As
Ik werk momenteel in een straat, nabij het crematorium.
Dus vrijwel alle rouwstoeten van de gehele omgeving eindigen daar.
En nu zie ik dus elke dag wel een lijkwagen langskomen.
En dat vind ik best confronterend.
Ik word er zelfs een beetje naar van.
Ik besef me dat ik eens dood ga, en daar langs kom.
Ik besef me ook dat ik nog heel wat keren levend daar langs zal komen, zittend in een volgauto.
Iedereen die ik ken gaat namelijk dood, en tot mijn dood zal ik ze allemaal weg moeten brengen.
En dat is geen fijne gedachte.
En telkens als ik een lijkwagen zie, met gevolg, schiet dat door mijn hoofd.
Heel even maar, maar toch altijd.
En nu ik dat dus dagelijks zie went het ook niet echt.
Ik zal dus blij zijn als ik een straat verderop aan de slag kan gaan.
Is dat nou wat ze bedoelen met oogkleppen?
21 reacties
jammer dat de dood zo’n negativiteit oproept, rs!
de dood betekent niet het einde, hoor, integendeel!
ik word er op mijn werk iedere dag mee geconfronteerd, het is niet leuk natuurlijk, maar ik werk er nu al 21 jaar dus het went wel…je moet toch door. En oogkleppen zou ik niet zeggen, ik denk harder worden en de realiteit inzien
Ik kan me je gevoel wel voorstellen hoor.
Nee, oogkleppen niet, maar de confrontatie van ieders eindigheid.
En dat heb je nu even elke dag, straks weer op een andere plek zal het niet meer zijn.
Carpe Diem…!!
Ik kan het me goed voorstellen René… maar zoals zonnebloemetje al zei: blijf de dag plukken hé, en geniet met volle teugen van het leven, dit cadeau is ons maar één keer gegeven!
Oogkleppen, maar struisvogel voldoet ook heel goed hoor! Als je als struisvogel zijnde maar niet op mijn auto poept heb ik daar geen moeite mee!
Ik loop bijna iedere dag langs de begraafplaats en sta er ook vaak even bij stil, het hoort nu eenmaal bij het leven.
HAHAHAHAHAHA Gerda!!
Koe heeft het zelfde gevoel René! Maar zolang je een goed, fijn, gezond leven leeft, wil je niet (te veel) bij het einde stilstaan, toch? Ook al hoort het bij het leven (helaas).
Ehm, dit is toch niet de reden van je verhuizing? Nieuwe baan?
Dood hoort bij het leven. Daar hoef je geen oogkleppen voor te hebben. Je moet nu genieten van het leven, want voor je het weet word je voorbijgereden.
goeeimorgen rene,
er is geen einde aan het laatste einde, er is alleen een eeuwig nieuw begin…
prata maar eens met iemand die een bijna dood ervaring heeft gehad, dan weet je dat doodgaan feest is,
alleen voor die achterblijven is het zwaar…..
Oogkleppen? Nee, dat denk ik niet. Je bent er nog lang niet aan toe en toch moet je stil staan bij leven en dood. Je zit nog volop in het leven en het is gezonder voor je om het leven binnen te laten en niet de dood.
Ach ja, ik ken dat gevoel. Ik woon naast een kerk en achter ons is een uitvaartcentrum. Je moet maar denken: “Straks werk ik wat verderop, maar zij (ik dus) moet er tegenaan blijven kijken.” Trouwens ik ben blij, dat ik dat niet alleen heb, dat soort gevoelens.
Hoi Rene
Oogkleppen moet daar niet voor hebben, dat is zoiets wat intrsseert mij dat.
Ik denk als er zo’n stoet voorbij komt dat je even ophoud met werken en eerbied toont aan diegene die in de lijkwagen ligt.
En je baas zal denk ik tevreden wezen met dat jij je eerbied toont aan deze mensen
toen mijn vader stierf heb ik er ook enige tijd bij stil gestaan, maar dat ging vlug over.
Niet teveel over nadenken is mijn advies, anders vergeet men te leven.
Toen ik een jaar of 6 was werkte mijn vader op een begraafplaats als doodgraver ,als hij op zondag portiersdienst had mocht ik vaak mee en speelde tussen de graven . Op weg naar school kwam ik langs de katholieke kerk waar vaak de koetsen van een begrafenis stoet .
Het heeft me nooit benauwd ,misschien wel omdat ik zelf niet erg aan het leven hang want wie wil er nou nog oud worden met de huidige zorg voor ouderen !
De dood hoort bij het leven. Dat is nu eenmaal een keihard gegeven.