Xitterend
Vorig jaar op de tweede paasdag bezocht in de Groninger Hunebed.
Op de laatste dag van dat jaar bezocht ik een nieuw natuurgebied ten noorden van Winschoten: Reiderwolde.
Vernoemd naar één van de 32 weggespoelde dorpen die er zo`n 500 jaar geleden nog waren.
Maar daar had ik toendertijd al een heel verhaal over, waarin ik tevens mededeelde dat het behoorlijk mistig was.
Ik besloot om op deze tweede paasdag weer een kijkje te gaan nemen.
Dit keer was alles het tegenovergestelde: het was warm, ik was op de fiets, ik droeg een korte broek en t-shirt, ik kwam behoorlijk wat mensen tegen, het was rustig en ik kon tot het einde kijken.
Een overeenkomst met toen was dat ik Quandy bij me had.
Ik zette de fiets neer bij de uitkijkheuvel, waar ooit nog een uitkijktoren schijnt te komen, en bekeek het uitzicht.
Er lagen twee duidelijk lesbische dames in elkaar verstrengeld, ze hadden mij vast niet eens opgemerkt, maar ik dorst toch niet te filmen.
Ik besloot om af te dalen en een flinke rondwandeling te maken.
Bij wat watertjes wilde Quandy even zwemmen.
Ik zag nu bootjes varen waar ik de vorige keer nog schaatsers zag.
Ik hield zoveel mogelijk rechts aan, en dat had ik beter niet kunnen doen.
Op een gegeven moment liep ik het natuurgebied uit, en helemaal hetzelfde pad teruglopen had ik geen zin in, bovendien wilde ik wel weten hoe de rest er uit zag.
En na de eerste Blauwestad villa was er een vlakte met wel ruimte voor nog eens 100, maar dus helemaal leeg.
Blauwestad is veel groter dan dit perceel, verderop zijn nog veel meer wijken, maar dat is een ander verhaal.
Ik hield nu links aan want ik wilde het natuurgebied weer in, en op een gegeven moment scheen dat ook te lukken.
Toen was er opeens een hek met prikkeldraad, daar moesten we wel overheen.
Eerst zette ik Quandy er over, toen volgde ik.
En langs een kanaaltje liepen we weer naar de uitkijkheuvel, waar de dames nog steeds in elkaar verstrengeld lagen.
Maar nu filmde ik wel even in het rond.
Ik hield de camera hoog, zodat zij niet in beeld kwamen.
Als u windmolens ziet, dat is Duitsland.
Daarna togen we weer huiswaards.
Dit was tevens de laatste keer dat ik daar op de fiets naar toe ben gegaan, want een dag later had Quandy spierpijn, en dat was toch niet de bedoeling.
tien reacties
Arme hond… Jij op de fiets en hij maar lopen. Overigens zijn je films beter van kwaliteit dan je foto’s…
Leuke filmpjes hoor, volgens mij zie ik toch nog een glimp van de dames daar waar je hoog filmt. ‘t Was ook erg warm hè en dan dat koude water, Didi heeft ook een dag niet gegeten gisteren, of het nu door de visite kwam of alles bij elkaar, ik weet het niet, vandaag eet ze weer gelukkig.
Toch iets teveel geweest voor Quandy. Misschien maar een extra koekje, botje en een knuffel.
Love As always
di Mario
Toch ook een heel eind voor de hond. Misschien de volgende keer jij lopen en Quandy lekker op de fiets?
Je hebt er ook stevig “de sokken in “ op de fiets dus Quandy kan dan niet kiezen om wat langzamer te lopen .Maar toch ,ze schijnt er plezier in te hebben dus gewoon wat minder voor of wat minder hard rijden lijkt me inderdaad een goede beslissing !
Mooi gebied daar en natuurlijk scheelt het een slok op een borrel dat er nu géén mist was !
Gewoon blijven filmen. Straks gaat dat toch ook gebeuren, op elke hoek van de straat