Valt me op
Toen Kiras nog een puppie was kwamen we Kim tegen, een iets oudere Duitse Herderin.
Ze gingen fijn spelen en werden vrienden voor het leven.
Kiras werd ziek en ging dood...
Onlangs kwam ik met mijn nieuwe puppie Kim weer tegen.
Ze gingen fijn spelen en werden vrienden voor het leven.
Wat mij nou zo heel erg opviel, Kim is hartstikke groot!
En voorheen vond ik Kim maar een kleintje.
En Kim is niks gegeroeid!
Zo zie je maar weer hoe de hersens werken.
Bij een grote hond lijken andere klein, en bij zo`n kleintje lijken anderen groot.
Groot en klein is dus relatief.
Dat wist ik al wel, maar nu maakte ik het mee uit eigen ervaring.
twintig reacties
En wat leuk dat ze weer vriendjes zijn. En volgend jaar zijn ze weer even groot of is zelfs Quandy groter, zo gaat dat 
Gezien je reactie op mijn blog van gisteren, komt het ook daarin naar voren dat je inhoud inderdaad andere dingen ziet, die er niet zijn. Mischien moet je een bril?
Ja, dat effect zag ik ook bij de geboorte van mn tweede dochtertje: dan is de oudste ineens ZO’N reus.. En als ik nu ergens op kraamvisite ben vind ik m’n jongste weer een reus.. Gek effect!
Dat is ook zo met kinderen René.. als je bevallen bent van je tweede lijkt je eerste kind meteen een stuk groter… zal wel precies zo werken
Toevallig hebben wij daar een probleempje mee. Is beppie nou zo extreem klein of lijkt dat maar zo omdat al haar huisgenoten zo groot zijn. We twifelen nog
De werkelijkheid der dingen is zo wonderlijk.