DRie gebeuRtenissen op één dag
Ik reed vanmorgen in mijn auto een natregenende straat in,
komt er een fietser van links en die glijdt zo uit in de bocht!
De fiets valt en glijdt door en de bestuurder glijdt de spekgladde weg verder op.
Als ik niet bijstuur en hij niet afremt rij ik zo over hem heen!
Maar gelukkig komt hij net op tijd tot stilstand en stuur ik precies om zijn hoofd heen.
Ik reed erg langzaam omdat ik net de straat ingedraaid was.
De fietser reed erg snel en gleed ook erg snel.
In mijn achteruitkijkspiegel zag ik dat de persoon opklaterde en verder fietste.
Mijn hart klopt nog in mijn keel, hoe anders had dit af kunnen lopen, en wat zal hij een pijn hebben gehad.
Maar de dag was nog niet om.
Ik reed op de snelweg, en op een gegeven moment veranderd die in een autoweg, en binnen de stadsgrens is de snelheid 70.
Er wil een vrachtwagen invoegen.
Er gaat een vrachtwagen invoegen!
Zijn knipperlicht zet hij aann en hij draait de weg al op, terwijl zijn invoegstrook nog lang genoeg is.
En ik kan en mag niet naar links om ruimte te maken, omdat er geen ruimte is!
Er is iemand mij aan het inhalen, daar kan ik niet voor, en er is een veel groter iemand aan het invoegen, wat ook niet kan omdat ik hier rij.
Weer klopt mijn hart in mijn keel.
En mijn rechtervoet gaat zo diep als mogelijk, ik heb even schijt aan de maximum toegestane snelheid want nood breekt wetten.
En ik besluit om toch maar iets naar links te gaan.
Ik voel dat ik over de streep zit, verder durf ik niet, en dan komt de inhaler naast me.
Het gaat allemaal goed en we schieten naar voren en de vrachtwagen raakt me niet.
Zo, en dan moest mijn werkdag nog beginnen.
Steigers verzetten, altijd een heel gepuzzel en gedoe en gewurg en best zwaar.
En helemaal zwaar als het een regenachrige dag is.
Want we moeten door de achtertuinen en die zijn allemaal anders.
Er zijn ook mensen die doen niks met hun achtertuin en dan heeft de natuur vrij spel.
Met stekels en prikkels en allerlei beestjes en hobbels en kuilen.
En vandaag stond ik ineens tot mijn knieen in een heus vijvertje.
Dat vijvertje was zo goed verscholen, maar ik heb het ontdekt.
Ik was er heel snel weer uit, mankeerde niks, maar had wel de rest van de dag natte voeten.
Ook dit had heel anders af kunnen lopen.
Wat een dag.
negen reacties
Ja niet iedereen kijkt goed uit in het verkeer. Het is glad na een periode van droogte, dat weet ik al jaren, blijkbaar is het hem nog niet verteld. Balen van die natte voeten.
Love As always
Di Mario
Je hebt eigenlijk enorm veel geluk gehad. En eigenlijk was alles dat verkeerd had kunnen aflopen door toedoen van anderen. Zelf dat verscholen vijvertje.
Gadverdamme wat een narigheid het is altijd opletten met natte wegen maar na een lange droge periode helemaal.
Tjongejonge, zeg dát wel, wat een dag! Er is ook maar zó weinig nodig voor een ongeluk. Het kan inderdaad verraderlijk glad zijn bij een regenbuitje na een heel droge periode.. Ook ik mazzelde doordat ik afstand hield waardoor ik bij een rotonde net geen last had van de auto die ineens in de slip raakte en dwars over het middenplein van de rotonde kwam te staan, ook zo’n momentje waar blijkt dat je in het verkeer áltijd op de medeweggebruikers moet letten.
Nadeel van een droge warme periode, dan zijn de wegen spekglad.
Sommige chauffeurs kunnen zich inderdaad asociaal op stellen.
Ja en dan een vijvertje onder je voeten, geeft de dag geen prettiger verloop. Hans