Ik had deze foto al weggegooid, maar ik besloot toch om eens te kijken of het me zou lukken om hem weer tevoorschijn te toveren uit mijn prullenbak, en dat lukte. Deze foto maakte ik onder de Amsterdamse Brug, in de voormiddag waren ze daar bezig met verf en spuitbussen en dit was het resultaat in de avond.
Ik wilde het eerst niet loggen, een mens moet toch keuzes maken, maar ineens hoorde ik dat er een moord is gepleegd onder de Amsterdamse Brug.
Natuurlijk hoort men daar nooit meer iets over, maar wellicht is dit het laatste wat de slachtoffer in zijn leven gezien heeft, dus ik besloot om de foto op te snorren en te publiceren met dit praatje er bij.
De brug is om over het Amsterdam-Rijnkanaal te komen, van de camping naar de tram. Dat is de brug in Amsterdam waar ik het vaakst overheen gegaan ben.
Ik doe meestal op de maandagavond de boodschappen. Behalve met Pasen en Pinksteren, dan schuif ik het door naar de dinsdag. Omdat het Nederlands elftal moest spelen op dinsdagavond besloot ik om te gaan tijdens de wedstrijd.
Vroeger ging ik altijd met de hond wandelen, dan was het lekker rustig. En in de supermarkt was het nu op zich ook wel lekker rustig, maar niet zo doodstil als ik verwacht had. En ook bij de MCDonalds waar ik langs fiets zaten mensen, niet zo veel anders, maar toch.
En daarna lekker zittend op mijn balkon hoor ik wel af en toe wat gejuich, maar echt feest wordt het niet. En er zitten gewoon mensen te eten, dat gaat dus ook gewoon door.
Afgelopen dinsdag was het nog op Opsporing Verzocht, ze hadden welliswaar al twaalf mensen opgepakt, ze zochten nog wat daders en ondertussen was het rustig in Winschoten.
En vanmorgen was het weer raak:
Bij een woning aan de Hermelijnlaan in Winschoten is rond 03.50 uur een explosie geweest. Er raakte niemand gewond.
En de NOS meldt het niet eens, zo normaal is het al geworden. En net vandaag kwamen de datums binnen van het zomerfestival Winschoten, 3 tot 7 juli, wat vorig jaar zo plotseling afgebroken is vanwege de onveiligheid.
Gisteren heb ik zo genoten van het fietsen dat ik dat vandaag weer wilde doen. Dit keer niet richting zee, maar naar het westen langs het Winschoterdiep.
Het leukste vind in dan om het diep te volgen via de oude inmiddels gedempte route. Dus langs de Trekweg Winschoten uit, langs Napels, langs Heiligerlee, een schitterend brugje over en dan langs een bos naar het centrum van Scheemda, daar dan doorheen en aan de andere kant verder langs het Winschoterdiep. In Zuidbroek vond ik het welletjes en aldaar keerde ik weer terug.
Nu mag mijn kont even rusten. `sAvonds op mijn balkon zie ik de windmolens staan waar ik langs gefiets ben, aldaar begint de volgende gemeente, en aan de andere kant zie ik op de horizon Duitse windmolens staan.
Ik vertrok ruim op tijd en ik reed in één keer goed dus ik kwam ook ruim op tijd aan. Ik moest thuis eerst even opzoeken waar ik precies moest zijn, ik had wel een adres van een boerderij waar men kan parkeren, en dan per bus naar de lokatie. Maar ik ging per fiets, rechtsreeks naar de lokatie. Ik moest dus zijn bij het geelste dijkgat ter wereld. Ik weet wel meer dijkgaten, maar bekeek de avond te voren welke precies de gele is.
Van ver was het al te zien, er staat een feesttent naast en er is al wat volk. De toegangsweg is afgesloten maar fietsers worden wel toegelaten. Er staan al heel wat fietsen, en na mij komen er ook nog heel wat bij.
Er komt een antieke bus aan, dat zullen de autobijdeboerderijparkeerders zijn. Ik herken de commisaris van de Koning in Groningen en de burgemeester van Oldambt, waar Winschoten de hoofdstad van is.
Om drie uur begint het, na een introductie toespraak mag de commisaris, daarna doet de stadsdichter van Oldambt een gedicht, een zanger met gitaar doet ook eerst een gedicht alvorens hij begint met zingen en gitaar spelen. Op dat moment ebt de aandacht weg en beginnen mensen te kletsen en van de hapjes te snoepen. Daarna komt er nog een meneer met een leuk vlechtje de geschiedenis van de Carel Coenraadpolder vertellen.
Dan is het officiele gedeelte klaar en de bus vertekt weer en een aantal fietsers ook, waaronder ik. Ik besluit door het gat heen te rijden, door de honderd jarige polder en via het Ambozenbosje door Hongerige Wolf en Ganzedijk en Finsterwolde via Blauwestad over de langste fietsbrug van Europa, de Pieter Smitbrug Winschoten weer in.
Ten noorden van Winschoten bevinden zich een aantal dorpen en polders. De laatste polder en meest noordoostelijke polder van Nederland is de Carel Coenraadpolder en die bestaat dit jaar honderd jaar.
De polder kent een rijke geschiedenis en een wijds uitzicht. Tussen de polders bevinden zich dijken. Mocht de zeedijk het niet houden dan zijn deze dijken als reserve. Er zitten wel gaten in de dijken, zodat het verkeer er door kan, en nabij die gaten bevinden zich schotbalkenhuisjes waar ze dan balken in bewaren, en mocht het nodig zijn dan kunnen die balken het gat in de dijk dichten.
Dat is in de loop der jaren wat vervallen en nu weer in ere hersteld. En bij de geelste dijkgat ter wereld viert men vanmiddag de honderdste verjaardag met gedichten en muziek. En het is natuurlijk een fijne fietstocht door het eindeloze landschap en dat zo dicht bij huis. Er zijn wel windmolens in Groningen en de Duitse zie je ook wel, maar dit gebied is beschermd, dit blijft open, hier komen ze niet. (en ook geen kerncentrale mag ik hopen)
Dat we al meer dan honderd jaar droge voeten hebben is ook wel fijn, want ten noorden van Winschoten is de boel meerdere keren compleet verzwolgen geweest door de woeste zee.
Ik toon weer een filmpje van Quandy uit 2010 en dit betrof een paaswandeling.
Die hond heeft me zo gelukkig gemaakt, al toen ik het filmde besefde ik dat ik hier nog mijn hele verdere leven van geniet.
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In april 2010was hij dus twee jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
