Weet ik veel
Toen ik mijn 1001ste logje typte mocht u mij vragen stellen, en vandaag beantwoord ik er weer eentje.
Wat is je vroegste herinnering?
Aad (link) - 22 April '05 - 22:17 reageer
Daar moest ik vrij lang over nadenken.
Want hoe langer iets geleden is des te vager wordt de herinnering.
En het menselijk brein kan er ook nog allemaal zelf dingen bij verzinnen.
Maar naar mijn weten heb ik nog wel een herinnering uit mijn kleutertijd.
Ik zat toen op een kleuterschool, zo`n 200 meter van mijn huis.
Toendertijd was er tussen het huis en de school een groot grasveld, dat is inmiddels helemaal volgebouwd.
En ook toen al hadden we een Duitse Herdershond, de eerste, en hij heette Baretta.
En in mijn herinnering is hij me wel eens na komen lopen naar school.
Hij kon namelijk zeer goed over het hek springen.
In die tijd was iedereen bang voor Duitse Herdershonden, en ik kon hem vol trots weer naar huis brengen.
Tja, meer kan ik er niet van bakken.
36 reacties
Lastig… eerste herinneringen… ik weet wel wat herinneringen, maar ja… die staan op film… wat ik wel bijzonder vond, en dat weet ik nog maar al te goed, was de auto van een buurman… zijn naam weet ik zelfs nog.
Misschien wel een kort logje waard.
Zoals je zegt verzin je er zelf ook wel eens dingen bij. Mijn herinneringen gaan niet veel verder dan de foto’s in de albums die m’n moeder maakte. Een echte herinnering is uit de kleutertijd? Geen idee. Mijn geheugen komt pas op gang op de lagere school.
Een van mijn eerste herinneringen was dat ik ,al wandelend en spelend met mijn moeder en mijn tweelingzusje in het Vondelpark (amsterdam) eendjes ging voeren.ze zwommen door het kroos en ik dacht zo van haha gras.Dus stapte ik die vijfer in.Er was een eend die naar mij toe zwom en dat maakte me angstig,al drijvende op mijn rug.het water maakte me niet bang.
Toch best een heldere herinnering. Hoe heet zo’n herdershond op z’n smurfs eigenlijk of mag ik dat pas vragen bij je 2002e logje?
sow, strakke herinnering, :)), zou niet weten wat ik me nog allemaal kan herinneren, weet ook niet of ik dat wel wilt :), vind het nu leuk genoeg, OT: je had gelijk met dat forum, heel verslavend, maar wel erg leerzaam. niet zo bebbelen tegen een leeg vlak, is ook wel es leuk :)
Leuke herinnering… Ik zou de mijne niet weten omdat anderen me zovaak dingen vertellen dat ik niet meer weet of ik het echt herinner of dat het me later verteld is.
Mooie herinnering aan je vroege jeugd. Dat gevoel van trots kan je zeker nog helder voor de geest halen?
Ik geloof toen ik 4 jaar was beste smurf.
Een ontmoeting van een buurjongetje.
Ik stond naast het vogelhok bij het tuin hekje achter
het huis. Was een mooie tijd.
stoer man!! Mijn vriendin die bij me op de kleuterschool zat weet ook nog heel veel uit die tijd….ik niet helaas…wel dat ik na een operatie niet meer naar school wilde en dat de nonnenjuf (daar was er nog 1 van overgebleven) me van de bagagedrager afrukte…. naar mens!
Herinneringen zijn leuk en jij was natuurlijk apae trots dat jij de hond terug mocht brengen en dat durfde…..
Ik heb ook nog heel wat herinneringen, zo gingen we in een warme zom er in onze zwemkleding naar school en kwam de brandweeer ons nat spuiten…..op de kleuterschool was een glijbaan en daar mocht je niet van aflopen…tja zeg dat maar niet tegen mij, dat deed ik natuurlijk wel en knalde prompt met mijn kop tegen het hek….toen de schoolfotograaf kwanm mochten we met een lammetje op de foto en omdat dat lammetje van een oom en tante van mij was, mocht ik het helpen ophalen en er voor zorgen op school…oh wat was ik trots en zo heb ik nog meer herinneringen van de kleuterschool, leuk is dat. 
Ster: Jazeker, en ik ben ook trots op mijn huidige hond!
Jeanne: Ik vind dat ook niet echt een reële opmerking. Maar er staat ook nergens dat dat moet.
ik herinner me dat mijn opa in het kleine kamertje woonde bij ons thuis en als ik op mijn dondertje kreeg kroop ik achter opa
ik weet nog iets van kastjes die in mijn herinnering heel groot en hoog en eng leken maar later in werkelijkheid (op foto’s) hele gewone kastjes bleken te zijn… 
Mijn vroegste herinnering stamt nog uit de kinderstoel. Een meisje uit de buurt, een mongool zoals dat toen nog heette, leek altijd te ruiken als mijn moeder even uit de buurt was en ging dan voor het raam staan en keek me heel lang en strak aan. Doodsbang was ik voor dat kind!
Moeilijk want wat je nu als eerste herrinering hebt is na dat je hem hebt mischien ineens de 2e omdat je erover doordenkt ;). Mijn eerste herrinering is dat ik jankte van doe die oorwarmers eens af hehehe
vraag me wel eens af of het wel herinneringen zijn, of dat het herinneringen zijn aan filmbeelden en oude fotoos.
Een mooie herinnering. Vandaar je liefde voor (herders)honden. Maar hoe is de liefde voor kippen dan ontstaan?
Dat is wel leuk, als een hond zo met je meeloopt. Wij hadden vroeger een collie die dat deed. Mijn herinneringen gaan terug tot aan de laatste dag peuterzaal, toen de juf tegen me zei: wat heb je het liefst op je brood? En ik antwoordde: Pindakaas!
Heerlijk verhaal. Ik zie al een heel klein smurfje met een grote hond naar huis lopen…..Mijn eerste herinnering is voor zover ik weet dat ik in de box zat, ik was een jaar of drie, en onze herdershond Wanda bij mij in de box sprong en bij mij ging liggen. We zijn allebei in slaap gevallen, tegen elkaar aan…..Lief he?
Ik weet nog sterk een ding. Er vloog een copter over. Ik dacht toen, als die nu uit de lcuht valt kan ik er mooi mee spelen. Geen idee van hoe groot het ding op de grond wel niet zou zijn.
Veel later…. ik vlieg er zelf regelmatig mee.