Ronflonflon

No more water bij de wijn, door Merel Vos, met beelden van toen er eens kermis was op het Marktplein te Winschoten.

Een winter die mag koud zijn, een zomer die mag heet.
Een bus die mag dus rijden, en toet`ren bij de vleet.
Een kraantje dat mag lopen, daar loopt het mee te koop.
De brievenbus mag klepperen, een hond die mag een hoop.

De auto mag niet starten op het ijs glij je op je kont.
De bal mag blijven rollen, maar is dat wel zo gezond.
De telefoon mag rink`len, de bel die belt maar raak.
Een tafel die mag dragen, is dat wel in de haak.

Jaren zijn gevlogen als raketten door de tijd.
Mijn hele eigen willetje was ik volledig kwijt.
Dus heb ik maar besloten no more water bij de wijn.
De beuk er in de trossen los Merel zal haar zelve zijn.

Een bootje dat mag wiegen, een wieg die schommelt raak.
Van een man moet je maar nemen, dat hij je zomaar schaakt.
Een plakje dat mag gommen, en gom dat plakt zich suf.
Zolders maken geen excuses, die ruiken zomaar muf.
Dus Merel mag humeurig, onredelijk en verwend.
De biggest change of livestyle, een fluitje van een cent.
En Merel mag twee minnaars en heel veel chocola.
En lekker asociaal zijn en schelden tegen pa.

Jaren zijn gevlogen als raketten door de tijd.
Mijn hele eigen willetje was ik voledig kwijt.
Dus heb ik maar besloten no more water bij de wijn.
Laat Merel Vos dus Merel Vos haar lieve zelfje zijn.

Het ligt vast wel aan een ander maar aan jou dus zeker niet.
Dus hoor je te besluiten no more water bij de wijn.
De beuk er in en ieder ja die moet zichzelve zijn.

Pik het niet o pik het niet, pik het niet o pik het niet.
Neem het niet en sla ze maar gewoon helemaal top.
Dus hoor je besluiten no more water bij de wijn.
Een knaller op een ieder bewijs je zal je zelve zijn.