De kermis opbouwen doen ze als ik ook aan het werk ben. De kermis afbreken doen ze in mijn vrije tijd.
Dit was afgelopen november. Na een week heerlijke herrie en plezier wordt alles weer rustig en gaan de atracties naar de winterstalling. Ach ja, inmiddels zijn ze weer verspreid her en der in het land, en wellicht doen ze deze zomer ook Winschoten weer aan.
Vanaf de langste wandel en fietsbrug van Europa kan men kijken naar het stukje A7 vanaf waar je zo ongeveer 130 mag tot aan de Duitse grens, en men kan ook turen over Winschoterdiep.
Voor aanvang van de voorstelling verscheen er een diaserie op beeld. Met onder andere de mededeling dat je niks mag vastleggen, maar dit was voor aanvang, dan mag het nog.
Als ze oude panden slopen, en nog meer oude panden slopen, en dan nog meer oude panden slopen, dan ontstaat er een groot winderig plein.
Honderd jaar geleden al in gebruik. Waarom de Davidster, we kunnen het niemand vragen. Het is welbekend dat er in Winschoten veel Joden gewoond hebben, dus die hebben dit vast en zeker gemaakt. Maar waarom? Waarom niet?
Zo ongeveer vijftig clubs of verenigingen of andere organisaties presenteren zich in het Stadspark van Winschoten. Er loopt een mooie wandelroute langs en er is eten en drinken en vooral heel veel voor kinderen en ik zag ook nog een steltloper en nog een levend standbeeld.
De route was weer iets anders dan vorig jaar, dat zal vast zijn reden hebben. Het weer kon niet beter, en toen ik aankwam begonnen dansschool net met hun optreden en er was zelfs plek om te zitten. Daarna op mijn gemakje de route gevolgd en gekeken wat er zoal te zien is. Ik heb me nergens bij aangesloten, nog wel wat lekkers gehad bij de asielzoekers en de fietscrossers maar laten schieten.
Omdat Winschoten dit jaar al 200 jaar stedelijke rechten heeft is het dit hele jaar feest in de stad. Hedenmiddag speelden maar liefst drie orkesten samen, zo ongeveer 80 mensen, een concert in het hartje van Winschoten op het Israelplein in de buitenlucht.
Vandaag dus een filmpje van vandaag.
Onlangs waren er verspreid door de hele binnenstad allemaal levende standbeelden. Dat was ook erg prachtig om te zien en langs te wandelen of even blijven staan kijken, maar minder geschikt om te filmen, ze staan immers stil. En volgende week zal overal gedanst worden, dat vind ik ook leuk om te zien maar minder om te filmen.
Dit is midden in Winschoten. Het mag er dan niet uit zien als een begraafplaats, het is toch echt wel een begraafplaats die er uit ziet zoals die ooit is achtergelaten alhier te zien op een oude foto.
De Tramwerkplaats,
Na de tweede wereldoorlog zijn trams vervangen door bussen en auto's. De tramwerkplaats verloor zijn functie en werd ingelijfd door de familie Phaff om te gebruiken als opslagplaats voor hun naastgelegen vruchtenwijn- en likeurfabriek (vanaf 1948). Vanaf de jaren '70 was ook de Phaff-fabriek niet meer in gebruik en raakte de oude tramwerkplaats in verval. De tramwerkplaats stond al bijna dertig jaar leeg en in 2007 maakte de gemeente het plan om de gebouwen te slopen. Drie dagen voordat de sloopvergunning zou worden afgegeven werd het voorstel aangedragen om hier een tijdelijk theater te realiseren.
En tegenwoordig staat die fabriek altijd nog leeg, zit er een harbour jazz club in het theatergebouw en in een ander gebouw is de vergaderzaal van de gemeente, tot het nieuwe gemeentehuis af is.
Tijdens het bevrijdingsfestival in Winschoten liep ik een rondje en waar ik geen mensen zag fotografeerde ik.
Mijn weblog is een beetje een rommeltje door het leven heen. Zo om de dag een filmpje van nog geen jaar oud maar er nog niet aan toegekomen om er tussen te frummelen want toentertijd waren er ook al filmpjes van nog geen jaar oud, enzovoort. Tussendoor foto`s met bijschriften en zo af en toe een ongezouten mening, of andersinds iets wat ik online tegenkom en graag even deel.
Maar ik vind het wel altijd leuk om tussendoor dan ook eens superactueel te zijn, bijna rechtsreeks. En om de zesentwintig logjes kijk ik heel ver terug en sluit ik een filmpje in dat ik ooit al eens eerder ingesloten heb. Want ondanks dat een weblog almaar door gaat met steeds maar meer kan de weblogger zelf ook iets in de herhaling gooien, een oud filmpje in een nieuw logje.
Dit was Quandy, mijn herdershond, hij zal, net als zijn voorgangers, nooit worden vergeten.
Vaste bijgewekte tekst:
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In april2011 was hij dus drie jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.