgroep overal de schuld van gaf. Met alle gevolgen van dien. En nu zijn we honderd jaar verder en nu is het weer. Weer lopen veel te veel mensen achter één man die een bepaalde bevolkingsgroep overal de schuld van geeft. Toen was het Adolf Hitler die Joden de schuld gaf, en nu is het Geert Wilders die moslims haat.
Op de Dam in Amsterdam zal de voorzitter van de Tweede Kamer een krans leggen. Ditmaal is dat de extreem rechtse antisemiet en racist Martin Bosma. Daarom is het dit keer ook niet meer vrij toegankelijk, men vreest verstoringen, die men zelf uitlokt.
Maar goed, Bosma zal zijn bek houden en dan is het goed. Ik ga niet kijken, ik loop misschien wel mee met de Stille Tocht alhier.
Veertien jaar geleden lag er sneeuw in Nederland. In januari van dat jaar maakte ik tijdens een fijne winterwandeling dit filmpje met in de hoofdrol mijn hond Quandy.
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In januari 2010was hij dus twee jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Rond een uur of vijf in de nacht stonden er al mensen, en na een paar uur slaap was het hele Marktplein gevuld. Omdat Spijkers met Koppen niet doorging besloot ik toen maar mijn eerste rondje te maken. Fijn wandelen tussen de menigte door. Hier ziet u natuurlijk maar een heel klein deel, dit was even na twaalf uur.
Het was goed gevuld en overal druk. Het bleef lang droog maar de namiddagse buien zorgden er wel voor dat de markt leegstroomde. Tot die tijd was het erg gezellig, en daarna was het ook weer gezellig. De muziek op het Marktplein vond ik maar matig.
Aan het eind staat er een hoop rommel dat niet verkocht is bij mekaar, en daar komen dan weer mensen op af die gaan struinen. Tot de gemeente langskomt en alles meeneemt. Voor die tijd zag ik ook nog dat kinderen met servies gingen smijten.
