Uit het leven gegrepen
Er dreef een duif in de vijver.
Hij was niet dood, wel nat, op zijn kop na.
Hij leek nogal beduust te kijken, en bleef heel rustig.
Een poging van niks om er uit te geraken lukte niet.
Met een schepnet viste ik hem uit het water en zette hem op de tuintafel.
Ik dacht, die moet even drogen en vliegt dan wel weer weg, maar dat deed die niet.
Om Quandy rustig te houden zette ik de duif in een doos en plaatste dat in het binnenvertrek van de lege voilerre.
Met wat kippenvoer en een schoteltje water.
De duif was nog jong, en erg rustig, hij zag er wel gezond uit maar ging niet vliegen.
Hij wilde eerst niet op mijn hand zitten, maar later maar al te graag.
Ik heb hem niet zien eten of drinken en nam af en toe even een kijkje.
Toen de nacht voorbij was was de situatie onveranderd.
Toen ik met Quandy ging wandelen werd de duif op de tuintafel gezet, en onderwijl wij weg waren vloog die kleine stukjes, van de tafel naar stoelleuning, de schutting en via de garage de boom in.
Zijn ouders hebben hem ook al gespot en zelfs al twee maal gevoerd.
Het avontuur begon op vrijdag, de vrijdagnacht en de zaterdag.
Daarna heeft hij de hele tijd op die tak gezeten, en de zondag ook, en de maandag ook....
Oké, dan ben ik ervan overtuigd, dat het helemaal goed gaat komen met het duifje.
Gr. J@n.