Oeps
Ik zeg het maar meteen: geen foto.
Mijn kapsel is mislukt, als ik in de spiegel kijk moet ik lachen, steeds weer.
Normaal gesproken ga ik ergens naar toe waar de thuiskapster langskomt en dan wordt iedereen geknipt behalve ik, ik laat me scheren, standaard standje drie, lekker kaal en lekker makkelijk, ik heb dan ook geen kam.
Ik ben niet zo ijdel, mijn haar is meestal een wirwar, en zo af en toe laat ik het dus weer kortwieken.
Een enkele keer komt de thuiskapster niet in de avond, maar midden op de dag, dan sla ik over want ik neem er geen vrij voor van mijn werk, en zolang het haar niet in mijn ogen komt vind ik het prima.
Dit keer had de thuiskapster gezegt tegen mijn nichtjes dat zij het ook wel konden, zo moeilijk is het niet.
Toevallig hadden mijn ouders nog een ongebruikte tondeuze in een doos zitten, die ooit van mijn opa en oma is geweest en toen hun huis ontruimd is is het terecht gekomen in de kast van mijn ouders, en daar nu dus uitgehaald om het eens op mij te proberen.
Het begon vrij pijnlijk, maar toen ik met tranen in mijn ogen beval om het toch vooral wat rustiger aan te doen ging het beter.
Hoewel, er leek niet echt doorkomen aan, en allerlei mondstukken werden geprobeerd, en na het 12 jarige nichtje ging het 14 jarige nichtje het verder proberen, en daarna ook mijn 68 jarige moeder ook nog.
Normaal doet de thuiskapster het in een kwartier en is het overal gelijk en goed, nu duurde het een uur en is het overal kort, maar er zijn ook her en der kale plekken, of te doorschijnend en alles is ongelijk.
Mijn wenkbrouwen zijn vergeten, maar dat compenseert de boel.
Het groeit wel weer aan, en tot die tijd zie ik er niet uit, ik draag mijn petje nu zelfs als de zon niet schijnt, maar binnenshuis blijft hij sowieso af.
Valt nog best tegen om met zo’n tondeuse er iets van te maken. Misschien is kapper zijn toch een vak.
Je bent duidelijk een proefproject geweest, helemaal kaal is ook niet zo je ding.
Dan maar een petje op, je zegt het al het groeit wel weer aan. Hans