En hierbij deel 2. Ik had nog ruim zes minuten beeldmateriaal liggen, dat ik te lang vond om achter het vorige filmpje te plakken, dan maak ik er liever een apart logje van. Bij deze dus:
Update: Dat waren inderdaad mijn nichtjes die daar aan het zingen waren.
Kinderpostzegels bestaan sinds 1924, en sinds 1948 lopen kinderen er mee langs de deuren. En het is natuurlijk ook heel erg gemoderniseerd in de loop der jaren, maar het goede doel blijft altijd zielige kinderen.
Ik heb als kind natuurlijk ook meegedaan maar weet het allemaal niet zo goed meer. Ja, papieren invullen en een stickertje geven, zodat andere kinderen daar niet meer aan hoefden te bellen. En als de lijst dan vol was was je klaar! En of ik nadien de zooi ook nog moest bezorgen, en met geld in de weer moest, daar staat me niks van bij.
Tegenwoordig gaat het anders. Men hoeft alleen even iets in te vullen en de post doet de rest.
Nu kreeg ik een kaartje met oprechte excuses. Als ze nou niks hadden gezegd had ik het niet eens gemerkt.
Mijn tulpenbollen komen later dan verwacht, maar ze zijn dan nog prima te poten, verzekeren ze mij. En, mijn interesse is gewekt, als ik problemen mocht hebben mag ik gaan kijken op de OEPS-button op de website. En daar zie ik ook het kaartje dat ik heb gekregen.
En ik lees de website eens door, de geschiedenis, het doel, de missie, de projecten en ik blijf even hangen bij de kinderpostzegels van jaar tot jaar.
Ik hoef ze niet te hebben, maar vind het leuk dat ze zo keurig bij elkaar online staan.
Op maandag 5 november was het Adrillen in Winschoten. Dat is overdag de Allerheiligenmarkt door het hele centrum van de stad, en als het donker is gaat het in de kroegen op en rond het Marktplein verder, alwaar ook de kermis is.
De kermis is er altijd vanaf woensdag en op de maandag is het hoogtepunt en in de avond houdt het op. Terwijl sommige atracties nog volop draaien zijn andere al afgebroken en worden afgevoerd.
En dat legde ik allemaal vast vanaf mijn balkon. Knap werk van de chauffeurs, zo navigeren tussen al dat dronken volk.
En dan nu een filmpje waarvan ik vind dat iedereen die gezien moet hebben. Het betreft een fragment uit Sesamstaat uit 1987 waarin voor het eerst kritiek wordt geuit op Zwarte Piet.
In de jaren 80 kon zoiets nog in een kinderprogramma. In de jaren 80 was de algemene gedachte dat alles altijd moest kunnen. Iedereen moest altijd en overal zijn mening kunnen uiten. Zo kon het dus ook voorkomen dat een volwassense zijn mening uit in een kinderprogramma. Een programma kan ook niet altijd even grappig zijn, het mag soms best serieus, en dit was wat Gerda kwijt wilde.
Het ligt dus niet aan Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten traditie en de vele liefhebbers daarvan. Het ligt aan het handjevol racisten van Nederland die zwarte mensen voor Zwarte Piet uitmaken.
Dat zijn de mensen die nu op de Sinterklaasintochten afkomen en voor flink veel ophef zorgen en ,,stinkhoer" gaan schreeuwen op een kinderfeest.
Sesamstraat is ondertussen een ochtendprogramma geworden, en doet het pas sinds 2014 zonder Zwarte Piet.
Update: Sinterklaas komt niet met een boot vol mensen met rood haar, een dikke bril, of heel veel overgewicht, maar met Zwarte Pieten.
In Winschoten is een Liefkensstraat, een Liefkensdwarsstraat en een Liefkenshoek.
En op het Dommeringplein stond eens een supermarkt, nu niet meer.
Het worden voorlopig eerst extra parkeerplaatsen, en het plan is dat daar eens woningen zullen komen.
Vanaf mijn balkon.
Dat blok links blijft vooralsnog, het gebouw met dat rode klimop en is het zeven verdieping tellende voormalige bibliotheek dat, zoals het er nu naar uitziet, in januari tegen de vlakte gaat.
Op de Vissersdijk staat al enige tijd dit cafe te wachten op een nieuwe eigenaar, dus ik dacht ik zal de oude naam nog even vastleggen, want voor je het weet is het weer anders.
Limburgia Winschoten gaat verhuizen, want ook dat soort dingen gaat almaar door.
Tot zover dan Winschoten, nu even naar Ameland.
En vervolgend afkoelen in Heiligerlee, onder rook van Winschoten, daar waar Nederland zijn oorsprong vindt.
De lokale omroep van de gemeente Oldambt, waar Winschoten de hoofdstad van is, heeft ook dit jaar een Sinterklaasspeelfilm gemaakt en online gezet, ik sluit het hierbij in:
,,Het zijn de moderne dingen die het doen", is de titel van de nieuwe Sinterklaasspeelfilm van RTVGO. In de film wil de Sint stoppen als Sinterklaas. De kinderen vragen zulke dure cadeaus, daar kan de Sint niet langer aan voldoen. Om toch nog iets te kunnen, besluit te Sint te gaan solliciteren. Zou de functie van rijdende rechter iets voor hem zijn? Of achter de kassa van de Jumbo? Brandweercommandant of burgemeester? Een film voor de kinderen, maar met een vette knipoog naar de volwassenen.
Ik vind het altijd leuk, Sinterklaas, en deze film is zeer traag, en dat vind ik dan wel weer bij Sinterklaas passen, lekker onthaasten en je al kijkend afvragen wat ze nu weer allemaal bedacht hebben. En er wordt in elk geval luid en duidelijk gesproken, het is voor iedereen te volgen.
Voor de vorige gemeenteraadsverkiezingen was er alhier in de gemeente Oldambt, waar Winschoten de hoofdstad van is, een heuse stemwijzer online, waarvan ik de stellingen overneem om er vervolgens mijn gedachte over te laten gaan.
De gemeente moet de belasting op huizen en bedrijfspanden (ozb) verlagen.
Rare stelling. Aan de ene kant vind ik natuurlijk dat een gemeente zijn financien op orde moet hebben. Maar als je mij gaat vragen of het omhoog of omlaag moet lijkt omlaag me natuurlijk altijd een betere optie. Lagere belastingen trekken meer bedrijven en dat is toch altijd beter dan dat het te duur wordt.
Maar het moet natuurlijk ook niet zo zijn dat er mensen bestaan die zichzelf wel verrijken, maar minimaal bijdragen aan de maatschappij, de samenleving maak je immers samen.
U hoort:,,Pijpen en beffen." door Jacques Plafond en Jacqueline van Benthem, en u ziet door mij fietsend gemaakte beelden van hartje Winschoten, van station tot Marktplein.
Waar ben je nu wat doe je met je leven, denk je soms toch ook nog aan mij. Heb je geen spijt dat we niet zijn gebleven, bij elkaar en zij aan zij Waarom konden wij toen niet beseffen, dat er meer is dan een potje op en neer. Iets dat uitstijgt boven pijpen en beffen, waarom bleef het bij die ene keer die ene keer.
Jij kwam op mijn weg, en ik op die van jou. Wij haakten in elkaar tussen Groningen en Grouw. Wij krabbelden overeind op dat fietspad en toen, bleef het niet bij die wederzijdse pijnverzachtende zoen.
We bleven die nacht heel innig bij elkaar, in een morsig hottelletje ter hoogte van Ter Haar. We namen het liefdespad want onze fietsen waren stuk. Maar dat kon ons niks verdommen want we vonden het geluk.
`sMorgens werden we wakker in ons gehuurde liefdesnest. We gaven ons aan elkaar maar al deden we nog zo ons best, Het wilde niet meer lukken, het was niet meer vrij en blij. Bij de fietsenmaker namen we afscheid onze liefde was voorbij.