De modeshow om één uur heb ik wel gehoord, maar niet gezien, toen zat ik nog lekker op mijn balkon. Na twee uur ben ik toch even een kijkje gaan nemen op het Israelplein, en daar was naast de modeshows ook nog aandacht voor de Alzheimerdag, er speelde een bandje.
En na wat rondkijken en rondwandelen vond ik een fijn zitplekje en eerst kregen we kinderen van een dansschool te zien, daar leek geen einde aan komen maar dat gebeurde uiteindelijk toch.
Daarna de modeshows en daarna liep ik nog wat rond en weer naar huis.
En in de avond hoorde ik ook nog muziek, van optedende artiesten in een cafe.
Ik liep vorige week zaterdag langs de route van de Run van Winschoten, en kwam ook langs dit gebouw. Eerder waren de ramen dichtgespijkerd, dat is onlangs weggehaald, en de balkons zijn verwijderd.
En ik nam ook nog even een kijkje bij de ingang van het voormalige Sint Lucasziekenhuis.
En hier was in op de rotonde op het Oldambtplein.
Daarna ging ik nog naar de Noorderstraat, dat heb ik reeds laten zien, en via het Sterrebos weer naar huis.
Met enige regelmaat speelt er iemand op het klokkespel van de Winschoter Toren, meestal op vrijdag, een enkele keer op zaterdag, en dan is het genieten.
Tijdens de Run van Winschoten, een hardloopwedstrijd dwars door de stad, is alles zeer goed georganiseerd, en elk jaar hangen er wel weer andere bordjes. En rechtdoor kan men de stalling fietsen.
Iedereen wenst iedereen veel succes, dat is lief.
Toen ik bij dat vak stond leek dit me een wens, want zoiets valt niet te controleren.
Er bestaat niemand die mij zover kan krijgen dat ik mee ga doen.
Drie foto`s die ik afgelopen zaterdag gemaakt heb tijdens de Run van Winschoten, en de winkels waren gewoon bereikbaar. Hier zou supermarkten moeten staan, want die kant op zijn er twee naast elkaar.
Wij zeggen fietsenstalling, maar men schrijft het andersom.
Ik ben ouder dan de oudste ultraloop van Nederland.
U ziet, naast de honderd kilometer zijn er ook vele andere mogelijkheden, zelfs wandelen. En kinderen rennen een kilometer of twee, dat staat er dan weer net niet bij.
Toen in 2017 deze letters geplaatst werden waren er ook onmiddellijk mensen die voorspelden en daarmee ook hoopten dat ze zeer snel onder de graffiti zouden zitten, daar bleek gelukkig niks van waar. Nog altijd staan deze schitterende letters een schitterend woord te vormen dat de naam is van deze stad.
Ik was bij die letters omdat ze nabij het treinstation staan, en die was open in het kader van open monumentendag, binnenin was een tentoonstelling waar ik even een kijkje nam.
Afgelopen vrijdagavond om elf uur vond aan de Boschsingel in Winschoten een explosie plaats, de ramen er uit, overal glas, en de daders zijn het Sterrebos in gevlucht. Ik weet niet of ik het gehoord heb, ik denk het niet, ik hoor wel vaker wat zwaar vuurwerk, dat is altijd schrikken.
Het is wel opvallend dat deze explosie net weer plaatsvond voor een feest in de stad, ditmaal de Run van Winschoten, een hardloopwedstrijd op zaterdag, maar dat ging gelukkig gewoon door.
De hit van het jaar heeft afgelopen mei ook al geklonken op het Marktplein in Winschoten.
Dit nummer, Europapa van Joost Klein mocht niet meedoen met de finale van het songfestival. Wegens iets vaags waar geen bewijs voor is en dat maakt dit lied vreemder dan ooit.
Juist in een tijd dat de hele wereld uit elkaar valt wordt een verbindingslied er uitgehaald. En op dit moment, midden september, staan op nog geen tien kilometer van mijn thuis de Duitsers de grens te bewaken.
