DodenakkeR
En hierbij mijn filmische verslag van afgelopen zondag.
Ik begon met een zondagochtendrondje over de kermis op het Marktplein, dan kan u eens zien hoe handig ik mijn vuilniszak deponeer, en hoe een volkomen verlaten in rust zijnde kermis er uit ziet.
In de avond ben ik voor het eerst naar Allerzielen Winschoten geweest, dat al voor de tiende keer georganiseerd werd, dan is de begraafplaats geopend en verlicht met honderen lichtjes en fakkels en vuurkorven.
En daar mag iedereen de doden herdeken, ongeacht waar die zich bevindt.
Ik wilde het toch eens meemaken en nu kwam het er eens van.
Er klonk op diverse plekken klankschaalmuziek.
Ook hingen er gedichten in bomen, waren er tenten om naar muziek te luisteren, kon men briefjes schrijven en er was ook nog bellenblazen geloof ik.
In een tent bevonden zich twee mozaiekbanken die nog afgewerkt moesten worden.
En bij de ingang stonden twee dames met mandjes met daarin steentjes en de voorbijgangers mochten er eentje pakken, of twee.
Deze steentjes mocht men zelf op de banken plakken.
Dat wil zeggen, een gat aanwijzen waar een andere dame dan weer wat lijm in smeerde, om hem vervolgens daar in te drukken.
De dame werkt het dan af met een stokje en dan mag de volgende alweer.
De ene bank komt bij het crematorium te staan, de andere op de begraafplaats.
Ik heb ook een steentje geplakt.
Ik zag nog het graf van die omgekomen militair waardoor onlangs nog een minister is afgetreden.
Ik word er toch altijd een beetje naar van.
Daarna weer naar huis maar eerst nog even over de kermis.
Ik dacht nog, op het kerkhof was het drukker dan op de kermis.
tien reacties
Volgens mij loop je niet op klompen.
Inderdaad erg stil op straat.
De omgekomen militair is inderdaad een droevige zaak, zeker ook de manier zoals alles is gegaan. Hans
Een filmpje met grote verschillen. Ik ben al jaren van plan om met Allerzielen ook eens naar het kerkhof te gaan maar komt er nog steeds niet van.
Als je op zo’n manier om het leven komt is dat triest. Dan is het mooi dat je op zo’n moment daar weer aan wordt herinnerd.
wat een verschil in sfeer tussen het begin van het filmpje en het einde ervan. Een rustige zondagmorgen zo te zien.
Ik haal mijn pas altijd uit mijn portemonnee, toch maar eens proberen terwijl hij erin zit. De kermis ziet er maar stil en verlaten zo uit. Gelukkig voor hun hadden ze het in de avond wat drukker.
Love As Always
Di Mario