Fraaie afsluiter
Ik was er nog niet aan toegekomen om te vertellen wat ik deed op de laatste dag van 2010, maar nu dus wel.Ik wandel elke dag met Quandy, en als ik vrij ben dan maken we wandelingen wat uitgebreider.
Op de gewone vrije weekenden ga ik altijd op de fiets, naar één of ander bos of natuurgebeid in aan de randen van Winschoten.
Tijdens kerstvakantie`s gaan we met de auto, dan kunnen we iets verder weg, de natuurgebieden in de wijde omgeving weer eens bewandelen.
En deze laatste dag wilde ik besteden om eens te kijken waar ik nog nooit gekeken had:
http://www.reiderwolde.nl/
Het was oudjaardag.
De temperatuur was rond het viespunt, en alles wat dichtgevroren kon worden was ook dichtgevroren.
Het hele land lag onder een dikke witte deken van sneeuw.
En juist op die dag was het ontzettend mistig.
De wegen waren wel goed begaanbaar.
Onderweg zag ik al dat ik weinig zicht had, ik schat een meter of 50.
Aan de koplampen van de tegenliggers kon ik zien waar de weg was.
Ik parkeerde op de daarvoor bestemde plek, en liep voor het eerst in mijn leven ergens waar ik nog nooit een stap gezet heb.
Vroeger was dit namelijk boerenland, en daar had ik niks te zoeken.
Op het bord stond dat er een uitzichtheuvel was, maar door de mist kon ik het niet zien.
En dat heeft echt wel wat hoor, zo op onbekend terein in de mist, niet de bocht om kunnen kijken.
En dan alles zo wit van de sneeuw, Quandy genoot.
Ik hoorde wel de snelweg ruisen.
Aan de ene kant jammer, maar zo`n weg is ook weer reuze makkelijk, en met wat fantasie klinkt het wel als een waterval.
En ik hoorde aan één stuk door knapperij, vuurwerkknapperij, het was geen seconde stil.
Dat geluid kwam helemaal rondom, dus ook uit Beerta en Finsterwolde.
Toen zag ik opeens een steen opdoemen in de mist, met een onderbesneeuwd zitbankje er naast.
En er stond een bord.
Op dat bord stond dat Reiderwolde vernoemd is naar een ooit verdronken dorp.
Ten noorden van Winschoten ligt de Dollard, zo heet die zee.
En eens kwam de Dollard tot aan Winschoten, en gaandeweg de jaren werd alles ingepolderd.
500 jaar geleden was er een grote watersnoodramp, de dijken braken en 26 dorpen werden verzwolgen door de zee.
En één van die dorpen heette Reiderwolde, en deze steen bevond zich op de plek van dat dorp.
Dus ik liep op een plek waar eens een dorp was, dat eens verzwolgen is, dat daarna weer drooggelegd is, toen tot boerenland verworden is, en nu een natuurgebied.
In de sneeuw en in de mist, met allemaal geknal om me heen.
De heuvel kwam ik ook nog tegen, daar ben ik zelfs nog opgelopen, en ik waande me tussen de wolken.
Ik denk dat ik met pasen daar weer ga kijken, dan eens zien hoe het voorjaar opsmurft!
zestien reacties
Dat was zeker een mooie afsluiter van het jaar, een beetje spookachtig ook. Met pasen zal het er zeker ook weer mooi zijn en hopelijk zie je dan meer van de omgeving.
Dat vind ik nog eens origineel om nu pas over je Oudejaarsdag te vertellen. En je hebt je goed in de materie verdiept. Zovast veel plezier met Pasen en dat het dan maar niet mist.
In de mist wandelen heeft wel iets ,maar foto’s maken kun je dan vergeten ! We wachten wel op het voorjaar dan .
Volgens mij is het de nieuwste trent om boerenland tot “nieuwe natuur” te maken .De ultime vorm van een sigaar uit eigen doos ,alsof boerenland niet al natuur is !
Dat klinkt wel al een mooie wandeling zoals je dat omschrijft. Ben ook erg benieuwd hoe het er als als je er in het voorjaar gaat bezoeken
Ik ben wel benieuwd hoe het er daar nu uit ziet.. Neem je de volgende keer een camera mee?
Love Asalways
Di Mario
Hola , hola een heel andere Smurf ! Een knappe blog , Ollie is benieuwd al je eens er foto’s van neemt !
Ha Rene,
Van het dorpje heb ik wel eens gelezen en ook wel eens op tv een docu gezien.
Voor de honden is het nu vaak heerlijk weer, zeker met extra aandacht. oma
ot, kip met rijst helpt zeker goed voor de honden, de kat eet er ook graag van mee.
jij hebt het jaar op een bijzondere manier afgesloten, rs!
op een heel aparte plek, zelfs!
de mist maakte het mysterieuze plaatje compleet! 
Dat is wel leuk dat je zo oudaarsdag doorkwam. Volgens mij had je de link al eens eerder laten zien. Of de achtergrond deed dit vermoeden.
Een heuvel in het vlakke Groningse land oplopen …
Dat moet wel een heel bijzonder en mooi plekje zijn.
Ik ben benieuwd naar de paas foto’s.
Leuk man! En weer’ns wat anders dan champagne en oliebollen. Inderdaad is het verkennen van ons eigen land een leuke bezigheid.
Leuk om het gebied in twee totaal verschillende jaargetijden te beleven, dat kan zoveel anders zijn dan weer… foto’s zijn welkom hoor…
Dat heb je mooi beschreven. Het meest intrigerend vind ik deze zin: “… en liep voor het eerst in mijn leven ergens waar ik nog nooit een stap gezet heb.”
Kan dit wel kloppen?
Een mooi stukje geschiedenis. Je moet wel een fot maken als je met de pasen teruggaat.