SlachtoffeRs
Op Kamp Westerbork lezen overlevenden, nabestaanden, schoolkinderen en andere betrokkenen de 102.000 namen van alle Nederlandse Holocaust-slachtoffers.
Hier te volgen in beeld en geluid.
Ehm, tja, wat valt er over te zeggen.
Het is raar, om zoveel namen op te zeggen, en dat nog uit te zenden ook.
Als er iemand is die er wat aan heeft, prima.
Ze doen hier niemand kwaad mee, maar het lijkt me ook dat het niet echt vreugde schept.
En natuurlijk hoeft de vreugde ook niet altijd geschept te worden.
Ik heb toch meer interesse bij verhalen, vertellingen, dan bij opdreunen der namen, en dan ook nog eens zoveel.
Dus ik ben vrij snel afgehaakt, maar vind het toch merkwaardig genoeg om dit logje aan te spenderen.
En we hopen dat, ach, we hopen zoveel.
En hoop doet leven.
tien reacties
Denk dat men wil laten zien hoeveel mensen er zijn omgebracht, namen voorlezen zegt niet zo veel.
Geeft wel een indruk van het aantal, als het er 50 waren geweest had je het misschien wel afgekeken.
Ik heb zelf niet gekeken. Hans
Ik zal er zelf ook niet al te lang naar kunnen luisteren. Maar wel goed dat men de mensen niet vergeet.
Ik denk ook niet dat die mensen dat doen omdat het leuk is, maar eerder om deze mensen te eren en ze op deze wijze niet te vergeten.
Met de herdenking van de recente aanslagen in Parijs zal men een stuk sneller klaar zijn met het opnoemen van alle namen. Maar met het opnoemen van alle slachtoffers van honger zou ik maar snel beginnen als men klaar wil zijn voor de planeet ophoudt te bestaan. Het zijn er nogal wat! O, en in Nigeria kwamen januari ruim 2000 mensen om bij een terroristische aanslag maar de redactie van het acht uur journaal vond dat blijkbaar niet nieuwswaardig genoeg. Jammer.
Een aantal slachtoffers noemen is heel onpersoonlijk, als je de namen van de slachtoffers gaat noemen maakt dat ze plotseling menselijk en besef je veel meer hoeveel het er zijn. Bij de begraafplaats Tyne cot in België worden zo de namen van vele tienduizenden daar gesneuvelde Engelse soldaten opgenoemd, erg indrukwekkend!
Het zal nabestaanden waarschijnlijk wel het gevoel kunnen geven dat er nog altijd stilgestaan wordt bij die verschrikkingen en mensen bij naam genoemd worden zodat het minder onpersoonlijk is.
Als jouw familie in de gaskamer of een werkkamp is omgekomen, denk je er waarschijnlijk heel anders over. Een mevrouw vertelde gisteren op het journaal dat zij de enige van haar hele familie is die Auschwitz heeft overleefd. Haar ouders, grootouders, tantes, ooms…allemaal weg.
Het is belangrijk om dit nooit te vergeten! En daar heb jij een goede bijdrage aan geleverd.
Het is er voor opdat wij niet vergeten. En omdat jij er weer een logje over maakt wordt het weer minder snel vergeten.
Love As always
Di mario