Hardheid van het leven
Soms is mijn werk niet zo leuk.
Dat wil zeggen, mijn werk is altijd leuk, maar de bijzaken zijn soms minder.
Momenteel schilderen we een flat en moeten we door de woningen heen om op het balkon te komen.
De eerste verdieping lukt buitenom nog wel via een ladder, daarboven moeten we binnendoor.
Vandaag was ik bij een meneer wiens vrouw twee weken geleden is overleden aan een akelige ziekte.
De man redt zich in een rolstoel, maar heeft duidelijk veel mankementen en een lam lijkende arm.
En hij praat heel onduidelijk.
Het enige wat ik wil is naar het balkon en de ramen en deur even open.
Dat moet dan twee keer, een keer om te gronden en een keer om af te lakken.
Nou ja, meestal blijft het bij een leuk praatje met de mensen, en soms ook een kop koffie.
Maar ja, deze meneer was heel erg verdrietig, en dat is heel erg begrijpelijk.
De man woonde er nog niet een zo lang, en behoort eigenlijk wel in een verzorginshuis.
Nu zit die daar de hele dag te verpieteren, en snachts slaapt die niet en hij wil wel van het balkon afspringen.
Mja.
Ga er maar aan staan.
Nee, mijn werk is niet altijd even plezierig.
twaalf reacties
Ja, dat is erg om te zien en jij kunt er niets aan veranderen. Hopelijk zijn er andere mensen in de buurt die zich ook zijn lot aantrekken.
Gelukkig tref je dat niet iedere dag, maar het is wel tekenend voor deze maatschappij om die mensen te laten wegroesten in hun eigen huis…
Heel vervelend zoiets, vooral omdat jij daar bent om te schilderen, ongeacht wat die meneer er van vindt
Wat zal die man blij met jou geweest zijn!
Dat is heel mooi natuurlijk, maar wat godvergeten schrijnend!
Hier moet toch wat aan gedaan worden!
Deze man moet zo snel mogelijk naar ‘n verzorgingshuis, ook niet alles, maar dit is heel erg.
En René, voor jou is dit ‘n incident, maar voor die man ‘n dagelijkse nachtmerrie.
Prijs jezelf gelukkig dat je werkt en gezond bent.
En ik hoop dat je het nog lang blijft.
Ik hoop ook dat voor deze man snel wat lichtpuntjes komen.
Ha Rene,
Dat begrijp ik heel goed Rene, geeft toch een rot gevoel als je weer weggaat.
Je kunt wel vragen of hij hulp genoeg heeft, maar dat doe jij wel.
Het blijft moeilijk en je bezighouden. oma
Ja, jij komt dat dus direct tegen en dat lijkt me wel raar idd! Ik heb daar niet zoveel last van, ik hoor het allen via de agents telefonisch… Toch anders maar lijkt me wel moeilijk als je dat levens verhaal aan moet horen, denk ik aan mijn ouders, mijn moeder zou ook de schilder een heel levensverhaal vertellen denk ik…wat een baan, hahaha!
laat het je troosten dat deze meneer in een verzorgingshuis hoogstwaarschijnlijk niet veel beter af is .Hij zal ongetwijfeld wel dagelijks thuiszorg over de vloer krijgen en veel meer “verzorging : krijg je in een verzorgingshuis óók niet !
Ik denk dat die meneer aan jou een leuke breek in de dag heeft ,fijn dat je even de tijd neemt voor een praatje met hem !
Dan is het toch even wat verstrooiing voor zo iemand als er schilders over de vloer komen.