Het Noord Nederlands Orkest speelt zijn jaarlijkse gratis toegankelijke openluchtconcert Pura Vida aan de oever van het Oldambtmeer in Blauwestad ten noorden van Winschoten.
Liedjes van Ede Staal gezongen door Wia Buze en Erwin de Vries.
Ze hebben het allemaal heel erg bombastisch gemaakt, zodat het orkest er lekker lustig op los kon spelen.
Ik denk dat als u moeite doet u het best kunt verstaan.
Hoe goed ze hun best ook deden, en dat deden ze, ze kunnen toch bij lange na niet tippen aan het orrigineel. Dat was stukken ingetogener.
Maar goed, van dit orkest kan je dit verwachten, en het is toch een mooi eerbetoon. En ik besefte, toen ik de folder las, dat Ede Staal slechts 44 jaar is geworden, net zo oud als ik nu ben!
Op 5 mei 2018 vierde Winschoten zijn bevrijding in het Maintebos aan de Garst. Vanaf de middag tot laat in de avond traden er artiesten op op een groot podium. In de ochtend waren er optredens in een tent.
Waterbei en Pura Vida, te Winschoten en te Blauwestad, ten noorden van Winschoten.
Het vrijdagavond Marktpleinspektakel hebben we reeds gehad, nu volgt de zaterdag. Op diverse lokatie`s in de stad een keur aan straattheater, ik begin natuurlijk met de rolschaatsters die ik kan zien vanaf mijn balkon en de opruimers van het Marktplein.
Voorts iets van het kindercirkus voor de katolieke kerk in de Langestraat. Gevolgd door wat bellenblazers, en op de achtergrond de reclamezuil die ik gisteren onder mijn balkon had. Het was erg gezellig en erg druk.
Heavy Hoempa trad onder andere op voor het stadhuis. Politie te paard kwam ik ook nog tegen.
Op de zaterdagavond op de fiets naar Pura Via, het jaarlijkse openluchtconcert van het Noord Nederlands Orkest aan de oever van het Oldambtmeer ten noorden van Winschoten. Ik was zeer vroegtijdig en liet mijn gezelschap mijn stoel bezet houden zodat ik de uitkijktoren weer eens kon beklimmen. U ziet onder andere een nieuwe wijk in aanbouw en het toestromende volk voor het bijwonen van het concert.
Het concert begint zoals gebruikelijk met het lelijkste volkslied ter wereld en ik laat even wat horen en zien van Erwin de Vries en Wia Buze die nummers van Ede Staal zingen.
Deze fotoreis begin ik in een voortuin ergens in Winschoten.
Alwaar veel statige panden staan, dat komt wel meer voor, maar hier dus ook.
Quandy aan het ploeteren in het Stadspark.
Gevogelte in de vijver.
Quandy op Ameland.
Ooit kreeg ik eens een bekeuring omdat ik een loskoppelbare trekhaak heb, de politie in Winschoten vindt dat die er niet aan mag zitten als die los kan, en de trekhaak van een Suzuki Jimny kan los dus kreeg ik een bekeuring. Telkens als ik ergens een Suzuki Jimny zie staan, wandel ik er even naar toe en kijk of er ook een trekhaak zit. En als dat het geval is neem ik daar een foto van.
Deze zag ik op Ameland.
Hier sta ik te wachten op de boot.
Die ons bracht over de zee.
En ik wandel tijdens zo`n overtocht even over het hele schip heen.
En daar komt de tegenligger, die weer mensen en goederen brengt waar ik vandaan kwam.
U merkt, ik ben nu aan mijn laatste vakantiefoto`s toe, er volgen er nog meer.
Dit spektakel duurde ruim een uur, ik heb daar onder andere deze tien minuten van gefilmd.
De nieuwe grote pleinproductie van Theater Gajes vertelt het avontuur van de held Odysseus. Na de strijd om Troje vertrekken Odysseus en zijn manschappen zegevierend op weg naar huis. Gemakkelijk verloopt zijn reis niet, het lot bepaalt dat Odysseus jarenlang over de wateren zwerft. De eilanden die hij aandoet herbergen monsterlijk gevaar, onweerstaanbare verleidingen en betoveringen die zijn doel doen vervagen. Tijdens zijn reis sneuvelen zijn bemanningsleden en loopt zijn schip steeds meer schade op. Met de hulp van zijn goddelijke gids Athena overleeft hij de verwoestende krachten van de god van de zee Poseidon. Als het Odysseus, na een bezoek aan de onderwereld lukt om al zijn strijd en listigheid te laten vallen kan hij eindelijk thuiskomen. Berooid en met niets meer dan vodden om zijn lijf staat hij oog in oog met zijn vrouw Penelope.
Met Odyssee , een bewerking van het gelijknamige epos van Homeros, maakt Theater Gajes haar vierde grote pleinproductie. Het gezelschap wil de thematiek thuiskomen en het belang daarvan, ook voor alle ontheemden op onze wereld, aankaarten. De wonderlijke, spectaculaire en poëtische pleinproducties spelen midden tussen de toeschouwers. Gebruikmakend van grote mobiele objecten en acteurs op stelten ontvouwt er een verhaal boven de hoofden van het publiek. Meer dan ooit zullen de toeschouwers in verwondering dit verhaal meebeleven doordat vrijwel alle objecten inclusief de live muzikanten mobiel zijn. Met deze unieke theatrale vorm weet het gezelschap keer op keer maximaal 3.000 toeschouwers in beweging te brengen en verschillende lagen van de bevolking te beroeren en ontroeren.
Kortom, ik heb er niks van begrepen en kon het verhaal niet goed volgen, maar prachtig indrukwekkend was het wel. Ze waren de hele dag al bezig op het Marktplein, en in de avond was er muziek om de mensen te vermaken. En toen om negen uur de winkels sloten begon de voorstelling. Voor aanvang werden de rolators er nog tussenuit gehaald en op een podium gezet, en mensen werden gesommeerd zeker nergens tassen neer te zetten, en vooral mee te bewegen met de acteurs. En ik had een prachtig uitzicht vanuit mijn opengezette raam.
