U hoort Lalalampje van Jacqueline van Benthem en u ziet door mij op de fiets gemaakte beelden van voornamelijk de bestrating in de binnenstad van Winschoten.
Het lied kwam voor het eerst op de radio op 4 mei 1988, en dat blijft toch altijd een speciale dag. En het liedje sprak me erg aan, het werd mijn lievelingslied. Ik nam Ronflonflon toentertijd altijd op op cassetteband en ik had een dubbele cassettedeck dus ik kon bandjes maken met de leukste liedjes. En ik maakte ook wel reservebandjes of in een andere volgorde. Kortom, ik was er leuk mee bezig, en op een dag knapte me zo`n cassettebandje. De hele boel draaide vast en de automatische stop werkte pas als het al verfrummeld was. Dat kon ik met plakband dan nog wel weer redden. Maar de kwaliteit werd minder en minder, en op een dag was ik een aantal liedjes kwijt, waaronder deze. Gelukkig herhaalden ze in Ronflonflon nog wel eens een oud liedje, en ook telkens kwamen er weer nieuwe. Maar Lalalampje werd almaar door niet herhaald.
Op een dag besloot ik om, samen met mijn zusje, een brief je schrijven. En die brief werd in diezelfde week behandeld toen ze aan gingen kondigen dat er een cd met Ronflonflon liedjes aan kwam. Als ik nog een week had gewacht met schrijven had het niet meer gehoeven.
Lalalalalampje, op mijn buro. Vind je de wereld leuk, of vind je het maar zozo? Je staat zo mooi te prijken, `k kan uren naar je kijken. O, mijn lampje, o, i love you so Lalalalalampje op mijn buro.
Als jij toch eens kon praten, dan zou je toch wat horen Wie er aan je knopje zaten, wie dood ging, wie werd geboren. Je bent door velen aangeraakt. Je hebt al zoveel meegemaakt. Ik ben vaak bij je weggaan, maar jij bent altijd blijven staan. Mijn lichtje in de duisternis, mijn steun in vreugd en droevenis.
Lalalalalampje, op mijn buro. Vind je de wereld leuk, of vind je het maar zozo? Je staat zo mooi te prijken, `k kan uren naar je kijken. O, mijn lampje, o, i love you so Lalalalalampje op mijn buro.
Ik heb je soms verwaarloosd, niet naar je omgekeken. Toch vond ik steeds weer bij jou troost, soms gaf je me een teken. Waar was je voor je bij me kwam, bij een kerel of een kakmadam? Ik vond je bij de vuilisbak, met je voetjes in de hondekak! Je bent het liefste lampje dat ik ken, maar hoe zal het met je gaan als ik er niet meer ben?
Je staat zo mooi te prijken, `k kan uren naar je kijken. O, mijn lampje, o, i love you so Lalalalalampje op mijn buro.
Qyandy leefde van 12 september 2007 en tot 20 september 2019. En hij kwam bij ons op 9 november 2007.
Toen hij nog pup was maakte ik elke week een filmpje en na zijn dood ben ik begonnen met het herhalen daarvan, we zijn inmiddels aangekomen in januari 2008. De andere hond in beeld was Rody, daar kon ik het ook goed mee vinden en die is ook al dood.
Als vanzelfsprekend vertrouw ik er natuurlijk volkomen op dat niemand het in zijn kop krijgt om precies om acht uur het filmpje te bekijken, maar mocht dat onverhoops toch voorkomen, het betreft een stilte filmpje, er wordt niet in gesproken.
Ik hou er niet van als mensen het hebben over de NPO. De NPO bestaat helemaal niet. De NPO staat voor Nederlandse Publieke Omroep, en dat Nederlands is er voor omdat er anders PO zou staan en dat staat gelijk aan pispot.
De NPO is een verzamelnaam van alle publieke omroepen. Dus de VPRO en de NTR maar ook fusiegroepen met TROS en VARA.
Dus men kan niet zeggen De NPO is betrouwbaar of de NPO is links of rechts, want de NPO is alles.
Helaas ligt de macht niet meer in de handen van de omroepen, maar in een overkoepelend gedrocht. En dat kan men dan ook weer NPO noemen.
Dus de VPRO beslist niet dat er geen publiek meer bij zit te klappen, dat beslist de NPO. Vaag allemaal.
Radio zou niet moeten gaan om luiistercijfers. Radio gaat maar om twee dingen: 1 de presentator en 2 de luisteraar. De presentator draagt het programma, brengt het programma, doet het programma. En de luisteraar moet datgene horen wat de presentator hem graag voorschotelt.
En die zit echt niet te wachten op de miljoenste keer die vervelende new radicals, en al die andere meuk die maar keer op keer op keer per se op 3FM moet. Dood en doodmoe wordt men er van. Als mensen zo graag elke keer die new radicals en al die andere meuk willen horen doen ze dat wel op de spotify. De radioluisteraar doe je er in geen geval plezier mee, die moet die meuk elke keer maar weer doorstaan.
En in plaats van dat de huidige presentator zich een beetje opstelt ten gunste van de luisteraar, blijven ze maar doen alsof het succes afhangt van de luistercijfers.
Dit is allemaal niet nieuw, dit is al sinds de invoering van de horizontale programering het probleem op 3FM zo, wat wel nieuw is is dat een VPRO presentator helemaal de VPRO van het pad af brengt.
En inhoudelijk, dat gedoe tussen de platen door, is ook al een geslijm van jewelste, er is helemaal niks VPRO aan. En dat lachen steeds, dat is erg vervelend.
Ik hoef me in elk geval niet meer te haasten omdat ik op tijd thuis wil zijn om maar niks van het programma te missen, maar die tijd is ook al ontzettend lang geleden.
In Spanje en Italië is verontwaardigd gereageerd op het gedrag van premier Mark Rutte bij het bezoek aan een afvalverwerkingscentrale in Den Haag. Rutte was daar gisteren om de vuilverwerkers een hart onder de riem te steken.
Een van de werknemers riep naar de premier dat Nederland aan Italië en Spanje "niet dat geld" moet geven. Rutte aarzelde even, zei toen "Ik onthoud dit!" en stak zijn duim op.
In Spanje werd het onder meer opgepikt door een commerciële zender, die het best bekeken journaal van Spanje uitzendt.
De zender veranderde de volgorde van de beelden, waardoor het lijkt alsof Rutte lachend wegloopt na een gesprek met de vuilverwerker. Dat maakte op sociale media boze reacties los. De publieke omroep zond de beelden wel in de goede volgorde uit.
Bovenstaande haalde ik van de site van de NOS, en er staat nog veel meer bij. Ik haal juist dit stukje er uit als het zoveelse bewijs dat commerciele televisie niet deugt. Commercielen zijn er om geld te vangen, en de publieke omroep is er om het publiek te dienen.
De commerciele in Spanje zitten met de feiten te knoeien, en dat is levensgevaarlijk.
En natuurlijk was dit ook niet erg handig van de vuilisman om de premier advies te geven. In een democratie wijst men mensen aan die de beslissingen nemen, en als ze dat verkeerd doen mag men dat kenbaar maken in het stemhokje, en niet tussentijds gaan toeschreeuwen, en al helemaal niet als er ook nog een camera draait.
En beelden manipuleren zou verboden moeten worden, maar beter nog de hele commerciele media.
Ik ben blij dat ik niet verplicht word tot het dragen van een mondkapje. Op mijn werk komt het wel eens voor, net als gehoorbescherming, maar in de vrije tijd is zoiets zeker geen pretje. Bovendien is het belangrijk dat zo`n kapje goed zit, en men moet er niet aan gaan zitten alhoewel het toch gaat jeuken. Het schept een schijnveligheid, maar ik geef toe, hoe meer bescherming des te minder kans op besmetting.
Ik ben wars van politici die eerst schreeuwen dat we helemaal opgesloten moeten worden en dan schreeuwen om die vervelende mondkapjes. Normaal zijn die lui heel erg tegen het buitenland, en nu het ze goed uitkomt wijzen ze maar al te graag naar dat buitenland. Tja, wat kan mij het buitenland schelen, ik draag niet graag zo`n ding dus liever niet zeg. En dat er dan een beetje te korten zijn omdat ze hoognodig zijn voor de zorg, dat komt mij dan heel goed uit.
Elk jaar film ik even over het Marktplein, zo ook dit jaar.
Het geluid van het klokkenspel galmt altijd door mijn hele woning, het overstemt zelfs het geluid van de radio. Dus ik heb ook niks meegekregen van de laatste woorden van Jeroen van Inkel. Het werd tien uur, de klokken waren gestopt, en in plaats van het nieuws weerklinkt nu ineens het Wilhelmus op de radio. En daarna begint ineens iemand een preek, de koning.
Ik pak mijn afstandsbediening en zet hem op een zender met beeld er bij. Ik moet lachen, ik zie de koning daar staan tussen al zijn vrouwen. Wat een koppen, wat een jurkjes. De koning heeft ook een knoopje los zie ik, niet netjes. Het zal vast mode zijn.
Na de toespraak zwaaiden ze nog even en zocht ik de radio weer op, fijn naar de Arbeidsvitaminen luisteren.
