De Nacht van Winschoten, ik heb een mooi plekje, leunend tegen de kerk aan. En op een gegeven moment leg ik even een minuut vast, een podium met daar achter de kermis en hier muren die er al ongeveer achthonderd jaar staan.
Vele gingen me voor, vele komen me na, nu leef ik.
Bovenstaande schreef en filmde ik afgelopen zomer, en ik log het nu pas.
Dat vind ik leuk, midden in de winter terug denken aan de afgelopen zomer, en alvast vooruit mijmeren over aankomend voorjaar en zomer.
Ergens in de loop van het vorige jaar kreeg ik ineens telefoon.
Een medewerkster van de tandarts wilde mijn afspraak afzeggen en een nieuwe afspraak maken, met daarbij de vraag of ik er bezwaar tegen zou hebben als de mondhygieniste Engelstalig zou zijn.
Ehm, nee, als ze in mijn mond aan het werk is hoef ik toch niet te praten, was mijn antwoord.
En mocht het nodig zijn was er wel iemand aanwezig om te vertalen werd me verzekerd.
De mondhygieniste kon ik prima verstaan.
Ze adviseerde me een waterpik aan te schaffen!
Waterpik is Engels voor waterflosser.
Ze liet wat voorbeelden op een aldaar aanwezige computerscherm zien.
Nu had ik al een soort van waterflosser, maar waarschijnlijk voldeed deze simpele niet, ik moet er eentje hebben die niet wat straaltjes spuit maar ik moet echt gaan spoelen.
Ze liet me voorbeelden op de telefoon zien en zei dat ik het wel online kon kopen.
En in een stenen winkel? Hmm, dan verwees haar telefoon door naar andere steden, zelfs over de grens, maar niet te verkrijgen in Winschoten.
Dat zullen we nog wel eens zien! Dacht ik, en thuis speurde ik wat op internet en ik vond een winkel in Winschoten die het te koop heeft.
Want in Winschoten is alles te koop wat men maar nodig heeft, is het er niet, dan heeft men het ook niet nodig.
De winkel in Winschoten had alleen een lege vitrine waar die in zou moeten staan, dus de winkel moest bestellen.
Die woensdag belden ze dat hij aangekomen was en die vrijdag haalde ik hem op.
En nu spoel ik twee maal daags en ga daarna flink poeten en ook nog gewoon flossen.
En de gevoelligheid in mijn tandvlees is helemaal weg en ik ben nu dus helemaal klachtenvrij!
Ik had last in mijn voet, een pijntje.
Op een dag stond ik op en ik viel bijna om, auw, godverdomme, wat is dat nou?
Even zitten op het bed, even kijken, even voelen, voorin zit een pijntje en als ik er op druk merk ik geen verschil.
Het doet alleen pijn als ik er op sta.
Oke, dan maar op de hak lopen, eens kijken of dat lukt en dat gaat heel aardig.
Dit was op het eind van mijn vakantie en de volgende dag moest ik weer aan het werk.
En ziekmelden staat niet in mijn woordenboek.
Nog nooit heb ik één uur school of werk gemist door ziekte.
Oke, wel eens tandartsbezoekjes, een heel enkele keer verslapen en af en toe werkloos, maar in totaal nul uren ziek.
En dat moet ook zo blijven!
Ik strompel de dag door en leer me een loopje aan en natuurlijk kijk ik even op internet.
Er is genoeg te doen aan en met voeten, en zelfs in Winschoten zijn voetexperts aanwezig dus wat dat betreft zou het niet heel verwonderlijk zijn als ik ook eens wat kreeg.
Maar gaandeweg de werkdag ging het steeds beter, wellicht omdat ik nu in beweging was de hele dag, en in de avond was alle pijn weg.
Ik denk dat drie weken op de kont zitten ook niet heel gezond is, ik wandel dan wel eens met het hondje van mijn zusje, maar die is ook al bijna bejaard, dus dat waren ook kortere stukjes.
Misschien komt het ook wel door dat ik ontzettend veel gegeten heb gedurende mijn vakantie, mijn hele kerstpakket ging naar binnen, en normaal snoep ik vrijwel nooit wat, alleen drop in de auto, of een bakje vla.
En bij mijn ouders was ook veel te eten.
Of het is de combinatie van verkeerd voedsel en onvoldoende wegen dat de pijn veroorzaakte, of verstapt zonder dat ik het zelf door heb gehad.
En nu denk ik, het is vier graden overdag en mistig dus extra koud, en dan buiten werken lijkt me niet zo heel goed voor het schilderwerk, en ook niet voor mij, brrr.
Maar relativeer ik meteen, als dat al mijn zorgen zijn in mijn leven heb ik het toch heerlijk.
En mijn gebit is ook aardig onder controle, maar daarover een andere keer.
In de vierde aflevering van Ronflonflon, op woensdag 31 oktober 1984 weerklonk ineens deze plaat:
Waarom staat dit niet in de top2000 en waarom hoor je het nooit op de Arbeidsvitaminen, of op de radio of waar dan ook? Het is toch een schitterend mooi nummer.
De zangeres van gelijknamige band Neel was in de studio en ze maakte diepe indruk op presentator Jacques Plafond.
Enkele weken later dook ze opnieuw op, als Etna Vesuvia en mocht ze af en toe een Ronflonflonlied zingen.
En met Jan Vos deed ze drie theaterprogramma`s, Tataboulou, Vos en Vesuvia in Volle Vaart en Go=Gaan.
En toen Ronflonflon stopte speelde ze Zinn Zin Et La Zizani en zong ze in het Nederlandse hertaalde Franse chansons in het programma Koning Zzakk in Muzykland, dat liep tot 1992.
Dus van 1984 tot 1992 bijna wekelijks op radio 3, toen nog de dichtsbeluisterde zender van Nederland.
Daarna werkte ze ook nog mee op wat VPRO radio 2 programma`s en in 1996 klonk haar stem op de nummer 1 van de hitparade Gabbertje.
Hedenmorgen zag ik op mijn telefoon dat er een NL Alert bericht verstuurd was.
Als ik het wegklik kan ik het niet terughalen, dus wat er precies stond weet ik niet meer, ik weet nog wel dat er een woningbrand was aan de Grachtstraat in Winschoten met ontzettend veel rookontwikkeling, dus sluit ramen en deuren.
Er stond niet blijf binnen ga niet naar je werk, dus buiten komen is kennelijk wel veilig.
De Grachtstraat is niet in het cenrtrum, dus heel erg was het niet dat mijn balkondeur op het haakje staat.
Ik zag ook dat het bericht rond middernacht is verstuurd, toen sliep ik al, ik heb er dus niks van meegekregen.
Ik keek meteen even rond op internet en zag dat rond drie uur het sein brand meester is gegeven.
En omdat er ook afgelopen nacht een dikke mist hing trok de rook de woonwijk in, diverse mensen moesten hun huis verlaten en brachten de nacht door op de brandweerkazerne.
Aha, vandaar dus die NL alert.
De brandweer kon de brandende woning niet binnenkomen omdat het volgestouwd was met spullen.
Daar woont een man met zijn hond, en het was de hele dag onduidelijk of ze ook thuis waren.
Op een gegeven moment kwam het bericht dat er een overleden persoon is gevonden.
Triest.
Ik wist niet wie daar woonde, maar ik hoorde dat het die man is met dat lange blonde haar en hij fietst ook regelmatig door Winschoten en in de zomer tot ver in het najaar draagt hij wel eens veel te korte en zeer strakke broek, en hij is heel vriendelijk. Aha, die man dus.
Zijn hond is er ook bij omgekomen.
Zo zie je maar, het leven kan elk ogenblik zomaar voorbij zijn, besef dat zo af en toe.
Vandaag een filmpje van dertien jaar geleden.
Het ging om de kalkoen Koen, wiens naam ik ooit mocht verzinnen, en hem vernoemde naar Koen Dulfer.
Hoe het Koen de kalkoen vergaan is weet ik niet, soms was die weer in het Sterrebos en soms weer op de kinderboerderij en soms met gezelschap.
Hoe het Quandy, de hond in het filmpje, vergaan is weet ik wel.
Hij leeft niet meer maar leefde wel, tot de laatste dag gelukkig en tevreden.
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019.
Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks.
In april 2011 was hij dus drie jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Wie naar Winschoten komt kan niet verdwalen, alles staat wel aangegeven en anders is het wel in de buurt.
De smalste stoep van Winschoten is in de Westerstraat.
Ik bekijk nu de live webcam: Rijksweg A7 / E22 in Winschoten via @WebcamsinNL http://t.co/WkSYzmBQg2
— ReneSmurf (@ReneSmurf) 4 januari 2014