Vorige week was ik even een weekend in Amsterdam, en om 18 uur kocht ik een kaarten voor de voorstelling van 20 uur, van Bert Visser.
Hier in het noorden is het altijd in een mum van tijd uitverkocht.
In de zaal hangen prachtige kroonluchters, waarvan een aantal omhoog gaan als de voorstelling begint.
En ik moet een beetje licht hebben, anders doet mijn camera het niet.
Ik zou niet graag precies er onder zitten.
Ik zag erg hoog, maar zag toch alles duidelijk, en het geluid is loeihard.
In de pauze nam ik een kijkje in de koepel.
De ramen zijn ook erg mooi.
Kosten nog moeite zijn gespaard.
Ik kon bij de buren naar binnen kijken.
Er staan beneden in de hal ook koppen van een aantal mannen, waarvan ik Jos Brink de leukste vind.
Elk jaar met hemelvaart ga ik camperen in Amsterdam, en dat al tien jaar achter elkaar.
En nog steeds heb ik niet alles gezien.
Ik maak , sinds ik een camera heb, ook altijd heel veel foto`s, en dit jaar zal er een flink wat tonen.
Ik heb in het internetcafe al tekstuele verslagjes gedaan, nu doe ik het nogmaals, maar dan aan de hand van foto`s.
De eerste foto maakte ik toen ik nog maar net in de stad was, met Carrekaartjes op zak, wachtend op het bestelde eten, tegenover het Amstel hotel.
En dit heb ik allemaal opgegeten daar.
Omdat er nog wat tijd over was besloten we om aan de overzijde richting Carre te wandelen, en halverwege de brug is het uitzicht op het Amstel hotel zo.
Kijk, daar is Carre.
Op verschillende plekken in de stad hangen deze posters.
Carre komt al dichterbij.
Recht van voren kan u de mooie gevelpandjes zien die er pal naast staan.
Dit soort dingen vind ik ook altijd zeer de moeite waard, dit stamt nog uit de tijd dat huisnummers niet bestonden.
In tegenstelling tot dat wat sommige mensen dachten was ik niet een dagje, maar een heel weekend naar Amsterdam. (terwijl ik dat toch heel duidelijk gelogt heb)
Hoe dan ook, thuisgekomen wachten er twee nieuwe leventjes op me, dat ik gefilmd heb en graag met de wereld deelachtig maak.
Tessa had net een ijsco op, en ze was binnen voor haar moeder een doekje te pakken had. Binnen is het donker, dus filmde ik ze buiten ook nog even.
Hedenochtend werd ik wakker in mijn caravan, die staat op camping zeeburg in Amsterdam. Na wat ontbijten, douchen en koffie drinken bracht de tram ons rechtsreeks naar de Nederlandse Bank, waar we het water overstaken om de Albert Cuypmarkt eens te bezoeken. Ik ben daar wel eens vaker geweest, om het beeld van Andere Hazes te bekijken, maar de markt was dan al volop afgebroken, of in een vergevorderde staat daarvan.
Nu eens op tijd er naar toe, en maar langs de kraampjes slenteren. De markten bij ons bestaan uit rondreizende kraampjes, hier in Amsterdam bevinden de winkels waar de kraampjes bij horen zich pal achter de kraampjes. In hoeverre je dan nog van een echte markt kan spreken weet ik ook niet zo.
De keuze was reuze, en we kochten nog een rugzak, en wat ander spul. Aan het eind van de straat waren we in de Ferdinand Bolstraat, en daar huist Abel.
Dat wil zeggen, de VPRO Taartenbakker, van de Taarten van Abel, heeft in Amsterdam een taartenwinkel en die heet De Taart van mijn Tante. En Abel heet overigens helemaal geen Abel, bovendien was die niet in de zaak aanwezig. Toch is het een leuke zaak, en de appeltaartpunt, alsmede de koffie smaakten heerlijk, en de prijs was er ook wel naar.
Daarna terug over de Albert Cuyp, en via dezelfde Nederlandse Bank naar Studio Plantage, waar om 16 uur TROS MUZIEKCAFE begon met een rechtsreekse uitzending op Radio 2.
De optredende artiesten waren :
In 1972 isANNE SOLDAAT 7 jaar; hoort Little Jimmy Osmand en weet dan dat hij muzikant wil worden. Jaren later staat hij als gitarist van Daryll-Ann inderdaad op de Nederlandse podia. De band gaat uit elkaar; Soldaat richt de band Do-The-Undo op én brengt onder zijn eigen naam het album ‘In another life’ uit. Geproduceerd door Jason Falkner en vol met 11 mooie popsongs.
ANDREA MCEWAN werkte samen met Katie Melua. In Australië is ze bekend als actrice. En in Nederland komt ze langs om songs van haar debuutalbum ‘Rental Property’ te zingen. Eerlijk, persoonlijk en poëtisch. De Australische woont op dit moment trouwens in Berlijn.
DANIEL LOHUES heeft inmiddels zijn derde album ‘Allennig III’ uitgebracht met daarop 20 nummers! Een verzameling prachtige, intieme songs, gespeeld op gitaar, banjo of piano. Met Allennig III is Lohues nog tot en met 31 mei in de theaters te zien.
CUBY + BLIZZARDS "De bluesformatie Cuby + Blizzards is een monument in de Nederlandse popmuziek. 'Cats Lost' heet het gloednieuwe album. Een plaat die in sfeer en emotie doet denken aan legendarische voorgangers als 'Desolation' (1966) en 'Groeten Uit Grollo' (1967). Maar Harry ’Cuby’ Muskee slaat tekstueel een brug naar het heden. ”Ik schrijf over contemporaine dingen, niet meer alleen over de delta.” Geproduceerd door Daniël Lohues.
Zoals u ziet, het eeste uur, de bovenste twee artiesten, waren prachtig. Het tweede uur was een drents uurtje, en zowel het drents als het engels kan deze groninger prima verstaan! In het tweede uur werden zelfs helemaal geen platen gedraait, het was de blues die weerklonk!
Het galmt nog na in mijn kop. Nu tik ik dit, straks tram ik weer naar de camping, en morgen begeef ik me weer naar het noorden.
Hierbij een groet van uw weblogger, vanuit Amsterdam.
Zoals elk jaar met hemelvaart zoef ik met ouwelui en caravan naar Camping Zeeburg, om zondags weer naar het noorden af te reizen.
Ondertussen vertoeven we in onze hoofdstad.
Woensdagavond kon ik de slaap niet echt vatten, en maakte nog een zapprondje.
Ik kwam langs een programma van de EO, alwaar Bert Visser vertelde dat die een maand lang optrad in Carre, en dat er nog wel kaarten beschikbaar waren.
Donderdag hadden we de voortent er voor en togen met de tram de binnenstad in, als eerste richting Carre.
Om 18 uur kochten we kaarten voor de voortelling van 20 uur.
En na een hapje eten, tegenover het Amstel Hotel, alwaar fietsers over het terras moeten, gingen we naar Bert kijken.
Prachtig!
Carre is prachtig, en Bert Vissers programma Stoffe Jongens eveneens.
Ik heb genoten.
De stoelen zitten lekker en alles is mooi aangekleed en zo, en mooie belichting ook.
Voor het doek opengaat gaan de kroonluchters tegend langzaam richting plafond, een mooi detail.
Bert is grofgebekt, op zijn tijd, Bert is druk en Bert is Groninger.
Na de voorstelling had ik geen zin meer om een internetcafe op te zoeken, dus ging ik maar mee naar de camping.
Op de camping kan ik ook wel internetten, in de kantine, maar dan kan iedereen meelezen, dat vind ik niks.
Vandaag wilde ik eens kijken naar een andere camping in Amsterdam.
We staan al tien jaar op Camping Zeeburg, en nu was ik wel benieuw hoe Camping Vliegenbos er uit ziet.
Dus met de tram naar de Dam, dan wandelen naar het Centraal Station en met de gratis pont naar Amsterdam Noord.
Na een wandeling door leuke straatjes waren we al vrij snel, maar niet snel genoeg, bij Camping Vliegenbos.
De camping is erg netjes, goed onderhouden, en niet al te groot, maar ook zeker niet erg klein.
Het ligt midden in een woonwijk, lekker rustig.
Wat opviel was dat er nauwelijks caravans stonden.
Een heleboel tentjes, dat wel.
De caravans stonden vooraan, op een plek dat meer een parkeerplaats was.
Conclusie, prima camping, maar volgend jaar sta ik mooi weer op Camping Zeeburg.
We gingen met de bus terug het centrum in.
Daar wandelden we nog wat langs de grachten, dronken nog een kop koffie en wandelden door richting Rembrandplein.
Vlak voor we daar waren schoten we een zijstaat in om wat te gaan eten bij een Uraquaise eettent.
We bestelden, en ik kreeg niet wat ik besteld had!
Ik wilde kip maar kreeg biefstuk, maar de ober wisselde dat zonder morren.
Daarna zijn we nog even naar het Leidseplein gewandeld, onderweg genietend van de mooie gevels, en verbazend over lelijke nieuwbouw wat ze overal tussengeplempt hebben.
Op het Leidseplein zagen we nog een leuke voortelling van acobaten.
(en wat is de Melkweg lelijk verbouwd zeg, jammer)
Nu was de dag om en schoot ik nog even een internetcafe binnen om dit te melden, en dadelijk tram ik weer naar de camping.
Morgen eens kijken wat ze allemaal verkopen op de Albert Cuiyp en daarna nog even Trossen en Chinezen.
Na de lagere school ging ik naar de middelbare school, en nadat ik daar geslaagd was voor een heus examen kon ik mijn vervolgopleiding beginnen.
KMBO - Schilderen.
Die opleiding was toen iets revolutionairs.
En elke keer als het weer examentijd is denk ik weer, waarom is dat niet algemeen ingevoerd.
Die opleiding duurde twee jaar.
Aan het begin kregen we een heel boekwerk mee, verpakt in een multomap.
Allemaal huiswerk wat we de komende twee jaar moesten maken, en we kregen een lijstje met toetsdatums.
Het was de bedoeling dat we elke twee maanden een toets kregen over een hoofdstuk, en daar moest je een voldoende voor halen.
Huiswerk maken mocht dus in je eigen tempo, en de stof leren net zo.
Als je voor die datum je hoofdstuk maar gemaakt en geleerd had.
Wie problemen had kreeg hulp van de leraar.
Dat werkt veel relaxter dan dat je hele opleiding van een bepaald examen afhangt.
Dus wat mij betreft wordt het huidige examenstelsel per onmiddellijk afgevoerd, en voeren ze in zoals ik het gehad heb.
(en met rijexamens net zo)
De zondagochtend is van de VPRO.
Tenminste voor mij, elke zondagochtend begint de dag met Villa Achterwerk op de vaderlandse buis, en dat al 25 jaar!
Villa Achterwerk is een verzamelnaam voor alle jeugdprogramma`s van de VPRO, dat in een blok, zonder reclame, wordt uitgezonden.
Vroeger werden de programma`s aan en afgekondingd, maar tegenwoordig gaan de tussenstukjes helemaal hun eigen gang.
En dit seizoen is gekozen voor De Popgroep, en dat bestaat voor het merendeel uit poppen.
Ik heb niks met poppen.
En die poppen hebben ook nog allemaal piepstemmetjes, want het zijn meest kinderen.
En ze bewonen een huis, zonder ouders, en beleven allerhande avonturen.
Zie hier de leader:
Nu kijk ik er een tijdje naar.
En wat me positief aanspreekt is dat bepaalde figuren wel erg grofgebekt zijn.
En afgelopen zondag was het helemaal raak.
De opa gaf al een tijdje aan dat hij zijn einde voelde naderen, en afgelopen zondag was die doodgegaan.
De dood in een jeugdserie, volgens mij is dat toch wel redelijk uniek.
Ze gingen hem illegaal begraven in het bos, eerst met het lijk zeulen, dan een gat graven en toen er in gesmeten.
Dus wat op het eerste gezicht tegenviel wordt uiteindelijk toch wel interesant.
En na de zomer verzinnen ze weer wat anders.
